Ιταλικά χρονικά (Σταντάλ)
 Ο Σταντάλ, περίπου 1835-1836 | |
| Συγγραφέας | Σταντάλ |
|---|---|
| Τίτλος | Chroniques italiennes |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 1855 |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1855 |
| Τόπος | Ιταλία |
| δεδομένα () | |
Τα Ιταλικά Χρονικά (γαλλική γλώσσα: Chroniques italiennes ) είναι συλλογή διηγημάτων του Σταντάλ που εκδόθηκε μεταθανάτια το 1855. Τα περισσότερα διηγήματα δημοσιεύτηκαν χωριστά μεταξύ 1829 και 1842.[1]
Οι περισσότερες από τις τραγικές, βίαιες ιστορίες, που διαδραματίζονται στην Ιταλία της Αναγέννησης, βασίζονται σε ιστορικά γεγονότα που ο συγγραφέας χρησιμοποίησε για να επικυρώσει τις ακραίες συμπεριφορές των χαρακτήρων του.[2]
Συγγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κύρια σειρά (Βιτόρια Ακκοραμπόνι, Οι Τσέντσι, Η Δούκισσα του Παλιάνο και Η ηγουμένη του Κάστρο) γράφτηκε στο Παρίσι το 1836-39, κατά τη διάρκεια άδειας του συγγραφέα - άδεια τριών μηνών που επεκτάθηκε σε τρία χρόνια - που τότε υπηρετούσε ως Γάλλος Πρόξενος στην Τσίβιταβεκια της Ιταλίας. [3]
Ο Σταντάλ ισχυρίστηκε ότι αυτές τις ιστορίες τις ανακάλυψε και αντέγραψε από παλιό χειρόγραφο το 1833, στην Ιταλία. Δεν αναφέρει τις ακριβείς συνθήκες κάτω από τις οποίες απέκτησε το χειρόγραφο, αλλά αφηγείται την ιστορία ενός ηλικιωμένου ευγενή από τη Μάντοβα, «ήταν πολύ πλούσιος και πολύ φιλάργυρος», που συμφώνησε μετά από πολλές διαπραγματεύσεις να του επιτρέψει να αντιγράψει «λίγες ιστορίες». [4]
Αυτές οι ιστορίες της Αναγέννησης, γεμάτες βία και πάθος, τον ενέπνευσαν και τις χρησιμοποίησε προσθέτοντας άλλοτε λιγότερο, άλλοτε περισσότερο μυθιστορηματικά στοιχεία. Η ιστορική βάση ορισμένων από αυτές τις ιστορίες (Βιτόρια Ακκοραμπόνι και Η Δούκισσα του Παλιάνο) είναι πραγματική και γνωστή. Άλλες (Η ηγουμένη του Κάστρο, Σαν Φραντσέσκο α Ρίπα) φαίνεται να είναι προϊόντα καθαρής μυθοπλασίας, ή τόσο τροποποιημένες σε σχέση με τα ιστορικά γεγονότα, ώστε η αρχική πηγή δεν μπορεί να προσδιοριστεί. [5]
Οι περισσότερες ιστορίες δημοσιεύτηκαν μεμονωμένα, συχνά ανυπόγραφα ή υπογεγραμμένα με το ψευδώνυμο «F. de Lagenevais», στα περιοδικά Revue de Paris και Revue des Deux Mondes. Τα έργα συγκεντρώθηκαν σε μια συλλογή μεταθανάτια το 1855.[6]
Τα διηγήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βανίνα Βανίνι, δημοσιεύτηκε το 1829.
- Σαν Φραντσέσκο α Ρίπα, γράφτηκε το 1831 και δημοσιεύτηκε μετά θάνατον το 1853.
- Βιττόρια Ακκοραμπόνι, ανυπόγραφο, δημοσιεύτηκε το 1837.
- Οι Τσέντσι, ανυπόγραφο, δημοσιεύτηκε το 1837. Αναφέρεται στη ζωή και τη φρικτή μοίρα της Μπεατρίτσε Τσέντσι. [7]
- Η δούκισσα του Παλιάνο, δημοσιεύτηκε με την υπογραφή «F. de Lagenevais» το 1838.
- Η ηγουμένη του Κάστρο, δημοσιεύτηκε με την υπογραφή «F. de Lagenevais» το 1839.
- Η υπερβολική εύνοια σκοτώνει (Trop de faveur tue), ημιτελές διήγημα που δημοσιεύτηκε το 1912.[8]
- Αδελφή Σχολαστική (Suora Scolastica), ημιτελές διήγημα που ο συγγραφέας άρχισε στις 15 Μαρτίου 1842 και εργάστηκε σ' αυτό έως την ημέρα του θανάτου του, στις 23 Μαρτίου 1842. Δημοσιεύτηκε το 1921.[9]
Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιταλικά Χρονικά, μετάφραση: Χαρά Κίττου και Στέργιος Βαρβαρούσης, εκδόσεις Ερατώ, 1991 [10]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «babelio.com/livres/Stendhal-Chroniques-italiennes».
- ↑ . «muse.jhu.edu/Italian Chronicles».
- ↑ . «gallica.bnf.fr/ark:/Chroniques italiennes».
- ↑ Carlo Cordié, «Vittoria Accoramboni». In Dizionario Bompiani delle Opere e dei Personaggi di tutti i tempi e di tutte le letterature, Milano: Bompiani, 2005, vol. I, pp. 788–789
- ↑ . «fabula.org/actualites/revue-stendhal-relire-les-chroniques-italiennes».
- ↑ . «temporel.fr/Les-chroniques-italiennes». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2023.
- ↑ . «catisart.gr/cenci/».
- ↑ . «babelio.com/livres/Stendhal-Trop-de-faveur-tue».
- ↑ . «abu.cnam.fr/Suora Scolastica».
- ↑ . «eratobooks.gr/Ιταλικά χρονικά».
|