Τιβέριος Ιούλιος Ινινθίμεος
| Τιβέριος Ιούλιος Ινινθίμεος | |
|---|---|
 Χάλκινο δηνάριο με τον Ινινθίμεο αριστερά και δεξιά την Αφροδίτη, επιγρ.: ΙΝΙΝΘΙΜΗΟΥ. (Στην άλλη όψη Αφροδίτη καθήμενη, κρατά φιάλη και μήλο), 21 χλστ., 7.25 γραμ. π. 234/5-238/9 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 3ος αιώνας[1] |
| Θάνατος | 240 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο του Βοσπόρου Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Τιβέριος Ιούλιος Φαρσάνζης |
| Γονείς | Τιβέριος Ιούλιος Κότυς Γ΄ |
| Οικογένεια | Δυναστεία Τιβερίων-Ιουλίων του Βοσπόρου |
Ο Ινινθίμεος, γνωστός και ως Ινινθιμαίος, [2] [3] Ινινθίμηος [4] ή Ινινθιμεύς, [5] ήταν βασιλιάς τού βασιλείου τού Βοσπόρου, ενός πελατειακού στη Ρώμη κράτους, από το 234 έως το 239. Η καταγωγή του είναι αβέβαιη. Θα μπορούσε να ήταν μέλος της κυρίαρχης δυναστείας Τιβερίων-Ιουλίων τού Βοσπόρου ή ίσως ξένος σφετεριστής. Η βασιλεία του Iνινθίμεου σημαδεύτηκε από μεγάλης κλίμακας κατασκευαστικά έργα για αμυντικές κατασκευές σε όλο το βασίλειο.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ινινθίμεος έγινε βασιλιάς τού βασιλείου τού Βοσπόρου το 234, διαδεχόμενος τον (πατέρα του;) Τ. Ι. Κότυ Γ΄ και τον (μεγαλύτερο αδελφό του;) Τ. Ι. Ρησκούπορι Δ΄ . [6] Αν και χρησιμοποίησε διαφορετικό μονόγραμμα (είδος σφραγίδας/συμβόλου) από τους πρόσφατους προκατόχους του, είναι ακόμη πιθανό να ανήκε στην ίδια δυναστεία (των Τιβερίων-Ιουλίων τού Βοσπόρου). Όπως και οι προηγούμενοι βασιλείς, ο Ινινθίμεος χρησιμοποιούσε τα ονόματα Τιβέριος και Ιούλιος. [7] Είναι επίσης πιθανό να ήταν ξένος σφετεριστής, ίσως Σαρματικής ή Αλανικής καταγωγής. [8] Αν ήταν της δυναστείας των Τιβερίων-Ιουλίων, είναι πιθανό να ήταν νεότερος γιος του Κότυ Γ΄ και αδελφός του Ρησκούπορι Δ΄. [9]
Το όνομα Iνινθίμεος θυμίζει τον Iνίσμεος, έναν Σαρμάτη βασιλιά της Ολβίας του 1ου αι. [10] Μία σαρματική σύνδεση τού ονόματος δεν θα σήμαινε απαραίτητα ότι ο Iνινθίμεος ήταν σφετεριστής· η ίδια η δυναστεία των Τιβερίων-Ιουλίων ήταν εν μέρει σαρματικής καταγωγής. [11]
Ο Ινινθίμεος κυβέρνησε κατά τη διάρκεια μίας περιόδου αυξανόμενης βαρβαρικής πίεσης στο βασίλειο τού Βοσπόρου. [10] Για την καταπολέμηση των απειλών από μεταναστευτικές φυλές, ο Iνινθίμεος είναι γνωστό ότι είχε κατασκευάσει νέες οχυρώσεις σε όλο το βασίλειο, συμπεριλαμβανομένης της περαιτέρω ανάπτυξης τού φρουρίου Iλουράτον στο Παντικάπαιον. [12]
Η νομισματοκοπία του Ινινθιμέου είναι μοναδική ανάμεσα στα νομίσματα των βασιλέων τού Βοσπόρου. Εκτός από την προτομή τού ίδιου τού βασιλιά, τα νομίσματα του Iνινθιμέου περιλαμβάνουν επίσης μία προτομή της θεότητας Αφροδίτης Ουρανίας, που βλέπει στον Iνινθίμεο. [13]
Μετά από μία βασιλεία μόλις πέντε ετών, ο Ινινθίμεος απεβίωσε το 239 και τον διαδέχθηκε ως βασιλιάς ο (εξάδελφός του;) Τ. Ι. Ρησκούπορις Ε΄. [6] Ο Ρησκούπορις Ε΄ διεκδίκησε το βασίλειο με κληρονομικό δικαίωμα, [7] έτσι μπορεί να ήταν γιος τού προηγούμενου ηγεμόνα Τ. Ι. Σαυρομάτη Γ΄ (βασ. 229–232 ). [14] Είναι πιθανό ότι ο θάνατος τού Ινινθίμεου σηματοδότησε την αρχή δυναστικών συγκρούσεων. Ο μετέπειτα βασιλιάς Τ. Ι. Φαρσάνζης (βασ. 253–254 ) θα μπορούσε να ήταν στενά συνδεδεμένος με τον Ινινθίμεο (γιος του Ινινθίμεου;) και να πολέμησε τον Ρησκούπορι Ε΄ για τον θρόνο. [15]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Nadel, Benjamin (1977). «Literary Tradition and Epigraphical Evidence : Constantine Porphyrogenitus' Information on the Bosporan Kingdom of Emperor Diocletian Reconsidered». Dialogues d'histoire ancienne 3 (1): 87–114. doi:. https://www.persee.fr/doc/dha_0755-7256_1977_num_3_1_2690.
- ↑ Abramzon, Mikhail G.; Kuznetsov, Vladimir D. (2019). «A Hoard of 3rd-4th Centuries AD Bosporan Staters from Phanagoria (2011)». Ancient Civilizations from Scythia to Siberia 25 (2): 308–356. doi:. ISSN 0929-077X. https://brill.com/view/journals/acss/25/2/article-p308_4.xml.
- ↑ Schönebt-Geiss, Edith (1986). «Zur Schwarzmeernumismatik» (στα γερμανικά). Klio 68 (68): 242–244. doi:. ISSN 2192-7669. https://www.degruyter.com/document/doi/10.1524/klio.1986.68.68.242/html.
- ↑ Tsetskhladze, G. R.; Kondrashev, A. V. (2001). «Notes on the Rescue Excavation of the Tuzla Necropolis (1995-1997)» (στα αγγλικά). North Pontic Archaeology: 345–363. doi:. ISBN 9789004497238. https://brill.com/view/book/edcoll/9789004497238/B9789004497238_s023.xml.
- ↑ 6,0 6,1 Mitchiner, Michael (1978). The Ancient & Classical World, 600 B.C.-A.D. 650 (στα Αγγλικά). Hawkins Publications. σελ. 69. ISBN 978-0-904173-16-1.
- ↑ 7,0 7,1 Minns, Ellis H. (1913). Scythians and Greeks: A Survey of Ancient History and Archaeology on the North Coast of the Euxine from the Danube to the Caucasus (στα Αγγλικά). Cambridge: Cambridge University Press. σελ. 608.
- ↑ Yartsev, Sergey V. (2019). «The Invasion of the Borans into the Bosporus in the 3rd Century AD». Humanities & Social Sciences Reviews 7 (6). https://core.ac.uk/download/pdf/276513411.pdf.
- ↑ «Le Bosphore Cimmérien - Suite». antikforever.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2022.
- ↑ 10,0 10,1 Lebedynsky, Iaroslav (2014). La Crimée, des Taures aux Tatars (στα Γαλλικά). Editions L'Harmattan. σελ. 41. ISBN 978-2-336-33746-3.
- ↑ Butyagin, Alexander M. (2007). «The History of the Northern Black Sea Region». Στο: Trofimova, A. A. Greeks on the Black Sea: Ancient Art from the Hermitage (στα Αγγλικά). Getty Publications. ISBN 978-0-89236-883-9.
- ↑ Goroncharovski, Vladimir A.. «Fortifications of Iluraton». Fasciculi Archaeologiae Historicae. ISSN 0860-0007. https://rcin.org.pl/Content/22243/WA308_34699_PIII348_FORTIFICATIONS_I.pdf.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Zograf, Aleksandr Nikolaevich (1977). Ancient Coinage: The ancient coins of the northern Black Sea littoral (στα Αγγλικά). British Archaeological Reports. σελ. 75. ISBN 978-0-904531-87-9.
- ↑ Settipani, Christian (2006). Continuité des élites à Byzance durant les siècles obscurs: les princes caucasiens et l'Empire du VI:e au IX:e siècle (στα French). Paris: De Boccard. σελ. 408. ISBN 978-2-7018-0226-8.
- ↑ Yartsev, Sergey V. (2019). «The Invasion of the Borans into the Bosporus in the 3rd Century AD». Humanities & Social Sciences Reviews 7 (6). https://core.ac.uk/download/pdf/276513411.pdf.
| |||||||||||||||||