Κώστας Γιαννίδης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Κώστας Γιαννίδης | |
|---|---|
 Ο Κωνσταντινίδης (δεξιά) με τον Γιάννη Νικολαΐδη (αριστερά). | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κώστας Γιαννίδης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | Ιωάννης Κωνσταντινίδης 21 Αυγούστου 1903[1] Σμύρνη |
| Θάνατος | 17 Ιανουαρίου 1984 (80 ετών) Αθήνα |
| Ψευδώνυμο | Κώστας Γιαννίδης |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[2] Ελληνικά[2] |
| Σπουδές | Ωδείο του Στερν Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | τραγουδιστής ηθοποιός συνθέτης[3] διευθυντής ορχήστρας πιανίστας συνθέτης μουσικών θεμάτων για κινηματογραφικές ταινίες |
Ο Ιωάννης Κωνσταντινίδης (21 Αυγούστου 1903, Σμύρνη – 17 Ιανουαρίου 1984, Αθήνα),[4] γνωστός και ως Κώστας Γιαννίδης, ήταν Έλληνας Μικρασιάτης συνθέτης στο χώρο του ελαφρού τραγουδιού, ενώ με το πραγματικό του επώνυμο υπέγραφε τα έργα του στη συμφωνική μουσική.[5] Ο Κώστας Γιαννίδης ήταν ένας από τους πλέον διακεκριμένους Έλληνες συνθέτες, διευθυντές ορχήστρας και πιανίστες.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Σμύρνη τον Αύγουστο του 1903. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια, η οποία λίγο πριν την καταστροφή της Σμύρνης ήλθε στην Ελλάδα. Στη Σμύρνη, έκανε τα πρώτα μαθήματα μουσικής με τον Δ. Μιλανάκη.[6] Ο ίδιος συνέχισε τις μουσικές σπουδές του στη Γερμανία σε πιάνο και σύνθεση, στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία του Βερολίνου και στο Ωδείο Στερν (1923-1931). Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε στο ελληνικό μουσικό θέατρο ως μαέστρος και συνθέτης την περίοδο 1932-1950, όπου και παρουσιάστηκε με το ψευδώνυμο Κώστας Γιαννίδης, που δημιούργησε αναστρέφοντας το ονοματεπώνυμό του.
Ο Κώστας Γιαννίδης παρουσίασε πολλά έργα, οπερέτες (περίπου 50), μουσικές κωμωδίες και πολλές επιθεωρήσεις. Διατέλεσε διευθυντής του τμήματος ελαφράς μουσικής του ΕΙΡ την περίοδο 1946-1952, καθώς και μουσικός διευθυντής στην ΥΕΝΕΔ την περίοδο 1952-1960.
Έχει γράψει συμφωνικά έργα, κομμάτια για πιάνο, μουσική δωματίου και πολλά τραγούδια. Είχε πάρει μέρος σε κριτικές επιτροπές διάφορων φεστιβάλ ελαφρού τραγουδιού, όπως της Θεσσαλονίκης μεταξύ 1962-1967, του Σπλιτ το 1968, της Βουλγαρίας μεταξύ 1971-1975, της Λιουμπλιάνας το 1974, κ.ά.
Τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο του Φεστιβάλ Μεσογειακού Τραγουδιού της Βαρκελώνης με το εξαίρετο τραγούδι του «Ξύπνα αγάπη μου» (1960) που ερμήνευσε η Νάνα Μούσχουρη, με το Γ΄ Βραβείο του επόμενου έτους με το τραγούδι «Τα δυο σου γκρίζα ματάκια» που ερμήνευσε η Άντζελα Ζήλεια, καθώς και με το Α΄ Βραβείο στο 1ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Αλυσίδες» (1962) που ερμήνευσε η Καίτη Μπελίντα. Στον ελληνικό κινηματογράφο είχε αναλάβει τη μουσική επένδυση σε επτά ταινίες.
Ο Κώστας Γιαννίδης υπήρξε μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και της Ένωσης Μουσουργών Ελλάδος. Μιλούσε γαλλικά και γερμανικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών. Πέθανε στην Αθήνα στις 17 Ιανουαρίου του 1984, μία μέρα πριν από τον Βασίλη Τσιτσάνη, με συνέπεια σε δύο μέρες η χώρα να χάσει δύο σημαντικές προσωπικότητες της μουσικής.
Σημαντικότερα από τα 100 περίπου τραγούδια του, που είχαν σχεδόν όλα μεγάλη επιτυχία, είναι τα: «Συγγνώμη σου ζητώ, συγχώρεσέ με», «Κάποιο μυστικό», «Καλό σου ταξίδι», «Θα 'ρθω μια νύχτα με φεγγάρι», «Λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου», «Λες και ήταν χτες», «Σπιτάκι μου παλιό», «Σαν κι απόψε», «Ερι-Ερήνη», «Το τραγούδι της Μαρίνας», «Λες και δεν είν' αλήθεια», «Όταν γυρίζουν τα χελιδόνια» (που υπήρξε και σπουδαία θεατρική παράσταση στο θέατρο Βέμπο), «Τα δικά σου τα μάτια», «Πάμε σαν άλλοτε», «Για σένα μονάχα», «Εκείνοι που δεν κλάψανε», «Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα», «Βαρκαρόλα», «Κοιμήσου», «Όλο μου λες πως πια δε μ' αγαπάς», «Μη φύγεις», «Πέρσι τέτοιον καιρό», «Ας σταματήσουμε ως εδώ», «Θα σε πάρω, θα με πάρεις», «Ζητώ να σε ξεχάσω», «Σ' αγαπώ», «Ο Γιάννος κι η Παγώνα», «Του Γιάννου η φλογέρα», «Μια γυναίκα», «Έτσι είν' η ζωή μωρό μου», «Ο κουμπάρος κι η κουμπάρα», κ.λπ.
Έγραψε επίσης μουσική για εφτά ταινίες: Η προσφυγοπούλα (1938), Μαρίνα (1947), Μαντάμ Σουσού (1948), Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948), Τελευταία αποστολή (1949), Ο μεθύστακας (1950), Γυναίκες δίχως άντρες (1954). Τέλος, έγραψε κι ένα τουλάχιστον ρεμπέτικο τραγούδι, το περίφημο «Το τάβλι» ή «Τα νέα της Αλεξάνδρας», σε δικούς του στίχους.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 15045168s. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb15045168s. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά) Musicalics. 87707. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2022.
- ↑ Letellier, Robert Ignatius (19 Οκτωβρίου 2015). Operetta: A Sourcebook, Volume II. Newcastle: Cambridge Scholars Publishing. σελ. 1265. ISBN 978-1-4438-8508-9.
- ↑ «ΠΡΟΣΩΠΟ – Βιβλιοnet» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ ΤΣΙΑΟΥΣΙΔΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ (2008). ΥΦΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ «22 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΧΟΡΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ» ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ. Άρτα: ΤΕΙ Ηπείρου. σελ. 10.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Who's Who 1979" σ. 341.