Μετάβαση στο περιεχόμενο

Καλλιτεχνική κολύμβηση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Συγχρονισμένη Κολύμβηση)
Η εθνική ομάδα της Ουκρανίας στο ομαδικό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 στο Τόκιο, στις 7 Αυγούστου 2021.
Το ντουέτο της Ουκρανίας Marta Fiedina και Anastasiya Savchuk στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 στο Τόκιο, στις 4 Αυγούστου 2021, ενώ ακούει την ανακοίνωση της βαθμολογίας του τελικού.

Η καλλιτεχνική κολύμβηση[1] (το όνομα που εγκρίθηκε από τη FINA το 2017, το προηγούμενο όνομα ήταν συγχρονισμένη κολύμβηση) είναι άθλημα του υγρού στίβου. Συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα των αγώνων μόλις το 1973. Έχει τρία αγωνίσματα, το ατομικό (σόλο), το ντουέτο (ζεύγος) και το ομαδικό.

Παραδοσιακά, το άθλημα ήταν αποκλειστικά για γυναίκες, αν και τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκε ένα ισχυρό κίνημα για να γίνει και άθλημα των αντρών, που τελικώς βρήκε ανταπόκριση και πρόσφατα έχουν αρχίσει να λαμβάνουν χώρα και τέτοιες διοργανώσεις, όπως και με ντουέτα άντρας / γυναίκα. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 θα υπάρχει για πρώτη φορά σε Ολυμπιάδα η δυνατότητα συμμετοχής ανδρών στο ομαδικό αγώνισμα, με την εκάστοτε ομάδα να έχει το δικαίωμα να εκπροσωπείται το πολύ από δύο άνδρες.

Η καλλιτεχνική κολύμβηση είναι ένα είδος επίδειξης μέσα στο νερό, στο οποίο οι αθλήτριες κρίνονται για την εκτέλεση ορισμένων κολυμβητικών κινήσεων και μορφών που έχουν εγκριθεί από τις αρμόδιες αθλητικές αρχές. Οι αθλήτριες βαθμολογούνται, με θεωρητικό μέγιστο το 100, για την εκτέλεση μιας σειράς από φιγούρες και για ένα τυπικό κολυμβητικό πρόγραμμα που γίνεται με τη συνοδεία μουσικής. Η καλλιτεχνική κολύμβηση είναι ένα από τα πιο χαριτωμένα και κομψά και ελκυστικά για τους θεατές αθλήματα, αλλά ταυτόχρονα και από τα πλέον δύσκολα και απαιτητικά αθλήματα. Για να εξασκηθεί αυτό το άθλημα, είναι απαραίτητη όχι μόνο αντοχή, αλλά και ευελιξία και εξαιρετικός έλεγχος της αναπνοής, και οι αθλήτριες να έχουν αίσθηση του ρυθμού, καθώς και στερεοσκοπική αίσθηση του χώρου. Μεγάλο μέρος των κινήσεων και μορφών, που είναι φιγούρες, άλματα και στροφές, εκτελείται υποβρύχια και μάλιστα η πλειοψηφία κατακόρυφα ανάποδα υποβρύχια. Κατά συνέπεια, είναι τεχνικά ο πιο δύσκολος τύπος κολύμβησης.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχικά γνωστό ως μπαλέτο νερού, η συγχρονισμένη / καλλιτεχνική κολύμβηση ξεκίνησε ως δημοφιλής ψυχαγωγία στον Καναδά τη δεκαετία του 1920. Σύντομα, τη δεκαετία του 1930, εξαπλώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, επίσης ως δημοφιλής ψυχαγωγία.

Βίντεο του 1973.

Η καλλιτεχνική κολύμβηση, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, ξεκίνησε στην Παγκόσμια Έκθεση του 1934 στο Σικάγο, όταν η Cay Curtiss έβαλε τα κορίτσια της να κολυμπήσουν με μουσική και να κάνουν φιγούρες. Οι πρώτες παραστάσεις επίδειξης στην καλλιτεχνική κολύμβηση εμφανίστηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1948 και παρέμειναν σε αυτή την ιδιότητα για είκοσι χρόνια. Αν και προσέλκυσε από τις πρώτες δεκαετίες το ενδιαφέρον του κοινού, δεν αναπτύχθηκε όμως σαν οργανωμένο σπορ παρά μόνο μετά το 1950. Την ίδια εποχή, το άθλημα έγινε δημοφιλές και στην Ευρώπη, ειδικά όταν η Αμερικανίδα σταρ του Χόλυγουντ Έστερ Ουίλιαμς εμφανίστηκε ως μπαλαρίνα κολύμβησης σε πολλά μεταπολεμικά μιούζικαλ. Αναγνωρίστηκε από τη FINA, τη διεθνή ομοσπονδία κολύμβησης, το 1956. Το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα έγινε το 1973.

Ομαδικό, εδώ σε στάση υποστήριξης, τον Ιανουάριο του 2007.

Τελικώς, μόλις το 1984, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες, έλαβαν το καθεστώς ενός πλήρους ολυμπιακού αθλήματος. Στις πρώτες 3 διοργανώσεις, είχε 2 αγωνίσματα, το ατομικό (σόλο) και το ντουέτο (ζεύγος). Αποκλειστικά όμως στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 στην Ατλάντα, αμφότερα καταργήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από ομαδικούς διαγωνισμούς. Στη συνέχεια όμως, από τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 στο Σίδνεϊ επανήλθαν τα ντουέτα. Έκτοτε, στους Ολυμπιακούς Αγώνες λαμβάνουν χώρα το ντουέτο (ζεύγος) και το ομαδικό.

Στιγμιότυπο από το ομαδικό στο Πρωτάθλημα Ρωσίας του 2021.

Μέχρι και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996, οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Καναδάς ήταν οι κυρίαρχες χώρες του αγωνίσματος που διεκδικούσαν την πρωτιά (με συνήθη τρίτη την Ιαπωνία), αλλά από το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1998 και μετά, η Ρωσία (ενώ προηγουμένως δεν είχε κερδίσει κανένα ολυμπιακό μετάλλιο) έκανε ξαφνικά ένα εντυπωσιακό άλμα απόδοσης και κυριάρχησε ολοκληρωτικά, και μάλιστα δεν έχει χάσει ποτέ ούτε ένα χρυσό μετάλλιο σε όλες τις Ολυμπιάδες από το 2000 έως το 2020! Ιδιαίτερα δυνατές είναι, επίσης, η Κίνα, η Ουκρανία, η Ιαπωνία, η Αυστρία, η Ισπανία και στα νεότερα χρόνια και η Ελλάδα, ενώ ισχυρή παρουσία στο αγώνισμα έχουν και η Ιταλία, η Ολλανδία, η Ελβετία, η Γερμανία, η Γαλλία και η Βραζιλία.

Ειδικότερα στην Ελλάδα, το αγώνισμα άρχισε να γίνεται γνωστό και να κερδίζει τα νέα κορίτσια στις αρχές της δεκαετίας του 1990 με την Χριστίνα Θαλασσινίδου, η οποία ήρθε από την πρώην Σοβιετική Ένωση, αγωνίστηκε για την Ελλάδα και έφερε μετάλλια σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Γενικότερα, επίσης, έβαλε τις βάσεις για να αναπτυχθεί το άθλημα στη χώρα.

Κανονισμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις εθνικές και διεθνείς συναντήσεις η πισίνα πρέπει να είναι τετράγωνη, με ελάχιστο μήκος πλευράς 12 μέτρα. Το βάθος της πρέπει να είναι τουλάχιστον τρία μέτρα για τις φιγούρες και 1,7 μέτρα για το τυπικό πρόγραμμα. Η ελάχιστη θερμοκρασία της πισίνας πρέπει να είναι 24 βαθμοί Κελσίου.

Η ομάδα της Ρωσίας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2007.

Οι διοργανωτές των αγώνων είναι υποχρεωμένοι να έχουν τα κατάλληλα μηχανήματα για την αναπαραγωγή της μουσικής που επιθυμούν οι αθλήτριες. Σε αυτά περιλαμβάνονται και υποβρύχια ηχεία, γνωστά ως υδρόφωνα, που τηρούν τους κανόνες ασφάλειας. Για τις υποχρεωτικές φιγούρες, οι αθλήτριες πρέπει να φοράνε μαύρο μαγιό με άσπρο σκουφάκι, όπως στη διπλανή φωτογραφία. Για το τυπικό κολυμβητικό πρόγραμμα, μπορούν να φορέσουν οποιοδήποτε μαγιό θεωρείται κατάλληλο.

Οι ελάχιστες ανάγκες σε διεθνείς συναντήσεις είναι ένας διαιτητής που επιβλέπει τα αγωνίσματα, διορίζει και κατευθύνει τους υπόλοιπους κριτές, δίνει το σύνθημα για την έναρξη των αγωνισμάτων, επιβάλλει ποινές και εγκρίνει τη βαθμολογία. Υπάρχουν μια ή δυο ή τρεις ομάδες από πέντε ή επτά κριτές που βαθμολογούν τις κολυμβήτριες και ένας βοηθός του διαιτητή σε κάθε ομάδα κριτών, αρμόδιος για τις υποχρεωτικές φιγούρες. Τρεις βαθμολογητές σε κάθε ομάδα κριτών, καταχωρούν τη βαθμολογία των κριτών και υπολογίζουν τις συνολικές επιτυχίες των αθλητριών. Τέλος, υπάρχει και ένας αρμόδιος με βοηθούς για τις υποχρεωτικές φιγούρες, που βεβαιώνει ότι οι αθλήτριες βρίσκονται στη σωστή θέση της αφετηρίας τη στιγμή που πρέπει, ένας ελεγκτής της μουσικής και δυο χρονομέτρες για τον κανονικό χρόνο του προγράμματος.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Αλλαγή στο όνομα της Συγχρονισμένης Κολύμβησης». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020. 

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]