Η δούκισσα του Παλιάνο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η δούκισσα του Παλιάνο
Πορτρέτο του Σταντάλ (Louis Ducis, 1835)
ΣυγγραφέαςΣταντάλ
ΓλώσσαΓαλλικά
Ημερομηνία δημοσίευσης1838
Μορφήδιήγημα
ΣειράΙταλικά χρονικά
ΤόποςΡώμη

Η δούκισσα του Παλιάνο (γαλλικός τίτλος:La Duchesse de Palliano) είναι διήγημα του Γάλλου συγγραφέα Σταντάλ, που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Revue des Deux Mondes το 1838 και περιλαμβάνεται στα Ιταλικά χρονικά. [1]

Συγγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην εισαγωγή της ιστορίας, με ημερομηνία «Παλέρμο, 22 Ιουλίου 1838», ο Σταντάλ αναφέρει ότι το έργο του είναι η μετάφραση στα γαλλικά ενός παλιού ιταλικού χειρογράφου που γράφτηκε γύρω στο 1566. Η ιστορία που διηγείται συνέβη στην πραγματικότητα. Ο Τζιοβάνι Καράφα, που ονομάστηκε δούκας του Παλιάνο από τον θείο του Τζαν-Πέτρο Καράφα, ο οποίος ανέβηκε στον παπικό θρόνο το 1555 με το όνομα του Πάπας Παύλος Δ', κατηγορήθηκε ότι σκότωσε τη σύζυγό του και τον εραστή της με τη συνενοχή συγγενών του. Οι ένοχοι συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν.[2]

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ιστορία διαδραματίζεται στη Ρώμη την περίοδο 1559 - 1561. Αμέσως μετά την εκλογή του Πάπα Παύλου Δ' (Τζαν-Πέτρο Καράφα) το 1555, πολλά μέλη της οικογένειάς του έφτασαν στη Ρώμη. Ο πάπας ευνόησε ιδιαίτερα τους γιους του αδελφού του κόμη του Μοντόριο: ο ντον Τζιοβάνι έγινε δούκας του Παλιάνο, ο ντον Κάρλο έγινε καρδινάλιος, ο ντον Αντόνιο έγινε μαρκήσιος του Μοντεμπέλο. Ο πάπας τους εμπιστεύτηκε τη διαχείριση του κράτους αλλά τα τρία αδέρφια συμπεριφέρθηκαν σαν άπληστοι και ανήθικοι δυνάστες διαπράττοντας διάφορες θηριωδίες στη Ρώμη. Άρχισαν οικειοποιούμενοι τις περιουσίες όσων ήταν αντίθετοι στην κυβέρνησή τους. Οι άρχοντες δεν ήξεραν σε ποιον να απευθυνθούν για να δικαιωθούν. Όχι μόνο φοβούνταν για την περιουσία τους, αλλά και για την τιμή των συζύγων και των θυγατέρων τους. Ο δούκας του Παλιάνο και τα αδέρφια του απήγαγαν τις πιο όμορφες γυναίκες, ακόμη και από μοναστήρια.[3]

Στο περιβάλλον του δούκα του Παλιάνο βρίσκεται ο κόμης του Άλιφε, αδελφός της Βιολάντε, της όμορφης συζύγου του, και ο νεαρός ευγενής Μαρτσέλο Καπέτσε, κρυφά ερωτευμένος με τη Βιολάντε. Επίσης, η φίλη της δούκισσας, η Ντιάνα Μπρανκάτσιο, συγγενής της μαρκησίας του Μοντεμπέλο. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1559, ο γραμματέας του δούκα του Παλιάνο οργανώνει ένα γεύμα προς τιμήν του καρδινάλιου Κάρλο Καράφα, στο οποίο προσκαλείται και η εταίρα Μαρτούτσια, ερωμένη του Μαρτσέλο Καπέτσε, ο οποίος όταν το μαθαίνει, πηγαίνει στη γιορτή για να σώσει τη Μαρτούτσια από τη λαγνεία του καρδινάλιου. Ο τελευταίος αντιδρά: δημιουργείται ένα σκάνδαλο που μαθαίνει ο πάπας, ο οποίος, γνωρίζοντας ήδη για την ανήθικη συμπεριφορά των ανιψιών του, αποφασίζει να τους στερήσει τα αξιώματα, τους εξορίζει από τη Ρώμη και τους στέλνει σε απομακρυσμένα χωριά του Λάτιο.[4]

Ο δούκας του Παλιάνο στέλνεται στην επαρχία του Βιτέρμπο, η δούκισσα και η συνοδεία της σε γειτονικό χωριό. Ο Μαρτσέλο Καπέτσε βρίσκει το θάρρος να δηλώσει τον έρωτά του στην παραμελημένη από τον σύζυγό της δούκισσα, η οποία αρχικά τον απορρίπτει αλλά στη συνέχεια, με την ύπουλη καθοδήγηση της Ντιάνας, υποκύπτει. Η Ντιάνα, που τρέφει δυσαρέσκεια προς τη δούκισσα, αποφασίζει να εκδικηθεί και αναφέρει τη μοιχεία στον δούκα. Ο δούκας βρίσκει μαζί τους εραστές και ο Καπέτσε φυλακίζεται. Ο καρδινάλιος υποκινεί τον δούκα να εκδικηθεί την οικογενειακή τιμή τιμωρώντας τη δούκισσα με θάνατο. Ο Καπέτσε και η Ντιάνα Μπρανκάτσιο μαχαιρώνονται μέχρι θανάτου από τον δούκα, ενώ η δούκισσα στραγγαλίζεται από τον ίδιο της τον αδελφό, τον κόμη του Άλιφε και από τον Λεονάρντο ντι Κάρντινε. Οι ένοχοι συλλαμβάνονται και εκτελούνται.[5][6]

Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η δούκισσα του Παλλιάνο, μετάφραση: Τατιάνα Τσαλίκη-Μηλιώνη, εκδόσεις Πατάκης, 2014 [7]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]