Καλαθοσφαίριση νερού

Η καλαθοσφαίριση νερού είναι άθλημα του υγρού στίβου, το οποίο συνδυάζει τους κανόνες της καλαθοσφαίρισης και της υδατοσφαίρισης, το οποίο παίζεται σε πισίνα. Ομάδες πέντε παικτών πρέπει να σουτάρουν στο καλάθι με μια μπάλα, μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα μετά την απόκτηση κατοχής.

Στην Τασμανία, η καλαθοσφαίριση νερού άρχισε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2003, με έναν αγώνα επίδειξης μεταξύ δύο ομάδων αποτελούμενων από τις ομάδες ποδοσφαίρου Hobart Chargers, Hobart Hurricanes, Tassie Devils και την ομάδα κρίκετ Tassie Tigers. Το άθλημα έχει αναπτυχθεί περαιτέρω από το Hobart Aquatic Center, για να επιτρέψει μια πιο ψυχαγωγική και μικτή προσέγγιση στο παιχνίδι. Περιλαμβάνει δύο ομάδες έξι παικτών (εκ των οποίων τουλάχιστον τρεις είναι γυναίκες) στον αγωνιστικό χώρο (με μέγιστο αριθμό τεσσάρων αναπληρωματικών), οι οποίοι πασάρουν τη μπάλα κατά μήκος της πισίνας στη ζώνη σκοραρίσματος τους, που βρίσκεται ένα στεφάνι παρόμοιο με της καλαθοσφαίρισης.^[1]

Το 2005, η Ιταλική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης το αναγνώρισε ως μία μορφή καλαθοσφαίρισης.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Στην Ολλανδία, οι άνθρωποι παίζουν καλαθοσφαίριση νερού (waterbasketbal στα ολλανδικά) από τη δεκαετία του '70. Παιζόταν από άτομα με αναπηρία. Εκτός από τα κανονικά τουρνουά, διοργανώνουν επίσης ένα εθνικό πρωτάθλημα, όπου οι καλύτερες ομάδες ανταγωνίζονται για τον επίσημο τίτλο του Ολλανδικού Πρωταθλήματος Καλαθοσφαίρισης Νερού.

Στη Σλοβενία, μία έκδοση του αθλήματος αναπτύχθηκε το 1997. Μέχρι εκείνη τη στιγμή υπήρχαν δύο εκδόσεις του αθλήματος. Στην πρώτη, υπήρχε ένα κλασικό καλάθι που ήταν τοποθετημένο στην άκρη της πισίνας. Αυτό δεν ήταν πολύ βολικό, γιατί ο παίκτης χτυπούσε στο τοίχωμα της πισίνας και το καλάθι ήταν πολύ ψηλά για την πραγματοποίηση κάποιων ελκυστικών ενεργειών. Η δεύτερη έκδοση χρησιμοποιούσε ένα πλωτό καλάθι, καθιστώντας πολύ δύσκολο να σουτάρεις τη μπάλα στο καλάθι. Οι Tomaž Slavec και Matjaž Kodek από το Κραν της Σλοβενίας, ανέπτυξαν ένα ειδικό καλάθι (μακρύ στύλο βυθισμένο στο νερό με καλάθι στο τέλος, ένα μέτρο πάνω από το επίπεδο της στάθμης του νερού), τη μπάλα και έγραψαν νέους κανόνες παιχνιδιού. Όλα τα μειονεκτήματα της προηγουμένως περιγραφείσας εκδοχής του αθλήματος αφαιρέθηκαν. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τα τοιχώματα και την πλευστότητα του καλαθιού, το παιχνίδι έγινε πολύ δυναμικό (όπως με το χόκεϊ), επειδή θα μπορούσε να παιχτεί πίσω από το καλάθι. Αυτό το παιχνίδι παίζεται επίσης στο Πετς της Ουγγαρίας.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ «History». 25 Απριλίου 2012.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[1] «History». 25 Απριλίου 2012.

[1]