Δωροδοκίας γραφή

Με την ονομασία δωροδοκίας γραφή ή δώρων γραφή φέρονταν κατά το αρχαίο αττικό δίκαιο δημόσια δίκη προς προστασία συμφερόντων εναντίον οποιουδήποτε ελάμβανε δώρα (δωροληψία), κατά την άσκηση δημόσιας υπηρεσίας.

Η γραφή αυτή γίνονταν (ασκούνταν) από τους συνηγόρους του αδικηθέντος ή παντός άλλου, ανεξάρτητα αν ζημιώθηκε το δημόσιο ή τρίτο πρόσωπο. Για δε την άσκηση (δίωξη) της γραφής αυτής αρκούσε ακόμη και η υπόσχεση παροχής δώρου, έστω ακόμη και αν δίδονταν για ορθή και δίκαιη ενέργεια. Το αδίκημα της δωροδοκίας επέσυρε την ποινή της ατιμίας και ανάλογα των περιστάσεων ακόμη και την ποινή του θανάτου.

Από τους καταδικασθέντες κατά την αρχαιότητα για δωροδοκία σημαντικότεροι ήταν ο γιος του Ιππάρχου, o Καλλίας Β´ που δέχθηκε δώρα από τον Αρταξέρξη Α΄ κατά την διαπραγμάτευση μιας από τις τιμητικές συνθήκες της πολιτείας των Αθηναίων εξ αιτίας των οποίων και καταδικάστηκε σε καταβολή προστίμου 50 ταλάντων.
Επίσης επί δωροδοκίας γραφή καταδικάστηκε και ο στρατηγός των Αθηναίων Φιλοκλής που κατηγορήθηκε ότι δωροδοκήθηκε από τον Άρπαλο τον αρχιταμία του Μ. Αλεξάνδρου.
Δωροδοκίας γραφή ασκήθηκε επίσης και κατά του Αθηναίου ρήτορα Αισχίνη, πολιτικού αντιπάλου του Δημοσθένη, όταν κατηγορήθηκε ότι πρόδωσε τα συμφέροντα της Αθήνας εξαγοραζόμενος από τον Φίλιππο Β΄. Παρά ταύτα ο Αισχίνης κατάφερε ν' απαλλαγεί της κατηγορίας αυτής δια πλειοψηφίας 30 δικαστικών ψήφων.

Παράλληλα με τη δωροδοκίας γραφή ασκούνταν και η λεγόμενη δεκασμού γραφή με την οποία ασκούνταν δίωξη κατά του παρέχοντος δώρα.

Πηγές

• "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.6ος, σελ.276.