Αγγέλα Καστρινάκη

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αγγέλα Καστρινάκη
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Αγγέλα Καστρινάκη (Ελληνικά)
Γέννηση1961
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά
ΣπουδέςΣχολή Μωραΐτη
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1979–1984)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθηγήτρια Πανεπιστημίου, συγγραφέας, φιλόλογος
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Κρήτης
δεδομένα

Η Αγγέλα Καστρινάκη (Αθήνα, 1961) είναι Ελληνίδα καθηγήτρια της Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, με λογοτεχνικό, ερευνητικό και επιστημονικό έργο. Έχει διατελέσει πρόεδρος του Τμήματος Φιλολογίας (Ιαν. 2013 - Αυγ. 2016) και Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης(2018-2021).[1][2]

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Όλη η εγκύκλια παιδεία της πραγματοποιήθηκε στη Σχολή Μωραΐτη με δασκάλους τους Αλέξη Δημαρά, Βασίλη Κρεμμυδά, Γιάννη Δάλλα, Στέλλα Μαραγκουδάκη, Σ. Ν. Φιλιππίδη κ.ά.

Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 1979 ως το 1984, ακολουθώντας την κατεύθυνση της Κλασικής Φιλολογίας, με καθηγητές τους Μανόλη Ανδρόνικο, Δ. Ν. Μαρωνίτη, Ν. Χουρμουζιάδη, Κυρ. Τσαντσάνογλου, Δημ. Λυπουρλή, Ελένη Τσαντσάνογλου, Μ. Ζ. Κοπιδάκη, Δανιήλ Ιακώβ κ.ά. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της συμμετείχε στιην έκδοση του φοιτητικού περιοδικού Πάροδος.

Εκπόνησε διατριβή στο ίδιο πανεπιστήμιο υπό την καθοδήγηση του Παν. Μουλλά, με θέμα: Οι περιπέτειες της νεότητας. Η αντίθεση των γενεών στην ελληνική πεζογραφία (1890-1945). Την υποστήριξε τον Δεκέμβριο του 1994 λαμβάνοντας παμψηφεί άριστα.[1]

Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1990 ως το 1994 δίδασκε Ιστορία της Νέας ελληνικής λογοτεχνίας στη Σχολή Ξεναγών στο Ρέθυμνο και στο Ηράκλειο. Από το 1995 διδάσκει στο Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, αρχικά ως συμβασιούχος με το ΠΔ 407/1980, από τον Φεβρουάριο του 2000 ως επίκουρη καθηγήτρια. Από το 2010 είναι καθηγήτρια πρώτης βαθμίδας στο ίδιο Τμήμα.[1]

Ως Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης προώθησε την αλλαγή του όρκου της Φιλοσοφικής Σχολής, που έγινε πλέον κοσμικός (χωρίς αναφορά σε θρησκεία), καθώς και την ίδρυση του εργαστηρίου «Κέντρο Γραφής» που εντέλλεται να υποβοηθά τους φοιτητές στη σωστή διάρθρωση του ακαδημαϊκού λόγου[1].

Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχει εκδώσει πολλές επιστημονικές μελέτες (αρκετές από αυτές για τον Κοσμά Πολίτη), καθώς και διηγήματα αλλά και το το μυθιστόρημα Έρωτας στον καιρό της ειρωνείας και αυτοβιογραφικά αφηγήματα.

Λογοτεχνικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διηγήματα και Μυθιστορήματα

  • Φιλοξενούμενη (1990- βιβλιοπωλείο της Εστίας), συλλογή διηγημάτων
  • Εκδρομές με φίλες (1993- Βιβλιοπωλείο της Εστίας), συλλογή διηγημάτων
  • Έρως σε πρώτο πρόσωπο (29 ιστορίες που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα "Τα Νέα" το καλοκαίρι του '97-εκδόσεις Κέδρος) (1997).
  • Κύμινο και κανέλλα (εκδόσεις Πατάκη) (1998).
  • Τα όρια της ζεστασιάς (1999), συλλογή διηγημάτων
  • Οκτώ θανάσιμα αμαρτήματα (εκδόσεις Πατάκη) (2001).
  • Εκδοχές της Πηνελόπης (2002), συλλογή διηγημάτων
  • Λογοτεχνία, μια σκανταλιά, μια διαφυγή ελευθερίας (2003), αυτοβιογραφικό δοκίμιο/αφήγημα
  • Έρωτας στον καιρό της ειρωνείας (2008), μυθιστόρημα
  • Και βέβαια αλλάζει! (2014), αυτοβιογραφικό δοκίμιο/αφήγημα[3]
  • Κάτι ν’ αλλάξει! Μα πώς; (2019), αυτοβιογραφικό δοκίμιο/αφήγημα[4][5][6],
  • Ήταν πνοή ίνδαλμα αφάνταστον όνειρον
  • 6 γαλάζια μολύβια για τη Σμύρνη (2022), θεατρικό έργο

Μελέτες έργων

  • Οι περιπέτειες της νεότητας. Η αντίθεση των γενεών στην ελληνική πεζογραφία Διδακτορική διατριβή, 1890-1945 (εκδόσεις Καστανιώτη) (1995)[7]
  • Η φωνή του γενέθλιου τόπου (Μελέτες για την ελληνική πεζογραφία του 20ού αιώνα- εκδοσεις Πόλις) (1997)[8]
  • Ή παλαιότερη πεζογραφία μας (Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο: 1900-1914- εκδόσεις Σοκόλη) (1997)
  • Η λογοτεχνία στην ταραγμένη δεκαετία 1940-1950 (2005)[9][10].
  • Ή ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Κατοχή, Αντίσταση 1940-1945- Εκδόσεις Βιβλιόραμα) (2007).
  • Εισαγωγή στην ποίηση του Ρίτσου (Επιλογή κριτικών κειμένων αφιερωμένων στην ποίηση του Ρίτσου, πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης) (2009).
  • Πολυφωνία(πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης) (2009).
  • Χαμηλές φωνές στην λογοτεχνία (Επιστημονικό Συμπόσιο: 1 & 2 Δεκεμβρίου 2006- εκδόσεις Μωραΐτη και εταιρία σπουδών νεοελληνικού πολιτισμού και γενικής παιδείας) (2009).
  • «Αναζητώντας το χρυσόμαλλο δέρας», μελέτη στο Κοσμάς Πολίτης, Λεμονοδάσος (2010)[11][12][13]
  • Ό Καζαντζάκης τον 21ο αιώνα (Πρακτικά του Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου "Νίκος Καζαντζάκης 2007: Πενήντα χρόνια μετά" (Πανεπιστήμιο Κρήτης, Ηράκλειο & Ρέθυμνο, 18-21 Μαΐου 2007) (2010).
  • «“Σαν τις μυγδαλιές”: σύμβολα και θέματα στην Κερένια κούκλα», μελέτη στο Κ. Χρηστομάνος, Η κερένια κούκλα (2013)[14]
  • «Έρως νάρκισσος – έρως θείος: όψεις του έρωτα στο έργο του Παπαδιαμάντη», μελέτη στο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Ήτον πνοή, ίνδαλμα αφάνταστον, όνειρον…, Διηγήματα ερωτικά (2017).[15]
  • Μίλα, Πηνελόπη! Λογοτεχνικές μεταμορφώσεις της μυθικής ηρωίδας στην Ελλάδα και τον Δυτικό κόσμο, από τον 19ο αιώνα ως τις μέρες μας (2023)

Επίσης, πλήθος άρθρα, κυρίως για την πεζογραφία του 20ού αιώνα και τη σχέση της με τα ιδεολογικά ρεύματα κάθε εποχής.

Θεατρικά Έργα

  • Τα έξι γαλάζια μολύβια για την Σμύρνη.

Μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά, συλλογικούς τόμους και ανθολογίες, και έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, γερμανικά, τσέχικα και φινλανδικά.[16]

  • Tzvetan Todorov Ποιητική (Εκδόσεις Γνώσξ Αθήνα) (1989).

Πολιτική δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα 15 της πήρε μέρος στο τότε «μαθητικό κίνημα» της Μεταπολίτευσης μέσα από την παράταξη ΔΗΜΑΚ, που πρόσκειτο στο ΚΚΕ εσωτερικού). Διετέλεσε μέλος της συντακτικής επιτροπής της εφημερίδας «Μαθητική Πορεία».

Στα 16 της έγινε μέλος του Ρήγα Φεραίου και αργότερα συμμετείχε στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού «Θούριος».

Το 1985 συμμετείχε στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού «Αριστερά Σήμερα» με διευθυντή τον πολιτικό επιστήμονα Γιάννη Βούλγαρη.

Κατά το δημοψήφισμα του 2015, συνέταξε το κείμενο «Ρήγας Φεραίος – ναι στην Ευρώπη» και αρθρογράφησε υπέρ της παραμονής στο ευρώ και στην Ευρώπη.

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Για τη μελέτη της: "Η λογοτεχνία στην ταραγμένη δεκαετία 1940-1950", της απονεμήθηκε το Κρατικό βραβείο δοκιμίου 2005.[17]
  • Για τις μελέτες της: «Το 1922 και οι λογοτεχνικές αναθεωρήσεις» και «H εμπειρία της νίκης και η μυθοποίηση της ήττας. Εικόνες του Τούρκου στην νεοελληνική πεζογραφία στο έργο του Καζαντζάκη» τιμήθηκε το έτος 2000 με το Βραβείο ειρήνης και ελληνοτουρκικής φιλίας Αμπντί Ιπεκτσί, για τα έτη 1998-1999 , που ήταν το δεύτερο βραβείο στην κατηγορία «πραγματείες και έρευνες».[1][2]

Άλλες δράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αγγέλα Καστρινάκη έχει οργανώσει πολλά συνέδρια προς τιμήν ανθρώπων του πνεύματος, όπως ο Παντελής Πρεβελάκης, ο Αλέξανδρος Αργυρίου, ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, η Γαλάτεια Καζαντζάκη, ο Στυλιανός Αλεξίου κλπ. Το 2007-2008 έλαβε ερευνητικό πρόγραμμα με το οποίο κατάρτισε εργογραφία-βιβλιογραφία της Γαλάτειας Καζαντζάκη.

Έχει λάβει μέρος σε δεκάδες άλλα συνέδρια με θεματογραφία κυρίως λογοτεχνική, αλλά και πολιτική και ιστορική, σε φιλολογικά συμπόσια, σεμινάρια και παρουσιάσεις βιβλίων, συμμετοχή σε τηλεοπτικές εκπομπές και ταινίες, πλούσια αρθρογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά, κριτικές επιστημονικών μελετών και μεταφράσεις ποιημάτων και πεζογραφημάτων ευρωπαίων κυρίως δημιουργών, από τα γαλλικά, τα ισπανικά, τα αγγλικά και τα γερμανικά[1]. Ευρύτατη πανελλήνια απήχηση είχε η ομιλία της στην απονομή πτυχίων των φοιτητών της Φιλοσοφικής Σχολής στις 23 Ιουλίου 2019 για τη βία στην Κρήτη και συγκεκριμένα, για τη δολοφονία της αμερικανίδας βιολόγου, Σούζαν Ίτον[18][19]).

Διευθύνει τη σειρά «Παλαιά κείμενα, νέες αναγνώσεις» των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης.

Έχει αρθρογραφήσει στις εφημερίδες Βήμα, Τα Νέα, Ελευθεροτυπία, Αυγή (Ενθέματα), Καθημερινή και στα περιοδικά Αντί, Η Αριστερά Σήμερα, Παλίμψηστον, Νέα Εστία, Ιστορικά, Θέματα Λογοτεχνίας κ.ά.

Ασχολείται με θέματα παιδείας που αναρτά στον προσωπικό της ιστότοπο με μεγάλη ανταπόκριση.

Οικογενειακή ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αγγέλα Καστρινάκη είναι κόρη της Νέλλης Χατζιδάκη, χημικού μηχανικού, και του Νίκου Καστρινάκη, ηλεκτρολόγου μηχανικού. Θείος της υπήρξε ο Αλέξανδρος Αργυρίου, στη μεγάλη βιβλιοθήκη του οποίου διαμόρφωσε τις πρώτες της λογοτεχνικές προτιμήσεις. Το 1987 παντρεύτηκε με τον φιλόλογο και ιστορικό Αλέξη Πολίτη, με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, την Άλκη Πολίτη, σήμερα σεναριογράφο και σκηνοθέτιδα.

Μένει στο Ρέθυμνο από το 1989.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Αγγέλα Καστρινάκη». Τμήμα Φιλολογίας. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2020. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Καστρινάκη, Αγγέλα (Μάιος 2020). «Kastrinaki_CV.pdf» (PDF). Kastrinaki_CV.pdf. philology.uoc.gr. 
  3. ↑ ««Και βέβαια αλλάζει! Αφήγημα για τη Μεταπολίτευση», Αγγέλα Καστρινάκη .: Ιστορικό Μυθιστόρημα». Ματιά. 18 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2020. 
  4. ↑ Σφυρόερα, Μαρία (16 Νοεμβρίου 2019). ««…Κάτι ν' αλλάξει! Μα πώς;»: γράφει η Αγγέλα Καστρινάκη». ert.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2020. 
  5. ↑ «Μια Ρηγίτισσα του '80 αναζητά τον κερδισμένο χρόνο». Η Εφημερίδα των Συντακτών. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2020. 
  6. ↑ ««…Κάτι ν' αλλάξει! Μα πώς;» τιτλοφορείται το νέο μυθιστόρημα της Αγγέλας Καστρινάκη». RethNea.gr. 12 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2020. 
  7. ↑ ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΑΣ. 
  8. ↑ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΤΟΠΟΥ. 
  9. ↑ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΡΑΓΜΕΝΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1940-1950. 
  10. ↑ Kastrinaki, Angela· Καστρινάκη, Αγγέλα (15 Οκτωβρίου 2015). Literature in the 1940s -1950s. ISBN 978-960-603-023-9. 
  11. ↑ «ΑΓΓΕΛΑ ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗ». Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. 1 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2020. 
  12. ↑ «Ορμητικές εικόνες αισθήσεων και αισθημάτων». Ελευθεροτυπία. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2020. 
  13. ↑ ΛΕΜΟΝΟΔΑΣΟΣ. 
  14. ↑ «KERENIA-KOUKLA-SAMPLE.pdf» (PDF). ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗΣ. 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 30 Ιουλίου 2023. 
  15. ↑ «Παρουσίαση του βιβλίου της Α. Καστρινάκη: Έρως νάρκισσος, έρως θείος: όψεις του έρωτα στο έργο του Παπαδιαμάντη (8/3/18)». www.greek-language.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2020. 
  16. ↑ «ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗ ΑΓΓΕΛΑ». www.politeianet.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2020. 
  17. ↑ «.:BiblioNet : Καστρινάκη, Αγγέλα». www.biblionet.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2020. 
  18. ↑ ««Όχι, δεν αναθρέφουμε "αντράκια"»: Η συγκλονιστική ομιλία της Αγγέλας Καστρινάκη για την Σούζαν Ίτον». LiFO. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2020. 
  19. ↑ «Μία διαφορετική άποψη της Αγγέλας Καστρινάκη στη μνήμη της Σούζαν Ίτον». ΠΑΤΡΙΣ. 25 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2020. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αγγέλα_Καστρινάκη&oldid=10465063"