Αθανάσιος Γ΄ Αλεξανδρείας
| Αθανάσιος Γ΄ Αλεξανδρείας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13ος αιώνας |
| Θάνατος | 1316[1] Κρήτη |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πνευματικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Έλληνας Ορθόδοξος Πατριάρχης Αλεξάνδρειας (1276–1316) |
Ο Αθανάσιος Γ΄ διετέλεσε Πατριάρχης Αλεξανδρείας μεταξύ των ετών 1276 και 1315.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πριν ανέλθει στο θρόνο της Αλεξάνδρειας, ο Αθανάσιος ήταν μοναχός στη Μονή Σινά[2]. Είχε μεγάλη μόρφωση, μιλούσε αραβικά και ελληνικά.
Διαδέχθηκε το 1276 τον Νικόλαος Β΄. Κυνηγημένος από τους Μαμελούκους που κυβερνούσαν την Αίγυπτο, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της Πατριαρχίας του στην εξορία[3]. Το 1275 ή 1276 πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έγινε δεκτός στην αυλή των αυτοκρατόρων Μιχαήλ Η' και Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου[2].
Απέκτησε μεγάλη επιρροή στους εκκλησιαστικούς κύκλους του Βυζαντίου, αλλά ήρθε σε σύγκρουση με τους Οικουμενικούς Πατριάρχες Γρηγόριο Β' και Αθανάσιο Α', ενώ αντιτάχθηκε και στην φιλενωτική πολιτική του Πατριάρχη Ιωάννη ΙΑ΄ Βέκκου[2]. Ο Πατριάρχης Αθανάσιος Α' του αφαίρεσε τα δύο μοναστήρια που του είχαν παραχωρηθεί από τον Μιχαήλ Η' και περί το 1289 τον έστειλε εξορία στη Ρόδο[4]. Επί Πατριαρχίας Ιωάννου ΙΒ', αφού καθαιρέθηκε ο Αθανάσιος Α', ο Αθανάσιος επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη και κατάφερε να αποκαταστήσει τη θέση του. Το 1294 ηγήθηκε Βυζαντινής πρεσβεία στην Κιλικιανή Αρμενία, αλλά οι διαπραγματεύσεις δεν έγιναν ποτέ, καθώς το πλοίο με τους πρέσβεις κατελήφθη από πειρατές[2].
Ο Αθανάσιος κατάφερε να αποκτήσει μεγάλο αριθμό χειρογράφων για το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, συμπεριλαμβανομένου του γνωστού Αλεξανδρινού Κώδικα (σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο). Δεδομένου ότι ο επίσκοπος της Ρώμης διόρισε τιτουλάριο Λατίνο Πατριάρχη Αλεξανδρείας το 1310, είναι πιθανό η εκκλησιαστική κοινωνία να είχε διακοπεί κατά την πατριαρχεία του Αθανασίου Γ΄[5].
Το 1303 αντιτάχθηκε στην επιστροφή του Αθανασίου Α' στον Πατριαρχικό θρόνο και αρνούνταν την κοινωνία μαζί του. Κατόπιν αυτού, διεγράφη από τα Δίπτυχα στις 23 Απριλίου 1304[6] και το καλοκαίρι του 1305 εξορίστηκε ξανά[7]. Αφού πέρασε από αρκετά μέρη στην Ελλάδα, θεωρείται πιθανό ότι εγκαταστάθηκε σε μετόχι της Μονής Σινά στην Κρήτη, όπου και απεβίωσε[8] περί το 1315[9].
Τον διαδέχτηκε ο Γρηγόριος Β΄.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (πολλαπλές γλώσσες) Virtual International Authority File. OCLC. Dublin. 8181023. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Попов, И. Н. (2002). «АФАНАСИЙ III (II) СИНАИТ». Православная энциклопедия. https://www.pravenc.ru/text/76950.html. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ Failler 1977, σελ. 43.
- ↑ Failler 1977, σελ. 50.
- ↑ Steven Runciman. The Eastern Schism. (Oxford, 1955). σελ. 100.
- ↑ Failler 1977, σελ. 52.
- ↑ Failler 1977, σελ. 44.
- ↑ «Αθανάσιος Γ΄ (1276–1316)». Το επίσημο web site του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ Failler 1977, σελ. 45.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Αθανάσιος Γ΄ (1276–1316)». Το επίσημο web site του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2022.
- Попов, И. Н. (2002). «АФАНАСИЙ III (II) СИНАИТ». Православная энциклопедия. https://www.pravenc.ru/text/76950.html. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2022.
- Failler, Albert (1977). «Le séjour d'Athanase II d'Alexandrie à Constantinople». Revue des études byzantines (35): 43-71. https://www.persee.fr/doc/rebyz_0766-5598_1977_num_35_1_2065. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2022.
|