Καλέντζι Κορινθίας
Συντεταγμένες: 37°52′31″N 22°46′13″E / 37.87528°N 22.77028°E
| Καλέντζι | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Πελοποννήσου |
| Περιφερειακή Ενότητα | Κορινθίας |
| Δήμος | Βέλου-Βόχας |
| Δημοτική Ενότητα | Βόχας |
| Δημοτική Κοινότητα | Ζευγολατιού |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοποννήσου |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 20001 |
| Τηλ. κωδικός | 20001 |
Το Καλέντζι είναι ένα ημιορεινό χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Κορινθίας στην Πελοπόννησο.[1]
Γεωγραφία - Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Καλέντζι βρίσκεται στο κέντρο του νομού Κορινθίας, σε απόσταση περίπου 21 χλμ. ΝΔ. από την Κόρινθο (μέσω Άσσου), περίπου 20 χλμ. Ν.-ΝΑ. από το Κιάτο (μέσω Βραχατίου) και 10 χλμ. Ν.-ΝΔ. από το Ζευγολατιό (έδρα δήμου). Είναι κτισμένο στους βορειοδυτικούς πρόποδες του όρους Φωκάς ή Φουκάς, γνωστό και ως Απέσσας, σε υψόμετρο 320 μέτρα[1]. Η μοναδική εκκλησία του χωριού είναι ο Άγιος Κωνσταντίνος, ωστόσο λίγο έξω και βόρεια από το χωριό υπάρχει και η ανδρώα Ιερά Μονή Παναγίας Πάντων Χαράς.[2] Στην κορυφή του βουνού υπάρχει το εκκλησάκι της Παναγιάς, το οποίο είναι μέσα στο βράχο, ενώ, σύμφωνα με ιστορικούς, ένας μοναχός, ονόματι Φωκάς, έζησε εκεί. Το χωριό είναι γνωστό για την καλής ποιότητας σουλτανίνα που παράγει. Επιπλέον, το χωριό παράγει λάδι καθώς και βερίκοκα. Μαζί με το Ζευγολατιό αποτελούν τη δημοτική κοινότητα Ζευγολατιού που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Βόχας του δήμου Βέλου - Βόχας, ενώ σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει 334 μονίμους κατοίκους.[3]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το χωριό κατοικήθηκε για πρώτη φορά το 1920 από βοσκούς οι οποίοι κατέβηκαν από το όρος Κυλλήνη (σημερινή Ζήρεια) με τα ζώα τους, με σκοπό να ξεχειμωνιάσουν. Ιστορικές πηγές αναφέρουν πως το χωριό πήρε το όνομα του από έναν βοσκό ονόματι Καλέντζης. Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού, σύμφωνα με ιστορικές πηγές, είχαν το επίθετο Βαρβιτσιώτης. Σήμερα στο χωριό συναντάς συχνά το επίθετο αυτό καθώς επίσης και τα επίθετα Μητσόπουλος, Τσάτσαρης και Μαγγίνας. Τα τέσσερα αυτά ονόματα είναι και η πλειοψηφία του χωρίου.
Στην κορυφή του Φωκά (υψόμετρο 862 μέτρα) έχουν εντοπιστεί υπολείμματα μεγάλου βωμού στάχτης, που πιθανολογείται ότι είναι του Απεσάντιου Διός. Ο μεγάλος αριθμός κεραμικών κατάλοιπων που βρέθηκαν χρονολογούνται στη γεωμετρική περίοδο (4ος αιω. π.Χ.) και αποτελούν ένδειξη ότι ο τόπος υπήρξε σημαντικός τόπος λατρείας. Στο ύψωμα υπάρχουν υπολείμματα μεσαιωνικού τείχους και οικισμού. καθώς και κάστρου που επόπτευε τις πεδιάδες της αρχαίας Νεμέας και της Βόχας και αποτελούσε οπτικό σύνδεσμο του Ακροκορίνθου με τα φρούρια της περιοχής της Στυμφαλίας και της δυτικής Κορινθίας.[4][5] Από το 1993 η περιοχή έχει ανακηρυχθεί αρχαίο μνημείο.[6]
Τέλος σήμερα το χωριό δεν έχει πάνω από 200 κατοίκους και παραμόνο ένα καφενείο.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 266, τομ. 15.
- ↑ «ΙΕΡΕΣ ΜΟΝΕΣ». www.imkorinthou.org. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2020.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού Αρχειοθετήθηκε 2021-10-04 στο Wayback Machine.», σελ. 10760 (σελ. 286 του pdf)
- ↑ Παπαθανασίου, Μανώλης. «Κάστρο Φωκά». Καστρολόγος. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2020.
- ↑ «Φωκάς Κορινθίας Το βουνό του Απεσάντιου Διός». περιοδικό ΕΠΑΘΛΟ. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2020.
- ↑ «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2020.[νεκρός σύνδεσμος]
| |||||||||||