Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αχιλλέας Κ. Γεροκωστόπουλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αχιλλέας Κ. Γεροκωστόπουλος
Υφυπουργός Εξωτερικών
Περίοδος
3 Απριλίου 1967 – 21 Απριλίου 1967
ΠρωθυπουργόςΠαναγιώτης Κανελλόπουλος
ΠροκάτοχοςΦαίδων Άννινος-Καβαλιεράτος
ΔιάδοχοςΓεώργιος Τσιστόπουλος
Υφυπουργός της Προεδρείας της Κυβερνήσεως
Περίοδος
4 Νοεμβρίου 1961 – 19 Ιουνίου 1963
ΠρωθυπουργόςΚωνσταντίνος Καραμανλής
ΠροκάτοχοςΝικόλαος Γαζής
ΔιάδοχοςΆγγελος Βλάχος
Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων
Περίοδος
1 Ιουνίου 1957 – 5 Μαρτίου 1958
ΠρωθυπουργόςΚωνσταντίνος Καραμανλής
ΠροκάτοχοςΔημήτριος Μακρής
ΔιάδοχοςΝικόλαος Λιανόπουλος
Περίοδος
11 Απριλίου 1954 – 29 Φεβρουαρίου 1956
ΠρωθυπουργόςΑλέξανδρος Παπάγος
Κωνσταντίνος Καραμανλής
ΠροκάτοχοςΚωνσταντίνος Καλλίας
ΔιάδοχοςΔημήτριος Μακρής
Ευρωβουλευτής
Περίοδος
18 Οκτωβρίου 1981 – 17 Ιουνίου 1984
Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Περίοδος
5 Μαρτίου 1950 – 21 Απριλίου 1967
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση1909, Πάτρα
Θάνατος29  Μαρτίου 1988
Παρίσι
ΥπηκοότηταΕλλάδα
Πολιτικό κόμμαΝέα Δημοκρατία
Επάγγελμαπολιτικός[1]

Ο Αχιλλέας Γεροκωστόπουλος (Πάτρα 1909[2] - Παρίσι, Μάρτιος 1988), ήταν Έλληνας νομικός και πολιτικός από την Αχαΐα. Ανάμεσα στα άλλα, χρημάτισε υπουργός Παιδείας από τις 11 Απριλίου 1954 ως 29 Φεβρουαρίου 1956 και από την 1η Ιουνίου 1957 ως 5 Μαρτίου 1958.

Πρώτα χρόνια και σπουδές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Πάτρα. Ήταν γιος του Κωνσταντίνου Γεροκωστόπουλου, επίσης πολιτικού και της Μαρίας Ρούφου. Είχε σπουδάσει νομικά και άσκησε την δικηγορία[3]. Γιος του είναι ο Κωνσταντίνος Γεροκωστόπουλος που ακολούθησε το διπλωματικό σώμα.

Είχε εκλεγεί βουλευτής Αχαΐας στις εκλογές 1950, 1951, 1952, 1956, 1958, 1961, 1963 και 1964[3]. Ήταν υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1955[4] και στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1956[5]. Ήταν υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1961[6] και υφυπουργός Εξωτερικών στην Κυβέρνηση Παναγιώτη Κανελλόπουλου 1967 [7].

Ως υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων το 1957 συνόδευσε την σορό του Καζαντζάκη παρότι τον είχε αφορίσει η εκκλησία.[8]

Τον Οκτώβριο του 1981 εξελέγη ευρωβουλευτής[9], στις πρώτες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με τη ΝΔ. Υπηρέτησε στη θέση αυτή ως το 1985.

Πέθανε στο Παρίσι και κηδεύτηκε στις 29 Μαρτίου 1988.[10]

  1. www.europarl.europa.eu. 852. Ανακτήθηκε στις 20  Απριλίου 2022.
  2. Rulers, υπουργεία της Ελλάδας και υπουργοί, ανάκτηση 21-2-2013.
  3. 3,0 3,1 Κώστας Τριανταφύλλου, Ιστορικό λεξικό των Πατρών, Εκ του τυπογραφείου Πέτρου Κούλη, Πάτρα 1995, λήμμα Γεροκωστόπουλος
  4. «Κυβέρνησις Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή, Από 6.10.1955 έως 29.2.1956». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2013. 
  5. «Κυβέρνησις Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή, Από 29.2.1956 έως 5.3.1958». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2013. 
  6. «Κυβέρνησις Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή Από 4.11.1961 Έως 19.6.1963». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2013. 
  7. «Κυβέρνησις Παναγιώτη Κανελλόπουλου Από 3.4.1967 έως 21.4.1967». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2013. 
  8. Patras events, Σαν σήμερα πέθανε ο Νίκος Καζαντζάκης, ανακτήθηκε 29 Ιανουαρίου 2013
  9. Έλληνες Ευρωβουλευτές 1981-2009, in.gr, ανάκτηση 21-2-2013.
  10. Καθημερινή, Κοινωνικά, 31-3-1988, σελ. 2.
  • Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.117