Βιτόρια Ακοραμπόνι, δούκισσα του Μπρατσιάνο
 Ο Σταντάλ γύρω στο 1835 | |
| Συγγραφέας | Σταντάλ |
|---|---|
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 1837 |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1837 |
| Μορφή | διήγημα |
| Σειρά | Ιταλικά χρονικά |
| Χαρακτήρες | Βικτωρία Ακκοραμπόνι |
| Τόπος | Ρώμη |
| δεδομένα () | |
Βιτόρια Ακοραμπόνι, δούκισσα του Μπρατσιάνο (γαλλικός τίτλος:Vittoria Accoramboni, duchesse de Bracciano) είναι διήγημα του Σταντάλ, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά ανώνυμα στο λογοτεχνικό περιοδικό Revue des deux Mondes το 1837 και περιλαμβάνεται στα Ιταλικά χρονικά. [1]
Το διήγημα αναφέρεται στη ζωή και το τραγικό τέλος της Βικτωρίας Ακκοραμπόνι, Ιταλίδας αρχόντισσας του 16ου αιώνα.
Συγγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κείμενο είναι μέρος της κύριας σειράς της συλλογής Ιταλικά Χρονικά, που βασίζεται σε παλιά χειρόγραφα που ο Σταντάλ ανακάλυψε και αντέγραψε το 1833. Όπως και σε άλλες ιστορίες αυτής της συλλογής (Σαν Φραντσέσκο α Ρίπα, Οι Τσέντσι, Η δούκισσα του Παλιάνο, Η ηγουμένη του Κάστρο, Η υπερβολική εύνοια σκοτώνει και Αδελφή Σχολαστική), ο συγγραφέας περιορίζεται στην ελεύθερη μετάφραση του κειμένου του χειρογράφου, από τα ιταλικά στα γαλλικά. Έτσι, το διήγημα αρχίζει με μια προειδοποίηση: «Δυστυχώς για μένα και για τον αναγνώστη, αυτό δεν είναι μυθιστόρημα, αλλά πιστή μετάφραση μιας πολύ σκοτεινής ιστορίας, που διαδραματίστηκε στην Πάντοβα τον Δεκέμβριο του 1585». Αυτή η σημείωση αποδεικνύεται αληθινή στην περίπτωση της Βιτόρια Ακοραμπόνι, χρονολογικά το πρώτο κείμενο της σειράς, καθώς το κείμενο του χειρογράφου και το διήγημα του Σταντάλ διαφέρουν ελάχιστα. Το ύφος διαφέρει, αλλά κανένα σημείο της ιστορίας δεν παραλείπεται ή δεν έχει αλλάξει. [2]
Ο Σταντάλ δεν αναφέρει τις ακριβείς συνθήκες κάτω από τις οποίες απέκτησε το χειρόγραφο, αλλά αφηγείται την ιστορία ενός ηλικιωμένου ευγενή από τη Μάντοβα, «ήταν πολύ πλούσιος και πολύ φιλάργυρος», που συμφώνησε μετά από πολλές διαπραγματεύσεις να του επιτρέψει να αντιγράψει «λίγες ιστορίες». Μια τελευταία ρητορική τεχνική καλεί τον αναγνώστη να μην ψάξει στο κείμενο για ένα μυθιστόρημα της μόδας με «πικάντικο, γρήγορο ύφος».[3]
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Βιτόρια Ακοραμπόνι, μια αριστοκράτισσα γεννημένη το 1557 στο Δουκάτο του Ουρμπίνο, ήταν μια νεαρή κοπέλα εξαιρετικής ομορφιάς και γοητείας. Η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στη Ρώμη από την παιδική της ηλικία, όπου στα δεκαέξι της, το 1573, ανάμεσα σε πολλούς μνηστήρες, οι γονείς της επέλεξαν να την παντρέψουν με τον Φραντσέσκο Περέτι, ανιψιό του καρδινάλιου Μοντάλτο, μελλοντικού Πάπα Σίξτου Ε'. Ο καρδινάλιος Μοντάλτο επέκτεινε την προστασία και τις ευεργεσίες του στα τρία αδέρφια της νεαρής γυναίκας. Μεταξύ των θαυμαστών της ήταν ο Πάολο Ορσίνι, δούκας του Μπρατσιάνο, ένας από τους ισχυρότερους άνδρες στη Ρώμη, με τον οποίο η Βιτόρια δημιούργησε δεσμό.[4]
,_ritratto_di_nobildonna.JPG)
Τη νύχτα της 17ης Απριλίου 1581, ο Φραντσέσκο Περέτι δολοφονήθηκε στο δρόμο από ανθρώπους του Μαρτσέλο Ακοραμπόνι, αδελφού της Βιτόριας, ο οποίος επιθυμούσε η αδελφή του να γίνει σύζυγος του δούκα Ορσίνι. Αμέσως ο Ορσίνι θεωρήθηκε ως υποκινητής του εγκλήματος, αφού ήδη υπήρχαν φήμες για τον εγκληματικό χαρακτήρα του, το 1576 είχε δολοφονήσει την πρώτη του σύζυγο Ισαβέλλα των Μεδίκων σε έκρηξη οργής κατηγορώντας την για μοιχεία.[5]
Τον Απρίλιο του 1585, μετά τον θάνατο του Πάπα Γρηγόριου ΙΓ΄ ο οποίος είχε πάρει δημόσια θέση ενάντια στην ένωσή τους, η Βιτόρια και ο Πάολο Ορσίνι παντρεύτηκαν. Όμως, ο νέος Πάπας Σίξτος Ε', θείος του πρώτου συζύγου της, είχε ορκιστεί εκδίκηση. Φοβούμενοι για τη ζωή τους, το ζευγάρι κατέφυγε στη Βενετία και αργότερα στο Σαλό, που βρίσκονταν σε βενετικό έδαφος. Εκεί ο δούκας πέθανε ξαφνικά στις 13 Νοεμβρίου 1585 - πιθανολογείται ότι δηλητηριάστηκε από τον Φραγκίσκο των Μεδίκων - κληροδοτώντας το δουκάτο του στον γιο του από τον πρώτο γάμο του και την υπόλοιπη περιουσία του στη Βιτόρια.[6]
Η Βιτόρια αποσύρθηκε στην Πάντοβα, όπου την ακολούθησε ο Λουντοβίκο Ορσίνι, απεσταλμένος της οικογένειας Ορσίνι, που διεκδικούσε τμήμα της περιουσίας του εκλιπόντος, για να κανονίσουν φιλικά τον διαμοιρασμό της περιουσίας. Αλλά μια διαφωνία που προέκυψε σχετικά με το θέμα, οδήγησε τον Λουντοβίκο τον Δεκέμβριο του 1585 να στείλει ανθρώπους του που δολοφόνησαν τη Βιτόρια. Με διαταγή της Ενετικής δημοκρατίας, ο Λουντοβίκο εκτελέστηκε με στραγγαλισμό μαζί με τους συνενόχους του. [7]
Σε άλλα λογοτεχνικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αφήγηση της ζωής της Βιτόρια Ακοραμπόνι αποτέλεσε το θέμα της τραγωδίας εκδίκησης του Άγγλου θεατρικού συγγραφέα Τζον Ουέμπστερ Ο λευκός Διάβολος (1612), του μυθιστορήματος του Λούντβιχ Τηκ, Βιτόρια Ακοραμπόνι (1840) και του μυθιστορήματος του Ρομπέρ Μερλ Το είδωλο (l'Idole, 1987) που σχετίζονται με τα ίδια ιστορικά γεγονότα.
Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βιτόρια Ακοραμπόνι, μετάφραση: Μανώλης Γιαλουράκης, εκδόσεις Gutenberg, 1993[8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «livrespourtous.com/e-books/detail/Vittoria-Accoramboni---Duchesse-de-Bracciano».
- ↑ . «wikiwand.com/it/Vittoria_Accoramboni_(Stendhal)».
- ↑ Carlo Cordié, «Vittoria Accoramboni». In Dizionario Bompiani delle Opere e dei Personaggi di tutti i tempi e di tutte le letterature, Milano: Bompiani, 2005, vol. I, pp. 788–789
- ↑ . «gallica.bnf.fr/ Histoire de la vie et de la mort tragique de Vittoria Accorambona duchesse de Bracciano».
- ↑ . «britannica.com/biography/Vittoria-Accoramboni».
- ↑ . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Accoramboni,_Vittoria».
- ↑ . «fulltextarchive.com/book/Vittoria-Accoramboni-Duchesse-de-Bracciano/».
- ↑ . «bibliokosmos.gr/pr/viktoria-akoramponi/».