Δημήτρης Μίχος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Δημήτρης Μίχος
Ψευδώνυμο	Σταυραετός, ; Γερο-Μίχος
Γέννηση	1890;
Θάνατος	1963; Αθήνα
Βαθμός	Αντισμήναρχος
Μάχες/πόλεμοι	Βαλκανικοί Πόλεμοι ; Ελληνοϊταλικός Πόλεμος (1940-1941); Β Παγκόσμιος Πόλεμος; Εθνική Αντίσταση ;
Ιδιότητα	Στρατιωτικός
	δεδομένα (π • σ • ε )

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 16:04, 23 Νοεμβρίου 2021

Ο Δημήτρης Μίχος (1890-1963) ήταν Έλληνας αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας, αντιστασιακός και διοικητής του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο. Θεωρείται ως μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της Εθνικής Αντίστασης στην Πελοπόννησο.

Στρατιωτική υπηρεσία

Ο Δημήτρης Μίχος γεννήθηκε το 1889 στους Λαπαναγούς της Επαρχίας Καλαβρύτων στην ορεινή Αχαΐα, που τότε διοικητικά υπαγόταν στον Δήμο Κερπινής του τότε Νομού Αχαϊοηλίδος. Οι γονείς του ήταν ο αγρότης Γεώργιος (με το παρατσούκλι «Μαχαίρας») και η Θεογνωσία (το γένος Γιαννακλή), οι οποίοι απέκτησαν και άλλα παιδιά (Χρήστος, Ευστάθιος, Βασιλική, Αθανασία, Ανδριάνα, Κατερίνα και Αθηνά). Το 1900 όταν τελείωσε το Δημοτικό, έδωσε εξετάσεις για το Σχολαρχείο, στις οποίες πέτυχε. Τελειώνοντάς το φεύγει για τις Ηνωμένες Πολιτείες με το πλοίο «Πατρίς» από την Πάτρα και στις 18 Μαρτίου 1910 φτάνει στη νήσο Έλις (Ellis island), στη Νέα Υόρκη.

Στην Αμερική (όπου δύο χρόνια πριν είχε μεταναστεύσει ο μεγαλύτερος αδελφός του, ενώ δυό χρόνια μετά θα μεταβεί για λίγο και ο μικρότερος αδελφός) θα μείνει λίγα χρόνια. Όταν θα ξεκινήσουν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, θα επιστρέψει στην Ελλάδα και θα υπηρετήσει ως εθελοντής στο Στρατό, συμμετέχοντας στους πολεμικούς αγώνες στους οποίους θα εμπλακεί η Ελλάδα τα προσεχή έτη, αρχικά ως έφεδρος και τελικά ως μόνιμος στρατιωτικός.

Ως υπαξιωματικός έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους. Τα έτη 1914-1915 παρακολούθησε την Δασοκομική Σχολή Βυτίνας και το 1916 διορίστηκε ως δασοφύλακας. Ενόσω θα υπηρετεί ως έφεδρος και μέχρι τη μονιμοποίησή του στο Στρατό το 1924 θα εξελίσσεται στην υπηρεσία φτάνοντας στο βαθμό του Αρχιφύλακα Δασών Α’ τάξεως.

Το 1917 μετατάχθηκε στην νεοϊδρυθείσα αεροπορική δύναμη του Ελληνικού Στρατού και έγινε πιλότος. Έλαβε μέρος στην Μικρασιατική εκστρατεία όπου διακρίθηκε. Υπήρξε ένα από τα βασικά στελέχη της νεοσύστατης (Βασιλικής) Πολεμικής Αεροπορίας προάχθηκε σε εκπαιδευτή νυχτερινών πτήσεων και έφθασε το βαθμό του Υποσμήναρχου ως υποδιοικητής του αεροδρομίου του Τατοΐου.

Αποστρατεύθηκε το 1939, αλλά μετά την κήρυξη του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940 επαναφέρθηκε στην υπηρεσία ως Αντισμήναρχος κι ανέλαβε διοικητής της Σχολής Τεχνιτών Αεροπορίας του Φάληρου.

Αντιστασιακή δράση

Τον πρώτο χειμώνα κατά την περίοδο της Κατοχής προσπάθησε να δημιουργήσει τοπική αντιστασιακή οργάνωση με το όνομα «Νέα Φιλική Εταιρεία», αλλά σύντομα ήρθε σε επαφή με το ΕΑΜ στο οποίο και εντάχθηκε. Λόγω της δράσης του φυλακίστηκε από τους Ιταλούς για μερικούς μήνες. Μετά την απελευθέρωσή του και τέθηκε επικεφαλής του νεοσύστατου ΕΛΑΣ στην περιοχή της Αχαΐας (αντάρτικο ψευδώνυμο «Σταυραετός» ή «Γέρο-Μίχος» αλλά έγινε γνωστός ως «καπετάν Μίχος»). Συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία αντάρτικών μονάδων, έδωσε την πρώτη μάχη ανταρτών κατά των Ιταλών στο Πυργάκι Αιγιαλείας και κατηύθυνε πολλές άλλες μάχες, όπως την νικηφόρα Μάχη του Λεοντίου. Αργότερα ορίστηκε γενικός αρχηγός του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου και τον Απρίλιο του 1944 εκλέχτηκε εθνοσύμβουλος της ΠΕΕΑ στην Κυβέρνηση του Βουνού.

Μετά τον πόλεμο

Το 1945, μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας όταν άρχισε η περίοδος της «Λευκής Τρομοκρατίας» και ο διωγμός των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης συνελήφθη και κρατήθηκε στις φυλακές της Πάτρας, καταδικάστηκε δε από το «Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων» αρχικά το 1946 σε ποινή 8 ετών και αργότερα το 1950 σε ποινή 10 ετών που συγχωνεύθηκαν σε 15 έτη και εν συνεχεία μειώθηκαν σε 7 έτη. Εξέτισε την ποινή του μέχρι το Σεπτέμβριο του 1952 στις φυλακές Πατρών και Αίγινας.

Σε αυτή τη δίκη ο Γερο-Μίχος με την απολογία του ανέτρεψε το κατηγορητήριο και κατέληξε: «Ζητώ από τη δικαιοσύνη της πατρίδας μου να εξαρθεί ψηλά, πολύ ψηλά για να μην επηρεαστεί από τις πολιτικές διαμάχες και να αποδώσει λευκούς στην κοινωνία τους τιμημένους αγωνιστές που κατέχουν αυτά εδώ τα εδώλια. Ως προς το κίνημα της εθνικής αντιστάσεως, κανείς δε θα μπορέσει να το σπιλώσει. Είναι ένα μαργαριτάρι που λαμπρύνει την ιστορία μας». Το 1950 καταδικάστηκε εκ νέου σε δεκαετή φυλάκιση. Στη φυλακή έγραψε τις αναμνήσεις του - τα «Τετράδια» - που διασώζονται στην ομώνυμη έκδοση του Δημοτικού Μουσείου Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1963 σε ηλικία 73 ετών.

Πηγές

Ηλία Παπαστεργιόπουλου, "Ο Μωρηάς στα όπλα"(Εθνική Αντίσταση 1941-1944), Έρευνα και Κριτική της Νεοελληνικής ιστορίας), εξάτομο, Αθήνα 1965-1980.
Τα Φίλια και οι απανταχού Φιλιώτες, Τεύχος 18 "Η μάχη των Φιλίων" του Γιάννη Α. Παπαρρηγόπουλου.
http://metwpoistorias.blogspot.com/2009/01/blog-post_23.html
Αρχείο Δημοτικού Μουσείου Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος
Απομνημονεύματα «Τετράδια» του Δημητρίου Μίχου Αρχηγού του Ε.Λ.Α.Σ. Πελοποννήσου, Καλάβρυτα 2018, Έκδοση Δημοτικού Μουσείου Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
 {{πηγές|10|11|2013}}{{Πληροφορίες στρατιωτικού|όνομα=Δημήτρης Μίχος|εικόνα=|γέννηση=1890|θάνατος=1963|τόπος θανάτου=[[Αθήνα]]|άλλες ιδιότητες=[[Στρατιωτικός]]|μάχες=[[Βαλκανικοί Πόλεμοι]] <br>[[Ελληνοϊταλικός Πόλεμος (1940-1941)]]<br>[[Β Παγκόσμιος Πόλεμος]]<br>
-[[Εθνική Αντίσταση]] <br>|παρατσούκλι=Σταυραετός/Γερο-Μίχος|βαθμός=[[Αντισμήναρχος]]}}
+[[Εθνική Αντίσταση]] <br>|παρατσούκλι=Σταυραετός, <br/>Γερο-Μίχος|βαθμός=[[Αντισμήναρχος]]}}
-Ο '''Δημήτρης Μίχος''' (1890-1963) ήταν έλληνας αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας, αντιστασιακός και διοικητής του [[ΕΛΑΣ]] στην Πελοπόννησο. Θεωρείται ως μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της [[Εθνική Αντίσταση (Ελλάδα)|Εθνικής Αντίστασης]] στην Πελοπόννησο.
+Ο '''Δημήτρης Μίχος''' ([[1890]]-[[1963]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] [[αξιωματικός]] της [[Ελληνική Πολεμική Αεροπορία|Πολεμικής Αεροπορίας]], [[Εθνική Αντίσταση (Ελλάδα)|αντιστασιακός]] και διοικητής του [[ΕΛΑΣ]] στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]]. Θεωρείται ως μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της [[Εθνική Αντίσταση (Ελλάδα)|Εθνικής Αντίστασης]] στην Πελοπόννησο.
 ==Στρατιωτική υπηρεσία==
-Ο Δημήτρης Μίχος γεννήθηκε στους [[Λαπαναγοί Αχαΐας|Λαπαναγούς]] του Δήμου Κερπινής του τότε Νομού Αχαϊοηλίδος το 1889. Οι γονείς του ήταν ο αγρότης Γεώργιος (με το παρατσούκλι «Μαχαίρας») και η Θεογνωσία (το γένος Γιαννακλή), οι οποίοι απέκτησαν και άλλα παιδιά (Χρήστος, Ευστάθιος, Βασιλική, Αθανασία, Ανδριάνα, Κατερίνα και Αθηνά). Το 1900 όταν τελείωσε το Δημοτικό, έδωσε εξετάσεις για το Σχολαρχείο, στις οποίες πέτυχε. Τελειώνοντάς το φεύγει για τις Ηνωμένες Πολιτείες με το πλοίο Πατρίς από την Πάτρα και στις 18 Μαρτίου 1910 φτάνει στο Ellis island, στη Νέα Υόρκη.
+Ο Δημήτρης Μίχος γεννήθηκε το [[1889]] στους [[Λαπαναγοί Αχαΐας|Λαπαναγούς]] της [[Επαρχία Καλαβρύτων|Επαρχίας Καλαβρύτων]] στην ορεινή [[Νομός Αχαΐας|Αχαΐα]], που τότε διοικητικά υπαγόταν στον [[Δήμος Κερπίνης|Δήμο Κερπινής]] του τότε [[Νομός Αχαΐας και Ήλιδος|Νομού Αχαϊοηλίδος]]. Οι γονείς του ήταν ο [[αγρότης]] Γεώργιος (με το παρατσούκλι «Μαχαίρας») και η Θεογνωσία (το γένος Γιαννακλή), οι οποίοι απέκτησαν και άλλα παιδιά (Χρήστος, Ευστάθιος, Βασιλική, Αθανασία, Ανδριάνα, Κατερίνα και Αθηνά). Το [[1900]] όταν τελείωσε το [[Δημοτικό σχολείο|Δημοτικό]], έδωσε εξετάσεις για το [[Σχολαρχείο]], στις οποίες πέτυχε. Τελειώνοντάς το φεύγει για τις [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Ηνωμένες Πολιτείες]] με το πλοίο «Πατρίς» από την [[Πάτρα]] και στις [[18 Μαρτίου]] [[1910]] φτάνει στη νήσο Έλις (''Ellis island''), στη [[Νέα Υόρκη]].
-Στην Αμερική (όπου δύο χρόνια πριν είχε μεταναστεύσει ο μεγαλύτερος αδελφός του, ενώ δυό χρόνια μετά θα μεταβεί για λίγο και ο μικρότερος) θα μείνει λίγα χρόνια. Όταν θα ξεκινήσουν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, θα επιστρέψει στην Ελλάδα και θα υπηρετήσει ως εθελοντής στο Στρατό, συμμετέχοντας στους πολεμικούς αγώνες στους οποίους θα εμπλακεί η Ελλάδα τα προσεχή έτη, αρχικά ως έφεδρος και τελικά ως μόνιμος στρατιωτικός. Ως υπαξιωματικός έλαβε μέρος στους [[Βαλκανικοί πόλεμοι|Βαλκανικούς πολέμους]]. Τα έτη 1914-15 παρακολούθησε την Δασοκομική Σχολή Βυτίνας και το 1916 διορίστηκε ως δασοφύλακας. Ενόσω θα υπηρετεί ως έφεδρος και μέχρι τη μονιμοποίησή του στο Στρατό το 1924 θα εξελίσσεται στην υπηρεσία φτάνοντας στο βαθμό του Αρχιφύλακα Δασών Α’ τάξεως. Το 1917 μετατάχθηκε στην νεοϊδρυθείσα αεροπορική δύναμη του Ελληνικού Στρατού και έγινε πιλότος. Έλαβε μέρος στην [[Μικρασιατική εκστρατεία]] όπου διακρίθηκε. Υπήρξε ένα από τα βασικά στελέχη της νεοσύστατης (Βασιλικής) [[Ελληνική Πολεμική Αεροπορία|Πολεμικής Αεροπορίας]] προάχθηκε σε εκπαιδευτή νυχτερινών πτήσεων και έφθασε το βαθμό του Υποσμήναρχου ως υποδιοικητής του αεροδρομίου του Τατοΐου. Αποστρατεύθηκε το 1939, αλλά μετά την κήρυξη του [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος (1940-1941)|Ελληνο-Ιταλικού πολέμου]] στις 28 Οκτωβρίου 1940 επαναφέρθηκε στην υπηρεσία ως Αντισμήναρχος κι ανέλαβε διοικητής της Σχολής Τεχνιτών Αεροπορίας του Φάληρου.
+Στην Αμερική (όπου δύο χρόνια πριν είχε μεταναστεύσει ο μεγαλύτερος αδελφός του, ενώ δυό χρόνια μετά θα μεταβεί για λίγο και ο μικρότερος αδελφός) θα μείνει λίγα χρόνια. Όταν θα ξεκινήσουν οι [[Βαλκανικοί Πόλεμοι]], θα επιστρέψει στην [[Ελλάδα]] και θα υπηρετήσει ως [[Εθελοντισμός|εθελοντής]] στο [[Ελληνικός Στρατός|Στρατό]], συμμετέχοντας στους πολεμικούς αγώνες στους οποίους θα εμπλακεί η Ελλάδα τα προσεχή έτη, αρχικά ως έφεδρος και τελικά ως μόνιμος [[στρατιωτικός]].
+Ως υπαξιωματικός έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους. Τα έτη [[1914]]-[[1915]] παρακολούθησε την Δασοκομική Σχολή [[Βυτίνα Αρκαδίας|Βυτίνας]] και το [[1916]] διορίστηκε ως δασοφύλακας. Ενόσω θα υπηρετεί ως έφεδρος και μέχρι τη μονιμοποίησή του στο Στρατό το [[1924]] θα εξελίσσεται στην υπηρεσία φτάνοντας στο βαθμό του Αρχιφύλακα Δασών Α’ τάξεως.
+Το [[1917]] μετατάχθηκε στην νεοϊδρυθείσα αεροπορική δύναμη του Ελληνικού Στρατού και έγινε πιλότος. Έλαβε μέρος στην [[Μικρασιατική εκστρατεία]] όπου διακρίθηκε. Υπήρξε ένα από τα βασικά στελέχη της νεοσύστατης (Βασιλικής) [[Ελληνική Πολεμική Αεροπορία|Πολεμικής Αεροπορίας]] προάχθηκε σε εκπαιδευτή νυχτερινών πτήσεων και έφθασε το βαθμό του Υποσμήναρχου ως υποδιοικητής του αεροδρομίου του [[Τατόι|Τατοΐου]].
+Αποστρατεύθηκε το [[1939]], αλλά μετά την κήρυξη του [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος (1940-1941)|Ελληνο-Ιταλικού πολέμου]] στις [[28 Οκτωβρίου]] [[1940]] επαναφέρθηκε στην υπηρεσία ως Αντισμήναρχος κι ανέλαβε διοικητής της Σχολής Τεχνιτών Αεροπορίας του [[Φάληρο|Φάληρου]].
 ==Αντιστασιακή δράση==
-Τον πρώτο χειμώνα της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής]] προσπάθησε να δημιουργήσει τοπική αντιστασιακή οργάνωση με το όνομα "Νέα Φιλική Εταιρεία", αλλά σύντομα ήρθε σε επαφή με το [[ΕΑΜ]] στο οποίο εντάχθηκε. Λόγω της δράσης του  φυλακίστηκε από τους Ιταλούς για μερικούς μήνες. Μετά την απελευθέρωσή του και τέθηκε επικεφαλής του νεοσύστατου [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]] στην περιοχή της [[Αχαΐα]]ς (αντάρτικο ψευδώνυμο «Σταυραετός» ή "Γέρο-Μίχος" αλλά έγινε γνωστός ως "καπετάν Μίχος"). Συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία αντάρτικών μονάδων, έδωσε την πρώτη μάχη ανταρτών κατά των Ιταλών στο Πυργάκι Αιγιαλείας  και κατηύθυνε πολλές άλλες μάχες ([[Μάχη του Λεοντίου]]). Αργότερα ορίστηκε γενικός αρχηγός του [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]] Πελοποννήσου και τον Απρίλιο του 1944 εκλέχτηκε εθνοσύμβουλος της [[Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης|ΠΕΕΑ]] στην Κυβέρνηση του Βουνού.
+Τον πρώτο [[Χειμώνας|χειμώνα]] κατά την περίοδο της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής]] προσπάθησε να δημιουργήσει τοπική αντιστασιακή οργάνωση με το όνομα «Νέα Φιλική Εταιρεία», αλλά σύντομα ήρθε σε επαφή με το [[ΕΑΜ]] στο οποίο και εντάχθηκε. Λόγω της δράσης του φυλακίστηκε από τους [[Φασιστική Ιταλία|Ιταλούς]] για μερικούς μήνες. Μετά την απελευθέρωσή του και τέθηκε επικεφαλής του νεοσύστατου [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]] στην περιοχή της [[Αχαΐα]]ς (αντάρτικο ψευδώνυμο «Σταυραετός» ή «Γέρο-Μίχος» αλλά έγινε γνωστός ως «καπετάν Μίχος»). Συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία αντάρτικών μονάδων, έδωσε την πρώτη μάχη ανταρτών κατά των Ιταλών στο [[Πυργάκι Αιγιαλείας]] και κατηύθυνε πολλές άλλες μάχες, όπως την νικηφόρα [[Μάχη του Λεοντίου]]. Αργότερα ορίστηκε γενικός αρχηγός του [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]] [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]] και τον [[Απρίλιος|Απρίλιο]] του [[1944]] εκλέχτηκε εθνοσύμβουλος της [[Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης|ΠΕΕΑ]] στην [[Κυβέρνηση του Βουνού]].
 ==Μετά τον πόλεμο==
-Το 1945, μετά τη [[Συμφωνία της Βάρκιζας]] όταν άρχισε η περίοδος της "[[Λευκή τρομοκρατία|Λευκής Τρομοκρατίας]]" και ο διωγμός των Αγωνιστών της [[Εθνική Αντίσταση (Ελλάδα)|Εθνικής Αντίστασης]] συνελήφθη και κρατήθηκε στις φυλακές της [[Πάτρα]]ς, καταδικάστηκε δε από το «Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων» αρχικά το 1946 σε ποινή 8 ετών και αργότερα το 1950 σε ποινή 10 ετών που συγχωνεύθηκαν σε 15 έτη και εν συνεχεία μειώθηκαν σε 7. Εξέτισε την ποινή του μέχρι το Σεπτέμβριο του 1952 στις φυλακές Πατρών και Αίγινας.
+Το [[1945]], μετά τη [[Συμφωνία της Βάρκιζας]] όταν άρχισε η περίοδος της «[[Λευκή τρομοκρατία|Λευκής Τρομοκρατίας]]» και ο διωγμός των αγωνιστών της [[Εθνική Αντίσταση (Ελλάδα)|Εθνικής Αντίστασης]] συνελήφθη και κρατήθηκε στις φυλακές της [[Πάτρα]]ς, καταδικάστηκε δε από το «[[Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων]]» αρχικά το [[1946]] σε ποινή 8 ετών και αργότερα το [[1950]] σε ποινή 10 ετών που συγχωνεύθηκαν σε 15 έτη και εν συνεχεία μειώθηκαν σε 7 έτη. Εξέτισε την ποινή του μέχρι το [[Σεπτέμβριος|Σεπτέμβριο]] του 1952 στις [[Φυλακή|φυλακές]] [[Πάτρα|Πατρών]] και [[Αίγινα|Αίγινας]].
-Σε αυτή τη δίκη ο Γερο-Μίχος με την απολογία του ανέτρεψε το κατηγορητήριο και κατέληξε: «Ζητώ από τη δικαιοσύνη της πατρίδας μου να εξαρθεί ψηλά, πολύ ψηλά για να μην επηρεαστεί από τις πολιτικές διαμάχες και να αποδώσει λευκούς στην κοινωνία τους τιμημένους αγωνιστές που κατέχουν αυτά εδώ τα εδώλια. Ως προς το κίνημα της εθνικής αντιστάσεως, κανείς δε θα μπορέσει να το σπιλώσει. Είναι ένα μαργαριτάρι που λαμπρύνει την ιστορία μας». Το 1950 καταδικάστηκε εκ νέου σε δεκαετή φυλάκιση. Στη φυλακή έγραψε τις αναμνήσεις του - τα «Τετράδια» - που διασώζονται στην ομώνυμη έκδοση του Δημοτικού Μουσείου Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος. Πέθανε στην Αθήνα το 1963.
+Σε αυτή τη δίκη ο Γερο-Μίχος με την απολογία του ανέτρεψε το κατηγορητήριο και κατέληξε: «''Ζητώ από τη δικαιοσύνη της πατρίδας μου να εξαρθεί ψηλά, πολύ ψηλά για να μην επηρεαστεί από τις πολιτικές διαμάχες και να αποδώσει λευκούς στην κοινωνία τους τιμημένους αγωνιστές που κατέχουν αυτά εδώ τα εδώλια. Ως προς το κίνημα της εθνικής αντιστάσεως, κανείς δε θα μπορέσει να το σπιλώσει. Είναι ένα μαργαριτάρι που λαμπρύνει την ιστορία μας''». Το 1950 καταδικάστηκε εκ νέου σε δεκαετή φυλάκιση. Στη φυλακή έγραψε τις αναμνήσεις του - τα «Τετράδια» - που διασώζονται στην ομώνυμη έκδοση του [[Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος|Δημοτικού Μουσείου Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος]]. Απεβίωσε στην [[Αθήνα]] το 1963 σε ηλικία 73 ετών.
 ==Πηγές==