Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σιδηρόδρομοι Θεσσαλίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σιδηρόδρομοι Θεσσαλίας
Το λογότυπο της εταιρείας
Πληροφορίες
ΠεριοχήΘεσσαλία, Ελλάδα
ΕίδοςΠεριφερειακός σιδηρόδρομος
ΤερματικοίΒόλος
Καλαμπάκα
Λάρισα
Βελεστίνο
Μηλιές Πηλίου
Λειτουργία
Έναρξη λειτουργίας1884
Παύση λειτουργίας1955
Τεχνικά χαρακτηριστικά
Μήκος γραμμής203 χλμ.
Εύρος γραμμήςΜετρικό εύρος (αρχικά), Κανονικό εύρος (σταδιακά), 600 χιλιοστά (Τρένο Πηλίου)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Σχεδιάγραμμα της διαδρομής
Σιδηρόδρομοι Θεσσαλίας (1955)
Βόλος - Κέντρο πόλης
Βόλος
Λατομείο
Άγιος Γεώργιος
Βελεστίνο
Βελεστίνο - Πόλη
Ριζόμυλος
Στεφανοβίκειο
Αερινό
Αρμένιο
Χαλκοδώνιο
Κυψέλη
Ρήγιο
Μελία
Χάλκη
Δασόλοφο
Λάρισα
Σιτόχωρο
Φάρσαλα
Ευήδιο
Ενωτική
Παλαιοφάρσαλος
Στάση Σοφάδων
Σοφάδες
Καρδίτσα
Στάση Ίσσαρη
Φανάρι
Φανάρι - Χωριό
Μαγούλα
Καλύβια
Δροσερό
Τρίκαλα
Κεφαλόβρυσο
Βασιλική
Θεόπετρα
Καλαμπάκα

Οι Σιδηρόδρομοι Θεσσαλίας ήταν σιδηροδρομική εταιρεία στην Ελλάδα, η οποία κατείχε και λειτουργούσε το, μετρικού εύρους, σιδηροδρομικό δίκτυο της Θεσσαλίας και τον σιδηρόδρομο του Πηλίου από το 1884 έως το 1955, όταν η εταιρεία απορροφήθηκε από τους Σιδηροδρόμους Ελληνικού Κράτους. Σήμερα ο όρος αυτός αναφέρεται κυρίως στο σιδηροδρομικό τμήμα μεταξύ Δομοκού και Ραψάνης, και τις δύο διακλαδώσεις του, αυτή της Δυτικής Θεσσαλίας προς προς Καλαμπάκα, και αυτή προς Βόλο.

Δίκτυο και Σταθμοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χάρτης του δικτύου των σιδηροδρόμων

Το δίκτυο των Σιδηροδρόμων Θεσσαλίας αποτελούνταν από τις εξής γραμμές:

Η κατασκευή ξεκίνησε το 1882 υπό την επίβλεψη του μηχανικού Εβάριστο ντε Κίρικο. Το τμήμα από τον Βόλο στη Λάρισα, μήκους 61 χιλιομέτρων, εγκαινιάστηκε στις 22 Απριλίου 1884 από τον Βασιλιά Γεώργιο Α'. Το μήκους 142 χιλιομέτρων τμήμα από το Βελεστίνο στην Καλαμπάκα, ολοκληρώθηκε στις 16 Ιουνίου 1886.

Οι Σιδηρόδρομοι Θεσσαλίας χρησιμοποιούσαν 46 ατμομηχανές μετρικού εύρους διάφορων τύπων:[1][2] Όλες τους ήταν μηχανές με δεξαμενή, χωρίς βαγόνια με κάρβουνα.

Φωτογραφίες Αρίθμηση Τύπος Ποσότητα Κατασκευαστής Έτος Ισχύς (άλογα) Ισχύς (kw) Σημειώσεις
1–12 0-6-2T 12 Tubize 1883–1887
20–24 2-6-0T 5 Tubize 1908 320 240
25–27 2-6-0T 3 J. A. Maffei 1912 320 240
28–29 2-6-0T 2 Tubize 1920 320 240
31–34 0-8-2T 4 Saint-Léonard 1884–1887
30–34 2-6-2T 5 Krupp 1935 350 260
40–45 2-6-2T 6 Jung 1951 380 280 Μια από αυτές βρίσκεται σε αποθήκευση στον Βόλο, ίσως να ανακατασκευαστεί για λειτουργική χρήση.
54 0-8-0T 1 SLM Winterthur 1911 370 280 Πρώην της CF Yverdon-Ste-Croix αρ. 4
71 0-6-0T 1 1911
72 0-6-0T 1 Krupp 1935 100 70
203–205 2-6-0T 3 SLM Winterthur 1948–1949 250 190 Πρώην της Bruenigbahn, ίδια αρίθμηση
1055, 1058 0-6-0T 2 SLM Winterthur 1948–1949 250 190 Πρώην της Bruenigbahn, ίδια αρίθμηση
A1 0-4-0T 1 Krauss 1940

Πολλαπλές μονάδες Πετρελαιοκίνητων αμαξών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αρίθμηση Τύπος Ποσότητα Κατασκευαστής Έτος Ισχύς
A1–A14 Bo-2 14 Breda 1951 145 kw (194 άλογα)

Επιπροσθέτως, τρεις άμαξες Breda διαφορετικού τύπου μεταφέρθηκαν στον Βόλο από τη γραμμή Μεσολογγίου - Αγρινίου, το 1976. Τρεις Linke-Hofmann DMU-2 μεταφέρθηκαν το 1978 από το δίκτυο Πελοποννήσου.

Τέσσερις πετρελαιοκίνητες μηχανές Mitsumbishi κλάσης 9401 (με αρίθμηση 9416 έως 9419) χρησιμοποιούνταν επίσης στη Θεσσαλία μετά το 1973 και χρησιμοποιούνταν κυρίως για αλλαγή τροχιάς και ως αντικατάστατες των ατμομηχανών εμπορικών τρένων.

Το δίκτυο Θεσσαλίας μετά το 1955

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Βελεστίνου

Οι Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους (Σ.Ε.Κ.) απορρόφησαν τους Σιδηροδρόμους Θεσσαλίας το 1955.

Το 1960 η γραμμή από τη Λάρισα προς τον Βόλο μετατράπηκε σε κανονικού εύρους και συνδέθηκε στη Λάρισα με την κύρια γραμμή από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη. Για το τμήμα μεταξύ Λατομείου και Βόλου, η κανονικού εύρους γραμμή ακολουθεί διαφορετική διαδρομή με επιπλέον στάση στα Μελισσιάτικα. Η κανονικού εύρους γραμμή συνδέεται με φυσικό τρόπο στην κύρια γραμμή Αθήνας - Θεσσαλονίκης, επιτρέποντας στους Σ.Ε.Κ. να εκτελούν δρομολόγια από τον Βόλο στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Ο σταθμός του Βόλου είχε μετατραπεί σε διπλού εύρους, ώστε να εξυπηρετεί συρμούς και από τις δύο διακλαδώσεις. Τμήματα του σταθμού και της τροχιάς προς το κέντρο της πόλης ήταν αυτή τη στιγμή τριπλού εύρους: κανονικό εύρος για τα τρένα προς Λάρισα, μετρικού εύρους για τα τρένα προς Καλαμπάκα, και εύρους 600 χιλιοστών για τα τρένα προς Πήλιο.

Το 1970 το δίκτυο ανελήφθη από τη νέα εταιρεία, διάδοχο των Σιδηροδρόμων Ελληνικού Κράτους, τον Οργανισμό Σιδηροδρόμων Ελλάδος.

Το 2001, το τμήμα μεταξύ Παλαιοφαρσάλου και Καλαμπάκας μετετράπη σε κανονικού εύρους και συνδέεται με φυσικό τρόπο στον Παλαιοφάρσαλο με την κύρια γραμμή Αθήνα - Θεσσαλονίκη. Ο σταθμός του Βόλου μετετράπη εξ ολοκλήρου σε κανονικού εύρους.[3] Το τμήμα προς το κέντρο της πόλης εγκαταλείφθηκε και καλύφθηκε με άσφαλτο. Το εναπομείναν τμήμα μετρικού εύρους (Βόλος - Βελεστίνο - Παλαιοφάρσαλος) έκλεισε το 1999.

Η εμπορευματική κίνηση μειώθηκε απότομα όταν το κρατικό μονοπώλιο του Ο.Σ.Ε. για τη μεταφορά αγροτικών προϊόντων και λιπασμάτων σταμάτησε στις αρχές της δεκαετίας του '90. Πολλοί μικροί σταθμοί του δικτύου με μικρή επιβατική κίνηση έκλεισαν, κυρίως στην κύρια γραμμή μεταξύ Καρδίτσας και Καλαμπάκας. Όμως, ο χρόνος ταξιδιού βελτιώθηκε και η ενοποίηση του εύρους των γραμμών επέτρεπε απευθείας συνδέσεις, ακόμη και υπηρεσίες InterCity, που συνέδεαν τον Βόλο και την Καλαμπάκα με την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

Πρόσφατα (Αύγουστος 2009) η ΤΡΑΙΝΟΣΕ Α.Ε. προέβη σε δραστική μείωση των επιβατικών δρομολογίων στις γραμμές της Θεσσαλίας.[4] Υπάρχουν μόνον έξι τοπικά τρένα προς κάθε κατεύθυνση στο τμήμα Λάρισα - Βόλος και μόλις τέσσερα στο τμήμα Παλαιοφάρσαλος - Καλαμπάκα. Επιπρόσθετα, υπάρχει ένα τρένο από Αθήνα για Καλαμπάκα και πίσω (δρομολόγια 884/885) και ένα τρένο InterCity από την Αθήνα για τον Βόλο και πίσω (δρομολόγια IC40/IC41).

Η κύρια γραμμή της Θεσσαλίας ηλεκτροδοτήθηκε και ορισμένα δρομολόγια χρησιμοποιούν πλέον ηλεκτροκίνητες μηχανές HellasSprinter και Desiro EMU. Υπάρχουν προτάσεις για ηλεκτροδότηση των διακλαδώσεων, έτσι ώστε να είναι δυνατά τα δρομολόγια από Βόλο και Καλαμπάκα προς Θεσσαλονίκη.

Όταν ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος μετέτρεψε το τμήμα Παλαιοφάρσαλος - Καλαμπάκα σε κανονικού εύρους ως διακλάδωση της κύριας γραμμής, το τμήμα μετρικού εύρους από το Βελεστίνο στον Παλαιοφάρσαλο απομονώθηκε. Το τμήμα αυτό συντηρείται από την Εταιρεία Μουσειακών Σιδηροδρόμων (ΕΜΟΣ). Η ΕΜΟΣ λειτουργεί σε αυτό το τμήμα μια πρώην πετρελαιοκίνητη μηχανή των Σιδηροδρόμων Πειραιά - Πελοποννήσου τύπου Linke-Hofmann, συνήθως μεταξύ Βελεστίνου και Αερινού.

Η ΕΜΟΣ συντηρεί εύρος τροχιαίου υλικού που κατέχει ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος μέσω μακροχρόνιου δανεισμού. Το πιο σπουδαίο είναι μια παλαιά πετρελαιοκίνητη μηχανή του 1937 τύπου Linke-Hofmann DMU-2, που ανήκε πριν στους Σιδηροδρόμους Πειραιώς, Αθηνών, Πελοποννήσου. Επίσης, κατέχουν μια πετρελαιοκίνητη μηχανή τύπου Nippon Sharyo, η οποία πριν ανήκε στα ορυχεία Αλιβερίου και τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού και υπάρχουν σχέδια για την ανακατασκευή μιας ατμομηχανής τύπου Jung που βρίσκεται στον Βόλο.

Επίσης, η παλαιά μονή γραμμή που διαπερνά την κοιλάδα των Τεμπών, η οποία απομονώθηκε όταν οι νέες σήραγγες κατασκευτάστηκαν, χρησιμοποιείται ως τουριστικό αξιοθέατο με τη χρήση ελαφρών βαγονιών.

  1. I. Ζαρταλούδης, Δ. Καράτωλος, Δ. Κουτελίδης, Γ. Νάθενας, Σ. Φασούλας, Α. Φιλιππουπολίτης (1997). Οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι. Μίλητος. σελ. 263. ISBN 960-8460-07-7. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  2. * Simms, W.F. (1997). The railways of Greece. Wilfried F. Sims. ISBN 0-9528881-1-4. 
  3. Μια υπηρεσιακή τροχιά, αυτή που βρίσκεται κοντά στο συνεργείο, παραμένει σε μετρικό εύρος και συνδέεται ακόμη με φυσικό τρόπο με τη γραμμή μετρικού εύρους προς Βελεστίνο.
  4. ΤΡΑΙΝΟΣΕ Α.Ε. "Δρομολόγια 1 Αυγούστου 2009", Πίνακες 4A/B, 5A/B

Επιπλέον Ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σιδηροδρομική σφραγίδα στον Σταθμό Καρδίτσας.
  • I. Ζαρταλούδης, Δ. Καρατώλος, Δ. Κουτελίδης, Γ. Νάθενας, Σ. Φασούλας, A. Φιλιππουπολίτης (1997). Οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι. Μίλητος. σελίδες 244–263. ISBN 960-8460-07-7. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  • Simms, W.F. (1997). The railways of Greece. Wilfried F. Sims. ISBN 0-9528881-1-4. 
  • Voyageur (Anonymous) (February 1941). «The Railways of Greece». The Railway Magazine (London, UK: Railway Publications) 87 (524): 64. 
  • Organ, J. (2006). Greece Narrow Gauge. Middleton Press. ISBN 1-904474-72-1. 
  • Hans-Bernhard Schönborn (1997). Edition Ergasias, επιμ. Schmalspurbahnen in Griechenland (Peloponnes und Thessalien) (στα Γερμανικά). ISBN 3-909221-32-7. 
  • J.D.H. Smith (2011). «Thessalian Railway steam locomotives». Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2011. 
  • James Waite. «Ο σιδηρόδρομος του Βόλου». The International Steam Pages. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2010.