Βαλτοτόπι Σερρών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 41°00′00″N 23°36′00″E / 41.00000°N 23.60000°E / 41.00000; 23.60000 Για συνώνυμο οικισμό δείτε το λήμμα: Βαλτοτόπι Κιλκίς

Βαλτοτόπι
Η τοποθεσία στον χάρτη της Χώρας
Η τοποθεσία στον χάρτη της Χώρας
Βαλτοτόπι
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΚεντρικής Μακεδονίας
Περιφερειακή ΕνότηταΣερρών
ΔήμοςΕμμανουήλ Παππά
Δημοτική ΕνότηταΣτρυμώνα
Γεωγραφία και Στατιστική
Γεωγραφικό ΔιαμέρισμαΜακεδονίας
ΝομόςΣερρών
Υψόμετρο14 μ.
Πληθυσμός846 (2011)
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΜπεϊλίκ Μαχαλέ
Ταχ. κωδικός62100
Τηλ. κωδικός+30 23210

Το Βαλτοτόπι Σερρών είναι πεδινό χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών με υψόμετρο 14 μέτρα[1].

Γεωγραφία - Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Βαλτοτόπι βρίσκεται νοτιοανατολικά από την πόλη των Σερρών σε απόσταση απέχει 15 χιλιόμετρα από αυτήν. Ανήκει στον δήμο Εμμανουήλ Παπά και έχει πληθυσμό 846 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011[2]. Η παλιά του ονομασία μέχρι το 1926 είναι Μπεϊλίκ Μαχαλέ και έτσι αναφέρεται επίσημα το 1920 στο ΦΕΚ 2Α - 04/01/1920 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Γενή Μαχαλά (Πεπονιάς)[3]. Το 1922 στο χωριό εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από τα Μάλγαρα της Ανατολικής Θράκης.

Το τριήμερο 16 με 18 Ιουλίου πραγματοποιούνται εκδηλώσεις στην πλατεία του χωριού προς τιμήν της Αγίας Μαρίνης, καθώς και στην γιορτή του Αγίου Γεωργίου: εκείνη τη μέρα ο πολιτιστικός σύλλογος διοργανώνει το "κουρμπάνι", όπου όλο το χωριό μαζεύεται στην πλατεία και παρακολουθεί τους παραδοσιακούς χορούς[4]. Το κουρμπάνι είναι ένα ζώο που ψήνεται από τον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού και δίνεται στην εκκλησία. Η εκκλησία με τη σειρά της το μοιράζει πρώτα στους φτωχούς και ότι μείνει στους κατοίκους του χωριού. Έπειτα ακολουθούν παραδοσιακοί χοροί από τον πολιτιστικό σύλλογο.

Προσωπικότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκαν στο Βαλτοτόπι

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 221, τομ. 6. 
  2. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10529 (σελ. 55 του pdf)
  3. «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  4. «Ήθη και έθιμα των χωριών του δήμου μας». Issuu (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019.