Μεθανοϋλοφθορίδιο
Μεθανοϋλοφθορίδιο | |||
---|---|---|---|
Γενικά | |||
Όνομα IUPAC | Μεθανοϋλοφθορίδιο | ||
Άλλες ονομασίες | Φορμυλοφθορίδιο | ||
Χημικά αναγνωριστικά | |||
Χημικός τύπος | CHFO | ||
Μοριακή μάζα | 48,02 amu | ||
Σύντομος συντακτικός τύπος |
HCOF | ||
Αριθμός CAS | 1493-02-3 | ||
SMILES | FC=O | ||
InChI | 1S/CHFO/c2-1-3/h1H | ||
PubChem CID | 15153 | ||
ChemSpider ID | 14424 | ||
Δομή | |||
Διπολική ροπή | 2,02 D | ||
Φυσικές ιδιότητες | |||
Σημείο τήξης | -142 °C | ||
Σημείο βρασμού | –29 °C | ||
Διαλυτότητα στο νερό |
διασπάται | ||
Διαλυτότητα σε άλλους διαλύτες |
χλωράνθρακες, φρεόν | ||
Χημικές ιδιότητες | |||
Επικινδυνότητα | |||
Τοξικό | |||
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
Το μεθανοϋλοφθορίδιο ή φορμυλοφθορίδιο με χημικό τύπο HCFO είναι ένα τοξικό αέριο ακυλαλογονίδιο. Πρωτοαναφέρθηκε το 1934[1].
Δομή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το μόριο του μεθανοϋλοφθορίδιου είναι επίπεδο, τριγωνικό, με το άτομο του άνθρακα στο κέντρο και τα υπόλοιπα άτομα στις κορυφές.
Δεσμοί[2][3] | ||||
Δεσμός | τύπος δεσμού | ηλεκτρονική δομή | Μήκος δεσμού | Ιονισμός |
---|---|---|---|---|
C-H | σ | 2sp2-1s | 107 pm | 3% C- H+ |
C=O | σ | 2sp2-2sp2 | 134 pm | 19% C+ O- |
π | 2p-2p | |||
C-F | σ | 2sp2-2sp3 | 147 pm | 43% C+ F- |
Στατιστικό ηλεκτρικό φορτίο[4] | ||||
F | -0,43 | |||
O | -0,38 | |||
H | +0,03 | |||
C | +0,78 |
Παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1. Με επίδραση Hg2F2 σε άλλο μεθανοϋλοαλογονίδιο (HCOX)[5]:
2. Με επίδραση μεθανικού νατρίου (HCOONa) σε βενζοϋλοφθορίδιο (PhCOF)[6]
- Το βενζοϋλοφθορίδιο παράγεται συνήθως επιτόπου («in situ»), με επίδραση διφθοριούχου καλίου (KHF2) σε βενζοϋλοχλωρίδιο (PhCOCl):
Χημικές ιδιότητες και παράγωγα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αυτοδιάσπαση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υδρόλυση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Με υδρόλυση μετατρέπεται σε μεθανικό οξύ[7]
Αλκοόλυση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αμμωνιόλυση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με επίδραση αμμωνίας (NH3) μετατρέπεται σε μεθαναμίδιο[7]:
Αμινόλυση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1. Με επίδραση πρωτοταγών αμινών (RNH2) μετατρέπεται σε μεθαναλκυλαμίδιο[7]:
2. Με επίδραση δευτεροταγών αμινών (RNHR΄) μετατρέπεται σε μεθανοδιαλκυλαμίδιο:
Επίδραση καρβονικού άλατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με επίδραση μεθανικού νατρίου μετατρέπεται σε ανυδρίτη μεθανικού οξέος[7]:
Επίδραση αρωματικών ενώσεων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Φορμυλιώνει αρωματικών ενώσεων κατά Friedel-Crafts. Π.χ. από βενζόλιο παράγεται βενζαλδεΰδη[8]:
Παραγωγή οργανομαγνησιακής ένωσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με επίδραση μαγνησίου, παρουσία άνυδρου διαιθυλαιθέρα (|Et2O|), παράγεται φορμυλομαγνησιοφθορίδιο[9]:
Αναγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1. Με καταλυτική υδρογόνωση παράγεται μεθανάλη ή και μεθανόλη[10]
2. Με LiAlH4 ή NaBH4 παράγεται απευθείας μεθανόλη[10]::
Επίδραση διαζωμεθανίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με επίδραση διαζωμεθανίου παράγεται τελικά αιθανικό οξύ[11]:
Σημειώσεις και παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Nesmejanow, A. N.; Kahn, E. J. “Über die unmittelbare Synthese von Säure-fluoriden aus Säuren und die Herstellung von Formylfluorid” Chemische Berichte. 1934, volume 67, page 370-373. DOI: 10.1002/cber.19340670303
- ↑ Τα δεδομένα προέρχονται εν μέρει από το «Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, Σελ. 34.
- ↑ LeBlanc, Jr., O. H.; Laurie, V. W.; Gwinn, W. D. “Microwave Spectrum, Structure, and Dipole Moment of Formyl Fluoride” The Journal of Chemical Physics 1960, volume 33, pp. 598-600.
- ↑ Υπολογισμένο βάση του ιονισμού από τον παραπάνω πίνακα
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 185, §7.2.8.
- ↑ Olah, G. A.; Ohannesian, L.; Arvanaghi, M, ”Formylating Agents” Chemical Reviews, 1987, volume 87, pp 671 - 686. DOI: 10.1021/cr00080a001
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 302, §13.5.1.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 302, §13.5.2.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 187, §7.3.5, R = HCO, X = F.
- ↑ 10,0 10,1 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 302, §13.5.3.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 302, §13.5.4.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
- Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
- Δημήτριου Ν. Νικολαΐδη: Ειδικά μαθήματα Οργανικής Χημείας, Θεσσαλονίκη 1983.