Αλέκος Χατζησταυρίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ →Ποδοσφαιρική σταδιοδρομία: εισαγωγή εσωτερικού συνδέσμου και αποφυγή επανάληψης ίδιων όρων σε μία παράγραφο |
μ προσθήκη θέσης που αγωνιζόταν |
||
Γραμμή 24: | Γραμμή 24: | ||
== Ποδοσφαιρική σταδιοδρομία == |
== Ποδοσφαιρική σταδιοδρομία == |
||
Το πραγματικό του επώνυμο ήταν '''Σταυρίδης''' |
Αγωνιζόταν ως [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Δεύτερος επιθετικός (Ss)|μεσοεπιθετικός]] ή ντεμί-κυνηγός στο σύστημα τακτικής 2-3-5 εκείνης της εποχής. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν '''Σταυρίδης''', που άλλαξε το 1933 για να αγωνιστεί με την [[Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως (ποδόσφαιρο)|ΑΕΚ]] καθώς ανήκε στο σωματείο ''Βυζάντιον Πειραιώς''. Έπειτα από την κατάκτηση δύο [[Πρωτάθλημα Ελλάδας ποδοσφαίρου ανδρών#Πανελλήνιο Πρωτάθλημα|Πανελλήνιων πρωταθλημάτων]] και ενός [[Νταμπλ (ποδόσφαιρο)|νταμπλ]] την επόμενη δεκαετία, εντάχθηκε στον [[Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς (ποδόσφαιρο)|Ολυμπιακό Πειραιώς]] κατά το διάστημα της [[Κατοχή]]ς (αρχές 1944),<ref>''"Αυτός είναι ο Ολυμπιακός • Η ένδοξη ιστορία του δημοφιλούς συλλόγου"'', Πάνος Μακρίδης - Ευάγγελος Φουντουκίδης, ''έκδοση εφημερ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ»'', Αθήνα 1957, σελ. 57</ref> με τον οποίο πέτυχε τις ίδιες ακριβώς διακρίσεις. |
||
Για λογαριασμό των ερυθρόλευκων μετείχε σε 22 αγώνες πρωταθλήματος, σημειώνοντας 11 [[γκολ|τέρματα]] και σε 12 [[Κύπελλο Ελλάδας (ποδόσφαιρο ανδρών)|κυπέλλου Ελλάδας]] με 7 τέρματα.<ref>''"Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου"'', Στάθης Αρβανίτης, ''Εκδόσεις Καστανιώτη'', Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1, σελ. 261, 81, 357 και 346</ref> Υπήρξε δεινός εκτελεστής [[Επανορθωτικό λάκτισμα (Πέναλτι)|κτυπημάτων πέναλτι]], έχοντας τρία εύστοχα σε ισάριθμες προσπάθειες για την πρώτη διοργάνωση και ένα ακόμη (σε άγνωστο αριθμό εκτελέσεων) για τη δεύτερη.<ref>''"Η ιστορία του Ολυμπιακού"'', ό.π, σελ. 172 και 346</ref> |
Για λογαριασμό των ερυθρόλευκων μετείχε σε 22 αγώνες πρωταθλήματος, σημειώνοντας 11 [[γκολ|τέρματα]] και σε 12 [[Κύπελλο Ελλάδας (ποδόσφαιρο ανδρών)|κυπέλλου Ελλάδας]] με 7 τέρματα.<ref>''"Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου"'', Στάθης Αρβανίτης, ''Εκδόσεις Καστανιώτη'', Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1, σελ. 261, 81, 357 και 346</ref> Υπήρξε δεινός εκτελεστής [[Επανορθωτικό λάκτισμα (Πέναλτι)|κτυπημάτων πέναλτι]], έχοντας τρία εύστοχα σε ισάριθμες προσπάθειες για την πρώτη διοργάνωση και ένα ακόμη (σε άγνωστο αριθμό εκτελέσεων) για τη δεύτερη.<ref>''"Η ιστορία του Ολυμπιακού"'', ό.π, σελ. 172 και 346</ref> |
Έκδοση από την 02:08, 2 Δεκεμβρίου 2014
Προσωπικές πληροφορίες | |||
---|---|---|---|
Ημερ. γέννησης | 1915 | ||
Τόπος γέννησης | Κωνσταντινούπολη, Τουρκία | ||
Ημερ. θανάτου | 1998 | ||
Τόπος θανάτου | Πειραιάς, Ελλάδα | ||
Θέση | Επιθετικός | ||
Ομάδες νέων | |||
-1933 | Βυζάντιο Πειραιώς | ||
Επαγγελματική καριέρα* | |||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
1933-1943 | ΑΕΚ | ||
1944-1950 | Ολυμπιακός Πειραιώς | 22 | (11) |
Εθνική ομάδα | |||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
1949 | Ελλάδα | 2 | (1) |
Προπονητική καριέρα | |||
Περίοδος | Ομάδα | ||
1962 | Ολυμπιακός Πειραιώς | ||
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). |
Ο Αλέκος Χατζησταυρίδης (1915, Κωνσταντινούπολη — 1998, Πειραιάς) ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής και στη συνέχεια προπονητής.
Ποδοσφαιρική σταδιοδρομία
Αγωνιζόταν ως μεσοεπιθετικός ή ντεμί-κυνηγός στο σύστημα τακτικής 2-3-5 εκείνης της εποχής. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Σταυρίδης, που άλλαξε το 1933 για να αγωνιστεί με την ΑΕΚ καθώς ανήκε στο σωματείο Βυζάντιον Πειραιώς. Έπειτα από την κατάκτηση δύο Πανελλήνιων πρωταθλημάτων και ενός νταμπλ την επόμενη δεκαετία, εντάχθηκε στον Ολυμπιακό Πειραιώς κατά το διάστημα της Κατοχής (αρχές 1944),[1] με τον οποίο πέτυχε τις ίδιες ακριβώς διακρίσεις.
Για λογαριασμό των ερυθρόλευκων μετείχε σε 22 αγώνες πρωταθλήματος, σημειώνοντας 11 τέρματα και σε 12 κυπέλλου Ελλάδας με 7 τέρματα.[2] Υπήρξε δεινός εκτελεστής κτυπημάτων πέναλτι, έχοντας τρία εύστοχα σε ισάριθμες προσπάθειες για την πρώτη διοργάνωση και ένα ακόμη (σε άγνωστο αριθμό εκτελέσεων) για τη δεύτερη.[3]
Εθνική Ελλάδας
Χρίστηκε 2 φορές διεθνής μεταπολεμικά και σκόραρε τη δεύτερη.[4]
Προπονητική σταδιοδρομία
Το 1950 εγκατέλειψε οριστικά την ενεργό δράση ως παίκτης, ασχολήθηκε με την προπονητική και μεταξύ άλλων, διετέλεσε τεχνικός του Ολυμπιακού το 1962 επί 6 μήνες.[5]
Τίτλοι
Ως ποδοσφαιριστής
- 4 πρωταθλήματα Ελλάδας: 1939, 1940 (με την ΑΕΚ), 1947 και 1948 (με τον ΟΣΦΠ)[6]
- 2 κύπελλα Ελλάδας: 1939 (ΑΕΚ) και 1947 (ΟΣΦΠ)[6] — στους τελικούς άνοιξε και έκλεισε αντίστοιχα το σκορ
- 4 πρωταθλήματα Πειραιώς: 1946, 1947, 1948 και 1949 (ΟΣΦΠ)[6] — δεν αγωνίστηκε στη διοργάνωση της περιόδου 1949-50
- 1 πρωτάθλημα Αθηνών: 1940 (ΑΕΚ).
Παραπομπές
- ↑ "Αυτός είναι ο Ολυμπιακός • Η ένδοξη ιστορία του δημοφιλούς συλλόγου", Πάνος Μακρίδης - Ευάγγελος Φουντουκίδης, έκδοση εφημερ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ», Αθήνα 1957, σελ. 57
- ↑ "Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου", Στάθης Αρβανίτης, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1, σελ. 261, 81, 357 και 346
- ↑ "Η ιστορία του Ολυμπιακού", ό.π, σελ. 172 και 346
- ↑ Αλέκος Χατζησταυρίδης, βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων eu-football.info
- ↑ "Η ιστορία του Ολυμπιακού", ό.π, σελ. 39
- ↑ 6,0 6,1 6,2 "Η ιστορία του Ολυμπιακού", ό.π, σελ. 25
Πηγές
- H Ιστορία του Ολυμπιακού , Έκδοση Γ.Χ. Αλεξανδρής, Αθήνα 1996
- H Ιστορία της ΑΕΚ, Έκδοση Γ.Χ. Αλεξανδρής, Αθήνα 1996
- Θρύλος πορεία μέσα στο χρόνο, Έκδοση Ηλιοτρόπιο, Αθήνα 1997, ISBN 569-584-365-2
- Χρυσός Θρύλος, Έκδοση Art Press, Εκδοτική Α.Ε., Αθήνα 1997
- Εθνική Ελλάδος πορεία μέσα στο χρόνο, Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2001
- 80 χρόνια 80 μορφες, Β. Καρδάσης, Ελληνικά Γράμματα, ISBN 960-442-021-6
|