Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μωρίς Αγιαί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μωρίς Αγιαί
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Maurice Allais (Γαλλικά)
Γέννηση31  Μαΐου 1911[1][2][3]
Παρίσι[4][5][2]
Θάνατος9  Οκτωβρίου 2010[6][1][7]
Σαιν-Κλου[8][9][10]
Τόπος ταφήςSaint-Cloud cemetery
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[4][11][12]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά[2]
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[13][2]
ΣπουδέςΛύκειο Ερρίκος Δ'
Πολυτεχνική Σχολή[2]
Λύκειο Λακανάλ
Εθνική Ανώτατη Σχολή Μηχανικών Μεταλλειολόγων του Παρισιού[2]
Τμήμα Επιστημών του Παρισιού
University of Toronto Mississauga
Πανεπιστήμιο του Παρισιού[14]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταοικονομολόγος[2]
φυσικός[15][16][17]
μηχανικός
ερευνητής[18]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Παρί-Ναντέρ
Επηρεάστηκε απόΒιλφρέντο Παρέτο
Irving Fisher
Λούντβιχ φον Μίζες
Οικογένεια
ΣύζυγοςJacqueline Allais
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαδιευθυντής στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας
διευθυντής (1943–1948, Bureau de documentation minière)
διευθυντής (1945–1970, Groupe de recherches économiques et sociales)
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής
Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος της Τιμής
Officer of the French Order of Academic Palms
Χρυσό μετάλιο Γαλλικού Εθνικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα (1978)[19][18]
Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών (1988)[2][20]
Honorary doctor of the University of Mons (1992)
Honorary doctor of the University of Groningen
Εταίρος της Οικονομετρικής Εταιρείας (1949)[21]
βραβείο Φρέντερικ Γουίλιαμ Λάντσεστερ (1957)
honorary doctor of the University of Lisbon
Zerilli-Marimò Prize (1984)
Ordre de l'Économie nationale (1962)
Ιστότοπος
allais.maurice.free.fr
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μωρίς Φελίξ Σαρλ Αγιαί (γαλλ. Maurice Félix Charles Allais[22], 31 Μαΐου 1911 – 9 Οκτωβρίου 2010) ήταν Γάλλος οικονομολόγος και φυσικός, ο οποίος το 1988 έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών «για τις πρωτοποριακές συνεισφορές του στη θεωρία των αγορών και την αποτελεσματική χρήση των πόρων». Το έργο του Αγιαί, συνδυαζόμενο με το Αξία και κεφάλαιο (1939) του Τζων Χικς και Τα θεμέλια της οικονομικής αναλύσεως (1947) του Πολ Σάμιουελσον, δημιούργησαν μεγάλο μέρος της λεγόμενης «νεοκλασικής σύνθεσης» ή «νεοκεϋνσιανισμού» στα οικονομικά: Διετύπωσαν με τυποποιημένο τρόπο την αυτορρύθμιση των αγορών που είχε απορρίψει ο Τζων Μέυναρντ Κέυνς, ενώ από την άλλη επαναδιετύπωσαν κάποιες από τις ιδέες του.

Ο Μωρίς Αγιαί γεννήθηκε στο Παρίσι και μαθήτευσε στο Λύκειο Λακανάλ. Κατόπιν φοίτησε στην École Polytechnique και την Εθνική Ανώτατη Σχολή Μηχανικών Μεταλλειολόγων του Παρισιού. Αργότερα (από το 1944) δίδαξε οικονομικά στη δεύτερη αυτή σχολή. Το 1949 πήρε διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού και δίδαξε σε διάφορα άλλα ιδρύματα, όπως το Πανεπιστήμιο του Ναντέρ (Paris X - Nanterre). Οι πρώτες εργασίες του είχαν ως θέμα το σκυρόδεμα και τον πειραματικό έλεγχο των θεμελίων της φυσικής. Ωστόσο μετά από ένα ταξίδι στις ΗΠΑ το 1933, την εποχή της μεγάλης οικονομικής υφέσεως, απεφάσισε να ασχοληθεί με τα οικονομικά θέματα.[23]

Ο Αγιαί θεωρούσε ως βασικές επιρροές επάνω στη σκέψη του το έργο των Λεόν Βαλράς, Βιλφρέντο Παρέτο και Ίρβιν Φίσερ. Επειδή ήταν διστακτικός στο να γράφει ή να μεταφράζει το έργο του στην αγγλική γλώσσα, μεγάλο μέρος από τις μείζονες συνεισφορές του έγιναν ευρύτερα γνωστές μόνο όταν επανανακαλύφθηκαν ανεξαρτήτως ή εκλαϊκεύθηκαν από αγγλόφωνους οικονομολόγους. Παραλλήλως είχε στηρίξει τον φιλελευθερισμό του Κέυνς και είχε διακηρύξει την προτίμησή του υπέρ ενός σημαντικού δημόσιου τομέως. Παρακολούθησε την πρώτη συνάντηση της Mont Pelerin Society αλλά ήταν ο μοναδικός από τους συμμετασχόντες που αρνήθηκε να υπογράψει την κοινή δήλωση στόχων», εξαιτίας της διαφωνίας του ως προς την έκταση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας. Ο Αγιαί άσκησε σημαντική επιρροή κατά την πρώτη μεταπολεμική περίοδο πάνω σε Γάλλους οικονομολόγους όπως τους Ζεράρ Ντεμπρέ, Ζακ Λεζούρν, Εντμόν Μαλενβώ και Μαρσέλ Μπουατέ.

Ο Πολ Σάμιουελσον[24] είχε πει: «αν οι πρώτες δημοσιεύσεις του Αγιαί ήταν γραμμένες στην αγγλική γλώσσα, μια γενιά στην οικονομική θεωρία θα είχε πάρει έναν διαφορετικό δρόμο». Ο Άσαρ Λίντμπεκ, πρόεδρος της επιτροπής επιλογής για το Βραβείο Νομπέλ Οικονομικών, χαρακτήρισε τον Αγιαί ως «έναν γίγαντα μέσα στον κόσμο της οικονομικής αναλύσεως».[25]

Ο Αγιαί πέθανε στο σπίτι του στο προάστιο Σαιν-Κλου του Παρισιού σε ηλικία 99 ετών.

Η οικονομική σκέψη του

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μωρίς Αγιαί συνέγραψε τόσο θεωρητικές μελέτες, όσο και εργασίες πάνω στα εφαρμοσμένα οικονομικά.[22] Το έργο του εστίασε στην ανάπτυξη των μαθηματικών οικονομικών, ιδίως στα πεδία της γενικής θεωρίας οικονομικής ισορροπίας, τη θεωρία του κεφαλαίου, τη θεωρία αποφάσεων και τη νομισματική πολιτική. Υπήρξε πρωτοπόρος στις μακροοικονομικές νομισματικές αναλύσεις και αυθεντία στη θεωρητική μελέτη κινδύνου, που χαρακτηρίζεται από το περίφημο παράδοξό του: «όσο μικρότερος είναι ο κίνδυνος μιας επενδύσεως, τόσο περισσότερο οι σπεκουλαδόροι φεύγουν μακριά». Επίσης πρωτοπόρησε σε θέματα όπως ο ρόλος των κεντρικών τραπεζών και η τιμολόγηση των δημόσιων υπηρεσιών.

Οι αρχικές εμπνεύσεις από τον Βαλράς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρώτο βιβλίο που έγραψε ο Αγιαί αναπτύσσει τη μικροοικονομική θεωρία: ήταν το Traité d'économie pure, που συνέγραψε επί γερμανικής κατοχής με βάση τις συνεισφορές του στη «νεοκλασική σύνθεση». Προλέγει αρκετές από τις προτάσεις και τα θεωρήματα που αργότερα διατυπώθηκαν από τον Σάμιουελσον, τον Χικς και άλλους. Ειδικότερα αποδεικνύει τα θεωρήματα ισοδυναμίας που διετύπωσαν οι Κένεθ Άροου και Ζεράρ Ντεμπρέ το 1954: «Κάθε κατάσταση ισορροπίας σε μια οικονομία της αγοράς είναι μια κατάσταση μέγιστης αποτελεσματικότητας. Και αντιστρόφως, κάθε κατάσταση μέγιστης αποτελεσματικότητας είναι κατάσταση ισορροπίας σε μια οικονομία της αγοράς.» Εκτός από την οικονομική αποτελεσματικότητα, η αγορά διασφαλίζει έτσι και τη βέλτιστη κατανομή του εισοδήματος σε μια χώρα.

Το 1947, στο β΄ μέρος του έργου του Économie et Intérêt, Ο Αγιαί επιλαμβάνεται του θέματος της δυναμικής και της αναπτύξεως των καπιταλιστικών οικονομιών. Και εδώ προβαίνει σε αρκετές νέες προτάσεις, που αργότερα θα αποδίδονταν σε άλλους, γνωστότερους οικονομολόγους. Εισάγει το πρώτο μοντέλο OLG, που αργότερα (το 1958) έγινε γνωστό και αποδόθηκε στον Σάμιουελσον, καθώς και τον «χρυσό κανόνα της βέλτιστης αναπτύξεως» πριν από τους Τρέβορ Σουόν και Έντμουντ Φελπς (ποσοστά επιτοκίων ίσα με τον ρυθμό αναπτύξεως μεγιστοποιούν την κατανάλωση).

Ο Αγιαί είχε επίσης μια πρώιμη συνεισφορά στο πεδίο της οικονομικής ψυχολογίας, που στις ΗΠΑ πιστώνεται γενικώς στους Ντάνιελ Κάνεμαν και Αμώς Τβέρσκυ.[26] Πριν από το 1950 ο Αγιαί είχε ήδη εργασθεί πάνω στη θεωρία αποφάσεων (ή «θεωρία της επιλογής») υπό συνθήκες αβεβαιότητας. Το 1953 διετύπωσε το Παράδοξο του Αγιαί, που έθετε υπό αμφισβήτηση το παραδοσιακό μοντέλο της ορθολογικότητας των επιλογών και είναι αντίθετο με την «υπόθεση της αναμενόμενης χρησιμότητας» (expected utility hypothesis).

Φιλελευθερισμός και σοσιαλισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρά το ότι συμμετέσχε στην πρώτη συνάντηση της Mont Pelerin Society, ο Αγιαί ήταν πεπεισμένος ότι υπήρχε κάποια συγγένεια ανάμεσα στον φιλελευθερισμό και τον σοσιαλισμό, έχοντας δηλώσει: «Για τον αληθινό φιλελεύθερο, όπως και για τον αληθινό σοσιαλιστή, μικρή σημασία έχει το εάν τα μέσα παραγωγής είναι ιδιωτικής ή κρατικής ιδιοκτησίας, εφόσον επιτυγχάνονται οι ουσιώδεις στόχοι που επιδιώκουν, δηλαδή η αποτελεσματικότητα και η κοινωνική δικαιοσύνη αντιστοίχως.»[27] Υπεστήριξε τον «ανταγωνιστικό σχεδιασμό» ως μια «δυνητική σύνθεση του φιλελευθερισμού και του σοσιαλισμού».[27] Το 1959 ο Αγιαί και άλλοι Γάλλοι που ήταν μέλη της Mont Pelerin, όπως ο Ζακ Ρυέφ, ίδρυσαν την οργάνωση Mouvement pour une société libre («Κίνηση για μια ελεύθερη κοινωνία»), η οποία μιλούσε για έναν κοινωνικό φιλελευθερισμό που θα προχωρούσε «πέρα από το laissez-faire και τον σοσιαλισμό».[27]

Απόρριψη της θεωρίας της γενικής ισορροπίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αγιαί επέκρινε τις αποκλίσεις μιας επιστήμης που έδινε προνομιακή θέση στη μαθηματική επιδεξιότητα σε βάρος του ρεαλισμού. Εξαιτίας αυτού του «νέου σχολαστικιστικού ολοκληρωτισμού», απομακρύνθηκε τη δεκαετία του 1960 από την ανάλυση της γενικής οικονομικής ισορροπίας που είχε αναπτύξει ο Βαλράς και την αντικατέστησε με μια μελέτη που εστίαζε στις πραγματικές αγορές αντί σε μια ιδεατή, ουτοπική αγορά, ευνοώντας έτσι τη μελέτη της ανισορροπίας, με βάση την ιδέα του πλεονάσματος. Η οικονομική δυναμική χαρακτηρίζεται έτσι από την αναζήτηση για πλεόνασμα, την επίτευξή του και τέλος τη διανομή του. Γενική ισορροπία υπάρχει όταν δεν υφίσταται πλέον κάποιο πλεόνασμα.

Η «κληρονομική, ρελατιβιστική και λογιστική» (HRL) θεωρία της νομισματικής δυναμικής του Αγιαί εμπεριέχει μια πρωτότυπη θεωρία δημιουργίας προσδοκιών, που συνιστά μια γνήσια εναλλακτική λύση, τόσο στη θεωρία των προσαρμοστικών προσδοκιών, όσο και σε εκείνη των ορθολογικών προσδοκιών.[28] Η θεωρία HRL επαινέθηκε από τον Μίλτον Φρίντμαν το 1968 με τα ακόλουθα λόγια:

«Αυτό το πόνημα εισάγει μία πολύ βασική και σημαντική διάκριση ανάμεσα στον ψυχολογικό και τον πραγματικό χρόνο. Είναι μία από τις σημαντικότερες και πλέον πρωτότυπες εργασίες που έχουν γραφεί εδώ και πολύ καιρό … εξαιτίας της θεωρήσεώς της σχετικώς με το πρόβλημα της δημιουργίας προσδοκιών.».[29]

Ωστόσο, η συνεισφορά του Αγιαί έχει «χαθεί», με την έννοια ότι απουσιάζει από τη συζήτηση σχετικώς με τις προσδοκίες.[30]

Αντίθεση στην παγκοσμιοποίηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αγιαί αφιέρωσε το βιβλίο του La mondialisation: destruction des emplois et de la croissance (= «Παγκοσμιοποίηση: καταστροφή των θέσεων εργασίας και της αναπτύξεως», 1990) «στα αναρίθμητα θύματα σε όλο τον κόσμο της ιδεολογίας του ελεύθερου εμπορίου, μιας ιδεολογίας μοιραίας όσο και εσφαλμένης, και σε όλους εκείνους που δεν είναι τυφλοί εξαιτίας κάποιου παραταξιακού πάθους».[31] Ο Αγιαί πίστευε ότι η θεωρία του Ρικάρντο ισχύει μόνο σε μια σταθερή κατάσταση και αποτυγχάνει όταν οι εξειδικεύσεις εξελίσσονται και το κεφάλαιο μετακινείται ελεύθερα από χώρα σε χώρα.

Σύμφωνα με τον Γάλλο οικονομολόγο, «η παγκοσμιοποίηση μπορεί να επιφέρει παντού μόνο αστάθεια, ανεργία, αδικίες [...] και η εξάπλωσή της δεν είναι ούτε αναπόφευκτη, ούτε απαραίτητη, ούτε επιθυμητή».[23] Επιπλέον θεωρούσε ότι[32] «η ανεργία πηγάζει από τη μεταφορά θέσεων εργασίας σε άλλες χώρες, εξαιτίας των υπερβολικών διαφορών στους μισθούς και τα ημερομίσθια», ότι ο «λελογισμένος προστατευτισμός ανάμεσα σε χώρες με πολύ διαφορετικά κατά κεφαλή εισοδήματα δεν είναι απλώς δικαιολογημένος, αλλά απολύτως απαραίτητος» και ότι η απουσία προστασίας θα κατέστρεφε τελικώς όλες τις βιομηχανίες των χωρών με υψηλότερα κατά κεφαλή εισοδήματα.

Κατά τη γνώμη του, η οικονομική κρίση και η παγκοσμιοποίηση είναι αλληλένδετα: «Η τραπεζική και χρηματοδοτική κρίση ... είναι απλώς το θεαματικό σύμπτωμα μιας βαθύτερης οικονομικής κρίσεως: της απορρυθμίσεως[33] του ανταγωνισμού στην παγκόσμια αγορά εργασίας.»[34]. «Η σημερινή ανεργία οφείλεται σε αυτή την ολική φιλελευθεροποίηση του εμπορίου ... που αποτελεί μια μείζονα αλλοφροσύνη, η οποία εκκινεί από μία απίστευτη αντίφαση. Ακριβώς όπως το να καταλογίζουμε ότι η κρίση του 1929 οφειλόταν στον προστατευτισμό αποτελεί επίσης μία ιστορική αντίφαση. Η αληθινή αιτία βρισκόταν ήδη στην απρόσεκτη ανάπτυξη των πιστώσεων κατά τα προηγηθέντα έτη.»

Το 1992 ο Αγιαί επέκρινε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ για την υπερβολική της έμφαση στο ελεύθερο εμπόριο. Εξέφρασε επίσης επιφυλάξεις σχετικώς με το νέο, ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα.[35] Το 2005 εξέφρασε παρόμοιες επιφυλάξεις σχετικώς με τη Συνθήκη για ένα ευρωπαϊκό σύνταγμα, η οποία τελικώς δεν ευοδώθηκε.[36]

Πειράματα φυσικής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πέρα από τη σταδιοδρομία του στην οικονομική επιστήμη, ο Μωρίς Αγιαί διεξήγαγε από το 1952 μέχρι το 1960 πειράματα για τη βαρύτητα, την Ειδική Θεωρία της σχετικότητας και τον ηλεκτρομαγνητισμό, προκειμένου να διερευνήσει πιθανές συνδέσεις ανάμεσα στα πεδία τους. Ανέφερε τα εξής τρία φαινόμενα:

  1. Μια ανώμαλη μεταβολή στη γωνιακή ταχύτητα περιστροφής του επιπέδου ταλαντώσεως ενός παρακωνικού εκκρεμούς, που ανιχνεύθηκε κατά τη διάρκεια δύο μερικών εκλείψεων Ηλίου, το 1954 και το 1959. Το φαινόμενο αυτό αποκαλείται σήμερα «φαινόμενο Allais».
  2. Ανωμαλίες στην ταλάντωση του παρακωνικού εκκρεμούς σε σχέση με μια αστρική ημερήσια περιοδικότητα 23 ωρών και 56 λεπτών, καθώς και μια παλιρροιακή σεληνιακή περιοδικότητα 24 ωρών και 50 λεπτών.
  3. Ανωμαλίες σε μετρήσεις οπτικού θεοδόλιχου, με τις ίδιες σεληνοηλιακές περιοδικότητες.

Από τότε μέχρι σήμερα έχουν διεξαχθεί από άλλους επιστήμονες μερικά ακόμα πειράματα με εκκρεμή σε όλο τον κόσμο προκειμένου να επαληθεύσουν τα ευρήματα του Αγιαί. Ωστόσο, τα αποτελέσματα ήταν αβέβαια.[37][38]

Εργογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Les Lignes directrices de mon œuvre, Conférence Nobel prononcée devant l'Académie royale des Sciences de Suède[νεκρός σύνδεσμος];
  • À la recherche d'une discipline économique (1943)
  • Économie pure et rendement social (1945)
  • Abondance ou misère (1946)
  • Économie et intérêt (1947)
  • La Gestion des houillères nationalisées et la théorie économique (1949)
  • Le Comportement de l’homme rationnel devant le risque: critique des postulats et axiomes de l’école américaine (1953)
  • Les Fondements comptables de la macro-économique (1954)
  • L'Europe unie, route de la prospérité (1959)
  • Le Tiers monde au carrefour (1961)
  • L'Algérie d'Evian (1962)[39]
  • The Role of Capital in Economic Development (Rôle du capital dans le développement économique) (1963)
  • Reformulation de la théorie quantitative de la monnaie (1965)
  • Growth Without Inflation (Croissance sans inflation) (1967)
  • La Libéralisation des relations économiques internationales – Accords commerciaux ou intégration économique (1970)
  • L'Inflation française et la croissance – Mythologies et réalité (1974)
  • L'Impôt sur le capital et la réforme monétaire (1976)
  • La Théorie générale des surplus (1978)
  • Les Conditions monétaires d'une économie de marchés (1987)
  • Autoportrait (1989)
  • Pour l'indexation (1990)
  • Les Bouleversements à l’Est. Que faire? (1990)
  • La Théorie générale des surplus et l'économie de marchés (1990 – trois mémoires de 1967, 1971, 1988)
  • Contributions à la théorie générale de l'efficacité maximale et des surplus (1990 – quatre mémoires de 1964, 1965, 1973 et 1975)
  • Pour la réforme de la fiscalité[40] (1990)
  • L'Europe face à son avenir. Que faire? (1991)
  • Erreurs et impasses de la construction européenne (1992)
  • Combats pour l'Europe. 1992–1994 (1994)
  • La Crise mondiale aujourd'hui (εκδ. Clément Juglar, 1999)
  • Nouveaux combats pour l'Europe. 1995–2002 (2002)
  • L'Europe en crise. Que faire? (2005)
  • La Mondialisation, la destruction des emplois et de la croissance, l'évidence empirique (εκδ. Clément Juglar, 2007, ISBN 978-2-908735-12-3)
  • Lettre aux Français – Contre les Tabous Indiscutés (2009)
  • Maurice Allais: «Should the Laws of Gravitation be Reconsidered?», Aero/Space Engineering τόμος 9, σσ. 46-55 (1959)


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11888473k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 Paul de Roux: «Nouveau Dictionnaire des œuvres de tous les temps et tous les pays» (Γαλλικά) Éditions Robert Laffont. 1994. σελ. 65. ISBN-13 978-2-221-06888-5. ISBN-10 2-221-06888-2.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Maurice-Allais. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 www.britannica.com/EBchecked/topic/15980/Maurice-Allais.
  5. ↑ Investopedia. m/maurice-allais.
  6. ↑ «Maurice Allais». 11  Οκτωβρίου 2010.
  7. ↑ www.nndb.com/geo/857/000069650/.
  8. ↑ «Maurice Allais, Nobel recipient warned of global economic crises; at 99». 12  Οκτωβρίου 2010.
  9. ↑ www.france.fr/en/outstanding-men-and-women/maurice-allais-1911-2010.
  10. ↑ www.wisdomsupreme.com/dictionary/maurice-allais.php.
  11. ↑ www.britannica.com/EBchecked/topic/416856/Nobel-Prize/93434/The-prizes.
  12. ↑ www.nndb.com/org/084/000099784/.
  13. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11888473k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  14. ↑ (Αγγλικά) Mathematics Genealogy Project.
  15. ↑ «Kenneth Rogoff: Hedge Fund Transparency». 7  Μαρτίου 2007.
  16. ↑ JSTOR. 2234561.
  17. ↑ «To capture 6 mins, 39 secs of darkness...». NDTV. 21  Ιουλίου 2009.
  18. ↑ 18,0 18,1 www.cnrs.fr/fr/personne/maurice-allais-0.
  19. ↑ www.cnrs.fr/fr/talents/cnrs?medal=38.
  20. ↑ «The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 1988». (Αγγλικά) nobelprize.org. Ίδρυμα Νόμπελ. Ανακτήθηκε στις 3  Φεβρουαρίου 2021.
  21. ↑ www.econometricsociety.org/society/organization-and-governance/fellows/memoriam. Ανακτήθηκε στις 6  Απριλίου 2023.
  22. ↑ 22,0 22,1 «The Economist – Maurice ALLAIS Foundation». www.fondationmauriceallais.org. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «Décès de Maurice Allais, prix Nobel libéral et protectionniste». 11 Οκτωβρίου 2010. 
  24. ↑ Times, Steve Lohr and Special To the New York (1988-10-19). «A French Economist Wins Nobel». The New York Times. https://www.nytimes.com/1988/10/19/business/a-french-economist-wins-nobel.html?scp=1&sq=Allais&st=Search. 
  25. ↑ «Econ Journal Watch – Ideological Profiles of the Economics Laureates». econjwatch.org. 
  26. ↑ Π.χ. άρθρο του John Kay στους Financial Times, 25 Αυγούστου 2010, σελ. 9
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 Rosenblatt, Helena (2012). French Liberalism from Montesquieu to the Present Day. Cambridge University Press. σελ. 221. 
  28. ↑ Allais, M.: Reformulation de la théorie quantitative de la monnaie, Société d’études et de documentation économiques, industrielles et sociales (SEDEIS), Παρίσι 1965
  29. ↑ Friedman, M.: Factors affecting the level of interest rates, στα πρακτικά του συνεδρίου «Savings and residential financing», επιμ. D.P. Jacobs και R.T. Pratt, The United States Saving and Loan League, Σικάγο 1968, σελ. 375
  30. ↑ Barthalon, E.: Uncertainty, Expectations and Financial Instability, Reviving Allais’s Lost Theory of Psychological Time, Columbia University Press, Νέα Υόρκη 2014
  31. ↑ «Globalization». allais.maurice.free.fr. 
  32. ↑ http://www.soyons-lucides.fr/documents/maurice_allais-contre_les_tabous_indiscutes.pdf Πρότυπο:Bare URL PDF
  33. ↑ Staff, Investopedia (25 Νοεμβρίου 2003). «Deregulation». 
  34. ↑ Staff, Investopedia (3 Απριλίου 2010). «Trade Liberalization». 
  35. ↑ L'Humanité, 17 September 1992 Αρχειοθετήθηκε March 9, 2008, στο Wayback Machine.
  36. ↑ L'Humanité (French) 26 May 2005 Αρχειοθετήθηκε March 7, 2008, στο Wayback Machine.
  37. ↑ Leslie Mullen (1999). «Decrypting the Eclipse». Archived copy of science.nasa.gov page. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2008. 
  38. ↑ Dave Dooling (12 Οκτωβρίου 1999). «French Nobel Laureate turns back clock». NASA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2022. 
  39. ↑ Réédition avec une nouvelle préface de Maurice Allais et son discours du 6 mars 1999 : Les Harkis un impérieux devoir de mémoire
  40. ↑ André-Jacques Holbecq, Résumé synthétique de l'ouvrage « Pour la réforme de la fiscalité » , societal, 2009.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μωρίς_Αγιαί&oldid=10506652"