Αλάριχος Β΄
![]() |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Αλάριχος Β΄ | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Alareiks (Γοτθικά) |
Γέννηση | 458 ή 466 Βησιγοτθικό Βασίλειο |
Θάνατος | Αύγουστος 507 Πουατιέ |
Συνθήκες θανάτου | θάνατος στη μάχη |
Χώρα πολιτογράφησης | Βησιγότθοι |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μονάρχης |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Θεοδεγόθα |
Τέκνα | Αμαλάριχος[1][2] Gesalec |
Γονείς | Ευάριχος[3] |
Οικογένεια | Οίκος των Μπαλτ |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Πόλεμοι/μάχες | Μάχη του Βουιγιέ |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | βασιλιάς των Βησιγότθων (484–507) |
![]() | |
Ο Αλάριχος Β΄, γοτθικά: 𐌰𐌻𐌰𐍂𐌴𐌹𐌺𐍃 Alareiks, δηλ. όλων ρηξ (π.458/466 - Αύγουστος 507) ήταν βασιλιάς των Βησιγότθων. Διαδέχθηκε τον Εύριχο ως βασιλιάς των Βησιγότθων στην Τουλούζη τον Δεκέμβριο του 484. Ήταν δισεγγονός του διάσημου Αλάριχου Α΄ που είχε λεηλατήσει τη Ρώμη το 410. Ίδρυσε την πρωτεύουσά του στο Αιρ-συρ-λ'Αντούρ (Vicus Julii) στην Ακουιτανία. Η επικράτειά του περιελάμβανε, όχι μόνο το μεγαλύτερο μέρος της Ισπανίας (εκτός του βορειο-δυτικού μέρους της), αλλά επίσης και την Ακουιτανία της Γαλατίας και το μεγαλύτερο μέρος της -ως τότε αδιαίρετης- Ναρβωνικής της Γαλατίας (Gallia Narbonensis).
Η βασιλεία του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο ιστορικός Χέρβιχ Βόλφραμ αρχίζει το κεφαλαιό του για τον 8ο βασιλιά των Βησιγότθων λέγοντας πως "η βασιλεία του Αλάριχου δεν αναφέρεται πλήρως στις πηγές και οι λίγες πληροφορίες επισκιάζονται από το τέλος του στη μάχη του Βουγιέ και την πτώση του βασιλείου της Τουλούζης". Ένα παράδειγμα είναι ο Ισίδωρος της Σεβίλλης, που έχει μία μόνο παράγραφο για τη βασιλεία του Αλάριχου Β΄ και είναι κυρίως για το τέλος του στη μάχη.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Амаларихъ» (Ρωσικά)
- ↑ «Amalaric» (Αγγλικά)
- ↑ 3,0 3,1 «Аларих II» (Ρωσικά)
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Edward Gibbon, History of the Decline and Fall of the Roman Empire Chapter 38
- Alarico II (in Spanish), Diccionario biográfico español, Luis Agustín García Moreno, Real Academia de la Historia.
|