Καλλιστράτι Κοζάνης
Καλλιστράτι | |
---|---|
Διοίκηση | |
Χώρα | Ελλάδα |
Περιφέρεια | Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας |
Δήμος | Δήμος Βοΐου |
Γεωγραφία | |
Γεωγραφικό διαμέρισμα | Μακεδονία |
Νομός | Κοζάνης |
Υψόμετρο | 681 |
Πληθυσμός | |
Μόνιμος | 8 |
Έτος απογραφής | 2021 |
Πληροφορίες | |
Ταχ. κώδικας | 500 01 |
Το Καλλιστράτι ανήκει στη τοπική Κοινότητα Αηδονοχωρίου του πρώην Δήμου Νεάπολης. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Βοΐου και στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.
Το Καλλιστράτι έχει υψόμετρο 681 μέτρα, σε γεωγραφικό πλάτος 40.2915578542 και γεωγραφικό μήκος 21.3662113562. Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νομού και 56 χλμ. δυτικά της πόλης της Κοζάνης.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οθωμανική Αυτοκρατορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με ορισμένες απόψεις, πιστεύεται ότι ο οικισμός ιδρύθηκε γύρω στο 1800 από έποικους από την Ήπειρο και την Κεντρική Ελλάδα.
Στα τέλη του 19ου αιώνα το Καλλιστράτι ήταν ένα ελληνικό χωριό στην Ανασελίτσα, που ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Vassil Kanchov το 1900, ζούσαν στο Καλλιστράτι 100 Ελληνες Χριστιανοί. Στις αρχές του 20ου αιώνα, το χωριό βρισκόταν υπό την θρησκευτική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης. Την ίδια περίοδο, σύμφωνα με τα στοιχεία του γραμματέα της Βουλγαρικής Εξαρχίας Δημήτρη Μίσεφ στο Καλλιστράτι ζούσαν 100 Έλληνες, ενώ έκθεση του ελληνικού προξενείου Ελασσόνας του 1904, κατέγραψε 110 κατοίκους.
Στην Ελλάδα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Οκτώβριο του 1912, ατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, στο χωριό διεξήχθη μάχη ανάμεσα σε Οθωμανούς και Έλληνες αντάρτες, η οποία οδήγησε στην απελευθέρωση του Καλλιστρατίου[1]. Το επόμενο έτος, η πρώτη ελληνική απογραφή κατέγραψε 127 άτομα.
Μεταβολή πληθυσμού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 100 (1900)
- 110 (1904)
- 127 (1913)
- 45 (1991)
- 45 (2001)
- 44 (2011)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Γιάννη Δ. Τζημοπούλου, Η Απελευθέρωσις της Δυτικής Μακεδονίας από την τουρκική σκλαβιά, Θεσσαλονίκη 1974, σελ. 70 - 73.