Opel Manta

Opel Manta
Opel Manta
	Opel Manta A σε φωτογραφία του 1971; Opel Manta GSi του 1987
Σύνοψη
Κατασκευαστής	Opel
Μητρική εταιρεία	General Motors (μέχρι το 2017)
Παραγωγή	1970 — 1988
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Σπορ αυτοκίνητο
Αμάξωμα	2-πορτο coupé; 3-πορτο hatchback
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	Opel GT; Vauxhall Firenza
Επόμενο μοντέλο	Opel Calibra

Το Opel Manta (Όπελ Μάν-τα) ήταν ένα πισωκίνητο σπορ κουπέ αυτοκίνητο της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Opel, το οποίο κυκλοφόρησε στην αγορά τον Σεπτέμβριο του 1970, ως Manta A. Η πρώτη γενιά του, ήταν τεχνικά πανομοιότυπη με την σεντάν έκδοση Opel Ascona, που παρουσιάστηκε δύο μήνες μετά. Το κουπέ με τετρακύλινδρο υδρόψυκτο κινητήρα εμπρός και την κίνηση στους πίσω τροχούς, εισήχθη ως αντίπαλος του, ήδη από τα τέλη του 1968 στην αγορά, επιτυχημένου Ford Capri.

Η δεύτερη γενιά του Opel Manta κυκλοφόρησε το 1975 και παρήχθη έως τον Αύγουστο του 1988, συνεχίζοντας την μεγάλη απήχηση του προκατόχου της. Γενικότερα, το Opel Manta ήταν μια τεράστια εμπορική επιτυχία και στις 2 γενιές του, και συνολικά κατασκευάστηκαν 1.056.436 αντίτυπα σειράς Manta στα 18 αυτά έτη.

Γενικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το «Project 1450» ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 από την Opel, με σκοπό τη δημιουργία ενός ανταγωνιστικού μοντέλου για το Ford Capri, το οποίο είχε εισαχθεί στα τέλη του 1968. Τον Σεπτέμβριο του 1970 στην παραλία Timmendorfer έγινε η επίσημη παρουσίαση του Manta κουπέ, ενώ η σεντάν εκδοχή, το Opel Ascona πρώτης γενιάς, εισήχθη 2 μήνες αργότερα, στο Τορίνο τον Νοέμβριο του 1970.

Μαζί με το Opel GT του 1968 - 1973, προστέθηκε στην παλέτα της Opel ως το πρώτο της ανεξάρτητο κουπέ. Από την αρχή, το Opel Manta διαφημίστηκε επίσημα ως ένα αυτοκίνητο του ανδρικού φύλου. Το σχήμα της χαμηλής μέσης γραμμής, με το μακρύ καπό και κοντή ουρά έδωσε το Manta μια επιθετική και σφηνοειδή εμφάνιση. Ο μεγαλύτερος αντίπαλός του, ήταν το Ford Capri. Τα αυτοκίνητα ακολούθησαν τις τάσεις στα τέλη της δεκαετίας του 1960:

Σπορ αυτοκίνητα που παρουσιάζονται με υψηλές χωρητικότητες και την κατάλληλη συμπεριφορά οδήγησης.
Αυτοκίνητα με τα υψηλότερα δυνατά επίπεδα άνεσης για τον οδηγό και το συνοδηγό.
Ιδιαίτερο και ξεχωριστό σχεδιασμό, που το διαφοροποιεί από τα άλλα οχήματα.

Αρχικά, για τη διαφήμιση των Manta χρησιμοποιήθηκε το σλόγκαν «Manta: αναπτύχθηκε από την παράδοση της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας», ενώ μετά παρουσιάστηκαν με τα σλόγκαν «Opel Manta: Επειδή καταλαβαίνετε ποια είναι η οδήγηση ή επειδή έχετε κατανοήσει ποια είναι η οδήγηση» και «Opel Manta: Αν είστε απλά αυτοκίνητα, πολύ βαρετή».

Το Manta γνώρισε απήχηση κυρίως στο νεανικό κοινό. Η Opel αρχικά το προσέφερε με τρεις κινητήρες, ως μια εναλλακτική λύση στα μοντέλα παραδοσιακής αισθητικής, όπως το Opel Rekord ή το Opel Ascona.

Manta A (1970 - 1975)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Opel Manta A κυκλοφόρησε το 1970, με βάση το Opel Ascona A τότε, ως ανταγωνιστής του Ford Capri. Ήταν ένα 2-πορτο τριών όγκων coupe και προσφέρθηκε με διπλά κυκλικά πίσω φώτα, όπως και ο προκάτοχος Opel GT, που διατηρήθηκε στην παραγωγή έως και το 1973. Η δεξιοτίμονη εκδοχή του Manta A παραδόξως διατέθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο επίσης με το σήμα της Opel, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο και ασυνήθιστο για τη χώρα αυτή, όπου διαχρονικά τα μοντέλα της Opel πωλούνται με το εμπορικό σήμα της δεξιοτίμονης δίδυμης εταιρείας Vauxhall Motors.

Οι εξαγωγές του Opel Manta A στην αγορά των ΗΠΑ ήταν, επίσης, υπό ένα περίεργο καθεστώς. Το Manta A ήταν ένα από τα λίγα μοντέλα της Opel που διατέθηκαν στην αγορά των ΗΠΑ, που όλα μάλιστα εισήχθησαν από τον μητρικό (έως το 2017) όμιλο της General Motors και πωλήθηκαν από τις αντιπροσωπείες της Buick (επίσης θυγατρική εταιρεία της General Motors) και όχι από την ίδια την Opel. Ως αποτέλεσμα, κυκλοφόρησαν και πωλήθηκαν σε σχετικά περιορισμένα αντίτυπα, ενώ η εισαγωγή διήρκησε από τον Οκτώβριο του 1970 έως τον Ιούλιο του 1975. Για την ιστορία, άλλα μοντέλα της Opel που διατέθηκαν στην αγορά των ΗΠΑ ήταν τα Rekord (1956-1961), Kadett Α (1964-1966), Kadett B (1967-1971), Olympia Α (1967-1970), GT (1969-1973) και Manta / Ascona A (1971-1975).

Ειδικότερα το Opel Ascona Α ήταν η έκδοση σεντάν της Manta Α και πωλήθηκε στις ΗΠΑ με την επωνυμία «1900» ως 2-πορτο και 4-πορτο sedan, και ως 2-πορτο Sport Wagon. Η μοναδική διαφορά μεταξύ του Ascona και Manta, ήταν η εξωτερική αναλογία ανάμεσα σε μέταλλο και γυαλί. Ο σχεδιασμός, όλα τα μηχανικά μέρη, τα μπροστινά καθίσματα, και πολλά άλλα εξαρτήματα, μοιράστηκαν μεταξύ των αυτοκινήτων. Η Manta επίσης πωλήθηκε το 1971 και το 1972 ως 1900 Coupe Sport και όχι ως Manta. Το 1973, το όνομα Manta προστέθηκε στην αμερικανική εκδοχή, αλλά διατηρήθηκε η ονομασία «Ascona 1900» στο άλλο μοντέλο.

Το τελευταίο έτος της εισαγωγής από την General Motors ευρωπαϊκών αυτοκινήτων Opel στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν το 1975. Εκείνη τη χρονιά, τα μόνα εισαγόμενα Opel ήταν τα Manta και Ascona A.

Το Opel Manta A ήταν το πρώτο με τρεις διαφορετικούς κινητήρες CIH να προσφέρονται, που χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και στο μεγαλύτερο Rekord C Sedan: δύο 1.6 λίτρων με ισχύ 68 hp ή 80 hp, και τον 1.9 λίτρων με ισχύ 90 hp. Ωστόσο στην Ευρώπη, ιδίως στο Βέλγιο, προσφέρθηκε και με έναν μικρό 1.1 λίτρων κινητήρα OHV που είχε προέλθει από το Kadett B, πλην όμως στο Opel Manta είχε δύο καρμπυρατέρ. Όλα τα Manta που πωλήθηκαν στις ΗΠΑ είχαν έναν κινητήρα 1.9 λίτρων και ένα μεγαλύτερο και πιο ανθεκτικό καλοριφέρ (προαιρετικό στα ευρωπαϊκά αντίτυπα). Επίσης, διατέθηκε εξοπλισμένο με 4-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο ή προαιρετικά με το 3-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο TH-180. Το Manta ήταν γνωστό ως ένα από τα καλύτερα σε οδική συμπεριφορά αυτοκίνητα στην κατηγορία του και απέκτησε τότε τεράστια κοινωνική απήχηση, κερδίζοντας πολυάριθμες συναθροίσεις φανατικών οπαδών σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική.

Στην αγορά των ΗΠΑ, υπήρχε μια σχεδιαστική εκδοχή γνωστή ως «Rallye» που πωλήθηκε τα έτη 1971 έως 1975. Στην πράξη, ωστόσο, το μοντέλο «ράλλυ» ήταν απολύτως όμοιο σε εμφάνιση και εξοπλισμό, καθώς ακόμα και η πιο αξιοσημείωτη διαφορά του, ήταν η προσθήκη μιας μαύρης κουκούλας και, στα μοντέλα 1970 - 1973, προβολέων ομίχλης. Τότε προσφέρθηκε και η έκδοση πολυτελείας «Luxus», με σημαντικές βελτιώσεις στον εξοπλισμό, όπως καθίσματα κοτλέ, εσωτερικό χρώμα που κωδικοποιείται (μπλε ή βυσσινί) και πάνελ με ξύλινες επενδύσεις. Η μοναδική ειδική έκδοση του Manta, που παρήχθη για τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν η «Max μπλε» το 1973 και ήταν ουσιαστικά ένα μπλε Luxus του 1973, με μία μόνο επένδυση βινυλίου, σε σκούρο μπλε, καθώς και με ηλιοροφή και αυτόματο κιβώτιο.

Manta Β (1975 - 1988)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το δεύτερο αυτοκίνητο που χρησιμοποίησε το όνομα «Manta», κυκλοφόρησε το 1975. Αυτό το δίπορτο μοντέλο τριών όγκων, είχε μηχανικά βασιστεί άμεσα στο νέο τότε Opel Ascona δεύτερης γενιάς / Ascona B, αλλά ο σχεδιασμός του επηρεάστηκε έντονα από το Chevrolet Monza του 1975. Η δεύτερη γενιά του Manta είχε μια πιο σπορ αισθητική, με ιδιαίτερο γνώρισμα μια ξεχωριστή κλίση στη μπροστινή γρίλια, η οποία δεν υπήρχε στην Ascona. Για την ιστορία, η βρετανική έκδοση του Ascona ήταν το Vauxhall Cavalier, πλην όμως δεν υπήρχε Vauxhall Manta μαζί με το αυτοκίνητο ως Opel στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο, το Vauxhall Cavalier ήταν διαθέσιμο και στην κουπέ εκδοχή αμαξώματος, που αντιστοιχούσε στο Manta Β.

Τα διαθέσιμα μηχανικά σύνολα του Manta Β κυμαίνονταν από τον μικρό 1.2 λίτρων κινητήρα OHV, τον 1.6 λίτρων και τον 1.9 λίτρων CIH. Επίσης το 1976, ο κινητήρας GT / E Manta Σειρά Α, προσαρμόστηκε στο πρόγραμμα Μάντα Β, κερδίζοντας την Serie B Manta GT / E. Το 1979, ο κινητήρας του GT / E αντικαταστάθηκε από τον νέο 2.0 λίτρων CIH και σχεδιάστηκε ένα νέο σύστημα ψεκασμού της Bosch L. Η ισχύς ήταν πλέον 110 ίπποι (82 kW). Ο κινητήρας 1.9 λίτρων έγινε 2.0 λίτρων S, με καρμπυρατέρ Varajet II. Αυτός ο κινητήρας γνώρισε τεράστια απήχηση, όσοι λίγοι κινητήρες της Opel στο χρόνο, και ήταν διαθέσιμος και σε πολλές εκδόσεις του Opel Rekord. Το 1977, μια 3-πορτη hatchback έκδοση συμπλήρωσε το υφιστάμενο δίπορτο αυτοκίνητο. Αυτό το σχέδιο δεν ήταν μοναδικό, καθώς διατέθηκε και στο αντίστοιχο δεξιοτίμονο Vauxhall Cavalier sports hatch.

Αν και το συγγενικό Ασκόνα δεύτερης γενιάς / Ascona B αντικαταστάθηκε το 1981 από το εντελώς νέας αισθητικής Ascona C, η παραγωγή του Manta B συνεχίστηκε κανονικά. Τον Μάιο του 1982, ωστόσο, και οι δύο εκδόσεις του Manta έλαβαν μια ανανέωση, με μια πλαστική εμπρός αεροτομή, λογότυπα στα πλάγια για τις κορυφαίες εκδόσεις GT / E και μεταγενέστερα GSi, ένα μικρό σπόιλερ στο πίσω μέρος και τετράκλινους αεραγωγούς στη σχάρα. Επίσης, οι κινητήρες των 1.2, 1.6 και 1.9 λίτρων διακόπηκαν και να αντικαταστάθηκαν από τον 1.3 λίτρων κινητήρα OHC, έναν 1.8 λίτρων, έναν 2.0 λίτρων και τον S και Ε CIH. Το 1983, το Manta GT / E μετονομάστηκε σε Manta GSi.

Επίσης, το 1982 ο κινητήρας 1.8 λίτρων OHC συνδυάστηκε με το Manta B Ascona, επιτυγχάνοντας σημαντική εξοικονόμηση καυσίμων, με 14 χιλιόμετρα ανά λίτρο, ενώ για πρώτη φορά μπορούσε να δεχτεί και αμόλυβδη βενζίνη. Η έκδοση με τον 1.8 ήταν πολύ δημοφιλής και διατηρήθηκε στην παραγωγή για 5 χρόνια, μεταξύ του 1982 και του 1987. Τα μοντέλα 2.0 S διακόπηκαν το 1984 και μόνο ο κινητήρας GSi ήταν διαθέσιμος με το «μεγάλο». Το 1986, η Opel εισήγαγε στην παραγωγή την τελευταία έκδοση της γενιάς Manta Β, το Manta Exclusive, εξοπλίζοντάς το με ό,τι καλύτερο διέθετε σε εξοπλισμό: σπορ καθίσματα Recaro με κόκκινο ύφασμα, γκρι δερμάτινο σαλόνι και την πλήρη παλέτα εξοπλισμού και είναι γνωστή για τα μοντέλα i200. Αυτό αποτελείται από δύο μονά στρογγυλά φώτα σε ένα πλαστικό κάλυμμα, ένα εμπρός σπόιλερ και πίσω αεροτομή Irmscher, χαμηλότερο προφυλακτήρα και πίσω αεροτομή. Στο Exclusive βασίστηκε η επίσημη αγωνιστική έκδοση, γνωστή ως Manta 400.

Τελικώς, το τελευταίο αντίτυπο του Opel Manta Β παρήχθη τον Αύγουστο του 1988. Μάλιστα τα τελευταία μοντέλα έφεραν έναν καταλύτη και 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο. Οι πωλήσεις όσων αντιτύπων είχαν μείνει στις αντιπροσωπείες, πρακτικώς συνεχίστηκαν μέχρι το 1989 και σύντομα το μοντέλο αντικαταστάθηκε τον Ιούνιο του 1989 από το Opel Calibra, γνωστό ως Vauxhall Calibra στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Σημερινή δημοτικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σήμερα, αυτά τα αυτοκίνητα είναι δύσκολο να βρεθούν σε καλή κατάσταση και αυστηρά αυθεντικά, χωρίς aftermarket βελτιώσεις. Ως αποτέλεσμα, η αξία τους έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια και έχουν γίνει ξανά δημοφιλή, λόγω της ελκυστικής τους εμφάνισης και της εξαιρετικής τους, για τα τότε στάνταρ, οδικής συμπεριφοράς.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Norbert Giesen: Das große Opel-Manta-Buch. Heel, Königswinter 1993, ISBN 3-89365-353-8.
Alexander Franc Storz: Typenkompass Opel – Personenwagen ab 1945. Motorbuch-Verlag, Stuttgart 2008, ISBN 978-3-613-02930-9.
Eckhart Bartels, Rainer Manthey: Das Opel Manta Buch, Bildband. Podszun, Brilon 1990, 2., überarbeitete Auflage 2001, ISBN 3-86133-243-4.
Gert Hack: So wird er schneller. Band 3: Opel Ascona, Manta, Kadett, GT. Motorbuch-Verlag, Stuttgart 1972. ISBN 3-87943-235-X.
Rainer Manthey: Opel Manta und Ascona 1970 - 1975, Schrader Verlag, Stuttgart 1997, ISBN 3-613-87163-7.
Mike Covell: Standard Catalog of Imported Cars 1946–2002. Krause Publications, Iola 2006, ISBN 0-87341-605-8, S. 620 f.
Johnny Leyla: Opel Manta – Das Coult-Coupe. KOMET Verlag GmbH, Köln 2009, ISBN 978-3-89836-894-0.