Νίκος Καχτίτσης
Νίκος Καχτίτσης | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Νίκος Καχτίτσης (Ελληνικά) |
Γέννηση | 26 Φεβρουαρίου 1926 Γαστούνη Ηλείας |
Θάνατος | 25 Μαΐου 1970[1] Πάτρα |
Αιτία θανάτου | λευχαιμία |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Καναδάς |
Σπουδές | Α΄ Γυμνάσιο Πατρών |
Ιδιότητα | συγγραφέας |
Ο Νίκος Καχτίτσης (Γαστούνη Ηλείας, 26 Φεβρουαρίου 1926 - Πάτρα, 25 Μαΐου 1970) ήταν Έλληνας πεζογράφος της μεταπολεμικής γενιάς, ο οποίος έζησε για μεγάλο διάστημα και δημιούργησε στο Μόντρεαλ του Καναδά.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Νίκος Καχτίτσης γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1926 στη Γαστούνη του νομού Ηλείας, δευτερότοκος και πέμπτο από τα έξι παιδιά του Θωμά και της Μελπομένης Καχτίτση (το γένος Λογοθέτη, με καταγωγή από τη Ζάκυνθο). Ο πατέρας του, με καταγωγή από την Ήπειρο (Κόνιτσα), ήταν σιδηροδρομικός των ΣΠΑΠ (Σιδηρόδρομοι Πειραιώς—Αθηνών—Πελοποννήσου) και την περίοδο εκείνη υπηρετούσε στη Γαστούνη. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Μανωλάδα, το Ναύπλιο και την Πάτρα.[2]
Από το 1931 μέχρι το 1935 φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Βάρδας (κωμόπολης και σιδηροδρομικού κόμβου κοντά στη Μανωλάδα Ηλείας). Τον Σεπτέμβριο του 1935 ο πατέρας του μετατέθηκε στο Ναύπλιο, τόπο διαμονής της οικογένειας μέχρι το καλοκαίρι του 1940, οπότε και μετακόμισε πάλι στη Βάρδα. Ο Καχτίτσης εγκαταστάθηκε τον Σεπτέμβριο 1940 στην Πάτρα ώστε να φοιτήσει στην Δ΄ τάξη του Α΄ Γυμνασίου Αρρένων Πατρών. Το 1942 γνωρίστηκε και κατόπιν ανέπτυξε στενή φιλία με τον κατά ένα χρόνο μεγαλύτερό του Ντίνο Ηλιόπουλο, γιο του τότε Γυμνασιάρχη.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ο Καχτίτσης με ορισμένους συμμαθητές και φίλους εξέδωσαν, σε χειρόγραφη μορφή, ένα λογοτεχνικό περιοδικό με πατριωτικό περιεχόμενο, τη Μέλισσα. Ο Καχτίτσης καλλιγράφησε ιδιοχείρως τα πρώτα τέσσερα αντίτυπα που κυκλοφόρησαν χέρι χέρι μεταξύ 15 και 20 Μαρτίου 1943. Η έκδοση αναστάλθηκε ύστερα από ανώνυμες απειλές.[3] Παρότι ο Καχτίτσης δεν εντάχθηκε σε άλλη οργάνωση, εντούτοις λίγο πριν την απελευθέρωση της Πάτρας από τον ΕΛΑΣ, στις 4 Οκτωβρίου 1944, συνελήφθη και κρατήθηκε από τα Τάγματα Ασφαλείας, επειδή διατηρούσε αλληλογραφία με τον Λάκη Μπαζό, στενό του φίλο και μέλος της ΕΠΟΝ.
Τον Φεβρουάριο και Μάρτιο 1945, εξέδωσε στην Πάτρα με τον Λ. Μπαζό και φίλους από τη Μέλισσα, το περιοδικό Νέος Ρυθμός, όπου δημοσίευσε με διάφορα ψευδώνυμα. Η έκδοση αναστάλθηκε ύστερα από δύο τεύχη και ενώ το τρίτο τεύχος ήταν έτοιμο, εξαιτίας των αντιδράσεων που προκάλεσε η δημοσίευση νεκρολογίας για τον Γληνό σε συντηρητικούς κύκλους της Πάτρας, στο κλίμα της εποχής μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας.
Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε στη Γραμματεία της «Αγγλικής Υπηρεσίας Πληροφοριών» και κατόπιν δίδαξε στο Παράρτημα Πατρών της Βρετανικής Ακαδημίας. Κλήθηκε να υπηρετήσει τη θητεία του στις 24 Μαρτίου 1949, ενώ ο Εμφύλιος συνεχιζόταν. Τον Σεπτέμβριο 1949, μετά τη λήξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων, μετατέθηκε στην Ήπειρο, στην περιοχή της Μουργκάνας, όπου έγραψε στα αγγλικά δεκατέσσερα ποιήματα υπό τον τίτλο Vulnerable Point. Απολύθηκε στις 21 Ιουλίου 1952 με το βαθμό του εφέδρου ανθυπολοχαγού.
Από τον Ιανουάριο του 1953 ως τον Απρίλιο του 1955, εργάστηκε ως λογιστής στη βρετανική εταιρεία Paterson, Zochonis & Co Ltd. στην Ντουάλα του Γαλλικού Καμερούν. Κατά την περίοδο αυτή έγραψε αμισθί ανταποκρίσεις για την αθηναϊκή εφημερίδα Ελευθερία. Με την επάνοδό του στην Αθήνα, προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να βρει δουλειά ως συντάκτης στην ίδια εφημερίδα.
Το 1956 έλαβε πρόσκληση από τη Θάλεια Τσαπουλάρη (ημερομηνία αποδημίας 12 Μαΐου 2014, Μόντρεαλ) να μεταβεί στον Καναδά ως επίσημος μνηστήρας της. Στις 27 Οκτωβρίου του ίδιου έτους νυμφεύτηκαν στο Μόντρεαλ, με κουμπάρο τον νεανικό του φίλο Ντ. Ηλιόπουλο.
Στο Μόντρεαλ βιοπορίστηκε με ποικίλες εργασίες: κατ' οίκον διδασκαλία αγγλικών και γαλλικών σε ομογενείς, υπάλληλος ταξιδιωτικού πρακτορείου και επίσημος δικαστικός διερμηνέας, εργασία που αποτέλεσε την κύρια πηγή εσόδων του. Το 1962 γεννήθηκε ο γιος του Θωμάς-Κωνσταντίνος.
Με την κήρυξη του στρατιωτικού καθεστώτος την 21η Απριλίου 1967, ακολουθώντας την στάση πολλών Ελλήνων συγγραφέων, έπαψε να τυπώνει κείμενα στην ελληνική γλώσσα. Εξαίρεση η υπό τη διακριτική επωνυμία «Λωτοφάγος» έκδοση τον Δεκέμβριο του 1967 του Ήρωα της Γάνδης, η εκτύπωση του οποίου είχε ξεκινήσει στις αρχές του έτους στον Πύργο και διακόπηκε τέλη Απριλίου. Τον Μάιο του 1968 ως εκδότης πλέον τύπωσε τις Πρόκες του Γ. Δανιήλ και υπό την ίδια διακριτική επωνυμία.
Το καλοκαίρι του 1968 εγκατέστησε στο υπόγειο του σπιτιού του ένα χειροκίνητο πιεστήριο και τύπωσε υπό τη διακριτική επωνυμία «Anthelion Press» στην αγγλική γλώσσα κείμενα δικά του, του Ε. Χ. Γονατά και άλλων καθώς και τρία αντιδικτατορικά τομίδια. Άνθρωπος διηνεκώς κατεχόμενος από φοβίες και λόγω της ημιεπίσημης θέσης του ως δικαστικού διερμηνέως εξέδωσε τις ανωτέρω εκδόσεις ανωνύμως. Παράλληλα δημοσίευσε με ψευδώνυμο σειρά άρθρων στο Ελληνοκαναδικό Βήμα στα οποία λαμβάνει σαφή θέση κατά της Δικτατορίας.
Την άνοιξη του 1970 διαγνώστηκε με οξεία λευχαιμία. Στις 17 Μαΐου αφίχθη, αεροπορικώς, στην Αθήνα και την επομένη στην Πάτρα. Εξέπνευσε στις 25 Μαΐου 1970 μετά από διήμερη νοσηλεία. Ενταφιάστηκε το απόγευμα της επομένης στον οικογενειακό τάφο στο Α΄ Νεκροταφείου Πατρών.
Το εν ζωή δημοσιευμένο έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το πρώτο δημοσίευμα του Καχτίτση ήταν ένα βραβευμένο σε διαγωνισμό ποίημα που δημοσιεύτηκε με ψευδώνυμο στη Διάπλαση των Παίδων το καλοκαίρι του 1941. Το δεύτερο δημοσίευμά του, το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς, ήταν ένα ποίημα στον Νεολόγο Πατρών για το θάνατο από πείνα του φίλου του Νίκου Διαμαντόπουλου.[2]
Υπήρξε εκδότης και βασικός συντελεστής των βραχύβιων περιοδικών Μέλισσα (σε χειρόγραφη μορφή, ένα τεύχος, Πάτρα, Οκτώβριος 1942-Μάρτιος 1943) και Νέος Ρυθμός (σε έντυπη μορφή, δύο τεύχη, Πάτρα, Φεβρουάριος και Μάρτιος 1945), όπου δημοσίευσε ποικίλα κείμενα (πεζά, επιγράμματα, ημερολογιακές σημειώσεις, χρονογραφήματα).
Από το 1945 και εξής δημοσίευσε συνεργασίες στα περιοδικά Παλμός (Αθήνα), Νέος Άνθρωπος (Πάτρα), Βωμός (Πύργος), Μορφές (Θεσσαλονίκη), Εννέα Οδοί (Καβάλα).
Το 1949, έγραψε μία συλλογή ποιημάτων στα αγγλικά με τίτλο Vulnerable Point (Τρωτό σημείο), η οποία εκδόθηκε τελικά ιδίοις αναλώμασιν στο Μόντρεαλ το 1968. Τρία από τα ποιήματα δημοσιεύτηκαν, το 1950, στο περιοδικό Symposium (Πάτρα) που εξέδιδε η Βρετανική Ακαδημία, Παράρτημα Πατρών.
Μεταπολεμικά, μεταξύ 1950 και 1952, ο Καχτίτσης συνέταξε ιδιόγραφα τεύχη ("περιοδικά"), πάντα σε ένα και μοναδικό αντίτυπο, τα οποία συνήθως εν είδει προσωπικής αλληλογραφίας ενεχείριζε ή απέστελλε σε φίλους του (Γ. Παυλόπουλο, Ν. Πεντζίκη). Τα τεύχη φέρουν τους εξής χαρακτηριστικούς τίτλους: "Η Ουλή", "Ρίψασπις", "Λωτός", "Η Σάλπιγξ", "Η εικονογραφημένη Γάνδη", "Η πολιορκημένη Γάνδη".
Το 1955 δημοσίευσε μια σειρά ανταποκρίσεων από την Αφρική και την ακτοπλοϊκή επάνοδό του στην Ευρώπη στην αθηναϊκή εφημερίδα Ελευθερία.
Στην ώριμη περίοδό του, δημοσίευσε κυρίως σε περιοδικά της Θεσσαλονίκης (Διαγώνιος και Νέα Πορεία). Οι πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις υπήρξαν ανάτυπα της Διαγώνιου το 1960. Το πρώτο του βιβλίο, Ο Εξώστης, κυκλοφόρησε στη Θεσσαλονίκη το 1962 με επιμέλεια Κ. Τσίζεκ υπό την εκδοτική επωνυμία της «Πρώτης Ύλης», του προσωπικού εκδοτικού εγχειρήματος του Ε. Χ. Γονατά και του Δ. Πσπαδίτσα.
Στον Καναδά δημοσίευσε ορισμένα βιβλιοκριτικά άρθρα, το 1957, στην αγγλόφωνη εφημερίδα The Montreal Star και ποικίλα άρθρα στην ελληνική γλώσσα στην ομογενειακή εφημερίδα Ελληνοκαναδικό Βήμα από το 1966 μέχρι τον θάνατό του το 1970.
Μετά την κήρυξη της Δικτατορίας δημοσίευσε λογοτεχνικά κείμενα αποκλειστικά στην αγγλική γλώσσα (εκτός από τον Ήρωα της Γάνδης, η εκτύπωση του οποίου ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 1967), τα οποία συμποσούνται σε δύο μικρά τομίδια: το πρώτο (1968) περιλαμβάνει την ποιητική συλλογή Vulnerable Point που είχε γράψει το 1949 και το δεύτερο (Δεκέμβριος 1969) ένα και μοναδικό ποίημα που αποτελεί και το κύκνειο άσμα του: New Year’s Rhapsody or The Poor Beggar’s Lyre by Nicholas Prior (1769), "Anthelion Press", Μόντρεαλ, 1970 (?).[4]
Ο χαρακτήρας του έργου του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα πεζά, αλλά και τα λιγοστά ποιήματα του Καχτίτση διακατέχονται από μία διαρκή αγωνία και ένα άγχος που συνθλίβει τον άνθρωπο. Οι ήρωές του είναι παγιδευμένοι στις ενοχές που προκαλεί ένα μακρινό παρελθόν και αδυνατούν να απεμπλακούν από την κατάσταση αυτή. Όλοι οι χαρακτήρες του Εξώστη και του Ήρωα της Γάνδης είναι καχύποπτοι και προσπαθούν να εξοντώσουν ψυχολογικά ο ένας τον άλλον. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ήρωες του Καχτίτση, και κυρίως ο ετερώνυμος ήρωάς του, Στοπάκιος Παπένγκους, είναι άτομα με έντονες εμμονές που ζουν ή συνδέονται με τη διηνεκώς πολιορκημένη φανταστική πόλη Γάνδη, η οποία ουδεμία σχέση έχει με την ομώνυμη πόλη του Βελγίου την οποία ο Καχτίτσης ουδέποτε επισκέφθηκε.
Ο αφηγηματικός κόσμος του Καχτίτση κυριαρχείται από την ενοχή. Στην αφηγηματική τεχνική συνδυάζει την παρωδία και την ανατροπή των κλασικών τεχνικών αφήγησης.
Ο Καχτίτσης, φανατικός λάτρης του βιβλίου, δέχθηκε κυρίως επιδράσεις από τα ρεύματα του ευρωπαϊκού αισθητισμού και συμβολισμού πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα μοντέλα του ήταν κλασικοί προπολεμικοί συγγραφείς όπως ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, ο Τζέιμς Τζόυς, η Βιρτζίνια Γουλφ, ο Φραντς Κάφκα και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Το έργο του επίσης συνδέεται με την μεταπολεμική πεζογραφική παραγωγή της Θεσσαλονίκης, κυρίως με την λεγόμενη σχολή του εσωτερικού μονολόγου (Νίκος-Γαβριήλ Πεντζίκης, Γιώργος Δέλιος κ.ά.).
Ο Καχτίτσης υπέφερε από τις πληγές που άφησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και από τις διάφορες προσωπικές δυσκολίες.
Εκδότης και τυπογράφος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Καχτίτσης πέρα από τη χειροτέχνηση των χειρόγραφων τευχών-τετραδίων και την έκδοση δύο περιοδικών με την επιμέλειά του (Μέλισσα, 1943 και Νέος Ρυθμός, 1945), υπήρξε μανιακός της τυπογραφίας. Μαρτυρίες περί αυτού υφίστανται στις επιστολές του προς τον Γ. Παυλόπουλο, στον οποίο είχε αναθέσει τη στοιχειοθεσία στον Πύργο Ηλείας της Περιπέτειας ενός βιβλίου και του Ήρωα της Γάνδης κατά τα έτη 1965-1967.
Ένα ακόμα βήμα εμπλοκής του με την τυπογραφία έγινε στον Καναδά, από τα τέλη του 1966 μέχρι τον Απρίλιο 1967, όταν στο τυπογραφείο όπου τυπωνόταν η ομογενειακή εφημερίδα Το Ελληνοκαναδικό Βήμα, στοιχειοθέτησε και εξέδωσε δύο τεύχη του τρίγλωσσου περιοδικού Ο Παλίμψηστος — Le Palimpseste — The Palimpsest, μιας ιδιότυπης περιοδικής έκδοσης με σκοπό τη διάδοση και διεύρυνση της ονειρικής γραφής και συμβολές δικές του και ποικίλων συγγραφέων της επιλογής του. Στο ίδιο τυπογραφείο, τον Φεβρουάριο του 1967, βοήθησε στην εκτύπωση της ποιητικής συλλογής του Γιάννη Σταθάτου, Αστάρτη (ιδιωτική έκδοση, Μόντρεαλ, Φεβρουάριος 1967)[5]
Μετά την κήρυξη της Δικτατορίας, ο Καχτίτσης προχώρησε στην ίδρυση του εκδοτικού οίκου «Λωτοφάγος» για να ολοκληρώσει την έκδοση του Ήρωα της Γάνδης, η εκτύπωση του οποίου είχε ανασταλεί στην Ελλάδα. Τον Μάιο του 1968 ως εκδότης πλέον τύπωσε τις Πρόκες του Γ. Δανιήλ, δεύτερο και τελευταίο τόμο των εκδόσεων «Λωτοφάγος».
Το καλοκαίρι του 1968 έκανε ένα ακόμα βήμα αφοσίωσης προς την τυπογραφία, αλλά παράλληλα και απομονώσεώς του, με σκοπό και την αντιχουντική δράση, όταν εγκατέστησε στο υπόγειο του σπιτιού του χειροκίνητο πιεστήριο στο οποίο τύπωσε, υπό τη διακριτική επωνυμία «Anthelion Press», στην αγγλική γλώσσα (λόγω αδυναμίας εύρεσης στον Καναδά ελληνικών τυπογραφικών στοιχείων) οχτώ εν όλω τομίδια σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων:
- E. C. Gonatas, Some Prose Works, Αύγουστος 1968 (44 αντίτυπα). Στο τομίδιο περιλαμβάνονται δύο κείμενα του Καχτίτση, που κρύβεται πίσω από την ανωνυμία του editor: «A Mystery» και «A Personal Message to the Author», το οποίο αποτελεί μια «ανοιχτή» ιδιωτική επιστολή στον Ε. Χ. Γονατά.
- Nikos Kachtitsis, Vulnerable Point 1949. Fourteen Poems of Youth, Δεκέμβριος 1968 (42 αντίτυπα)
- John Donne, Death Be Not Proud, δίπτυχο φυλλάδιο, Χριστούγεννα 1968 (δεν σημειώνεται αριθμός αντιτύπων, αλλά μάλλον 100)
- George Thaniel (Γιώργος Δανιήλ), The Linchpin. Ten Poems (1964-1967), Μάρτιος 1969 (114 αντίτυπα)
- George Seferis, The Land within a Wall, a Poem; and Towards a Precipice, a Declaration, translated by John Richmond, Μάιος 1969 (300 αντίτυπα).
- Μireille Coulourides, In the Void, and Other Poems, Ιούνιος 1969 (127 αντίτυπα)
- New Year’s Rhapsody or The Poor Beggar’s Lyre by Nicholas Prior (1769) [=Ν. Καχτίτσης], δίπτυχο εορταστικό φυλλάδιο, [=Δεκέμβριος 1969] (δεν σημειώνεται αριθμός αντιτύπων, πιθανώς 100)
- [Νίκος Καχτίτσης (επιμ.)], Prisoner of Savages. The plight of Mikis Theodorakis, Φεβρουάριος-Απρίλιος 1970. Πρόκειται για αναδημοσίευση κειμένων που αναφέρονται στην κράτηση από το δικτατορικό καθεστώς του Μίκη Θεοδωράκη στη Ζάτουνα. Ο Καχτίτσης είχε στοιχειοθετήσει πλήρως το τομίδιο και είχε προλάβει να εκτυπώσει τυπογραφικά δοκίμια, ωστόσο τα προβλήματα υγείας δεν του επέτρεψαν να το εκτυπώσει και να το διανείμει.
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αυτοτελείς εκδόσεις 1959-1969
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σημείωση: Οι κατωτέρω εκδόσεις τυπώθηκαν με έξοδα του Καχτίτση (ιδίοις αναλώμασιν) σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, είτε από προσωποπαγείς εκδοτικούς οίκους («Διαγώνιος», «Πρώτη Ύλη») που έθεσαν στη διάθεσή του την εκδοτική τους επωνυμία, είτε από εκδοτικούς οίκους ιδρυθέντες από τον ίδιο τον Καχτίτση («Λωτοφάγος», «Anthelion Press»). Συνολικά, από τους οκτώ τίτλους, τυπώθηκαν μέσα σε δέκα χρόνια περίπου 2.300 αντίτυπα από τα οποία πολλά ουδέποτε διανεμήθηκαν όσο ζούσε ο Καχτίτσης. Ο συνήθης τρόπος διανομής των αντιτύπων ήταν δια της αποστολής τους σε φίλους και γνωστούς. Ελάχιστα πωλήθηκαν στα βιβλιοπωλεία.
- Ποιοί οι φίλοι, "Διαγώνιος" (Θεσσαλονίκη), έτος 2ο, τχ. 2, Σεπτέμβριος 1959, σσ. 33-46.
- Η ομορφάσχημη (άσκηση), "Διαγώνιος" (Θεσσαλονίκη) έτος 3ο, τχ. 2 Ιούνιος 1960, σσ. 1-28.
- Το ενύπνιο, ιδίοις αναλώμασιν, Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 1960, 44 σελ. Α΄ δημοσίευση: Νίκος Καχτίτσης, «Ένα ενύπνιο του Γ.Π.», Νέα Πορεία (Θεσσαλονίκη), τχ. 53-54, Ιούλιος-Αύγουστος 1959, σσ. 256-267.
- Ο εξώστης, «Πρώτη Ύλη» [ιδίοις αναλώμασιν], Αθήνα, Δεκέμβριος 1964.
- Η περιπέτεια ενός βιβλίου, ιδίοις αναλώμασιν, Μοντρεάλη, Ιούνιος 1965 (τυπωμένο στον Πύργο Ηλείας), 116 σελ.
- Ὁ ἥρωας τῆς Γάνδης, «Λωτοφάγος» [ιδίοις αναλώμασιν], Μοντρεάλη, Δεκέμβριος 1967 (το ήμισυ του τόμου στοιχειοθετήθηκε στον Πύργο Ηλείας και άλλο ήμισυ στο Μόντρεαλ στο τυπογραφείο που τυπωνόταν το Ελληνοκαναδικό Βήμα) .
- Nicholas Kachtitsis, Vulnerable Point 1949. Fourteen Poems of Youth, "Anthelion Press" [ιδίοις αναλώμασιν], Μόντρεαλ, Δεκέμβριος 1968.
- New Year’s Rhapsody or The Poor Beggar’s Lyre by Nicholas Prior (1769), "Anthelion Press" [ιδίοις αναλώμασιν], Μόντρεαλ, 1970 (?) [=Δεκέμβριος 1969].
Αυτοτελείς εκδόσεις έργων μετά θάνατον
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δεκαετία 1971-1980
- Έργα 1: Ποιοι οι φίλοι, Η ομορφάσχημη, Το ενύπνιο, Αθήνα, «Κέδρος», Ιούλιος 1976 (επιμέλεια Τάκη Σινόπουλου - Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλου) [δεν κυκλοφόρησε άλλος τόμος].
- Τρωτό σημείο, 1949. Δεκατέσσερα νεανικά ποιήματα, Πρόλογος, Μετάφραση και Σημειώσεις Γιώργου Δανιήλ, Θεσσαλονίκη, «Εγνατία», 1979, σειρά «Τραμ / Λογοτεχνία», αρ. 47.
Δεκαετία 1981-1990
- Ο εξώστης, Αθήνα, «Στιγμή», 1985 (επιμέλεια Ε. Χ. Γονατά, φωτομηχανική ανατύπωση 1988).
- Η περιπέτεια ενός βιβλίου, Αθήνα, «Στιγμή», 1985 (επιμέλεια Ε. Χ. Γονατά).
- Ποιοὶ οι φίλοι, Η ομορφάσχημη, Τo ενύπνιο, Αθήνα, «Στιγμή», Μάρτιος 1986 (επιμέλεια Ε. Χ. Γονατά).
- Ο ήρωας της Γάνδης, Αθήνα, «Στιγμή», 1987 (επιμέλεια Ε. Χ. Γονατά).
Δεκαετία 1991-2000
- Η περιπέτεια της φαντασίας, ανθολόγηση-επιμέλεια: Μαρία Λαϊνά, Αθήνα, «Μπάστας-Πλέσσας», σειρά «Η μικρή κιβωτός», Νοέμβριος 1995, 304 σελ. (ISBN 978-960-7418-04-3). Ανθολογούνται τα έργα: Το ενύπνιο, Ο εξώστης, Ο ήρωας της Γάνδης (κεφ. 1-3, 5, 7, 12-14, 15, 17, 21), "Ριρίκα και Κυλλήνη", "Τρωτό σημείο" (το ποίημα, από την ομώνυμη συλλογή).
- Ο ήρωας της Γάνδης, Αθήνα, «Κέδρος», 1997.
Δεκαετία 2001-2010
- Ποῖοι οἱ φίλοι [sic], Η ομορφάσχημη, Το ενύπνιο, Αθήνα, «Κέδρος», Σεπτέμβριος 2003 (φωτομηχανική ανατύπωση της «Στιγμής» 1986).
Δεκαετία 2011-2020
- Ο εξώστης, σχέδια: Εύη Τσακνιά, επιμέλεια: Βίκτωρ Καμχής, Γιώτα Κριτσέλη, επίμετρο: Γ. Δημητρακάκης, Γ. Κριτσέλη, Β. Καμχής, Αθήνα, «Κίχλη», Αύγουστος 2012 (α΄ ανατύπωση, με αναθεωρημένο «Χρονολόγιο», Απρίλιος 2013, β΄ανατύπωση, Σεπτέμβριος 2017).
Αλληλογραφία (επιλεκτική)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γιώργος Δανιήλ, Ο λεπιδοπτερολόγος της αγωνίας Νίκος Καχτίτσης. Εισαγωγή στη ζωή του. Ανέκδοτες επιστολές. Πρωτότυπα κείμενα, «Νεφέλη», Αθήνα, 1981 (με τυπογραφική και εκδοτική επιμέλεια Ε. Χ. Γονατά).
- Τα γράμματα του Νίκου Καχτίτση στὸν Γιώργη Παυλόπουλο (1952-1967), φιλολογικὴ επιμέλεια Αυγή-Άννα Μάγγελ, «Σοκόλη», Αθήνα, 2001.
- «Πρώτη ύλη για τη Διηνεκή επιστολή. Επιστολές του Νίκου Καχτίτση στὸν Ε. Χ. Γονατά και άλλα τεκμήρια για την εκ του μακρόθεν σχέση τους», εισαγωγή, σημειώσεις, βιβλιογραφία Βίκτωρ Καμχής, Οροπέδιο, τχ. 11, Χειμώνας 2011-2012 [Φεβρουάριος 2012], σ. 597-803.
- «Τρεις επιστολές του Νίκου Καχτίτση στον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη», σχολιασμένες από τον Γαβριήλ Νικολάου Πεντζίκη, Οροπέδιο, τχ. 11, Χειμώνας 2011-2012 [Φεβρουάριος 2012], σ. 804-821.
Μεταφράσεις του έργου του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γαλλικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Nikos Kachtitsis, L'Hôtel Atlantic, trad. par Effi Hadziforou, Éditions Hatier/Kaufmann, Paris/Athènes 1995 (ISBN 2-218-70502-8) / Ο εξώστης
- Nikos Kachtitsis, Le héros de Gand, trad. par Jacques Bouchard et Fred A. Reed, Éditions du Boréal, Montréal, 2010 (ISBN 978-2-7646-2050-2) / Ο ήρωας της Γάνδης
- Nikos Kachtitsis, "Point vulnérable, 1949 : Quatorze poèmes de jeunesse", traduits de l’anglais et présentés par Robert Melançon, Liberté (Montréal), volume 52, numéro 1, Décembre 2010, p. 58–91 [ISSN 0024-2020 (print) 1923-0915 (digital)].
Αγγλικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μερική μετάφραση του Εξώστη στο ηλεκτρονικό περιοδικό The Quarterly Conversation: from the Mezzanine by Nikos Kachtitsis. Translated by George Fragopoulos and Lyssi Athanasiou Krikeli — Published on December 7, 2009[6] και ένα δοκίμιο του μεταφραστή: "Nikos Kachtitsis’s dark night of the soul and the Mezzanine" - Essay by George Fragopoulos — Published on December 7, 2009[7].
Ιταλικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Punto vulnerabile [1949], Quattordici poesie della giovinezza, traduzione di Massimo Rizzante (12 Οκτωβρίου 2010) στο blog Chronace di lettura / μετάφραση από τον Massimo Rizzante έντεκα ποιημάτων από το Nicholas Kachtitsis, Vulnerable Point 1949. Fourteen Poems of Youth.[8]
Φλαμανδικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μερική μετάφραση του Ήρωα της Γάνδης στο Gunnar De Boel (UGent), "De Gentse romans van Nikos Kachtitsis", Tetradio, εκδότης Universiteit Gent, Griekenlandcentrum, τόμ. 19, 2010, σ. 119-145.[9]
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αυτοτελείς εκδόσεις και αρθρογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αγγελάτος Δημήτρης, «“Πλους αεροστάτου”»: ...λογόδειπνον... Παραθεματικές πρακτικές στο μυθιστόρημα: Ν. Καχτίστης - Γ. Πάνου - Αλ. Κοτζιάς - Θ. Βαλτινός - Γ. Αριστηνός, Αθήνα, Σμίλη, 1993.
- Αγγελάτος Δημήτρης, «“Disjecta membra”: Το πολυφωνικό μυθιστόρημα. M. Shelley, Frankenstein (1818/1831)- N. Καχτίτσης, Ο Ήρωας της Γάνδης (1967)»: Σχέσεις της ελληνικής με τις ξένες λογοτεχνίες [=Πρακτικά A’ Διεθνούς Συνεδρίου Συγκριτικής Γραμματολογίας (Αθήνα, 28/11-1/12/1991)], Αθήνα, Δόμος, 1995, 449-460.
- Αγγελάτος Δημήτρης, «Το «μη-ύφος ύφος, οι περιπέτειες της εσωτερικότητας και η διαρκής παροντική δίνη. Ο Ήρωας της Γάνδης (1967)», Nέα Εστία 1755 (Απρίλ. 2003), 642-659.
- Αγγελάτος Δημήτρης, «Νίκος Καχτίτσης (1926-1970)»: Νάρκισσος και Ιανός. Η νεωτερική πεζογραφία στην Ελλάδα, (επιμ.: Γιώργ. Αριστηνός), Αθήνα, Μεσόγειος, 2007, 325-329.
- Αρτεμισιώτης Στρατής, «Η περιπέτεια ενός βιβλίου και του συγγραφέα του», Δρόμος της Αριστεράς, 1.9.2012 [βιβλιοκρισία].
- Ασδραχάς Γιάννης, «"Κυνήγι" αυτογνωσίας στην Αφρική με τα… φαντάσματα του παρελθόντος», Εξπρές, 26.8.2012 [βιβλιοκρισία].
- Αυλωνίτου Λύντια, «Αδικαιολόγητος ο θόρυβος», Φιλολογικὴ Καθημερινή, 12 Ιουνίου 1980, σ. 5, στήλη «Γράμματα στη Φιλολογική Καθημερινή».
- Βούλγαρη Σοφία, «Ο ναυαγός και η σανίδα», The Books' Journal, τχ. 24, Οκτώβριος 2012.
- Γιούρης Ηλίας, «Νίκος Καχτίτσης: οι ειρωνικοί τρόποι ενός κλασικού συγγραφέα», The Books' Journal, τχ. 24, Οκτώβριος 2012.
- Γονατάς Ε. Χ., «Για το χρώμα του μελανιού στα γράμματα του Νίκου Καχτίτση», στο: Ε.Χ.Γ., Τρεις δεκάρες και άλλα αφηγήματα, Αθήνα, Εκδόσεις «Στιγμή», Μάρτιος 2006, σσ. 56-57.
- Γουδέλης Τάσος, «Οταν αλληλογραφούσαν», Το Δέντρο, Περίοδος Γ΄, τόμ. 4, τχ. 39, Αθήνα, Ιούνιος-Ιούλιος 1988, σ. 133, στήλη «Φύλλα».
- Γώτης Γιώργος, «Βιβλιογραφία Νίκου Καχτίτση», Διάλογος. Τρίμηνη Έκδοση της Μορφωτικής Ένωσης Λεχαινών ο «Αντρέας Καρκαβίτσας», Λεχαινά Ηλείας, Οκτώβρης-Νοέμβρης-Δεκέμβρης 1980, τχ. 11, σσ. 32-38, αφιέρωμα «Νίκος Καχτίτσης».
- Δανιήλ Γιώργος (George Thaniel), «Νίκος Καχτίτσης (1926-1970). Μελέτη», Νεοελληνικὸς Λόγος, Ετήσια Κριτική Επιθεώρηση Λόγου καὶ Τέχνης, «Το πνευματικό και καλλιτεχνικό 1974», τόμ. 24, Εκδόσεις «Μίνωας», Ιανουάριος 1974 [=1975], άτυπο αφιέρωμα «Σελίδες για το Νίκο Καχτίτση».
- Δανιήλ Γιώργος, Ο λεπιδοπτερολόγος της αγωνίας Νίκος Καχτίτσης (Εισαγωγή στη ζωή του. Ανέκδοτες Επιστολές. Πρωτότυπα Κείμενα), Αθήνα: Νεφέλη, Αύγουστος 1981, σειρά «Ταυτότητες», αρ. 1.
- Δανιήλ Γιώργος, Αίγλη και άγχος. Το έργο του Νίκου Καχτίτση 1926-1970. Μελέτες-Ανέκδοτα κείμενα-Εικόνες, Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», 1986.
- Δανιήλ Γιώργος, «Η αλληλογραφία Σεφέρη-Καχτίτση», Η λέξη, τχ. 53, 1986, σσ. 358-363 (αναδημοσίευση στο Γ.Δ., Ανακομιδή. Μικρά Κριτικά. Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», Μάιος 1991, σσ. 35-42.
- Δασκαλόπουλος Δημήτρης, «Μνήμη Νίκου Καχτίτση», στο Δ.Δ., Τα βήματα του χρόνου. Σημειώσεις νεοελληνικής λογοτεχνίας, Αθήνα: Διάττων, 1987, σσ. 77-86.
- Δαλακούρα Βερονίκη, «Νίκος Καχτίτσης», Το Βήμα, 25/5/1985.
- De Boel Gunnar, «De Gentse romans van Nikos Kachtitsis», (2010) Tetradio, εκδότης Universiteit Gent, Griekenlandcentrum, τόμ. 19, 2010, σσ. 119-145.
- Δημητρακάκης Γιάννης, «Ο εξώστης του Νίκου Καχτίτση», εφ. Η Αυγή, 15.7.2012 [μερική ανατύπωση από το Επίμετρο του Εξώστη 2012].
- Ζήρας Αλεξ., «Καχτίτσης Νίκος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τ. 4, Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών, 1985.
- Θεοδοσοπούλου Μάρη, «Επιστολὲς ηλείων Διοσκούρων: Τα γράμματα του Νίκου Καχτίτση στον Γιώργη Παυλόπουλο (1952-1967)», Το Βήμα, 19 Μαΐου 2002, ένθετο «Βιβλία», σ. 16. [βιβλιοκρισία].
- Θεοδοσοπούλου Μάρη, «Ηρωικὸς καὶ μανικός: Νέα Εστία, Απρίλιος 2003, τχ. 1755, “Αφιέρωμα στον Νίκο Καχτίτση”», Το Βήμα, 18 Μαΐου 2003, ένθετο «Βιβλία» [βιβλιοκρισία].
- Θρύλος Άλκης [Ελένη Ουράνη], Κριτική για το Η ομορφάσχημη», Καινούργια Εποχή, Φθινόπωρο 1960, σ. 255.
- Ιωάννου Γιώργος, «Θύσανος, αρ. 95», Φυλλάδιο. Περιοδικό πνευματικής ζωής, τχ. 5-6, Αθήνα, [Μάιος] 1982, 80-81.
- Καμχής Βίκτωρ, «Καχτίτσης λυόμενος ή ο αφανισμός του ίχνους», Νέα Εστία, τόμ. 161, τχ. 1800, Μάιος 2007, 891-898.
- Καμχής Βίκτωρ, «Θέλκτωρ παλαιών ημερών και νέων τρόπων (πρόχειρο σχεδίασμα)» Αρχειοθετήθηκε 2021-01-23 στο Wayback Machine. [Ο Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλος για τον Νίκο Καχτίτση], Οροπέδιο, τχ. 3, Καλοκαίρι 2007, αφιέρωμα "Σελίδες για τον Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο".
- Καμχής Βίκτωρ, «Σχεδίασμα ενδεικτικής εργογραφίας Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλου περί Νίκου Καχτίτση, ήτοι, πρόδρομος ανθολογίου γραπτών οκτώ και τριάκοντα συναπτών ετών» Αρχειοθετήθηκε 2021-01-23 στο Wayback Machine., Οροπέδιο, τχ. 3, Καλοκαίρι 2007, αφιέρωμα "Σελίδες για τον Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο".
- Καμχής Βίκτωρ, «Εισαγωγικό σημείωμα» στο «Πρώτη ύλη για τη Διηνεκή επιστολή. Επιστολές του Νίκου Καχτίτση στον Ε.Χ. Γονατά και άλλα τεκμήρια για την εκ του μακρόθεν σχέση τους», Οροπέδιο, τχ. 11, Χειμώνας 2011-2012, σσ. 597-608.
- Καμχής Βίκτωρ, «Χρονολόγιο σε α΄ και γ΄ πρόσωπο», στο Επίμετρο του Νίκος Καχτίτσης, Ο εξώστης, Εκδόσεις Κίχλη, Αύγουστος 2012, σσ. 187-226. Αναθεωρημένη ανατύπωση, 2013.
- Καχτίτσης Όθων, «Τώρα επάνω στο νεοσκαμμένο τάφο του αδελφού μου Νίκου Θ. Καχτίτση», εφημ. Πατρίς, Πύργος, 9 Ιουλίου 1970. Αναδημοσίευση: Το Ελληνοκαναδικὸ Βήμα (Ανεξάρτητη εβδομαδιαία εφημερίδα του ελληνισμού του εξωτερικο΄θ), Μόντρεαλ, 21 Μαΐου 1971, σ. 4, «Αφιέρωμα στο Νίκο Καχτίτση» (Ομιλία που εκφωνήθηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Πατρών, στο μνημόσυνο για τα σαραντάμερα από τον θάνατο του Καχτίτση).
- Καχτίτσης Όθων, «Σύντομο βιογραφικὸ σημείωμα Νίκου Καχτίτση», Υδρία, Πάτρα: Εκδόσεις «Όστρακα», Μάης 1979, τεύχ. 22-23, σσ. 68-69, «Αφιέρωμα στο Νίκο Καχτίτση».
- Κιτσόπουλος Γιώργος, [Εισαγωγή] στα «Ανέκδοτα κείμενα του Νίκου Καχτίτση», Το παραμιλητό, τχ. 12, Πειραιάς, Άνοιξη-Καλοκαίρι 1992, 235-249.
- Κοτζιά Ελισσάβετ, «Η επιστροφή του Νίκου Καχτίτση», Η Καθημερινή, 23/5/1985.
- [Κοτζιάς Αλέξανδρος (;)], «Η επιστολογραφία του Νίκου Καχτίτση», Φιλολογική Καθημερινή, Αθήνα, 22 Μαρτίου 1979, σ. 5, στήλη «Στο περιθώριο».
- Κοτζιάς Αλέξανδρος, Μεταπολεμικοί πεζογράφοι. Κριτικά κείμενα, Αθήνα, Κέδρος, 1982.
- Κούρτοβικ Δημοσθένης, «Λήμμα "Νίκος Καχτίτσης"», στο Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς. Ένας κριτικός οδηγός, σσ. 120-121, Αθήνα, Πατάκης, 1995.
- Κρημνιώτη Πόλυ, «Νίκος Καχτίτσης: Υπήρξα καφκικός προτού διαβάσω Κάφκα», Η Αυγή, 16.9.2012 [βιβλιοκρισία].
- Κριτσέλη Γιώτα, «Ο εξώστης: Η περιπέτεια της έκδοσης», στο Επίμετρο του Νίκος Καχτίτσης, Ο εξώστης, Εκδόσεις Κίχλη, Αύγουστος 2012, σσ. 155-186.
- Μανωλάκου Μαρία, «Ο έφηβος Νίκος Καχτίτσης», Γράμματα και Τέχνες, τχ. 46, Ιούλιος-Αύγουστος 1986.
- Μπαμπασάκης Γιώργος-Ίκαρος, «Καχτίτσης, ξανά!», Lifo, τχ. 307, 13.9.2012 [βιβλιοκρισία].
- Μπασκόζος Γιάννης, «Το "άλλο" πρόσωπο της ελληνικής λογοτεχνίας», Το Βήμα ("Βιβλία"), 15.7.2012 [βιβλιοκρισία].
- Μπελεζίνης Ανδρέας, «Η κριτική ως λογοτεχνία και η λογοτεχνία ως κριτική. Σχόλια σε τρία κείμενα των Μ. Μήτρα, Ν. Καχτίτση και Γ. Αριστηνού» Αρχειοθετήθηκε 2021-01-23 στο Wayback Machine. [Ανάγνωση της Περιπέτειας ενός βιβλίου], Το Δέντρο, τχ. 42-43, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1989, σσ. 55-64.
- Μπουφέα Αλεξάνδρα Κ., «Ο Νίκος Καχτίτσης και ο πρώιμος ερωτικός δεσμός του με τη γραφή», Ελίτροχος, τχ. 12, Άνοιξη-Καλοκαίρι 1997, σσ. 197-199.
- Μπουφέα Αλεξάνδρα Κ., «Η πρώτη λανθάνουσα εμφάνιση του Νίκου Καχτίτση», Νέα Εστία, Απρίλιος 2003, τχ. 1755, “Αφιέρωμα στον Νίκο Καχτίτση”», σσ. 680-681.
- Μπρουντζάκης Ξενοφών, «Ο εξώστης», Το Ποντίκι, 26.7.2012 [βιβλιοκρισία].
- Παπαγεωργίου Χρήστος, «Ελκυστική αφηγηματική δύναμη πέρα απ’ την άκρη της πένας», Διαβάζω, τχ. 156, 3/12/1986, σσ. 61-62.
- Παπαγεωργίου Χρήστος, «Ο πεζογράφος Νίκος Καχτίτσης. Η κυριαρχία του θανάτου στην αφηγηματική του τέχνη: Ν.Κ., Ο ήρωας της Γάνδης, 1987 [=1988]», Η Αυγή της Κυριακής, 6 Νοεμβρίου 1988.
- Παπαγιώργης Κωστής, «Η επιστροφή ενός ανεπιθύμητου ήρωα", Lifo, τχ. 308, 20.9.2012 [βιβλιοκρισία].
- Παπαδημητρακόπουλος Η.Χ., «Μνήμη Νίκου Καχτίτση», εφ. Αυγή (Πύργος), 3/6/1970.
- Παπαδημητρακόπουλος Η.Χ. και Ηλίας Πετρόπουλος, Μνήμη Νίκου Καχτίτση, Αθήνα: περιοδικό Φάσμα, 1972.
- Παπαδημητρακόπουλος Η.Χ., Αναφορές στο έργο του πεζογράφου Νίκου Καχτίτση, Αθήνα, ιδίοις αναλώμασιν, 1972 (Ανατύπωση εκτός εμπορίου, "Γαβριηλίδης", 2012).
- Παπαδημητρακόπουλος Η.Χ., «Ο πεζογράφος Νίκος Καχτίτσης (1926-1970)», Φιλολογική Καθημερινή, 24/10/1976.
- Παπαδημητρακόπουλος Η.Χ., «Πρόγευση ενός επιστολογράφου: Γ. Δανιήλ, Ο λεπιδοπτερολόγος της αγωνίας Νίκος Καχτίτσης, Νεφέλη (1981)», Φιλολογικὴ Καθημερινή, 19 Νοεμβρίου 1981. Αναδημοσίευση: Η.Χ. Παπαδημητρακόπουλος, Παρακείμενα, Αθήνα: Κέδρος, 1983 [βιβλιοκρισία].
- Παπαδημητρακόπουλος Η.Χ., «Νίκος Καχτίτσης: Καταξιωμένος και άγνωστος», Το Βήμα, 19/5/1985.
- Παπαδημητρακόπουλος Η.Χ., «Νίκος Καχτίτσης», Η μεταπολεμική πεζογραφία. Από τον πόλεμο του ’40 ως τη δικτατορία του ’67, τ. Δ΄, 8-28. Αθήνα: Σοκόλης, 1988.
- Παπαδημητρακόπουλος Η.Χ., «Ο τελευταίος επιστολογράφος της σύγχρονης γραμματείας μας: Τα γράμματα του Νίκου Καχτίτση στον Γιώργη Παυλόπουλο (1952-1967)», Ελευθεροτυπία, 10 Μαΐου 2002, ένθετο «Βιβλιοθήκη», σσ. 6-7 [βιβλιοκρισία].
- Papargyriou Eleni, «The Heart of Lightness: Trivial Colonialism in Nikos Kachtitsis’s The Balcony", κεφάλαιο στον τόμο Eleni Papargyriou, Reading Games in the Greek Novel, Λονδίνο, Modern Humanities Research Association και Maney Publishing, 2011, 146-168.
- Παυλόπουλος Γιώργης, «Η αλληλογραφία μου με τον Νίκο Καχτίτση», Τραμ, τχ. 5, Μάιος 1977, σσ. 347-349 (αναδημοσίευση: Νέα Εστία, Απρίλιος 2003, τχ. 1755, “Αφιέρωμα στον Νίκο Καχτίτση”.
- Παυλόπουλος Γιώργης, «Στοππάκιος Παπένγκους ή το άλλο πρόσωπο του Νίκου Καχτίτση», Η λέξη, Δεκέμβρης 1985, τόμ. Ε΄, τχ. 50, 972-976, «Αφιέρωμα στον Νίκο Καχτίτση».
- Παυλόπουλος Γιώργης, «Νίκος Καχτίτσης - Πέντε ανέκδοτες επιστολές στον Γιώργη Παυλόπουλο και ένα σατιρικό κείμενο», Ακτή (Λευκωσία), τχ. 13, Χειμώνας 1992, 33-48.
- Σινόπουλος Τάκης, «Μικρός χαιρετισμός σ’ ένα μεγάλο τεχνίτη», Υδρία, Πάτρα: Εκδόσεις «Όστρακα», Μάης 1979, τχ. 22-23, 96-102, «Αφιέρωμα στο Νίκο Καχτίτση».
- Σταματίου Κώστας, «Η "περίπτωση" Καχτίτση. Σημαντικότερος λογοτέχνης ή αλληλογράφος;», Τα Νέα, 15/6/1985.
- Τρωγάδης Παντελής, «Μέρες του Νίκου Καχτίτση στη Μοντρεάλη», Το Ελληνοκαναδικό Βήμα, 21 Μαΐου 1971, 2 και 7, «Αφιέρωμα στο Νίκο Καχτίτση».
- Τρωγάδης Παντελής, «Ένα χειρόγραφο και δύο νεκροί» [με σημειώσεις του Τάκη Σινόπουλου], Νεοελληνικός Λόγος (Ετήσια Κριτική Επιθεώρηση Λόγου και Τέχνης), «Το πνευματικό και καλλιτεχνικό 1974», τόμ. 24, Εκδόσεις «Μίνωας», Ιανουάριος 1974, 49-57, άτυπο αφιέρωμα «Σελίδες για το Νίκο Καχτίτση».
- Τσακνιάς Σπύρος, «Νίκος Καχτίτσης, Ο εξώστης», Η λέξη, τχ. 45, Ιούνιος 1985 (αναδημοσίευση στο Σπ. Τσ., Επί τα ίχνη, 87-90. Αθήνα, Σοκόλης, 1990).
- Τσίρκας Στρατής, «[Κριτική για τον Εξώστη και την Περιπέτεια ενός βιβλίου]», Ταχυδρόμος, τχ. 599, 2/10/1965.
- Φραντζή Άντεια, «[Βιογραφικὸ σημείωμα]», Αντί, τχ. 298, 30 Αυγούστου 1985: 45-46 (Σημειώσεις), «Μικρό αφιέρωμα στον Νίκο Καχτίτση 1926-1970».
- Φραντζή Άντεια, «Το χειρόγραφο περιοδικό “Ρίψασπις”», στο: Α.Φ., Ούτως ή άλλως. Αναγνωστάκης – Εγγονόπουλος – Καχτίτσης – Χατζής, Αθήνα: Πολύτυπο, 1988.
- Χατζηβασιλείου Βαγγέλης, «Ένα λογοτεχνικό εργαστήριο εικοσιτετράωρης λειτουργίας: Οι επιστολές του Νίκου Καχτίτση στον Γιώργη Παυλόπουλο (1952-1967)», Νέα Εστία, τχ. 1755, Απρίλιος 2003: 660-666, «Αφιέρωμα στον Νίκο Καχτίτση»,.
- Χατζηβασιλείου Βαγγέλης, «Πρόδρομος του μοντερνισμού», The Books' Journal, τχ. 24, Οκτώβριος 2012.
- Χατζίνης Γιάννης, «Νίκου Καχτίτση: Ο εξώστης», Νέα Εστία, έτ. ΛΘ΄, τχ. 922, 01/12/1965: 1957.
- Χατζίνης Γιάννης, «Νίκου Καχτίτση: Ο ήρωας της Γάνδης», Νέα Εστία, έτ. ΜΓ´, τχ. 996, 01/01/1969: 67-68.
- «Ο Χρήστος Χρυσόπουλος γράφει στον Νίκο Καχτίτση», Ελευθεροτυπία, 21 Φεβρουαρίου 2003, ένθετο «Βιβλιοθήκη», τχ. 244: 31, στήλη «Φανταστικὸ ταχυδρομείο», επιμέλεια Μισέλ Φάις.
Αφιερώματα περιοδικών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τάκης Σινόπουλος (επιμ.), «Σελίδες για το Νίκο Καχτίτση», Νεοελληνικὸς Λόγος, «Το πνευματικο και καλλιτεχνικὸ 1974», ό.π.: 49-101.
- Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλος (επιμ.), Σήμα (Μηνιαίο περιοδικό τέχνης), τεύχ. 7-8, Αύγουστος 1975, αφιέρωμα «Κείμενα του Νίκου Καχτίτση».
- Σωκράτης Λ. Σκαρτσής (επιμ.), «Αφιέρωμα στο Νίκο Καχτίτση», Υδρία, τχ. 22-23, Πάτρα: Εκδόσεις «Όστρακα», Μάης 1979, σσ. 65-102.
- Διάλογος. Τρίμηνη Έκδοση της Μορφωτικῆς Ένωσης Λεχαινών ο «Αντρέας Καρκαβίτσας», Λεχαινά Ηλείας, Οκτώβρης-Νοέμβρης-Δεκέμβρης 1980, τχ. 11, αφιέρωμα «Νίκος Καχτίτσης».
- «Τρία άγνωστα γράμματα του Νίκου Καχτίτση προς τον Ε.Χ. Γονατά. Προδημοσίευση», Γράμματα καὶ Τέχνες, τχ. 37, Ιανουάριος 1985: 21-32. [Αναδημοσιεύονται στο Οροπέδιο, τχ. 11, 2012].
- Άντεια Φραντζή (επιμ.), «Μικρὸ αφιέρωμα στον Νίκο Καχτίτση 1926-1970», Αντί, ό.π.
- [Ε. Χ. Γονατάς] (επιμ.), «Άτυπο αφιέρωμα στον Ν. Καχτίτση» Αρχειοθετήθηκε 2021-01-23 στο Wayback Machine., Η Λέξη, τόμ. Ε΄, τχ. 50, Δεκέμβρης 1985, σσ. 971-997.
- Νίκος Καχτίτσης, «Τρία όνειρα. Τρία ανέκδοτα γράμματα του Νίκου Καχτίτση προς τον Ε.Χ. Γονατά», Τὸ Τέταρτο. Μηνιαίο περιοδικό πολιτικής και τέχνης, τχ. 8, Δεκέμβριος 1985, σσ. 86-89. [Αναδημοσιεύονται στο Οροπέδιο, τχ. 11, 2012].
- περ. Ο Χάρτης, τχ. 1, 1986.
- Κιτσόπουλος Γιώργος (επιμ.), «Ανέκδοτα κείμενα του Νίκου Καχτίτση», Το παραμιλητό, τχ. 12, Πειραιάς, Άνοιξη-Καλοκαίρι 1992, σσ.235-249.
- Σταύρος Ζουμπουλάκης (επιμ.), «Αφιέρωμα στον Νίκο Καχτίτση» Αρχειοθετήθηκε 2021-01-23 στο Wayback Machine., Νέα Εστία, τόμ. 153, τχ. 1755, Απρίλιος 2003, σσ. 503-684.
- Liberté (Montréal), No 289, décembre 2010.
- Βίκτωρ Καμχής (επιμ.), Οροπέδιο, τχ. 11, Χειμώνας 2011-2012, σσ. 597-823.
- The Books' Journal, τχ. 24 (Οκτώβριος 2012) Αρχειοθετήθηκε 2021-01-23 στο Wayback Machine..
Παραστασιολόγιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Η oμορφάσχημη του Νίκου Καχτίτση", σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία: Δημοσθένης Παπαδόπουλος, Θέατρο "Χυτήριο", πρώτη παράσταση: 23 Μαρτίου 2004. Δεύτερο ανέβασμα: Θέατρο οδού Κεφαλληνίας, πρώτη παράσταση: 8 Οκτωβρίου 2004 [1].
- "Η ομορφάσχημη, θεατρικός μονόλογος" (θεατρική διασκευή της ομώνυμης νουβέλας του Νίκου Καχτίτση), διασκευή, σκηνοθεσία, κοστούμι, ερμηνεία: Ναταλία Καποδίστρια, πρώτη παράσταση: 12 Αυγούστου 2011, Κέρκυρα, Πινακοθήκη Δήμου Κερκυραίων [2].
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Hollywood Cut" Αρχειοθετήθηκε 2007-09-22 στο Wayback Machine., σκηνοθεσία, φωτογραφία, μοντάζ, παραγωγή: Ron Hallis, Μόντρεαλ 1967 (εμφανίζεται στον κεντρικό ρόλο ο Ν.Κ.)
- "Νίκος Καχτίτσης", σενάριο και σκηνοθεσία: Φωτόπουλος Κωνσταντίνος, παραγωγή: ΥΠΠΟ, Αθήνα 1984.
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb125332215. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 Β. Καμχής, «Χρονολόγιο». Επίμετρο της έκδοσης Νίκος Καχτίτσης, Ο εξώστης, Αθήνα: Κίχλη, ανατύπωση 2013.
- ↑ Μαρία Μανωλάκου, «Ο έφηβος Νίκος Καχτίτσης», Γράμματα και Τέχνες, τχ. 46, Ιούλιος-Αύγουστος 1986, σ. 5
- ↑ Το κρυπτικό ψευδώνυμο «Nicholas Prior (1769)» μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί ως «Νικόλαος ο προ του 1967». Το ερωτηματικό στη χρονολογία είναι ενδεικτικό της κατάστασής του και των αμφιβολιών που τον έζωναν πλέον για την υγεία του και την ίδια του τη ζωή.
- ↑ Δ.Α. Φιλίππου, «Μια διόρθωση», Το Εύτυπον, τχ. 30-31, Οκτώβριος 2013, σ. 65.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2012.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2012.
- ↑ «Chronace di lettura».
- ↑ http://hdl.handle.net/1854/LU-1251791
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Νίκος Καχτίτσης στον Πανδέκτη, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
- Γκιώνης, Δημήτρης (03-05-2003). «Ο Καχτίτσης που γνώρισα». Ελευθεροτυπία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29-09-2007. https://web.archive.org/web/20070929083045/http://www.enet.gr/online/online_hprint.jsp?id=36305584.
- «Φωτογραφίες και μαρτυρία για την ταινία μικρού μήκους του Ron Hallis "Hollywood Cut" (1967) στην οποία πρωταγωνιστεί ο Καχτίτσης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2007.
- «Per Nikos Kachtitsis (da tradurre poesia di Massimo Rizzante)». cronache di lettura. 21 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2023.
- Private Donor, George (1969). The linchpin : ten poems, 1964-1967. Montreal : Anthelion Press.
- Robarts - University of Toronto, George (1968). Hoi prokes : poima se pente mer (1959-1965). Montreal : Ltophagos.
- «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου / Από το 18ο αιώνα μέχρι το 1935». www.ekebi.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2023.
- «ΠΡΟΣΩΠΟ – Βιβλιοnet» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2023.