Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Κάρολος Ι' της Γαλλίας)
Κάρολος Ι΄
Περίοδος16 Σεπτεμβρίου 18242 Αυγούστου 1830
ΠροκάτοχοςΛουδοβίκος ΙΗ΄
ΔιάδοχοςΛουδοβίκος ΙΘ΄
Γέννηση9 Οκτωβρίου 1757
Παλάτι των Βερσαλλιών, Γαλλία
Θάνατος6 Νοεμβρίου 1836
Γκορίτσια, Αυστριακή Αυτοκρατορία (τώρα Ιταλία)
Τόπος ταφήςΜοναστήρι Κοστανιέβιτσα, Νόβα Γκόριτσα, Σλοβενία
ΣύζυγοςΜαρία Θηρεσία της Σαβοΐας
ΕπίγονοιΛουδοβίκος-Αντώνιος του Ανγκουλέμ
Κάρολος Φερδινάνδος του Αρτουά
ΟίκοςΟίκος των Βουρβόνων
ΠατέραςΛουδοβίκος Φερδινάνδος, Δελφίνος του Βιενουά
ΜητέραΜαρία Ιωσηφίνα της Σαξονίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )
Προσφωνήσεις του
Βασιλιά Καρόλου Ι΄
Προσφώνηση αναφοράςΜεγαλειότατος
Προφορική προσφώνησηΜεγαλειότατε
Εναλλακτική προσφώνησηΔ/Δ

Ο Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας (9 Οκτωβρίου 1757 - 6 Νοεμβρίου 1836) από τον Οίκο των Βουρβόνων ήταν βασιλιάς της Γαλλίας και της Ναβάρρας (1824 - 1830).

Τελευταίος βασιλιάς της Γαλλίας από την ευθεία γραμμή διαδοχής των Βουρβόνων. Γεννήθηκε στις Βερσαλλίες ως τελευταίος γιος του Λουδοβίκου Φερδινάνδου της Γαλλίας και της Μαρίας Ιωσηφίνας της Σαξονίας, εγγονός του Λουδοβίκου ΙΕ΄, αδελφός των Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ και Λουδοβίκου ΙΗ΄. Κηρύχθηκε Κύριος και διάδοχος (1814) με την άνοδο του αδελφού του Λουδοβίκου ΙΗ΄ στον Γαλλικό θρόνο.

Επιπόλαιη νεανική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κάρολος Φίλιππος γεννήθηκε το 1757 στις Βερσαλλίες. Γονείς του ήταν ο Λουδοβίκος Φερδινάνδος της Γαλλίας και η Μαρία Ιωσηφίνα της Σαξονίας. Στη νεανική του ηλικία ήταν εξαιρετικά γοητευτικός και ελκυστικός. Παρά τις φήμες σχετικά με το νεανικό του ηδονισμό, ήταν βαθιά θρησκευόμενος. Σε παιδική ηλικία έμεινε ορφανός, αυτός και τα υπόλοιπα αδέρφια του.

Ήταν φημισμένος γυναικάς, αναπτύσσοντας στενή φιλία με τη νύφη του Μαρία Αντουανέττα. Παρακολουθούσαν μαζί θέατρο και ερχόντουσαν συνέχεια σε αντιπαράθεση, ενώ είχαν και οι δύο ταλέντο ηθοποιίας. Η Μαρία Αντουανέττα παρίστανε τη βοσκοπούλα της υπαίθρου, ενώ ο Κάρολος τον υπηρέτη, και υπήρξε μια διαδεδομένη ιστορία σχετικά με το χτίσιμο του πύργου της Βαγκατέλ (1775). Ο Κάρολος έβαλε στοίχημα με τη νύφη του ότι ο πύργος θα ολοκληρωθεί πριν κλείσουν τρεις μήνες, κάτι που αυτή το αρνείτο. Τελικά, καλώντας τον διάσημο αρχιτέκτονα Φρανσουά Ζοζέφ Μπελανζέ, ο πύργος ολοκληρώθηκε μέσα σε 63 μέρες. Ως το γοητευτικότερο εμφανισιακά μέλος της βασιλικής οικογένειας, ήταν μπλεγμένος σε πολλές ερωτικές περιπέτειες, η σημαντικότερη εκ των οποίων με τη Λουίζ ντε Πολαστρόν, κουνιάδα της καλύτερης φίλης της Μαρίας Αντουανέττα Δούκισσας του Πολινιάκ.

Είχε μεγαλύτερη προτίμηση στο νεότερο γιο του Κάρολο Φερδινάνδο, Δούκα του Μπερρύ, συγκριτικά με τον άβουλο Λουδοβίκο Αντώνιο της Ανγκουλέμ. Σύντομα (1786) ήρθε η πρώτη κρίση κατά της μοναρχίας υπερασπίζοντας με κάθε μέσο τα βασιλικά συμφέροντα, σε βαθμό που να τον αποκαλέσει ο ίδιος ο Βασιλιάς αδελφός του «βασιλικότερο του βασιλέως».

Εξορία λόγω Γαλλικής επανάστασης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την πτώση της Βαστίλης (14 Ιουλίου 1789), ο Κάρολος εγκατέλειψε τη Γαλλία μετά από προτροπή του αδελφού του βασιλιά Λουδοβίκου, ο οποίος φοβόταν για απόπειρα ανθρωποκτονίας εις βάρος του λόγω των ακραίων του θέσεων. Άλλωστε στο εξωτερικό θα ήταν ικανότερος να προβάλει καλύτερα τα δίκαια του Γάλλου βασιλιά.

Αρχικά κατέφυγε στη Γερμανία και μετά στην Ιταλία, όπου άκουσε ότι ο αδελφός του, Λουδοβίκος, Κόμης της Προβηγκίας, ορκίστηκε πίστη στη δημοκρατία και αποκήρυξε τη μοναρχία. Αποφάσισε να διορίσει τον Καλόν στο συμβούλιό του, κάτι που εξόργισε τη Μαρία Αντουανέττα. Οι σχέσεις του με τη νύφη του στο τέλος της ζωής της έγιναν πολύ εχθρικές, τόσο που, όταν αυτή αποκεφαλίστηκε (1793), ο Κάρολος αισθάνθηκε έντονες τύψεις. Απέκτησε την πολύτιμη συμμαχία της Αικατερίνης Β΄ της Ρωσίας.

Ο Κόμης του Αρτουά μετανάστευσε αργότερα στη Βρετανία, όπου ο Γεώργιος Γ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου του επέτρεψε να ζήσει στην Οικία Χόλυρουντ, έναν βασιλικό πύργο του Εδιμβούργου. Η δυσαρέσκειά του με την προτεσταντική θρησκεία του πληθυσμού της πόλης τον έκανε να κλειστεί μέσα στον πύργο χωρίς να έχει επαφή με κόσμο. Το βαρύτερο πλήγμα της ζωής του στάθηκε ο θάνατος της ερωμένης του, Λουίζ ντε Πολαστρόν (1804) από φυματίωση.

Πάντρεψε τον μεγαλύτερο γιο του, Δούκα της Ανγκουλέμ, με την πρώτη ξαδέλφη του Μαρία Θηρεσία Καρλόττα της Γαλλίας, μόνο παιδί που επέζησε του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ και της Μαρίας Αντουανέττας. Ο μικρός του γιος, Δούκας του Μπερρύ, παντρεύτηκε την Έιμυ Μπράουν, μια "κοινή θνητή" Αγγλίδα προτεστάντισσα, κάτι που δυσαρέστησε τον πατέρα του, ο οποίος ακύρωσε το γάμο τους. Αργότερα παντρεύτηκε την Καρολίνα Φερδινάνδη Λουίζα των Δύο Σικελιών.

Εξακολουθούσε να ζει στο Εδιμβούργο και μετά την επαναφορά του αδελφού του Κόμη της Προβηγκίας στο Γαλλικό θρόνο. Οι σχέσεις μεταξύ τους δεν ήταν καθόλου καλές, λόγω του ότι τον θεωρούσε άθρησκο και προδότη. Παρόλα αυτά μετά τον θάνατο του (1825), λόγω έλλειψης διαδόχου, ανακηρύχθηκε βασιλιάς σε ηλικία 67 ετών.

Βασιλιάς της Γαλλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας.

Η τελετή στέψης του έγινε στον Καθεδρικό Ναό της Ρενς (28 Μαΐου 1825) σύμφωνα με το τελετουργικό των παλιών Γάλλων βασιλέων, κάτι που δεν συνέβη με τον προκάτοχο και τον διάδοχό του. Καμιά άλλη στέψη δεν είχε συμβεί ολόκληρο τον 19ο αιώνα από τη δυναστεία των Βουρβόνων. Αμέσως μετά θέσπισε τον "ιερό νόμο", σύμφωνα με τον οποίο τιμωρείται με την ποινή του θανάτου η βλασφημία και η ιεροσυλία, νόμος που δεν εφαρμόστηκε ποτέ και καταργήθηκε από τον διάδοχό του Λουδοβίκο Φίλιππο.

Ο Κάρολος διόρισε (1829) ως υπουργό εξωτερικών τον Αρμάντ ντε Πολινιάκ (ανιψιό της Λουίζ ντε Πολαστρόν), ο οποίος αποφάσισε Γαλλικό αποικισμό στην Αλγερία. Η δυσαρέσκεια του λαού από τις Ιουλιανές διατάξεις, μια σειρά νόμων που περιόριζαν τις λαϊκές ελευθερίες, προκάλεσε την Ιουλιανή επανάσταση (1830). Ο Κάρολος παραιτήθηκε υπέρ του ανήλικου εγγονού του, Κόμη του Σαμπόρ, μετά και από την ταυτόχρονη παραίτηση του μεγαλύτερου γιου του και κατέφυγε στην Αγγλία.

Ο εγγονός του βασίλευσε μόνο 7 μέρες και στη συνέχεια το Κοινοβούλιο ανακήρυξε βασιλιά το μακρινό εξάδελφο του, Λουδοβίκο Φίλιππο, από τον Οίκο της Ορλεάνης.

Κατόπιν εγκαταστάθηκε στην Τσεχία, όπου και πέθανε από χολέρα. Ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Γαλλίας από τον κύριο κλάδο του Οίκου των Βουρβόνων.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε το 1773 τη Μαρία Θηρεσία, κόρη του Βίκτωρα Αμεδαίου Γ΄ της Σαρδηνίας, και είχε τέκνα:

  • Λουδοβίκος Αντώνιος (1775 - 1844), Δούκας του Ανγκουλέμ. Έγινε βασιλιάς της Γαλλία για σχεδόν 20 λεπτά ως Λουδοβίκος ΙΘ΄.
  • Σοφία (1776 - 1783), Κυρία του Αρτουά.
  • Κάρολος Φερδινάνδος (1778 - 1820), Δούκας τού Μπερρύ.
  • Μαρία Θηρεσία (6 Ιανουαρίου - 22 Ιουνίου 1783), Κυρία της Ανγκουλέμ.
Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας
Νεότερος κλάδος του Καπετιδική δυναστεία
Γέννηση: 9 Οκτωβρίου 1757 Θάνατος: 6 Νοεμβρίου 1836
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Λουδοβίκος ΙΗ'
Βασιλιάς της Γαλλίας και της Ναβάρρας
16 Σεπτεμβρίου 1824 – 2 Αυγούστου 1830
Διάδοχος
Λουδοβίκος Φίλιππος
ως Βασιλιάς των Γάλλων
Τίτλοι σε διεκδίκηση
Κενό
Τελευταίος που έφερε τον τίτλο ήταν
Λουδοβίκος ΙΗ'
— ΚΑΤ' ΟΝΟΜΑ —
Βασιλιάς της Γαλλίας και της Ναβάρρας
9 Αυγούστου 1830 – 6 Νοεμβρίου 1836
Λόγος της αποτυχίας διαδοχής:
Ιουλιανή Επανάσταση
Διάδοχος
Λουδοβίκος ΙΘ'