Κινητήρας ντίζελ
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Πετρελαιοκινητήρας (ή Ντιζελοκινητήρας ή Δηζελοκινητήρας) είναι τύπος μηχανής εσωτερικής καύσης όπου ως κύριος εφευρέτης είναι ο Γερμανός μηχανικός Ρούντολφ Ντίζελ. Ένας κινητήρας, για να αποδώσει στο μέγιστο, χρειάζεται για καύσιμο το πετρέλαιο, εξαιτίας των επιπλέον συστατικών που περιέχονται εντός αυτού.
Οι πετρελαιοκινητήρες απέκτησαν μεγάλη σημασία κυρίως στα οχήματα βαρέος τύπου, λόγω της μεγαλύτερης ανταπόκρισης σε σχέση με τους βενζινοκινητήρες οι οποίοι πλέον δεν εγκαθίστανται σε τέτοιες περιπτώσεις. Κινητήρα ντίζελ φέρουν ακόμη και σήμερα τα λεωφορεία, τα χωματουργικά και αγροτικά μηχανήματα, τα πλοία, τα τρένα, οι βιομηχανίες και τέλος τα επιβατικά οχήματα που στο το παρελθόν είχαν τοποθετημένους μόνο βενζινοκινητήρες κάτω από τα καπό τους εξ αιτίας του υψηλού κόστους που έχουν οι κινητήρες πετρελαίου.
Λειτουργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πετρελαιοκινητήρες φέρουν πολλές ομοιότητες με τους αντίστοιχους της βενζίνης ωστόσο οι διαφορές τους δεν είναι τόσο εμφανείς αλλά περισσότερο στην λειτουργία τους. Δηλαδή, αυτές είναι:
- ο τρόπος ανάφλεξης
- ο τρόπος ανάμειξης καυσίμου-οξυγόνου
Εξ αιτίας των μετάλλων που έχουν και μεγαλύτερο όγκο και βάρος απο αυτούς της βενζίνης, υπάρχει μεγαλύτερη μόνωση θερμικής ενέργειας με αποτέλεσμα την εξέλιξη της σε κινητική άρα στην πιο εύστροφη εκκίνηση του. Ετσί, παρατηρείται η απουσία του καρμπυρατέρ και του συστήματος ανάφλεξης. Χάρη σε αυτό, ο Ντίζελ ανακάλυψε την εφεύρεση και μπορεί να αποκαλεστεί και αλλιώς ως ενας ακόμη νεου τύπου κινητήρας.
Πλεονεκτήματα-μειονεκτήματα των πετρελαιοκινητήρων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που έχουν θεωρηθεί εδω και δεκαετίες οτι έχει ενας πετρελαιοκινητήρας απέναντι σε εναν βενζινοκινητήρα είναι τα εξής:
Πλεονεκτήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μεγαλύτερη ροπή κινητήρα ιδιαίτερα στις χαμηλές στροφές
- Μεγαλύτερη οικονομία καυσίμου (κατανάλωση) λόγω καλύτερης καύσης του μίγματος
- Μεγαλύτερη αντοχή εξωτερικών θερμοκρασιών
- Οικονομικότερη συντήρηση όσον αφορά την συχνότητα της.
- Μεγαλύτερη αξιοπιστία σε βάθος ετών και πολύ μεγαλύτερη διάρκεια ζωής του.
- Φιλικότερος προς το φυσικό περιβάλλον
Μειονεκτήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μειωμένη ιπποδύναμη λόγω της αδυναμίας του στις υψηλές στροφές άρα μειωμένη τελική ταχύτητα. Βέβαια, με την εφαρμογή νέων τεχνολογιών στην κατασκευή των κινητήρων, το μειονέκτημα αυτό τείνει να εκλείψει, όπως άλλωστε οι κραδασμοί και ο συνεπαγόμενος αυξημένος θόρυβος των πετρελαιοκινητήρων.
- Μεγαλύτερο βάρος λόγω των εξαρτημάτων που τον αποτελούν
- Ακριβότερο κόστος εξαρτημάτων λόγω του ενισχυμένου υλικού
- Μεγαλύτερο κόστος απόκτησης του σε οποιαδήποτε χρήση
Ιστορικά στοιχεία της εφεύρεσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ρούντολφ Ντίζελ έχοντας απο μικρό παιδί την επιθυμία του να γίνει μηχανολόγος-μηχανικός, μετά την ολοκλήρωση της βασικής του εκπαίδευσης εισήλθε το 1873 στην βιομηχανική σχολή του Αουσμπουργκ. Ωστόσο, μετά κλήθηκε να ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο του Μονάχου και έτσι πράγματι έγινε. Μετα τις σπουδές του, αποφάσισε να αφοσιωθεί στην κατασκευή ενος κινητήρα όπου θα είχε μεν την ιδιότητα της ατμομηχανής χωρίς όμως να υπάρξουν απώλειες θερμότητας έτσι άνοιξε την επιχείρηση του στο Παρίσι το 1885 και ασχολήθηκε πάνω στο θέμα για 13 χρόνια. Ο κινητήρας που εφεύρε είχε την μέγιστη απόδοση των 20 ίππων και την περιστροφή των τροχαλιών 172 φορές το λεπτό[1]. Μέχρι και το 1923 το μοντέλο που κατασκευάστηκε απο τα χέρια του Γερμανού, είχε μείνει στην παραγωγή έπειτα απο διάφορες βελτιώσεις.
Ο κινητήρας Ντίζελ απέκτησε μεγάλη φήμη και αντικαταστάθηκε απο τους κινητήρες ατμού απο το 1910 στα πλεούμενα και στα οχήματα απο το 1922. Απο την δεκαετία του 1930 η τοποθέτηση των πετρελαιοκινητήρων είχε γίνει συχνότερη και αυτό οδήγησε στα πρόθυρα της ενεργειακής κρίσης του 1973. Ο Ντίζελ είχε προβλέψει το γεγονός οτι η σπατάλη προήλθε απο τις απανωτές ποσότητες που απαιτούσαν οι ατμομηχανές των πλοίων.
Ημιμερής κατάργηση του ντιζελοκινητήρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πετρελαιοκινητήρες έχουν λιγότερο βλαπτικές ουσίες από αυτούς της βενζίνης, όμως οι έρευνες δείχνουν ακριβώς το αντίστροφο. Κύριος λόγος φαίνονται να είναι τα οξείδια του αζώτου όπου είναι αρκετά βλαπτικά προς την ατμόσφαιρα και τους ζωντανούς οργανισμούς με τον ετήσιο θάνατο των τριών εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως να προέρχονται κατά μεγάλο ποσοστό στην ένωση αυτή. Το εντυπωσιακό είναι πως αυτά τα μέτρα πρόκειται να παρθούν για αρχή στα επιβατικά οχήματα με την σταδιακή κατάργηση των κινητήρων μικρού κυβισμού μέχρι το 2020 και την αποκλειστική κατασκευή τους μόνο σε μεγάλα οχήματα και η ανάκαμψη στους ηλεκτροκινητήρες[2].
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ηλίας Ε. Δημόπουλος - Μηχανές Diesel: Συγκρότηση-Λειτουργία-Συντήρηση-Έλεγχοι-Επισκευές (1987)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Early history of the Diesel engine». DieselNet. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2017.
- ↑ «Το diesel σκοτώνει και πεθαίνει». Auto Triti. 20 Φεβρουαρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2017.