Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κηδεία της πριγκίπισσας Νταϊάνας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κηδεία της πριγκίπισσας Νταϊάνας
Η νεκρική πομπή περνάει από την Αψίδα του Ουέλινγκτον στη γωνία του Χάιντ Παρκ.
Ημερομηνία6 Σεπτεμβρίου 1997
Ώρα9:08 π.μ.-15:32 μ.μ. (Βρετανική Θερινή Ώρα)
Διάρκεια384 λεπτά
Χώρος
Συντεταγμένες51°29′58″N 00°07′39″W / 51.49944°N 0.12750°W / 51.49944; -0.12750Συντεταγμένες: 51°29′58″N 00°07′39″W / 51.49944°N 0.12750°W / 51.49944; -0.12750
ΤύποςΒασιλικό τελετουργικό κηδείας
ΣυμμετέχοντεςΒρετανική Βασιλική Οικογένεια Οικογένεια Σπένσερ

Η κηδεία της πριγκίπισσας Νταϊάνας ξεκίνησε το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 1997 στις 9:08 στο Λονδίνο, όταν η καμπάνα του Αβαείου του Γουέστμινστερ άρχισε να χτυπά για να σηματοδοτήσει την αναχώρηση του κορτεζιού από το Παλάτι του Κένσινγκτον. Το φέρετρο μεταφέρθηκε από το παλάτι σε μια άμαξα από αναβάτες του King's Troop και συνοδευόταν από έφιππη αστυνομία κατά μήκος του Χάιντ Παρκ στο παλάτι του Αγίου Ιακώβου, όπου το σώμα της Νταϊάνας παρέμεινε για πέντε ημέρες πριν μεταφερθεί στο παλάτι του Κένσινγκτον. [1] Η σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου στην κορυφή του παλατιού κυμάτιζε μεσίστια. [2] Η επίσημη τελετή πραγματοποιήθηκε στο Αββαείο του Γουέστμινστερ στο Λονδίνο και ολοκληρώθηκε στον χώρο ανάπαυσης στο Άλθορπ. [3]

Δύο χιλιάδες άτομα παρακολούθησαν την τελετή στο Αβαείο του Γουέστμινστερ [4] ενώ το βρετανικό τηλεοπτικό κοινό ήταν 32.10 εκατομμύρια κατά μέσο όρο, ένα από τα υψηλότερα νούμερα τηλεθέασης ποτέ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Υπολογίζεται ότι 2 έως 2,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν το γεγονός παγκοσμίως, [5] [6] [7] καθιστώντας το ένα από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά γεγονότα στην ιστορία.

Κηδεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το φέρετρο της Νταϊάνας, ντυμένο με το βασιλικό θυρεό με περίγραμμα ερμίνας (δηλαδή το πρότυπο των Άλλων Μελών), μεταφέρθηκε στο Λονδίνο από το Νοσοκομείο Σαλπετριέρ, μέσω της αεροπορικής βάσης Βελιζί-Βιλακουμπλαί στον σταθμό της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας RAF Northolt από τον πρώην σύζυγο της Νταϊάνας, Κάρολο, τότε Πρίγκιπα της Ουαλίας, και τις δύο αδερφές της στις 31 Αυγούστου 1997. [8] Αφού μεταφέρθηκε σε ιδιωτικό νεκροτομείο, τοποθετήθηκε στο Βασιλικό Παρεκκλήσι, στο Παλάτι του Αγίου Ιακώβου, και αργότερα μεταφέρθηκε στο Παλάτι του Κένσινγκτον το βράδυ πριν από την κηδεία. [8]

Το σχέδιο κηδείας για τη Βασιλομήτωρα, με την κωδική ονομασία Επιχείρηση Γέφυρα Τέι, είχε δοκιμαστεί για 22 χρόνια και χρησιμοποιήθηκε ως βάση για την κηδεία της Νταϊάνας. [9] Ωστόσο, η εκδήλωση δεν ήταν μια κρατική κηδεία . Αντίθετα, ήταν μια βασιλική τελετουργική κηδεία που περιελάμβανε βασιλικές δοξασίες και αγγλικανική νεκρική λειτουργία. [10] Μια μεγάλη έκθεση λουλουδιών τοποθετήθηκε στις πύλες του παλατιού του Κένσινγκτον και του παλατιού του Μπάκιγχαμ. Οκτώ μέλη των Φρουρών της Ουαλίας συνόδευσαν το φέρετρο της Νταϊάνας, ντυμένο στο βασιλικό θυρεό με περίγραμμα ερμίνας, στη διαδρομή μιας ώρας και σαράντα επτά λεπτών στους δρόμους του Λονδίνου. Πάνω από το φέρετρο υπήρχαν τρία στεφάνια με λευκά λουλούδια από τον αδελφό της, τον κόμη Σπένσερ, και τους γιους της, τον πρίγκιπα Ουίλιαμ και τον πρίγκιπα Χάρι. Στο φέρετρό της υπήρχε και ένα γράμμα από τον πρίγκιπα Χάρι που απευθυνόταν στη «Mummy». [11] Στο Παλάτι του Αγίου Ιακώβου, ο πρίγκιπας Φίλιππος, ο πρίγκιπας της Ουαλίας, οι γιοι της και ο αδερφός της ενώθηκαν για να περπατήσουν πίσω από το φέρετρο. [12]

Πεντακόσιοι εκπρόσωποι διαφόρων φιλανθρωπικών οργανώσεων με τις οποίες είχε συμμετάσχει η πριγκίπισσα ενώθηκαν από πίσω τους. [13] Ο Άλαστερ Κάμπελ αργότερα αποκάλυψε στα ημερολόγιά του ότι η κυβέρνηση και η βασιλική οικογένεια φοβούνταν για την ασφάλεια του πρίγκιπα Καρόλου, πιστεύοντας ότι θα δεχόταν επίθεση από το πλήθος, έτσι εξασφάλισαν ότι θα συνοδεύεται από τους γιους του. [14] [15]

Ο πρίγκιπας Φίλιππος, Δούκας του Εδιμβούργου, αρχικά αντιτάχθηκε στην ιδέα να συμμετάσχουν ο Ουίλιαμ και ο Χάρι στη νεκρώσιμη ακολουθία, αλλά τελικά αποφάσισε να περπατήσει δίπλα τους, λέγοντας στους εγγονούς του «Θα περπατήσω αν περπατήσετε». [16] Ο Ουίλιαμ αργότερα περιέγραψε την εμπειρία ως «ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει ποτέ» και ο Χάρι ανέφερε ότι κανένα παιδί «δεν πρέπει να του ζητηθεί να κάνει» αυτό που έκανε. Ωστόσο, ο Ουίλιαμ είδε την πράξη ως αναγκαιότητα για τη διατήρηση της «ισορροπίας μεταξύ καθήκοντος και οικογένειας» και ο Χάρι είπε ότι ήταν «πολύ χαρούμενος» που συμμετείχε στην πομπή. [17]

Στη συνέχεια, το φέρετρο πέρασε από τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ όπου τα μέλη της βασιλικής οικογένειας περίμεναν έξω. Η τότε βασίλισσα Ελισάβετ Β' έσκυψε το κεφάλι της καθώς περνούσε.

Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι παρατάχθηκαν στους δρόμους του Λονδίνου και λουλούδια έπεσαν βροχή στην πομπή από τους περαστικούς. [18] Ανεγέρθηκαν δύο οθόνες για τη μετάδοση της κηδείας στο Χάιντ Παρκ. [19]

Η δυτική πόρτα του Αβαείου του Γουέστμινστερ, ο χώρος της κηδείας

Η τελετή στο Αβαείο του Γουέστμινστερ ξεκίνησε στις 11:00 και διήρκεσε μία ώρα και δέκα λεπτά. Η βασιλική οικογένεια τοποθέτησε στεφάνια δίπλα στο φέρετρο της Νταϊάνας παρουσία των εν ζωή πρώην πρωθυπουργών της Βρετανίας – Τζον Μέιτζορ, Μάργκαρετ Θάτσερ, Τζέιμς Κάλαχαν και Έντουαρντ Χιθ – και του πρώην συντηρητικού βουλευτή Ουίνστον Τσώρτσιλ, εγγονού του πρωθυπουργού της εποχής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ. [20]

Διεθνείς προσκεκλημένοι ήταν ο Κλιφ Ρίτσαρντ, η τότε πρώτη κυρία των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον και ο πρώην υπουργός εξωτερικών Χένρυ Κίσινγκερ, ο Ουίλιαμ Κρόου, η Γαλλίδα πρώτη κυρία Μπερναντέτ Σιράκ, η πρώτη κυρία της Αιγύπτου Σουζάν Μουμπάρακ, η Νουρ της Ιορδανίας, ο Τομ Χανκς, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο Έλτον Τζον, ο Τζορτζ Μάικλ, ο Κρις ντε Μπεργκ, ο Μίχαελ Μπάριμορ, η Μαράια Κάρεϊ, ο Ρίτσαρντ Μπράνσον, ο Λουτσιάνο Παβαρότι, ο Τομ Κρουζ, η Νικόλ Κίντμαν, ο Ρίτσαρντ Ατένμπορο, η Ρούμπι Βαξ, καθώς και ο Ίμραν Χαν και η τότε σύζυγός του, Τζεμίμα Γκόλντσμιθ.[20] [21] Μεταξύ άλλων προσκεκλημένων ήταν ο βασιλιάς της Ισπανίας, η πριγκίπισσα Μαργαρίτα της Ολλανδίας, ο διάδοχος και διάδοχος της Ιαπωνίας, ο τέως Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας και ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Νέλσον Μαντέλα.[22]

Ο πρωθυπουργός, Τόνι Μπλερ, διάβασε ένα απόσπασμα από την Πρώτη Επιστολή προς Κορινθίους, Κεφάλαιο 13: «Και τώρα μένει πίστη, ελπίδα, αγάπη, αυτά τα τρία· αλλά το μεγαλύτερο από αυτά είναι η αγάπη». [23]

Ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι, Τζορτζ Κάρεϊ, και ο κοσμήτορας του μίστερ Ουέσλι Καρ, ήταν επίσης παρόντες στο αβαείο και παρέδωσαν την προσφορά, τις προσευχές και τον έπαινο. [24] Τη λειτουργία τραγούδησε η χορωδία του Αββαείου του Γουέστμινστερ και διηύθυνε ο οργανίστας και Άρχοντας των Χορωδιών, Μαρτίν Νέαρι. Ο οργανίστας ήταν ο Μάρτιν Μπέικερ. [24] Η μουσική πριν από τη λειτουργία περιλάμβανε τον ύμνο "Eventide", " Adagio in E ", τον ύμνο " Rhosymedre ", Ich ruf zu dir, Herr Jesu Christ, BWV 639, " Fantasia in C minor, BWV 537 ", " Adagio in Σολ ελάσσονα», «Συμφωνία Νο. 9», ο Κανόνας του Παχέλμπελ (που λανθασμένα αναγνωρίστηκε από τον σχολιαστή ως το Adagio του Τομάζο Αλμπινόνι) και η Παραλλαγή IX (Adagio) «Nimrod». [24] Η αγγλικανική λειτουργία άνοιξε με το παραδοσιακό τραγούδι «God Save the Queen». Η κηδεία ξεκίνησε με τη χορωδία να τραγουδά τις Funeral Sentence, που συνέθεσαν οι Ουίλιαμ Κροφτ και Χένρι Πέρσελ. Κομμάτια των Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, Αντονίν Ντβόρζακ, Καμίγ Σεν-Σανς, Γκούσταβ Χολστ και άλλων συνθετών παίχτηκαν σε όλη την τελετή. [24] [25] [26] Οι ύμνοι ήταν I Ww to Thee, My Country, του Σέσιλ Σπρινγκ-Ράις σε μελωδία του Γκούσταβ Χολστ. The King of Love My Shepherd Is του Χένρι Μπέικερ στο τραγούδι Dominus Regit Me του Τζον Μπάκους Ντάικς, Κάνε με ένα κανάλι της ειρήνης σου στη μελωδία του Σεμπάστιαν Τεμπλ και Οδηγήστε με, ω μεγάλε Λυτρωτά, του Ουίλιαμ Γουίλιαμς στη μελωδία Cwm Rhondda του Τζον Χιουζ. [24] Το άσμα Libera me τραγουδήθηκε από τους τραγουδιστές του BBC, μαζί με τη Λιν Ντόσον, σε μελωδία από τον Τζουζέπε Βέρντι. [24]

Θεώρησα ότι ήταν πολύ σημαντικό να το προβάλλουμε από τη σκοπιά ενός έθνους. Ήθελα να το κάνω να ακούγεται σαν να το τραγουδάει μια χώρα. Από τις πρώτες δύο γραμμές που έγραψα [οι οποίες άρχιζαν με "Αντίο Τριαντάφυλλο της Αγγλίας"], τα υπόλοιπα οργανώθηκαν όπως έπρεπε.

Ο για τη συγγραφή των στίχων του "Candle in the Wind 1997"[27]

Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, ο Έλτον Τζον τραγούδησε μια διασκευή του 1997 του "Candle in the Wind", με νέους στίχους γραμμένους ως φόρο τιμής στην Νταϊάνα. Είχε επικοινωνήσει με τον συγγραφικό του συνεργάτη Μπέρνι Ταουπίν, ζητώντας του να αναθεωρήσει τους στίχους του τραγουδιού του αφιερώματος της Μέριλιν Μονρόε το 1973 "Candle in the Wind" για να τιμήσει την Νταϊάνα, και ο Ταουπίν ξανάγραψε το τραγούδι ανάλογα. [24] Μόλις ένα μήνα πριν τον θάνατο της Νταϊάνας είχε φωτογραφηθεί να παρηγορεί τον Τζον στην κηδεία του κοινού τους φίλου Τζιάνι Βερσάτσε. [28] Τα αρχεία που κυκλοφόρησαν από τα Εθνικά Αρχεία έδειξαν ότι ο κοσμήτορας του Ουέστμινστερ, Γουέσλι Καρ, είχε προσφύγει προσωπικά σε ανώτερους βοηθούς στο παλάτι για να εξασφαλίσουν την παράσταση του Τζον στην κηδεία, επιμένοντας «να συμπεριληφθεί κάτι από τον σύγχρονο κόσμο που αντιπροσώπευε η πριγκίπισσα». [29] Μια σόλο παράσταση από έναν σαξοφωνίστα είχε θεωρηθεί ως δεύτερη επιλογή. [29]

Η αδερφή της Νταϊάνας, η Σάρα Μακορκουντέιλ, έκανε την πρώτη ανάγνωση, ένα ποίημα με τίτλο Turn Again To Life από τη Μαίρη Λι Χολ, και η άλλη αδερφή της Τζέιν Φέλοους έκανε τη δεύτερη ανάγνωση, ένα ποίημα με τίτλο Time Is Take from Music and Other Poems του Χένρι βαν Ντάικ. [24] Ο αδερφός της Κάρολος έδωσε το εγκώμιο, στο οποίο επέπληξε τόσο τη βασιλική οικογένεια όσο και τον Τύπο για τη μεταχείριση της αδελφής του. [30] [31] «Είναι ένα σημείο να θυμόμαστε ότι από όλες τις ειρωνείες για την Νταϊάνα, ίσως η μεγαλύτερη ήταν αυτή – ένα κορίτσι που δόθηκε το όνομα της αρχαίας θεάς του κυνηγιού ήταν, τελικά, το πιο κυνηγητό άτομο της σύγχρονης εποχής», είπε ο Σπένσερ. κατά την ομιλία του. [32]

Το «Song for Athene» του Βρετανού συνθέτη Τζων Τάβενερ, με κείμενο της μητέρας Θέκλας, ελληνορθόδοξης μοναχής, βγαλμένο από την ορθόδοξη λειτουργία και τον Άμλετ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, τραγουδήθηκε καθώς το κορτέζ της Νταϊάνας έφευγε από τον κεντρικό ναό του Αβαείου του Γουέστμινστερ. [24] Ακολούθησε μετά από σιωπή ενός λεπτού, μισοπνιχτή αλλαγή που χτυπούσε στις δέκα καμπάνες του Αβαείου. [24]

Την ίδια μέρα, τελέστηκαν εκδηλώσεις μνήμης και εκδηλώσεις προς τιμήν της πριγκίπισσας σε διάφορες πόλεις και κωμοπόλεις σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο και πολλοί δρόμοι παρέμειναν έρημοι με τον πληθυσμό να παρακολουθεί την κηδεία στα σπίτια του. [33] Στο Μάντσεστερ, η εθνική σιγή ξεκίνησε με «μια βυσσινί φωτοβολίδα που εκτοξεύτηκε με όλμο από την οροφή του βικτοριανού δημαρχείου» και ολοκληρώθηκε «με το χτύπημα μιας μόνο πνιγμένης καμπάνας». Ο κόσμος συγκεντρώθηκε στην πλατεία Άλμπερτ και επισκέφτηκε το Δημαρχείο για να υπογράψει το βιβλίο συλλυπητηρίων. [33] Ο λόρδος δήμαρχος, Τζέρι Κάρολ, κατέθεσε μια ανθοδέσμη ως φόρο τιμής στην πριγκίπισσα εκ μέρους της πόλης. [33] Στο Μπόλτον πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση με παρευρισκόμενους ηγέτες από όλες τις εκκλησίες, ενώ ακολούθησε μια άλλη επιμνημόσυνη δέηση στον Καθεδρικό Ναό του Μπλάκμπερν . [33] Στο Λίβερπουλ οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στον Ενοριακό Ναό της Παναγίας και του Αγίου Νικολάου για να αποτίσουν τα σέβη τους. [33] Στη Σκωτία, η κηδεία μεταδόθηκε στους πενθούντες στις οθόνες που είχαν στηθεί στο Θέατρο Ρος στο Εδιμβούργο. [33] Πραγματοποιήθηκε μνημόσυνο προς τιμήν της Νταϊάνας, στην οποία χοροστάτησε ο ιερέας της Βασίλισσας στη Σκωτία, Τσαρλς Ρόμπερτσον. [33] Στο Ντέρι, ο δήμαρχος και ο αντιδήμαρχος κατέθεσαν στεφάνι στο μνημείο των πεσόντων Cenotaph στην πόλη. [33] Μεγάλα πλήθη εμφανίστηκαν στους δρόμους του Κάρντιφ για να παρακολουθήσουν την κηδεία στις οθόνες. [33] Πραγματοποιήθηκε λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό του Λάνταφ, στην οποία συμμετείχαν 700 καλεσμένοι, συμπεριλαμβανομένου του Υπουργού Εξωτερικών για την Ουαλία Ρον Ντέιβις, του λόρδου Δήμαρχου του Κάρντιφ, Μαξ Φίλιπς, καθώς και βουλευτών και εθελοντών από τις φιλανθρωπικές οργανώσεις της Νταϊάνας. [33] Τα διόδια στις Γέφυρες Σέβερν παρέμειναν κλειστά κατά τη διάρκεια της μονόλετπτης εθνικής σιγής. [33]

Η ιρλανδική εθνική σημαία κυμάτιζε επίσης μεσίστια σε όλα τα κρατικά κτίρια την ημέρα της κηδείας της Νταϊάνας. [34] Την ίδια ημέρα, πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση στον Εθνικό Καθεδρικό Ναό της Ουάσιγκτον και παρακολούθησαν 2.170 άτομα, συμπεριλαμβανομένου του Βρετανού πρεσβευτή Τζον Κερ, του πρεσβευτή των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη Μπιλ Ρίτσαρντσον και της προέδρου της εκτελεστικής επιτροπής The Washington Post Κάθριν Γκράχαμ. [35] Στην Τόνγκα, μια ομάδα θρηνητών οργάνωσε ένα παραδοσιακό ξύπνημα, ή ποτζιπότζι, μετά την κηδεία. [7] Την Κυριακή, 7 Σεπτεμβρίου, πραγματοποιήθηκε μια πρόσθετη λειτουργία για την Νταϊάνα στο Αβαείο του Γουέστμινστερ ως απάντηση στη λαϊκή απαίτηση. [36]

Την τηλεοπτική κάλυψη της κηδείας παρακολούθησαν 31 εκατομμύρια άνθρωποι στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθιστώντας την μια από τις ζωντανές μεταδόσεις με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση μέχρι σήμερα. [37] Το παγκόσμιο τηλεοπτικό κοινό για την εκδήλωση έχει υπολογιστεί μεταξύ 2 και 2,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. [5] [38]

Ταφή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αεροφωτογραφία του Άλθρορπ: το σπίτι είναι πάνω δεξιά. Η Νταϊάνα είναι θαμμένη στο μικρό νησί στη μέση της λίμνης The Round Oval.

Η ταφή έγινε ιδιωτικά αργότερα την ίδια μέρα. Παρόντες ήταν ο πρώην σύζυγος της Νταϊάνας, οι γιοι, η μητέρα, τα αδέρφια, ένας στενός φίλος και ένας κληρικός.

Το σώμα της Νταϊάνας ήταν ντυμένο με ένα μαύρο μακρυμάνικο, μάλλινο κοκτέιλ φόρεμα μήκους τριών τετάρτων, σχεδιασμένο από την Κάθριν Γουόκερ που είχε επιλέξει μερικές εβδομάδες πριν, ένα μαύρο καλσόν και ένα ζευγάρι μαύρα παπούτσια. Στα χέρια της τοποθετήθηκε ένα σετ από ροζάρια, ένα δώρο που είχε λάβει από τη Μητέρα Τερέζα, η οποία πέθανε την ίδια εβδομάδα με την Νταϊάνα. Στα χέρια της υπήρχε επίσης μια φωτογραφία των γιων της, μια φωτογραφία που ταξίδευε μαζί της και είχε βρεθεί στην τσάντα της. [39]

Ο Πολ Μπάρελ φέρεται να τράβηξε επίσης μερικές φωτογραφίες του πρίγκιπα Χάρι και του πρίγκιπα Ουίλιαμ κάτω από το γυάλινο μπουντουάρ από το διαμέρισμά της στο Παλάτι του Κένσινγκτον και τις έβαλε επίσης στο φέρετρό της. [40]

Ο τάφος της είναι σε νησί (52°16′59″N 1°00′01″W / 52.283082°N 1.000278°W / 52.283082; -1.000278 ) στους χώρους του Πάρκου Άλθορπ, του σπιτιού της οικογένειας Σπένσερ εδώ και αιώνες. [41] Το έδαφος καθαγιάστηκε από τον επίσκοπο του Πίτερμπορο πριν από την ταφή. [42]

Στην τελετή αφαιρέθηκε ο βασιλικός θυρεός που είχε καλύψει το φέρετρο. Ο Πολ Μπάρελ, ο πρώην μπάτλερ της Νταϊάνας, ισχυρίστηκε ότι το πρότυπο είχε αφαιρεθεί από τον αδελφό της Νταϊάνας λίγες στιγμές πριν την ταφή της και αντικαταστάθηκε με τη σημαία της οικογένειας Σπένσερ. Υποστήριξε ότι ο κόμης είπε ότι «αυτή (η Νταϊάνα) είναι τώρα Σπένσερ». Ο Μπάρελ καταδίκασε επίσης την κίνηση, λέγοντας στην Daily Mirror ότι «είχε να κάνει περισσότερο με τον πόλεμο της Οικογένειας Σπένσερ εναντίον του Οίκου του Ουίνδσορ παρά να κάνει αυτό που θα ήθελε η Νταϊάνα. Ήταν ακατάλληλο και ασεβές. Ήξερα ότι δεν ήταν αυτό που θα ήθελε η Νταϊάνα. Με αυτή την πράξη, ο αδερφός της στερούσε από την πριγκίπισσα την κατάλληλη θέση στη ζωή – μια ιδιότητα για την οποία ήταν περήφανη». Ο κόμης Σπένσερ χαρακτήρισε τα σχόλια του Μπάρελ «βλαβερά ψέματα» και είπε σε μια δήλωση: «Το πρότυπο της βασίλισσας αφαιρέθηκε ως μέρος της τελετής από τον αξιωματικό της με αξιοπρεπή και προσυμφωνημένο τρόπο». [43] [44]

Το αρχικό σχέδιο ήταν να ταφεί η Νταϊάνα στο οστεοφυλάκιο της οικογένειας Σπένσερ στην τοπική εκκλησία στο κοντινό Γκρέιτ Μπρίγκτον, αλλά ο λόρδος Σπένσερ είπε ότι ανησυχούσε για τη δημόσια ασφάλεια και την έφοδο επισκεπτών που θα μπορούσε να κατακλύσει το Γκρέιτ Μπρίγκτον. Αποφάσισε ότι η Νταϊάνα θα ταφεί όπου ο τάφος της θα μπορούσε εύκολα να φροντιστεί και θα επισκεπτόταν ιδιωτικά ο Ουίλιαμ, ο Χάρι και άλλοι συγγενείς. [45]

Το νησί βρίσκεται σε μια λίμνη γνωστή ως The Round Oval στους κήπους του Πάρκου Άλθορπ. [46] Ένα μονοπάτι με τριάντα έξι βελανιδιές, που σηματοδοτούν κάθε χρόνο της ζωής της, οδηγεί στο The Round Oval. Τέσσερις μαύροι κύκνοι κολυμπούν στη λίμνη. Μέσα στο νερό υπάρχουν νούφαρα, τα οποία, εκτός από λευκά τριαντάφυλλα, ήταν τα αγαπημένα λουλούδια της Νταϊάνας. Στο νότιο άκρο του The Round Oval βρίσκεται το Summerhouse, παλαιότερα στους κήπους του Admiralty House, στο Λονδίνο, και τώρα έχει προσαρμοστεί για να λειτουργεί ως μνημείο της Νταϊάνας. [47] Ένα αρχαίο δενδροκομείο βρίσκεται κοντά, το οποίο περιέχει δέντρα που φυτεύτηκαν από την οικογένεια. [45] Η απόφαση της οικογένειας Σπένσερ να θάψει την πριγκίπισσα σε αυτή την απομονωμένη —και ιδιωτική— τοποθεσία τους επέτρεψε να επισκεφτούν τον τάφο της ιδιωτικά. [48]

Για την απόδοση τιμών της ταφής παρασχέθηκε από το 2ο Τάγμα του Βασιλικού Συντάγματος της πριγκίπισσας της Ουαλίας (Queen's and Royal Hampshires), στους οποίους δόθηκε η τιμή να μεταφέρουν την πριγκίπισσα απέναντι στο νησί και να την αναπαύσουν. Η Νταϊάνα ήταν Αρχιστράτηγος του Συντάγματος από το 1992 έως το 1996. [49]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Diana's Coffin Moved Amid Emotional Scenes». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2018. 
  2. ↑ Balz, Dan (5 September 1997). «Queen Orders Flags At Half-Staff At Palace». Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-05-01. https://web.archive.org/web/20180501083343/https://www.washingtonpost.com/archive/politics/1997/09/05/queen-orders-flag-at-half-staff-at-palace/b9482f52-e19b-459c-a8d8-914bcf22ebe9/. Ανακτήθηκε στις 17 March 2018. 
  3. ↑ «Diana, Princess of Wales». Westminster Abbey. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2018. 
  4. ↑ Chang, Suna· Holmes, Anna (26 Δεκεμβρίου 1997). «Take a look back at Princess Diana's impact on 1997». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2018. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Kadrou, Hayley (31 August 2017). «Astonishing way Princess Diana's funeral made GLOBAL history and captivated the world». OK! Magazine. https://www.ok.co.uk/celebrity-feature/1165661/princess-diana-death-20-years-funeral-2-billion-viewers. 
  6. ↑ John Urry. Global complexity, Wiley-Blackwell, 2003 p. 134
  7. ↑ 7,0 7,1 «World Remembers Diana». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2018. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «Princess Diana's body comes home». CNN. 31 August 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-04. https://web.archive.org/web/20160304101446/http://edition.cnn.com/WORLD/9708/31/diana.8pm.update/. Ανακτήθηκε στις 23 July 2013. 
  9. ↑ Knight, Sam (17 March 2017). «'London Bridge is down': the secret plan for the days after the Queen's death». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-05-27. https://web.archive.org/web/20190527080852/https://www.theguardian.com/uk-news/2017/mar/16/what-happens-when-queen-elizabeth-dies-london-bridge. Ανακτήθηκε στις 10 November 2017. 
  10. ↑ Paul D. L. Avis. A church drawing near: spirituality and mission in a post-Christian culture, Continuum International Publishing Group, 2003
  11. ↑ «1997: Diana's funeral watched by millions». BBC. 6 September 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-08-01. https://web.archive.org/web/20170801021548/http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/september/6/newsid_2502000/2502307.stm. Ανακτήθηκε στις 29 May 2018. 
  12. ↑ MacQueen, Ken (23 May 2012). «How Diana damaged William». MacLean's. http://www.macleans.ca/2012/05/23/dianas-damage/. Ανακτήθηκε στις 1 June 2013. 
  13. ↑ «The Final Journey – The Procession». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2018. 
  14. ↑ Watt, Nicholas (16 Ιανουαρίου 2011). «Alastair Campbell diaries: Diana's funeral prompted Charles safety fears». Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2020. 
  15. ↑ Campbell, Alastair (16 Ιανουαρίου 2011). «Alastair Campbell diaries: Diana's funeral and Gordon Brown's 'psychological flaws'». Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2020. 
  16. ↑ Kindelan, Katie (17 Απριλίου 2021). «Princes William, Harry walk together at Prince Philip's funeral». ABC News. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2022. 
  17. ↑ «Prince Harry 'very glad' to walk behind Diana's coffin». BBC. 23 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2020. 
  18. ↑ «Crowds Say Final Farewell to Diana». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2018. 
  19. ↑ «The death of Princess Diana: a week that rocked Britain». The Guardian. 31 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  20. ↑ 20,0 20,1 «Special Report: Princess Diana, 1961–1997». Time. 6 Σεπτεμβρίου 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Σεπτεμβρίου 2000. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2018. 
  21. ↑ «Celebrities attend Diana funeral». United Press International. 6 Σεπτεμβρίου 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2019. 
  22. ↑ Roberts, Roxanne (5 September 1997). «A Hot Ticket for a Sad Occasion». Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-09-10. https://web.archive.org/web/20170910052112/http://www.washingtonpost.com/wp-srv/inatl/longterm/diana/stories/tickets0905.htm. Ανακτήθηκε στις 14 May 2018. 
  23. ↑ Brian MacArthur. Requiem: Diana, Princess of Wales 1961–1997 – Memories and Tributes, Arcade Publishing, 1998, p. 165
  24. ↑ 24,00 24,01 24,02 24,03 24,04 24,05 24,06 24,07 24,08 24,09 «The Funeral Service of Diana, Princess Wales: Order of Service». BBC. 6 Σεπτεμβρίου 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2018. 
  25. ↑ «Which hymns were sung at the funeral of Diana, Princess of Wales?». classical music. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2021. 
  26. ↑ «Funeral of Diana, Princess of Wales» (PDF). Westminster Abbey. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 23 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2021. 
  27. ↑ Davis, Sheila (15 Οκτωβρίου 1992). The songwriters idea book. Writer's Digest Books p.103. ISBN 9780898795196. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2016. I thought it was very important to project it from a nation's standpoint. I wanted to make it sound like a country singing it. From the first couple of lines i wrote [which began "Goodbye England's Rose"], the rest sort of fell into place. 
  28. ↑ Fred Bronson The Billboard book of number one hits p. 860. Billboard Books, 1997
  29. ↑ 29,0 29,1 Berg, Sanchia (29 Δεκεμβρίου 2021). «Princess Diana: Files reveal plea for Elton John to perform at funeral». BBC. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2021. 
  30. ↑ «Diana's Brother Pledges to Protect Royal Princes». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2018. 
  31. ↑ «Prince William's uncle Earl Spencer set to wed». BBC. 15 February 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-11-30. https://web.archive.org/web/20171130012403/http://www.bbc.co.uk/news/uk-12468192. Ανακτήθηκε στις 27 May 2013. 
  32. ↑ «Full text of Earl Spencer's Funeral Oration». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2018. 
  33. ↑ 33,00 33,01 33,02 33,03 33,04 33,05 33,06 33,07 33,08 33,09 33,10 «Nation Falls Silent for Final Tribute». BBC. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  34. ↑ «Tricolour at half mast on all State buildings for Prince Philip». Irish Examiner. 17 April 2021. https://www.irishexaminer.com/news/arid-40268162.html. Ανακτήθηκε στις 18 April 2021. 
  35. ↑ Hill, Retha (6 September 1997). «Washington Says Goodbye to Diana». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-07-08. https://web.archive.org/web/20180708222454/http://www.washingtonpost.com/wp-srv/inatl/longterm/diana/stories/cathedral.htm. Ανακτήθηκε στις 25 May 2018. 
  36. ↑ Evans, Margaret (1998). «The Diana Phenomenon: Reaction in the East Midlands». Folklore 109 (1–2): 101–103. doi:10.1080/0015587X.1998.9715967. 
  37. ↑ Jones, Ian (6 Σεπτεμβρίου 2017). «Princess Diana's funeral is most-watched live TV event». www.sundaypost.com. The Sunday Post - DC Thompson Co Ltd. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  38. ↑ «Some 2.5 billion TV viewers watch Princess Diana's funeral». www.history.com. A&E Television Networks, LLC. 21 Φεβρουαρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  39. ↑ MORTON, ANDREW (1992). DIANA, HER TRUE STORY. 
  40. ↑ «Diana Wanted to Become America's First Lady, Butler Says». ABC News (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2020. 
  41. ↑ «Diana Returns Home». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-12-02. https://web.archive.org/web/20101202150815/http://www.bbc.co.uk/politics97/diana/althorp.html. Ανακτήθηκε στις 13 October 2008. 
  42. ↑ Arthur, Charles (6 September 1997). «Diana 1961-1997: Journey's end - At peace, at last, Diana comes home». The Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-12-17. https://web.archive.org/web/20171217194136/http://www.independent.co.uk/news/diana-1961-1997-journeys-end-at-peace-at-last-diana-comes-home-1237783.html. Ανακτήθηκε στις 29 August 2017. 
  43. ↑ «Earl disputes butler 'lies'». BBC. 8 Νοεμβρίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2018. 
  44. ↑ Cobain, Ian (9 Νοεμβρίου 2002). «Earl disputes Burrell's story of Princess's funeral flag». The Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2018. 
  45. ↑ 45,0 45,1 «Burial site offers princess a privacy elusive in life». Sarasota Herald Tribune. 6 September 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-02-22. https://web.archive.org/web/20170222001535/https://news.google.com/newspapers?id=doAfAAAAIBAJ&sjid=kH0EAAAAIBAJ&pg=6658,1380599&dq=burial+of+princess+diana&hl=en. Ανακτήθηκε στις 1 June 2013. 
  46. ↑ «Top 10 Celebrity Grave Sites». Time. 3 September 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-08-26. https://web.archive.org/web/20130826142755/http://www.time.com/time/specials/packages/article/0,28804,1919236_1919237_1920165,00.html. Ανακτήθηκε στις 1 June 2013. 
  47. ↑ «Althorp Park, Home of Princess Diana». Britain Express. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-12-20. https://web.archive.org/web/20171220183845/http://www.britainexpress.com/counties/northants/houses/Althorp.htm. Ανακτήθηκε στις 13 October 2008. 
  48. ↑ «Visiting Althorp». Althorp Estate. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2015. 
  49. ↑ «Diana, Princess of Wales». 31 August 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 October 2015. https://web.archive.org/web/20151004230546/http://www.telegraph.co.uk/news/obituaries/5871774/Diana-Princess-of-Wales.html. Ανακτήθηκε στις 25 February 2016. 

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Nigel Dacre. Η κηδεία της Νταϊάνας, πριγκίπισσας της Ουαλίας . Court Historian, 8:1 (2003), 85–90
  • Adrian Kear, Deborah Lynn Steinberg. Mourning Diana: έθνος, πολιτισμός και η απόδοση της θλίψης, Routledge, 1999
  • Τόνι Γουόλτερ. The mourning for Diana, Berg Publishers, 1999

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κηδεία_της_πριγκίπισσας_Νταϊάνας&oldid=10580581"