Νεκτάριος Ταβερναράκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νεκτάριος Ταβερναράκης
Nektarios Tavernarakis 1.jpg
Ο Νεκτάριος Ταβερναράκης στο Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (Ηράκλειο Κρήτης, περ. 2020)
Γέννηση02 Μαΐου 1967 (1967-05-02) (55 ετών)
Ηράκλειο Κρήτης
ΕθνικότηταΈλληνας Flag of Greece.svg
ΥπηκοότηταΕλλάδα
ΣπουδέςΑριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Πτυχίο, 1989)
Πανεπιστήμιο Κρήτης (Διδακτορικό Δίπλωμα, 1995)
Γνωστός γιαΓήρανση,[1][2] Κυτταρικός Θάνατος (Νέκρωση),[3][4], Μνήμη και Μάθηση,[5][6] Νευροεκφυλισμός[7][8]
ΒραβεύσειςΠρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας (European Institute of Innovation and Technology, EIT).[9]
Διακεκριμένο Μέλος του Αμερικανικού Οργανισμού για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS).[10]
Αντιπρόεδρος του Επιστημονικού Συμβούλιου του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου Έρευνας (ERC).[11]
Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας (EIT).[12]
Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.[13]
Μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Γερμανίας-Leopoldina.[14]
Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών (EASA).[15]
Μέλος του Επιστημονικού Συμβούλιου του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου Έρευνας (ERC).[16]
Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Βιολογίας (FRSB), Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο[17]
Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών (Academia Europaea).[18]
Μέλος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Μοριακής Βιολογίας (EMBO).[19]
Επιχορήγηση (δυο φορές) για Προχωρημένους Ερευνητές από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (ERC).[20][21]
Επιχορήγηση για την Προώθηση της Καινοτομίας (Proof of Concept Grant) από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (ERC).[22]
Βραβείο Έρευνας Friedrich Wilhelm Bessel του Ιδρύματος Alexander von Humboldt της Γερμανίας.[23]
Αρεταίειο Βραβείο Ιατροβιολογικών Επιστημών της Ακαδημίας Αθηνών.[24]
Ερευνητικό Βραβείο Galien Scientific Research Award.[25]
Διεθνές Επιστημονικό Βραβείο Helmholtz International Fellow Award.[26]
Βραβείο Νέου Ερευνητή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Μοριακής Βιολογίας (EMBO).[27]
Ακαδημαϊκό Βραβείο Ιατρικής και Βιολογίας του Ιδρύματος Μποδοσάκη.[28]
Ακαδημαϊκό Βραβείο Επιστημονικής Αριστείας του Εμπειρίκειου Ιδρύματος.[29]
Τιμητικό Βραβείο Education Business Award.[30]
Ιστοσελίδα
https://tavernarakislab.gr/nektarios/nektarios_tavernarakis.html
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςΒιολογία, Γενετική, Φυσιολογία
Ιδιότηταγενετιστής, μοριακός βιολόγος, νευροεπιστήμονας και βιολόγος
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Νεκτάριος Ν. Ταβερναράκης (γενν. 2 Μαΐου 1967) είναι Έλληνας βιολόγος και πανεπιστημιακός, με καταγωγή από το Ηράκλειο Κρήτης. Είναι Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης και Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ). Είναι επίσης Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας (European Institute of Innovation and Technology, EIT),[9] και Αντιπρόεδρος του Επιστημονικού Συμβούλιου του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου Έρευνας (ERC).[11] Είναι ο ιδρυτής και πρώτος Διευθυντής του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών στη Βιοπληροφορική της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, ενώ έχει διατελέσει Διευθυντής του Ινστιτούτου Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας (ΙΜΒΒ) του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας.

Σπουδές και ακαδημαϊκή σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι απόφοιτος του Τμήματος Βιολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου (το 1989) και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα στη Μοριακή Γενετική από το Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης το 1995. Στη συνέχεια εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο Rutgers των Ηνωμένων Πολιτειών, πριν επιστρέψει το 2002, σε θέση Ερευνητή στο Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας. Το 2010 εκλέχθηκε τακτικός Καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης και το 2013 Διευθυντής του Ινστιτούτου Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας. Το 2016 εκλέχθηκε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και Διευθυντής της Κεντρικής Διεύθυνσης του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας.

Ερευνητικό έργο και επιτεύγματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ερευνητική του δραστηριότητα εστιάζεται κυρίως στην κατανόηση των μηχανισμών της Γήρανσης, της Νέκρωσης, του Νευροεκφυλισμού, καθώς και των μηχανισμών Μνήμης και Μάθησης. Μελέτες του έχουν δημοσιευτεί σε κορυφαία διεθνή επιστημονικά περιοδικά υψηλής απήχησης και σε βιβλία.[31][32] Στα πλαίσια της διδακτορικής του διατριβής μελέτησε την έκφραση και τον μηχανισμό λειτουργίας κομβικών μεταγραφικών ενεργοποιητών στο σακχαρομύκητα Saccharomyces cerevisiae. Η μελέτη αυτή αποκάλυψε ειδικούς μηχανισμούς ρύθμισης των ενεργοποιητών αυτών σε συνθήκες έλλειψης θρεπτικών, καθώς και το ρόλο του DNA στον καθορισμό των αλληλεπιδράσεων μεταξύ μεταγραφικών παραγόντων και συμπαραγόντων.[33] Ανάμεσα στα σημαντικότερα επιστημονικά επιτεύγματα της ερευνητικής του ομάδας συγκαταλέγονται η αποκάλυψη εξελιγμένων μοριακών μηχανισμών ρύθμισης του αριθμού των μιτοχονδρίων του κυττάρου,[34] καθώς και της σύνδεσης της μιτοχονδριακής ενεργειακής ομοιόστασης[35] και της διαδικασίας της πρωτεΐνοσυνθεσης με τη γήρανση.[36][37] Οι μελέτες αυτές ανέδειξαν κεντρικά σηματοδοτικά μονοπάτια που συντονίζουν τις κυτταρικές διεργασίες βιογένεσης και καταστροφής των μιτοχονδρίων (μιτοφαγία), καθορίζοντας το μιτοχονδριακό περιεχόμενο των κυττάρων σε συνθήκες στρες.[38][39][40] Ανέπτυξε καινοτόμα πειραματικά μοντέλα θερμοπληξίας και ταυτοποίησε μηχανισμούς προστασίας των νευρικών κυττάρων από κυτταροτοξικές προσβολές και νευροεκφυλισμό.[41] Επίσης, ανάδειξε το ρόλο της αυτοφαγίας,[42] της λυσοσωματικής βιογένεσης και λειτουργίας,[43][44] της ομοιόστασης του ασβεστίου,[45] της ενδοκυττάρωσης και της ενδοκυτταρικής διακίνησης,[46] στο νευροεκφυλισμό και στο νεκρωτικό κυτταρικό θάνατο. Ήταν ο πρώτος που ταυτοποίησε πρωτεολυτικά ένζυμα που ρυθμίζουν την κυτταρική καταστροφή κατά τον νευροεκφυλισμό.[47] Ανέπτυξε καινοτόμες μεθόδους παρεμβολής μέσω δίκλωνου RNA (RNAi) που επιτρέπουν την αποτελεσματική σίγαση γονιδίων σε νευρώνες,[48] και απομόνωσε ειδικά ιοντικά κανάλια που συμμετέχουν στην ρύθμιση της συμπεριφοράς μέσω ντοπαμινεργικής σηματοδότησης, στη συνειρμική εκμάθηση,[49] στην ιδιοδεκτικότητα και τη συντονισμένη κίνηση.[50] Η ομάδα του στο ΙΜΒΒ αποκάλυψε πρώτη το ρόλο και τους μηχανισμούς έλεγχου της αυτοφαγίας στη ρύθμιση της πλαστικότητας του νευρικού συστήματος και της συμπεριφοράς κάτω από συνθήκες νηστείας και στρες.[51][52] Ανέδειξε επίσης την πυρηνοφαγία (επιλεκτική στόχευση και αποικοδόμηση πυρηνικών συστατικών μέσω αυτοφαγίας), ως μηχανισμό διαφύλαξης της ακεραιότητας και της λειτουργίας του πυρήνα, και αποκάλυψε το ρόλο της στη ρύθμιση της σωματικής καθώς και της αναπαραγωγικής γήρανσης.[53][54]

Τιμητικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Μάρτιο του 2022 ο Νεκτάριος Ταβερναράκης εκλέχθηκε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας (European Institute of Innovation and Technology, EIT).[9] Τον Ιούλιο του 2020 εκλέχθηκε Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας (European Institute of Innovation and Technology, EIT),[12] και τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, Αντιπρόεδρος του Επιστημονικού Συμβούλιου του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου Έρευνας (ERC).[11] Τον Νοέμβριο του 2020 εκλέγεται Διακεκριμένο Μέλος (Fellow) του Αμερικανικού Οργανισμού για την Προώθηση της Επιστήμης (American Association for the Advancement of Science, AAAS).[10] Τον Ιούνιο του 2019 εκλέχθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην Έδρα της Νευροβιολογίας-Βιολογίας της Γήρανσης,[13] και τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Γερμανίας-Leopoldina.[14] Το 2018 εκλέχθηκε μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών (EASA).[15] Το 2014 εκλέχθηκε μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών (Academia Europaea)[18] και την ίδια χρονιά βραβεύθηκε με το Αρεταίειο Βραβείο Ιατροβιολογικών Επιστημών της Ακαδημίας Αθηνών.[24] Το 2016 εκλέχθηκε μέλος του Επιστημονικού Συμβούλιου του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου Έρευνας (ERC).[55] Από το 2009 είναι εκλεγμένο μέλος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Μοριακής Βιολογίας (EMBO),[19] ενώ είναι ο πρώτος Έλληνας επιστήμονας που πέτυχε να επιχορηγηθεί δυο φορές (το 2008 και το 2016) από το εξαιρετικά ανταγωνιστικό πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας (ERC) για Προχωρημένους Ερευνητές (Advanced Investigator Grant),[20][56] και από το πρόγραμμα για την Προώθηση της Καινοτομίας (Proof of Concept Grant) του ERC (το 2016).[22] Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Έρευνας Φρίντριχ Βίλχελμ Μπέσελ του Ιδρύματος Αλεξάντερ φον Χούμπολτ της Γερμανίας,[23] με το Βραβείο Νέου Ερευνητή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Μοριακής Βιολογίας (EMBO),[27] με το Ερευνητικό Βραβείο Galien Scientific Research Award,[25] με το Διεθνές Επιστημονικό Βραβείο Helmholtz International Fellow Award,[26] με το Ακαδημαϊκό Βραβείο Ιατρικής και Βιολογίας του Ιδρύματος Μποδοσάκη,[28] με το Ακαδημαϊκό Βραβείο Επιστημονικής Αριστείας του Εμπειρίκειου Ιδρύματος,[29] με το Τιμητικό Βραβείο Education Business Award,[57] και με το Βραβείο Ερευνητικής Αριστείας του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας.

Επιλεγμένες δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ploumi C., Kyriakakis E. and Tavernarakis N. Coupling of autophagy and the mitochondrial intrinsic apoptosis pathway modulates proteostasis and ageing in Caenorhabditis elegans. Cell Death and Disease, 14, 110 (2023)[58]
  • Palikaras K., Mari M., Ploumi C., Princz A., Filippidis G. and Tavernarakis N. Age-dependent nuclear lipid droplet deposition is a cellular hallmark of aging in Caenorhabditis elegans. Aging Cell, (2023)[59]
  • Papandreou M.-E., Konstantinidis G. and Tavernarakis N. Nucleophagy delays ageing and preserves germline immortality. Nature Aging (2022)[60]
  • Lionaki E., Gkikas I., Daskalaki I., Ioannidi M.-K., Klapa M. I. and Tavernarakis N. Mitochondrial protein import determines lifespan through metabolic reprogramming and de novo serine biosynthesis. Nature Communications, 13, 651 (2022)[61]
  • Zaninello M., Palikaras K., Tavernarakis N. and Scorrano L. Sustained intracellular calcium mediates neuronal mitophagy in models of autosomal dominant optic atrophy. Cell Death and Differentiation, 29, 167-177 (2022)[62]
  • SenGupta T., Palikaras K., Esbensen Y. Q., Konstantinidis G., Naranjo Galindo F. J., Achanta K., Kassahun H., Stavgiannoudaki I., Bohr V. A., Akbari M., Gaare J., Tzoulis C., Tavernarakis N. & Nilsen H. Base excision repair causes age-dependent accumulation of single-stranded DNA breaks that contribute to Parkinson's disease pathology. Cell Reports, 36, 109668 (2021)[63]
  • Tavernarakis N. Inflammation brakes mitochondrial metabolism in obesity. Nature Immunology, DOI: 10.1038/s41590-020-0780-8 (2020)[64]
  • Zaninello M., Palikaras K., Naon D., Iwata K., Herkenne S., Quintana-Cabrera R., Semenzato M., Grespi F., Ross-Cisneros F. N., Carelli V., Sadun A. A., Tavernarakis N. & Scorrano L. Inhibition of autophagy curtails visual loss in a model of autosomal dominant optic atrophy. Nature Communications, 11, 4029 (2020)[65]
  • Tavernarakis N. Ageing: Neural excitation moderates lifespan (Moderation of neural excitation promotes longevity). Nature, 574: 338-340 (2019)[66]
  • Charmpilas N. & Tavernarakis N. Mitochondrial maturation drives germline stem cell differentiation in Caenorhabditis elegans. Cell Death and Differentiation, 27: 601-617 (2019)[67]
  • Papandreou M.-E. & Tavernarakis N. Nucleophagy: from homeostasis to disease. Cell Death and Differentiation, 26: 630-639 (2019)[68]
  • Rieckher M., Markaki M., Princz A., Schumacher B. & Tavernarakis N. Maintenance of proteostasis by P body-mediated regulation of eIF4E availability during ageing in Caenorhabditis elegans. Cell Reports, 25: 199-211 (2018)[69]
  • Palikaras K., Lionaki E. & Tavernarakis N. Mechanisms of mitophagy in cellular homeostasis, physiology and pathology. Nature Cell Biology, 20: 1013-1022 (2018)[70]
  • Nikoletopoulou V. & Tavernarakis N. Regulation and roles of autophagy at synapses. Trends in Cell Biology, 28: 646-661 (2018)[71]
  • Nikoletopoulou V., Sidiropoulou K., Kallergi E., Dalezios Y. & Tavernarakis N. Modulation of autophagy by BDNF underlies synaptic plasticity. Cell Metabolism, 26: 230-242 (2017)[72]
  • Palikaras K., Lionaki E. & Tavernarakis N. Coordination of mitophagy and mitochondrial biogenesis during ageing in Caenorhabditis elegans. Nature, 521: 525-528 (2015)[73]
  • Nikoletopoulou V., Kyriakakis E. & Tavernarakis N. Cellular and molecular longevity pathways: The old and the new. Trends in Endocrinology and Metabolism, 25: 212-223 (2014)[74]
  • Nikoletopoulou V., Papandreou M.-E. & Tavernarakis N. Autophagy in the physiology and pathology of the central nervous system. Cell Death and Differentiation, 22: 398-407 (2014)[75]
  • Kourtis N., Nikoletopoulou V. & Tavernarakis N. Small heat shock proteins protect from heat stroke-associated neurodegeneration. Nature, 490: 213-218 (2012)[76]
  • Troulinaki K. & Tavernarakis N. Endocytosis and intracellular trafficking contribute to necrotic neurodegeneration in C. elegans. EMBO Journal, 31: 654-666 (2012)[77]
  • Kourtis N. & Tavernarakis N. Cellular stress response pathways and ageing: intricate molecular relationships. EMBO Journal, 30: 2520-2531 (2011)[78]
  • Madeo F., Tavernarakis N. & Kroemer G. Can autophagy promote longevity? Nature Cell Biology, 12: 842-846 (2010)[79]
  • Artal-Sanz M. & Tavernarakis N. Prohibitin couples diapause signaling to mitochondrial energy metabolism during ageing in Caenorhabditis elegans. Nature, 461: 793-797 (2009)[80]
  • Artal-Sanz M. & Tavernarakis N. Prohibitin and mitochondrial biology. Trends in Endocrinology and Metabolism, 20: 394-401 (2009)[81]
  • Voglis G. & Tavernarakis N. A synaptic DEG/ENaC ion channel mediates learning in C. elegans by facilitating dopamine signalling. EMBO Journal, 27: 3288-3299 (2008)[82]
  • Samara C., Syntichaki P. & Tavernarakis N. Autophagy is required for necrotic cell death in Caenorhabditis elegans. Cell Death and Differentiation, 15: 105-112 (2008)[83]
  • Tavernarakis N. Ageing and the regulation of protein synthesis: A balancing act? Trends in Cell Biology, 18: 228-235 (2008)[84]
  • Syntichaki P. Troulinaki K. & Tavernarakis N. eIF4E function in somatic cells modulates ageing in Caenorhabditis elegans. Nature, 445: 922-926 (2007)[85]
  • Artal-Sanz M., Samara C., Syntichaki P. & Tavernarakis N. Lysosomal biogenesis and function is critical for necrotic cell death in Caenorhabditis elegans. Journal of Cell Biology, 173: 231-239 (2006)[86]
  • Voglis G. & Tavernarakis N. The role of synaptic ion channels in synaptic plasticity. EMBO Reports, 7: 1104-1110 (2006)[87]
  • Syntichaki P., Samara C. & Tavernarakis N. The Vacuolar H+-ATPase mediates intracellular acidification required for neurodegeneration in C. elegans. Current Biology, 15: 1249-1254 (2005)[88]
  • Syntichaki P. & Tavernarakis N. Genetic models of mechanotransduction: The nematode Caenorhabditis elegans. Physiological Reviews, 84: 1097-1153 (2004)[89]
  • Syntichaki P. & Tavernarakis N. The biochemistry of neuronal necrosis: Rogue biology? Nature Reviews Neuroscience, 4: 672-684 (2003)[90]
  • Syntichaki P., Xu K., Driscoll M. & Tavernarakis N. Specific aspartyl and calpain proteases are required for neurodegeneration in C. elegans. Nature, 419: 939-944. (2002)[91]
  • Syntichaki P. & Tavernarakis N. Death by necrosis: Uncontrollable catastrophe or is there order behind the chaos? EMBO Reports, 3: 604-609 (2002)[92]
  • Xu K., Tavernarakis N. & Driscoll M. Necrotic cell death in C. elegans requires the function of calreticulin and regulators of Ca2+ release from the endoplasmic reticulum. Neuron, 31: 957-971 (2001)[93]
  • Tavernarakis N., Everett J., Kyrpides N. & Driscoll M. Structural and functional features of the intracellular amino-termini of DEG/ENaC ion channels. Current Biology, 11: R205-R208 (2001)[94]
  • Driscoll M. & Tavernarakis N. Closing in on a mammalian touch receptor. Nature Neuroscience, 3: 7-9 (2000)[95]
  • Tavernarakis N., Wang S. L., Dorovkov M., Ryazanof A. & Driscoll M. Heritable and inducible interference by dsRNA. Nature Genetics, 24: 180-183 (2000)[96]
  • Tavernarakis, N., Driscoll, M. & Kyrpides, N.C. The SPFH domain: a universal motif in stomatins and membrane-associated proteins implicated in regulating targeted protein turnover. Trends in Biochemical Sciences, 24: 425-427 (1999)[97]
  • Tavernarakis N. & Driscoll M. Molecular modeling of mechanotransduction in the nematode Caenorhabditis elegans. Annual Reviews of Physiology, 59: 659-689 (1997)[98]
  • Tavernarakis N., Shreffler W., Wang S. L. & Driscoll M. unc-8, a member of the DEG/ENaC superfamily, encodes a subunit of a candidate stretch-gated motor neuron channel that modulates locomotion in C. elegans. Neuron, 18: 107-119 (1997)[99]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25896323
  2. ↑ http://www.tovima.gr/science/article/?aid=697999
  3. ↑ http://www.nature.com/nature/journal/v419/n6910/full/nature01108.html
  4. ↑ http://www.tavernarakislab.gr/research/vima_science_endo.mht
  5. ↑ http://emboj.embopress.org/content/27/24/3288
  6. ↑ http://www.kathimerini.gr/271712/article/epikairothta/ellada/ena-skoylhki-dinei-apanthseis-gia-ta-mysthria-toy-egkefaloy
  7. ↑ http://www.nature.com/nature/journal/v490/n7419/full/nature11417.html
  8. ↑ http://www.spiegel.de/wissenschaft/natur/fadenwuermer-waerme-training-schuetzt-vor-toedlichem-hitzschlag-a-855828.html
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 «Nektarios Tavernarakis appointed EIT Governing Board Chair». eit.europa.eu. 
  10. ↑ 10,0 10,1 https://www.aaas.org/news/aaas-announces-leading-scientists-elected-2020-fellows
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 https://erc.europa.eu/news/andrzej-jajszczyk-and-nektarios-tavernarakis-elected-new-erc-vice-presidents
  12. ↑ 12,0 12,1 https://eit.europa.eu/news-events/news/european-commission-welcomes-four-new-members-governing-board-eit
  13. ↑ 13,0 13,1 http://www.academyofathens.gr/el/announcements/%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%BF%CF%85/20190613
  14. ↑ 14,0 14,1 https://www.leopoldina.org/en/members/list-of-members/list-of-members/member/Member/show/nektarios-tavernarakis/
  15. ↑ 15,0 15,1 https://members.euro-acad.eu/
  16. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2016. 
  17. ↑ «Royal Society of Biology Membership». rsb.org.uk. 
  18. ↑ 18,0 18,1 http://www.ae-info.org/ae/User/Tavernarakis_Nektarios
  19. ↑ 19,0 19,1 http://www.embo.org/members
  20. ↑ 20,0 20,1 http://cordis.europa.eu/project/rcn/90207_en.html
  21. ↑ https://erc.europa.eu/sites/default/files/press_release/files/erc_press_release_adg2015_results.pdf
  22. ↑ 22,0 22,1 https://erc.europa.eu/sites/default/files/press_release/files/erc-highlight-poc2016-second-results.pdf
  23. ↑ 23,0 23,1 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2015. 
  24. ↑ 24,0 24,1 http://www.academyofathens.gr/
  25. ↑ 25,0 25,1 http://www.prixgalien.gr/galien-scientific-research-award/
  26. ↑ 26,0 26,1 https://www.helmholtz.de/
  27. ↑ 27,0 27,1 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2015. 
  28. ↑ 28,0 28,1 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2015. 
  29. ↑ 29,0 29,1 http://www.empirikion.gr/
  30. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2017. 
  31. ↑ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Tavernarakis+N
  32. ↑ http://scholar.google.com/scholar?q=Nektarios+Tavernarakis
  33. ↑ http://thesis.ekt.gr/3450
  34. ↑ http://www.nature.com/cdd/journal/v22/n9/full/cdd201586a.html
  35. ↑ http://www.nature.com/nature/journal/v461/n7265/full/nature08466.html
  36. ↑ http://www.nature.com/nature/journal/v445/n7130/full/nature05603.html
  37. ↑ https://www.cell.com/cell-reports/fulltext/S2211-1247(18)31439-6
  38. ↑ http://www.nature.com/nature/journal/v521/n7553/full/nature14300.html
  39. ↑ https://www.nature.com/articles/s41556-018-0176-2
  40. ↑ https://www.nature.com/articles/s41467-022-28272-1
  41. ↑ http://www.nature.com/nature/journal/v490/n7419/full/nature11417.html
  42. ↑ http://www.nature.com/cdd/journal/v15/n1/full/4402231a.html
  43. ↑ http://jcb.rupress.org/content/173/2/231.long
  44. ↑ http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0960982205006172?via=ihub
  45. ↑ http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0896627301004329?via=ihub
  46. ↑ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22157748
  47. ↑ http://www.nature.com/nature/journal/v419/n6910/full/nature01108.html
  48. ↑ http://www.nature.com/ng/journal/v24/n2/full/ng0200_180.html
  49. ↑ http://emboj.embopress.org/content/27/24/3288
  50. ↑ http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0896627301800507?via=ihub
  51. ↑ http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1550413117303479
  52. ↑ https://www.cell.com/trends/cell-biology/fulltext/S0962-8924(18)30062-X
  53. ↑ https://www.nature.com/articles/s43587-022-00327-4
  54. ↑ https://www.nature.com/articles/s43587-022-00336-3
  55. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2016. 
  56. ↑ http://erc.europa.eu/sites/default/files/press_release/files/erc_press_release_adg2015_results.pdf
  57. ↑ «Education Business Award». educationbusinessawards.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2017. 
  58. ↑ https://www.nature.com/articles/s41419-023-05638-x
  59. ↑ https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/acel.13788
  60. ↑ https://www.nature.com/articles/s43587-022-00327-4
  61. ↑ https://www.nature.com/articles/s41467-022-28272-1
  62. ↑ https://www.nature.com/articles/s41418-021-00847-3
  63. ↑ https://www.cell.com/cell-reports/fulltext/S2211-1247(21)01112-8
  64. ↑ https://www.nature.com/articles/s41590-020-0780-8
  65. ↑ https://www.nature.com/articles/s41467-020-17821-1
  66. ↑ https://www.nature.com/articles/d41586-019-02958-x
  67. ↑ https://www.nature.com/articles/s41418-019-0375-9
  68. ↑ https://www.nature.com/articles/s41418-018-0266-5
  69. ↑ https://www.cell.com/cell-reports/fulltext/S2211-1247(18)31439-6
  70. ↑ https://www.nature.com/articles/s41556-018-0176-2
  71. ↑ https://www.cell.com/trends/cell-biology/fulltext/S0962-8924(18)30062-X
  72. ↑ http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1550413117303479
  73. ↑ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25896323
  74. ↑ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24388148
  75. ↑ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25526091
  76. ↑ http://www.nature.com/nature/journal/v490/n7419/full/nature11417.html
  77. ↑ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22157748
  78. ↑ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21587205
  79. ↑ http://www.nature.com/ncb/journal/v12/n9/full/ncb0910-842.html
  80. ↑ http://www.nature.com/nature/journal/v461/n7265/full/nature08466.html
  81. ↑ http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1043276009001003?via=ihub
  82. ↑ http://emboj.embopress.org/content/27/24/3288
  83. ↑ http://www.nature.com/cdd/journal/v15/n1/full/4402231a.html
  84. ↑ http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0962892408000792?via=ihub
  85. ↑ http://www.nature.com/nature/journal/v445/n7130/full/nature05603.html
  86. ↑ http://jcb.rupress.org/content/173/2/231.long
  87. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2015. 
  88. ↑ http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0960982205006172?via=ihub
  89. ↑ http://physrev.physiology.org/content/84/4/1097.long
  90. ↑ http://www.nature.com/nrn/journal/v4/n8/full/nrn1174.html
  91. ↑ http://www.nature.com/nature/journal/v419/n6910/full/nature01108.html
  92. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2015. 
  93. ↑ http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0896627301004329?via=ihub
  94. ↑ http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0960982201001063?via=ihub
  95. ↑ http://www.nature.com/neuro/journal/v3/n12/full/nn1200_1232.html
  96. ↑ http://www.nature.com/ng/journal/v24/n2/full/ng0200_180.html
  97. ↑ http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S096800049901467X?via=ihub
  98. ↑ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9074782
  99. ↑ http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0896627301800507?via=ihub

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νεκτάριος_Ταβερναράκης&oldid=9914376"