Ανατολή Λασιθίου
Συντεταγμένες: 35°2′43″N 25°38′38″E / 35.04528°N 25.64389°E
| Ανατολή | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κρήτης |
| Περιφερειακή Ενότητα | Λασιθίου |
| Δήμος | Ιεράπετρας |
| Δημοτική Ενότητα | Ιεράπετρας |
| Δημοτική Κοινότητα | Ανατολής |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Κρήτη |
| Νομός | Λασιθίου |
| Υψόμετρο | 610 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 72200 |
| Τηλ. κωδικός | 28430-41 |
Η Ανατολή είναι χωριό και ιστορική έδρα ομώνυμης Κοινότητος του Δήμου Ιεράπετρας στην Περιφερειακή Ενότητα Λασιθίου της Κρήτης. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 610 μέτρων, στις νότιες πλαγιές του όρους Δίκτη με πανοραμική θέα προς το Λιβυκό Πέλαγος. Απέχει 15 χιλιόμετρα από την Ιεράπετρα.[1]
Ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το όνομα του χωριού προέρχεται από το ρήμα "ανατέλλω", που σημαίνει "αναφαίνομαι υπέρ τον ορίζοντα"[2], δηλαδή "ανεβαίνω πάνω από τον ορίζοντα με συνέπεια να φαίνομαι"[3].
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ενετοκρατία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην περιοχή της Ανατολής εγκαταστάθηκαν οι Ενετοί στις αρχές του 11ου αιώνα, εξαιτίας της στρατηγικής θέσης της. Το χωριό αναφέρεται ως Anatoli από το Φραντσέσκο Μπαρότσι (1577), Anatoli et Callogerus (1583) στην απογραφή του Καστροφύλακα και Anatoli (1630) στον Φραντσέσκο Μπαζιλικάτα[4]. Οι Ενετοί, για να εδραιώσουν την κυριαρχία τους αλλά και να κατοπτεύουν την ανοικτή θάλασσα στο Λιβυκό, έχτισαν πύργο στην Ανατολή, ο οποίος είναι γνωστός στις μέρες μας ως "Ο Πύργος του Λακέρδα στο Τειχιό". Για τον Πύργο της Ανατολής αναφέρει ο Ιταλός ιστοριοδίφης Τζουζέπε Γκερόλα, ο οποίος επισκέφθηκε την Κρήτη στις αρχές του 20ού αιώνα[5].
Τουρκοκρατία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έπειτα από την κατάληψη της Κρήτης από τους Οθωμανούς (1669), η Ανατολή κατάφερε να επιβιώσει και έγινε κεφαλοχώρι. Το 1634 αναφέρεται Anatoli με 44 χαράτσα, σύμφωνα με την τουρκική απογραφή[6], ενώ σε κατοπινή απογραφή του 1834 τη βρίσκουμε Anatolé με 60 οικογένειες[7]. Κατά την Επανάσταση του 1821 οι Ανατολιώτες έλαβαν μέρος ενεργά και πολλοί από αυτούς σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους.
Κρητική Επανάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις επαναστάσεις του 1866-69 και του 1878 έλαβαν μέρος πολλοί αγωνιστές που κατάγονταν ή γεννήθηκαν στην Ανατολή. Οι σημαντικότεροι από αυτούς ήταν ο οπλαρχηγός Εμμανουήλ Λακέρδας, ο Ιάκωβος Μαχαιράς (Καπετάν Γιακουμής), ο Αθανάσιος Μπαρμπεράκης (Καπετάν Θανάσης) , ο Γεώργιος Μπεκιάρης (Καπετάν Μπεκιάρης) και τα αδέρφια Γερακιανάκηδες (που ανήκαν στην ομάδα του Λακέρδα).
Σύγχρονη εποχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά το 1970 οι κάτοικοι της Ανατολής κατέβηκαν στον κάμπο και ίδρυσαν το συνοικισμό Νέα Ανατολή και μαζί με άλλους κατοίκους τα χωριά Στόμιο και Αμμουδάρες.
Ο παλιός παραδοσιακός οικισμός της Ανατολής (Παλαιά Ανατολή) χαρακτηρίζεται από τα πετρόχτιστα σπίτια (που σώζονται ως σήμερα), την παλαιά Κάτω Βρύση και τα στενά δρομάκια. Την τελευταία δεκαετία μπήκε σε πρόγραμμα αναπαλαίωσης.
Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδος με βάση το Πρόγραμμα Καποδίστριας (1999-2010), η Ανατολή αποτέλεσε και Δημοτικό Διαμέρισμα, με συνολικά 1.738 κατοίκους (απογρ. 2001). Σε αυτό υπήχθησαν, εκτός από τον οικισμό Ανατολή (154 κάτ.), οι Αμμουδάρες (102 κάτ.), οι Καλόγεροι (135 κάτ.), η Νέα Ανατολή (1.081 κάτοικοι) και το Στόμιο (266 κάτ.).[8]
Μέσω του προγράμματος Καλλικράτης, η κοινότητα επανασυστάθηκε το 2011, πλέον ως υποδιαίρεση του δήμου. Σήμερα αποτελεί παραδοσιακό χωριό με 2 ταβέρνες, 2 καφενεία και ανακαινισμένο σχολείο.
Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1925 με το ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 να ορίζεται έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας.[9]
Δείτε: Κοινότητα Ανατολής
Πολιτισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην Ανατολή, εκτός από την Κάτω Βρύση (έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο με απόφαση του ΥΠΠΟ) βρίσκονται πολλά αρχαιολογικά μνημεία, ναοί (όπως η εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος και ο Ναός των 12 Αποστόλων στα νοτιοδυτικά του χωριού) και βυζαντινά μοναστήρια του 15ου αιώνα που χτίστηκαν από το λόγιο αντιρρητικό ιερομόναχο Νείλο Δαμηλά. Στο κέντρο της Ανατολής βρίσκεται ο Προφήτης Ηλίας. Ο Ναός των Αγ. Πάντων, εκτός από βυζαντινές εικόνες διαθέτει και ξυλόγλυπτο τέμπλο. Επίσης, σημαντικός είναι και ο ναός της Άνω Παναγίας (εκεί ήταν το παλιό νεκροταφείο) και της Κάτω Παναγίας, που είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και έχει τοιχογραφίες αλλά και μια ταφική πλάκα στο δάπεδο με σύμβολα άρχοντα.
Από την Ανατολή κατάγεται ο ονομαστός βιολάτορας της Ανατολικής Κρήτης Παντελής Μπαριταντωνάκης. Το 1993 ιδρύθηκε ο Πολιτιστικός και Φυσιολατρικός Σύλλογος Ανατολής, ο οποίος δραστηριοποιείται με πολλές εκδηλώσεις, όπως η Γιορτή Φασολάδας την Καθαρά Δευτέρα, τα καζανέματα (προσφορά ρακής), τα τελαλήματα και το τρατάρισμα μελιού στην Παναγία του Βαρύ, αναβιώνοντας ένα παλαιό έθιμο.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Φαρσάρη Εμμανουήλ, Ανατολή Ιεράπετρας- Σπουδαίο πνευματικό κέντρο επί Βενετοκρατίας Σημαντική επαναστατική εστία επί Τουρκοκρατίας Τεκμήρια Ιστορίας, Έκδοση Πολιτιστικού και Φυσιολατρικού Συλλόγου Ανατολής Ιεράπετρας, Ιεράπετρα 2008.
- Φαρσάρη Εμμανουήλ, Η Θρησκευτική παράδοση στην Ανατολή Ιεράπετρας, Έκδοση: Ιερά Μητρόπολη Ιεραπύτνης και Σητείας, Ιεράπετρα 2008
- Φαρσάρη Εμμανουήλ Η Ανατολή των αγώνων και των θυσιών, Ιεράπετρα, 2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ανατολή, ιστότοπος του Δήμου Ιεράπετρας
- Δικτυακός τόπος του Πολιτιστικού και Φυσιολατρικού Συλλόγου του χωριού Αρχειοθετήθηκε 2012-09-11 στο Wayback Machine.
- Γενικές Πληροφορίες και φωτογραφίες από την Ανατολή Αρχειοθετήθηκε 2011-05-25 στο Wayback Machine.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ admin (1 Ιουλίου 2013). «Γεωγραφικές πληροφορίες ανά Τοπική Κοινότητα. Χάρτης, αποστάσεις, συντεταγμένες κ.ά». Δήμος Ιεράπετρας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2022.
- ↑ Λεξικό Δημητράκου
- ↑ L Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής, Ίδρυμα Τριανταφυλλίδη (έκδοση στο διαδίκτυο)
- ↑ Σπανάκης, Στέργιος, Μνημεία Κρητικής Ιστορίας, τόμος V, σελ. 113.
- ↑ Gerola, G., Monumenti Veneti nell'isola di Creta (τόμος 3, σελ. 306)
- ↑ Σταυρινίδης, Ν., Μεταφράσεις τουρκικών ιστορικών εγγράφων, τόμος Β΄, σελ. 135
- ↑ Pasley, Travels in Crete, vol. 2, p. 323.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10876 (σελ. 402 του pdf)
- ↑ «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2022.
| ||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||