Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νεκτάριος Ταβερναράκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νεκτάριος Ταβερναράκης
Ο καθηγητής Ν. Ταβερναράκης το 2020
Γέννηση02 Μαΐου 1967 (1967-05-02) (57 ετών)
Ηράκλειο Κρήτης
ΕθνικότηταΈλληνας
ΥπηκοότηταΕλλάδα
ΣπουδέςΑριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Πτυχίο, 1989)
Πανεπιστήμιο Κρήτης (Διδακτορικό Δίπλωμα, 1995)
Γνωστός γιαΓήρανση,[1][2] Κυτταρικός Θάνατος (Νέκρωση),[3][4], Μνήμη και Μάθηση,[5][6] Νευροεκφυλισμός[7][8]
ΒραβεύσειςΠρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας (European Institute of Innovation and Technology, EIT, 2022).[9]
Διακεκριμένο Μέλος του Αμερικανικού Οργανισμού για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS, 2020).[10]
Αντιπρόεδρος του Επιστημονικού Συμβούλιου του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου Έρευνας (ERC, 2020).[11]
Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας (EIT, 2020).[12]
Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (2019).[13]
Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών (EurASc, 2023).[14]
Μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Γερμανίας-Leopoldina (2019).[15]
Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών (EASA, 2018).[16]
Μέλος του Επιστημονικού Συμβούλιου του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου Έρευνας (ERC, 2016).[17]
Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Βιολογίας (FRSB), Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο (2023)[18]
Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας (Academia Europaea, 2014).[19]
Μέλος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Μοριακής Βιολογίας (EMBO, 2009).[20]
Επιχορήγηση (δυο φορές) για Προχωρημένους Ερευνητές από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (ERC, 2008 και 2016).[21][22]
Επιχορήγηση για την Προώθηση της Καινοτομίας (Proof of Concept Grant) από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (ERC, 2016).[23]
Βραβείο Έρευνας Friedrich Wilhelm Bessel του Ιδρύματος Alexander von Humboldt της Γερμανίας (2007).[24]
Αρεταίειο Βραβείο Ιατροβιολογικών Επιστημών της Ακαδημίας Αθηνών (2014).[25]
Ερευνητικό Βραβείο Galien Scientific Research Award (2017).[26]
Διεθνές Επιστημονικό Βραβείο Helmholtz International Fellow Award (2017).[27]
Βραβείο Νέου Ερευνητή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Μοριακής Βιολογίας (EMBO, 2002).[28]
Αριστείο του Ιδρύματος Μποδοσάκη (2024).[29]
Ακαδημαϊκό Βραβείο Ιατρικής και Βιολογίας του Ιδρύματος Μποδοσάκη (2005).[30]
Ακαδημαϊκό Βραβείο Επιστημονικής Αριστείας του Εμπειρίκειου Ιδρύματος (2012).[31]
Τιμητικό Βραβείο Education Business Award (2017).[32]
Ιστοσελίδα
https://tavernarakislab.gr/nektarios/nektarios_tavernarakis.html
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςΒιολογία, Γενετική, Φυσιολογία
Ιδιότηταγενετιστής, μοριακός βιολόγος, νευροεπιστήμονας και βιολόγος
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Νεκτάριος Ταβερναράκης (Ηράκλειο, 2 Μαΐου 1967) είναι διακεκριμένος Έλληνας βιολόγος και πανεπιστημιακός, καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνόδου Μοριακής Βιολογίας (EMBC),[33] και τακτικό μέλος του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ), ο οποίος έχει βραβευτεί με το ακαδημαϊκό αριστείο Ιατρικής και Βιολογίας του Ιδρύματος Μποδοσάκη.[29][34]

Έχει διατελέσει πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου και της εκτελεστικής επιτροπής του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας (European Institute of Innovation and Technology, EIT),[9] και αντιπρόεδρος του επιστημονικού συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας (ERC).[11] Υπήρξε ο ιδρυτής και πρώτος διευθυντής του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών στη Βιοπληροφορική της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, και έχει διατελέσει διευθυντής του Ινστιτούτου Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ).

Θεωρείται ως ένας από τους πιο δραστήριους Έλληνες ερευνητές της ημεδαπής[35][36][37], έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 270 επιστημονικές εργασίες[38] και το ερευνητικό του έργο τυγχάνει ευρείας απήχησης με περισσότερες από 58.000 αναφορές και δείκτη αναγνώρισης, h-index, 84.[39]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ταβερναράκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μεγάλη Βρύση, χωριό του Δήμου Γόρτυνας, περίπου 30 χλμ νότια του Ηρακλείου και αποφοίτησε με άριστα από το 1ο Λύκειο Ηρακλείου (Καπετανάκειο).

Σπουδές και σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι απόφοιτος του Τμήματος Βιολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου (με άριστα το 1989), και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα στη Μοριακή Γενετική από το Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης το 1995, έχοντας τιμηθεί με το βραβείο καλύτερης διδακτορικής διατριβής. Στη συνέχεια εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο Rutgers των Ηνωμένων Πολιτειών, πριν επιστρέψει το 2002, σε θέση ερευνητή στο Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας.

Το 2010 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής σε διακεκριμένη θέση αριστείας, στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης και το 2013 ορίστηκε διευθυντής του Ινστιτούτου Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας. Το 2016 εκλέχθηκε πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και Διευθυντής της Κεντρικής Διεύθυνσης του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας.

Ερευνητικό έργο και επιτεύγματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ερευνητική του δραστηριότητα εστιάζεται κυρίως στην κατανόηση των μηχανισμών της Γήρανσης, της Νέκρωσης, του Νευροεκφυλισμού, καθώς και των μηχανισμών Μνήμης και Μάθησης. Μελέτες του έχουν δημοσιευτεί σε κορυφαία διεθνή επιστημονικά περιοδικά υψηλής απήχησης και σε βιβλία.[40][41] Στα πλαίσια της διδακτορικής του διατριβής μελέτησε την έκφραση και τον μηχανισμό λειτουργίας κομβικών μεταγραφικών ενεργοποιητών στο σακχαρομύκητα Saccharomyces cerevisiae. Η μελέτη αυτή αποκάλυψε ειδικούς μηχανισμούς ρύθμισης των ενεργοποιητών αυτών σε συνθήκες έλλειψης θρεπτικών, καθώς και το ρόλο του DNA στον καθορισμό των αλληλεπιδράσεων μεταξύ μεταγραφικών παραγόντων και συμπαραγόντων.[42] Ανάμεσα στα σημαντικότερα επιστημονικά επιτεύγματα της ερευνητικής του ομάδας συγκαταλέγονται η αποκάλυψη εξελιγμένων μοριακών μηχανισμών ρύθμισης του αριθμού των μιτοχονδρίων του κυττάρου,[43][44] καθώς και της σύνδεσης της μιτοχονδριακής ενεργειακής ομοιόστασης[45] και της διαδικασίας της πρωτεΐνοσυνθεσης με τη γήρανση.[46][47] Οι μελέτες αυτές ανέδειξαν κεντρικά σηματοδοτικά μονοπάτια που συντονίζουν τις κυτταρικές διεργασίες βιογένεσης και καταστροφής των μιτοχονδρίων (μιτοφαγία), καθορίζοντας το μιτοχονδριακό περιεχόμενο των κυττάρων σε συνθήκες στρες.[48][49][50]

Ανέπτυξε καινοτόμα πειραματικά μοντέλα θερμοπληξίας και ταυτοποίησε μηχανισμούς προστασίας των νευρικών κυττάρων από κυτταροτοξικές προσβολές και νευροεκφυλισμό.[7] Επίσης, ανάδειξε το ρόλο της αυτοφαγίας,[51] της λυσοσωματικής βιογένεσης και λειτουργίας,[52][53] της ομοιόστασης του ασβεστίου,[54] της ενδοκυττάρωσης και της ενδοκυτταρικής διακίνησης,[55] στο νευροεκφυλισμό και στο νεκρωτικό κυτταρικό θάνατο. Ήταν ο πρώτος που ταυτοποίησε πρωτεολυτικά ένζυμα που ρυθμίζουν την κυτταρική καταστροφή κατά τον νευροεκφυλισμό.[3]

Ανέπτυξε καινοτόμες μεθόδους παρεμβολής μέσω δίκλωνου RNA (RNAi) που επιτρέπουν την αποτελεσματική σίγαση γονιδίων σε νευρώνες,[56] και απομόνωσε ειδικά ιοντικά κανάλια που συμμετέχουν στην ρύθμιση της συμπεριφοράς μέσω ντοπαμινεργικής σηματοδότησης, στη συνειρμική εκμάθηση,[5][57] στην ιδιοδεκτικότητα και τη συντονισμένη κίνηση.[58] Η ομάδα του στο ΙΜΒΒ αποκάλυψε πρώτη το ρόλο και τους μηχανισμούς έλεγχου της αυτοφαγίας στη ρύθμιση της πλαστικότητας του νευρικού συστήματος και της συμπεριφοράς κάτω από συνθήκες νηστείας και στρες.[59][60] Ανέδειξε επίσης την πυρηνοφαγία (επιλεκτική στόχευση και αποικοδόμηση πυρηνικών συστατικών μέσω αυτοφαγίας), ως μηχανισμό διαφύλαξης της ακεραιότητας και της λειτουργίας του πυρήνα, και αποκάλυψε το ρόλο της στη ρύθμιση της σωματικής καθώς και της αναπαραγωγικής γήρανσης.[61][62]

Επιλεγμένες διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Τον Νοέμβριο του 2024 ο Νεκτάριος Ταβερναράκης εκλέχθηκε Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνόδου Μοριακής Βιολογίας (EMBC)[33]
  • Τον Ιούνιο του 2023 εκλέχθηκε Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών (EurASc).[14]
  • Τον Μάρτιο του 2022 εκλέχθηκε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας (European Institute of Innovation and Technology, EIT).[9]
  • Τον Ιούλιο του 2020 εκλέχθηκε Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας (European Institute of Innovation and Technology, EIT),[12] και τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, Αντιπρόεδρος του Επιστημονικού Συμβούλιου του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου Έρευνας (ERC).[11]
  • Τον Νοέμβριο του 2020 εκλέγεται Διακεκριμένο Μέλος (Fellow) του Αμερικανικού Οργανισμού για την Προώθηση της Επιστήμης (American Association for the Advancement of Science, AAAS).[10]
  • Τον Ιούνιο του 2019 εκλέχθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην Έδρα της Νευροβιολογίας-Βιολογίας της Γήρανσης,[13] και τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Γερμανίας-Leopoldina.[15]
  • Το 2018 εκλέχθηκε μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών (EASA).[16]
  • Το 2014 εκλέχθηκε μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών (Academia Europaea)[19] και την ίδια χρονιά βραβεύθηκε με το Αρεταίειο Βραβείο Ιατροβιολογικών Επιστημών της Ακαδημίας Αθηνών.[25]
  • Το 2016 εκλέχθηκε μέλος του Επιστημονικού Συμβούλιου του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου Έρευνας (ERC).[17]
  • Το 2009 εκλέχθηκε μέλος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Μοριακής Βιολογίας (EMBO),[20]

Είναι ο πρώτος Έλληνας επιστήμονας που πέτυχε να επιχορηγηθεί δυο φορές (το 2008 και το 2016) από το εξαιρετικά ανταγωνιστικό πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας (ERC) για Εξέχοντες Ερευνητές (Advanced Investigator Grant),[21][63] και από το πρόγραμμα για την Προώθηση της Καινοτομίας (Proof of Concept Grant) του ERC (το 2016).[23] Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Έρευνας Φρίντριχ Βίλχελμ Μπέσελ του Ιδρύματος Αλεξάντερ φον Χούμπολτ της Γερμανίας,[24] με το Βραβείο Νέου Ερευνητή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Μοριακής Βιολογίας (EMBO),[28] με το Ερευνητικό Βραβείο Galien Scientific Research Award,[26] με το Διεθνές Επιστημονικό Βραβείο Helmholtz International Fellow Award,[27] με το Ακαδημαϊκό Βραβείο Επιστημονικής Αριστείας του Εμπειρίκειου Ιδρύματος,[31] με το Τιμητικό Βραβείο Education Business Award,[64] και με το Βραβείο Ερευνητικής Αριστείας του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας.

Έχει επίσης τιμηθεί με το Αριστείο για τις Ιατροβιολογικές Επιστήμες,[29] και το Ακαδημαϊκό Βραβείο Ιατρικής και Βιολογίας,[30] του Ιδρύματος Μποδοσάκη, τα οποία αποτελούν δυο από τα υψηλότερου κύρους βραβεία για Έλληνες επιστήμονες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι μάλιστα ο μοναδικός Έλληνας επιστήμονας που έχει τιμηθεί και με τις δυο αυτές εξέχουσες επιστημονικές διακρίσεις.

Μέχρι τον Ιούνιο του 2024, ο Νεκτάριος Ταβερναράκης έχει δημοσιεύσει πάνω από 260 επιστημονικές εργασίες[38], πολλές από τις οποίες στα πιο έγκριτα διεθνή επιστημονικά περιοδικά, όπως το Nature. Το συνολικό ερευνητικό του έργο τυγχάνει ευρείας διεθνούς απήχησης με περισσότερες από 58.000 αναφορές, ενώ έχει δείκτη αναγνώρισης, h-index, 84.[39]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νεκτάριος Ταβερναράκης είναι παντρεμένος και πατέρας δύο κορών.

Είναι αδειούχος ραδιοερασιτέχνης και δραστηριοποιείται κυρίως στις μπάντες ραδιοσυχνοτήτων VHF, UHF και SHF. Το διακριτικό κλήσης του είναι SV9IOR.[65][66]

Επιλεγμένες δημοσιεύσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Hofer S. J., Daskalaki I., Bergmann M., Friscic J., Zimmermann A. , Mueller M. I., Abdellatif M., Nicastro R., Masser S., Durand S., Nartey A., Waltenstorfer M., Enzenhofer S., Faimann I., Gschiel V., Bajaj T., Niemeyer C., Gkikas I., Pein L., Cerrato G., Pan H., Liang Y. T., Tadic J., Jerkovic A., Aprahamian F., Robbins C. E., Nirmalathasan N., Habisch H., Annerer E., Dethloff F., Stumpe M., Grundler F., Wilhelmi de Toledo F., Heinz D. E., Koppold D. A., Rajput Khokhar A., Michalsen A., Tripolt N. J., Sourij H., Pieber T., de Cabo R., McCormick M., Magnes C., Kepp O., Dengjel J., Sigrist S. J., Gassen N. C., Sedej S., Madl T., De Virgilio C., Stelzl U., Hoffmann M. H., Eisenberg T., Tavernarakis N., Kroemer G. and Madeo F. Spermidine is essential for fasting-mediated autophagy and longevity. Nature Cell Biology, doi: 10.1038/s41556-024-01468-x, PMID 39117797, (2024) [67]
  • Charmpilas N., Sotiriou A., Axarlis K., Tavernarakis N. and Hoppe T. Reproductive regulation of the mitochondrial stress response in Caenorhabditis elegans. Cell Reports, 43: 114336 (2024)[68]
  • Daskalaki I., Markaki M., Gkikas I. and Tavernarakis N. Local coordination of mRNA storage and degradation in the vicinity of mitochondria modulates Caenorhabditis elegans somatic ageing. EMBO Journal, e112446 (2023)[44]
  • Petratou D., Gjikolaj M., Kaulich E., Schafer W. and Tavernarakis N. A proton-inhibited DEG/ENaC ion channel maintains neuronal ionstasis and promotes neuronal survival under stress. iScience, 26: 107117 (2023)[57]
  • Tavernarakis N. Remote control of autophagy and metabolism in the liver. Cell Metabolism, 35: 725-727 (2023)[69]
  • Ploumi C., Kyriakakis E. and Tavernarakis N. Coupling of autophagy and the mitochondrial intrinsic apoptosis pathway modulates proteostasis and ageing in Caenorhabditis elegans. Cell Death and Disease, 14: 110 (2023)[70]
  • Palikaras K., Mari M., Ploumi C., Princz A., Filippidis G. and Tavernarakis N. Age-dependent nuclear lipid droplet deposition is a cellular hallmark of aging in Caenorhabditis elegans. Aging Cell, 22: e13788 (2023)[71]
  • Papandreou M.-E., Konstantinidis G. and Tavernarakis N. Nucleophagy delays ageing and preserves germline immortality. Nature Aging 3: 34-46 (2023)[61]
  • Lionaki E., Gkikas I., Daskalaki I., Ioannidi M.-K., Klapa M. I. and Tavernarakis N. Mitochondrial protein import determines lifespan through metabolic reprogramming and de novo serine biosynthesis. Nature Communications, 13: 651 (2022)[50]
  • Zaninello M., Palikaras K., Tavernarakis N. and Scorrano L. Sustained intracellular calcium mediates neuronal mitophagy in models of autosomal dominant optic atrophy. Cell Death and Differentiation, 29, 167-177 (2022)[72]
  • SenGupta T., Palikaras K., Esbensen Y. Q., Konstantinidis G., Naranjo Galindo F. J., Achanta K., Kassahun H., Stavgiannoudaki I., Bohr V. A., Akbari M., Gaare J., Tzoulis C., Tavernarakis N. & Nilsen H. Base excision repair causes age-dependent accumulation of single-stranded DNA breaks that contribute to Parkinson's disease pathology. Cell Reports, 36: 109668 (2021)[73]
  • Tavernarakis N. Inflammation brakes mitochondrial metabolism in obesity. Nature Immunology, 21: 1143-1145 (2020)[74]
  • Zaninello M., Palikaras K., Naon D., Iwata K., Herkenne S., Quintana-Cabrera R., Semenzato M., Grespi F., Ross-Cisneros F. N., Carelli V., Sadun A. A., Tavernarakis N. & Scorrano L. Inhibition of autophagy curtails visual loss in a model of autosomal dominant optic atrophy. Nature Communications, 11: 4029 (2020)[75]
  • Tavernarakis N. Ageing: Neural excitation moderates lifespan (Moderation of neural excitation promotes longevity). Nature, 574: 338-340 (2019)[76]
  • Charmpilas N. & Tavernarakis N. Mitochondrial maturation drives germline stem cell differentiation in Caenorhabditis elegans. Cell Death and Differentiation, 27: 601-617 (2019)[77]
  • Papandreou M.-E. & Tavernarakis N. Nucleophagy: from homeostasis to disease. Cell Death and Differentiation, 26: 630-639 (2019)[78]
  • Rieckher M., Markaki M., Princz A., Schumacher B. & Tavernarakis N. Maintenance of proteostasis by P body-mediated regulation of eIF4E availability during ageing in Caenorhabditis elegans. Cell Reports, 25: 199-211 (2018)[47]
  • Palikaras K., Lionaki E. & Tavernarakis N. Mechanisms of mitophagy in cellular homeostasis, physiology and pathology. Nature Cell Biology, 20: 1013-1022 (2018)[49]
  • Nikoletopoulou V. & Tavernarakis N. Regulation and roles of autophagy at synapses. Trends in Cell Biology, 28: 646-661 (2018)[60]
  • Nikoletopoulou V., Sidiropoulou K., Kallergi E., Dalezios Y. & Tavernarakis N. Modulation of autophagy by BDNF underlies synaptic plasticity. Cell Metabolism, 26: 230-242 (2017)[59]
  • Palikaras K., Lionaki E. & Tavernarakis N. Coordination of mitophagy and mitochondrial biogenesis during ageing in Caenorhabditis elegans. Nature, 521: 525-528 (2015)[1]
  • Nikoletopoulou V., Kyriakakis E. & Tavernarakis N. Cellular and molecular longevity pathways: The old and the new. Trends in Endocrinology and Metabolism, 25: 212-223 (2014)[79]
  • Nikoletopoulou V., Papandreou M.-E. & Tavernarakis N. Autophagy in the physiology and pathology of the central nervous system. Cell Death and Differentiation, 22: 398-407 (2014)[80]
  • Kourtis N., Nikoletopoulou V. & Tavernarakis N. Small heat shock proteins protect from heat stroke-associated neurodegeneration. Nature, 490: 213-218 (2012)[7]
  • Troulinaki K. & Tavernarakis N. Endocytosis and intracellular trafficking contribute to necrotic neurodegeneration in C. elegans. EMBO Journal, 31: 654-666 (2012)[55]
  • Kourtis N. & Tavernarakis N. Cellular stress response pathways and ageing: intricate molecular relationships. EMBO Journal, 30: 2520-2531 (2011)[81]
  • Madeo F., Tavernarakis N. & Kroemer G. Can autophagy promote longevity? Nature Cell Biology, 12: 842-846 (2010)[82]
  • Artal-Sanz M. & Tavernarakis N. Prohibitin couples diapause signaling to mitochondrial energy metabolism during ageing in Caenorhabditis elegans. Nature, 461: 793-797 (2009)[45]
  • Artal-Sanz M. & Tavernarakis N. Prohibitin and mitochondrial biology. Trends in Endocrinology and Metabolism, 20: 394-401 (2009)[83]
  • Voglis G. & Tavernarakis N. A synaptic DEG/ENaC ion channel mediates learning in C. elegans by facilitating dopamine signalling. EMBO Journal, 27: 3288-3299 (2008)[5]
  • Samara C., Syntichaki P. & Tavernarakis N. Autophagy is required for necrotic cell death in Caenorhabditis elegans. Cell Death and Differentiation, 15: 105-112 (2008)[51]
  • Tavernarakis N. Ageing and the regulation of protein synthesis: A balancing act? Trends in Cell Biology, 18: 228-235 (2008)[84]
  • Syntichaki P. Troulinaki K. & Tavernarakis N. eIF4E function in somatic cells modulates ageing in Caenorhabditis elegans. Nature, 445: 922-926 (2007)[46]
  • Artal-Sanz M., Samara C., Syntichaki P. & Tavernarakis N. Lysosomal biogenesis and function is critical for necrotic cell death in Caenorhabditis elegans. Journal of Cell Biology, 173: 231-239 (2006)[52]
  • Voglis G. & Tavernarakis N. The role of synaptic ion channels in synaptic plasticity. EMBO Reports, 7: 1104-1110 (2006)[85]
  • Syntichaki P., Samara C. & Tavernarakis N. The Vacuolar H+-ATPase mediates intracellular acidification required for neurodegeneration in C. elegans. Current Biology, 15: 1249-1254 (2005)[53]
  • Syntichaki P. & Tavernarakis N. Genetic models of mechanotransduction: The nematode Caenorhabditis elegans. Physiological Reviews, 84: 1097-1153 (2004)[86]
  • Syntichaki P. & Tavernarakis N. The biochemistry of neuronal necrosis: Rogue biology? Nature Reviews Neuroscience, 4: 672-684 (2003)[87]
  • Syntichaki P., Xu K., Driscoll M. & Tavernarakis N. Specific aspartyl and calpain proteases are required for neurodegeneration in C. elegans. Nature, 419: 939-944. (2002)[3]
  • Syntichaki P. & Tavernarakis N. Death by necrosis: Uncontrollable catastrophe or is there order behind the chaos? EMBO Reports, 3: 604-609 (2002)[88]
  • Xu K., Tavernarakis N. & Driscoll M. Necrotic cell death in C. elegans requires the function of calreticulin and regulators of Ca2+ release from the endoplasmic reticulum. Neuron, 31: 957-971 (2001)[54]
  • Tavernarakis N., Everett J., Kyrpides N. & Driscoll M. Structural and functional features of the intracellular amino-termini of DEG/ENaC ion channels. Current Biology, 11: R205-R208 (2001)[89]
  • Driscoll M. & Tavernarakis N. Closing in on a mammalian touch receptor. Nature Neuroscience, 3: 7-9 (2000)[90]
  • Tavernarakis N., Wang S. L., Dorovkov M., Ryazanof A. & Driscoll M. Heritable and inducible interference by dsRNA. Nature Genetics, 24: 180-183 (2000)[56]
  • Tavernarakis, N., Driscoll, M. & Kyrpides, N.C. The SPFH domain: a universal motif in stomatins and membrane-associated proteins implicated in regulating targeted protein turnover. Trends in Biochemical Sciences, 24: 425-427 (1999)[91]
  • Tavernarakis N. & Driscoll M. Molecular modeling of mechanotransduction in the nematode Caenorhabditis elegans. Annual Reviews of Physiology, 59: 659-689 (1997)[92]
  • Tavernarakis N., Shreffler W., Wang S. L. & Driscoll M. unc-8, a member of the DEG/ENaC superfamily, encodes a subunit of a candidate stretch-gated motor neuron channel that modulates locomotion in C. elegans. Neuron, 18: 107-119 (1997)[58]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25896323
  2. ↑ http://www.tovima.gr/science/article/?aid=697999
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 http://www.nature.com/nature/journal/v419/n6910/full/nature01108.html
  4. ↑ http://www.tavernarakislab.gr/research/vima_science_endo.mht
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 http://emboj.embopress.org/content/27/24/3288
  6. ↑ http://www.kathimerini.gr/271712/article/epikairothta/ellada/ena-skoylhki-dinei-apanthseis-gia-ta-mysthria-toy-egkefaloy
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 http://www.nature.com/nature/journal/v490/n7419/full/nature11417.html
  8. ↑ http://www.spiegel.de/wissenschaft/natur/fadenwuermer-waerme-training-schuetzt-vor-toedlichem-hitzschlag-a-855828.html
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 «Nektarios Tavernarakis appointed EIT Governing Board Chair». eit.europa.eu. 
  10. ↑ 10,0 10,1 https://www.aaas.org/news/aaas-announces-leading-scientists-elected-2020-fellows
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 https://erc.europa.eu/news/andrzej-jajszczyk-and-nektarios-tavernarakis-elected-new-erc-vice-presidents
  12. ↑ 12,0 12,1 https://eit.europa.eu/news-events/news/european-commission-welcomes-four-new-members-governing-board-eit
  13. ↑ 13,0 13,1 http://www.academyofathens.gr/el/announcements/%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%BF%CF%85/20190613
  14. ↑ 14,0 14,1 https://www.eurasc.eu/members/
  15. ↑ 15,0 15,1 https://www.leopoldina.org/en/members/list-of-members/list-of-members/member/Member/show/nektarios-tavernarakis/
  16. ↑ 16,0 16,1 https://members.euro-acad.eu/
  17. ↑ 17,0 17,1 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2016. 
  18. ↑ «Royal Society of Biology Membership». rsb.org.uk. 
  19. ↑ 19,0 19,1 http://www.ae-info.org/ae/User/Tavernarakis_Nektarios
  20. ↑ 20,0 20,1 http://www.embo.org/members
  21. ↑ 21,0 21,1 http://cordis.europa.eu/project/rcn/90207_en.html
  22. ↑ https://erc.europa.eu/sites/default/files/press_release/files/erc_press_release_adg2015_results.pdf
  23. ↑ 23,0 23,1 https://erc.europa.eu/sites/default/files/press_release/files/erc-highlight-poc2016-second-results.pdf
  24. ↑ 24,0 24,1 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2015. 
  25. ↑ 25,0 25,1 http://www.academyofathens.gr/
  26. ↑ 26,0 26,1 http://www.prixgalien.gr/galien-scientific-research-award/
  27. ↑ 27,0 27,1 https://www.helmholtz.de/
  28. ↑ 28,0 28,1 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2015. 
  29. ↑ 29,0 29,1 29,2 «Αριστείο Μποδοσάκη». 
  30. ↑ 30,0 30,1 «Επιστημονικά Βραβεία του Ιδρύματος Μποδοσάκη». 
  31. ↑ 31,0 31,1 http://www.empirikion.gr/
  32. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2017. 
  33. ↑ 33,0 33,1 https://embc.embo.org/governance/officers/
  34. ↑ «Ίδρυμα Μποδοσάκη: Βραβεύονται οι Ν.Ταβερναράκης και Χ.Κουβελιώτου». ΤΟ ΒΗΜΑ. 10 Ιουνίου 2024. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2024. 
  35. ↑ «5 Έλληνες ανάμεσα στους έμπειρους ερευνητές που θα χρηματοδοτηθούν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας». EKT. 19 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2024. 
  36. ↑ Στεργιόπουλος, Βαγγέλης· Ράπτης, Χρήστος· Πρατικάκης, Βαγγέλης (31 Ιουλίου 2023). «Νέες διακρίσεις για τον πρόεδρο του ΙΤΕ Νεκτάριο Ταβερναράκη». in.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2024. 
  37. ↑ «Νεκτάριος Ταβερναράκης: Ο μοναδικός Έλληνας ερευνητής με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση». ProtoThema. 13 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2024. 
  38. ↑ 38,0 38,1 «PubMed - Nektarios Tavernarakis». 
  39. ↑ 39,0 39,1 «Nektarios Tavernarakis». ‪Google Scholar‬. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2024. 
  40. ↑ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Tavernarakis+N
  41. ↑ http://scholar.google.com/scholar?q=Nektarios+Tavernarakis
  42. ↑ http://thesis.ekt.gr/3450
  43. ↑ http://www.nature.com/cdd/journal/v22/n9/full/cdd201586a.html
  44. ↑ 44,0 44,1 https://www.embopress.org/doi/full/10.15252/embj.2022112446
  45. ↑ 45,0 45,1 http://www.nature.com/nature/journal/v461/n7265/full/nature08466.html
  46. ↑ 46,0 46,1 http://www.nature.com/nature/journal/v445/n7130/full/nature05603.html
  47. ↑ 47,0 47,1 https://www.cell.com/cell-reports/fulltext/S2211-1247(18)31439-6
  48. ↑ http://www.nature.com/nature/journal/v521/n7553/full/nature14300.html
  49. ↑ 49,0 49,1 https://www.nature.com/articles/s41556-018-0176-2
  50. ↑ 50,0 50,1 https://www.nature.com/articles/s41467-022-28272-1
  51. ↑ 51,0 51,1 http://www.nature.com/cdd/journal/v15/n1/full/4402231a.html
  52. ↑ 52,0 52,1 http://jcb.rupress.org/content/173/2/231.long
  53. ↑ 53,0 53,1 http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0960982205006172?via=ihub
  54. ↑ 54,0 54,1 http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0896627301004329?via=ihub
  55. ↑ 55,0 55,1 http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22157748
  56. ↑ 56,0 56,1 http://www.nature.com/ng/journal/v24/n2/full/ng0200_180.html
  57. ↑ 57,0 57,1 https://www.cell.com/iscience/fulltext/S2589-0042(23)01194-X
  58. ↑ 58,0 58,1 http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0896627301800507?via=ihub
  59. ↑ 59,0 59,1 http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1550413117303479
  60. ↑ 60,0 60,1 https://www.cell.com/trends/cell-biology/fulltext/S0962-8924(18)30062-X
  61. ↑ 61,0 61,1 https://www.nature.com/articles/s43587-022-00327-4
  62. ↑ https://www.nature.com/articles/s43587-022-00336-3
  63. ↑ http://erc.europa.eu/sites/default/files/press_release/files/erc_press_release_adg2015_results.pdf
  64. ↑ «Education Business Award». educationbusinessawards.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2017. 
  65. ↑ «SV9IOR - Callsign Lookup by QRZ Ham Radio». 
  66. ↑ «Station info for SV9IOR». 
  67. ↑ https://www.nature.com/articles/s41556-024-01468-x
  68. ↑ https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2211124724006648/
  69. ↑ https://www.cell.com/cell-metabolism/fulltext/S1550-4131(23)00136-5
  70. ↑ https://www.nature.com/articles/s41419-023-05638-x
  71. ↑ https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/acel.13788
  72. ↑ https://www.nature.com/articles/s41418-021-00847-3
  73. ↑ https://www.cell.com/cell-reports/fulltext/S2211-1247(21)01112-8
  74. ↑ https://www.nature.com/articles/s41590-020-0780-8
  75. ↑ https://www.nature.com/articles/s41467-020-17821-1
  76. ↑ https://www.nature.com/articles/d41586-019-02958-x
  77. ↑ https://www.nature.com/articles/s41418-019-0375-9
  78. ↑ https://www.nature.com/articles/s41418-018-0266-5
  79. ↑ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24388148
  80. ↑ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25526091
  81. ↑ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21587205
  82. ↑ http://www.nature.com/ncb/journal/v12/n9/full/ncb0910-842.html
  83. ↑ http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1043276009001003?via=ihub
  84. ↑ http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0962892408000792?via=ihub
  85. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2015. 
  86. ↑ http://physrev.physiology.org/content/84/4/1097.long[νεκρός σύνδεσμος]
  87. ↑ http://www.nature.com/nrn/journal/v4/n8/full/nrn1174.html
  88. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2015. 
  89. ↑ http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0960982201001063?via=ihub
  90. ↑ http://www.nature.com/neuro/journal/v3/n12/full/nn1200_1232.html
  91. ↑ http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S096800049901467X?via=ihub
  92. ↑ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9074782

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νεκτάριος_Ταβερναράκης&oldid=11049793"