Μετάβαση στο περιεχόμενο

Καθαροβούνι Αιτωλοακαρνανίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 39°05′49.37″N 21°07′01.29″E / 39.0970472°N 21.1170250°E / 39.0970472; 21.1170250 Για συνώνυμο οικισμό στην Ελλάδα δείτε το λήμμα: Καθαροβούνι Άρτας

Καθαροβούνι
Καθαροβούνι is located in Greece
Καθαροβούνι
Καθαροβούνι
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα[1]
ΠεριφέρειαΔυτικής Ελλάδας
Περιφερειακή ΕνότηταΑιτωλοακαρνανίας
ΔήμοςΑμφιλοχίας
Δημοτική ΕνότηταΜενιδίου
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΣτερεάς Ελλάδας
ΝομόςΑιτωλοακαρνανίας
Υψόμετρο271
Πληθυσμός
Μόνιμος64
Έτος απογραφής2011
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΚαπαροβούνι (1928)
Ταχ. κώδικας47040
Τηλ. κωδικός+30 26810

Το Καθαροβούνι είναι οικισμός της Στερεάς Ελλάδας στην Περιφερειακή Ενότητα Αιτωλοακαρνανίας.[2][3]

Το Καθαροβούνι βρίσκεται προς τα βόρεια όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Άρτας σε υψόμετρο 200 μέτρα.[2] Απέχει περίπου 40 χλμ. Β. από την Αμφιλοχία και 19 χλμ. ΝΑ. από την Άρτα. Αναφέρεται επίσημα ως ξεχωριστός οικισμός το 1928 να ανήκει στην τότε κοινότητα Φλωριάδας με την ονομασία Καπαροβούνι.[4] Πιθανότατα το τοπωνύμιο είναι λατινικής προέλευσης από το λήμμα Capo που σημαίνει ύψωμα ή το παράγωγό του Cappara το οποίο περιγράφει δοσοληψίες με την μέθοδο της προκαταβολής. Το χωριό απουσιάζει από όλες τις επόμενες απογραφές μέχρι το 1971 που είναι και η πρώτη φορά που συναντούμε την τωρινή του ονομασία. Στην απογραφή του 1971 το Καθαροβούνι έφτασε στην πληθυσμιακή ακμή του καθώς αριθμούσε 150 κατοίκους[5]. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης μαζί με άλλους οικισμούς αποτελούν την Τοπική Κοινότητα Φλωριάδας που ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Μενιδίου του Δήμου Αμφιλοχίας και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 64 κατοίκους[6].

Είναι κτισμένο στο βορειοδυτικό άκρο της πάλαι ποτέ Επαρχίας Βάλτου, νότια των πρώτων συνόρων του Ελληνικού Κράτους από τον Αμβρακικό Κόλπο στον Παγασητικό Κόλπο, όπως αυτά ορίστηκαν από την συνθήκη Καλεντέρ Κιοσκ το 1832. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε πως είναι ένα από τα πρώτα ακριτικά χωριά της Ελλάδας, καθώς για πάνω από πενήντα έτη, βρισκόταν στην παραμεθόριο μεταξύ Ελλάδας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τα σύνορα όριζε το Φλωριαδίτικο ποτάμι που μέχρι και σήμερα αποτυπώνει τα όρια μεταξύ της Περιφερειακής Ενότητας Άρτας και Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλοακαρνανίας.

Το Καθαροβούνι στα ανατολικά "φιλοξενεί" ημιορεινούς όγκους που αποτρέπει την οπτική επαφή με την υπόλοιπη Βαλτινή επικράτεια. Αυτό όμως "αποζημειώνεται" στα δυτικά καθώς υπάρχει τέλεια ορατότητα του Αμβρακικού Κόλπου.

Στα νοτιοδυτικά του χωριού βρίσκεται η θέση "Εθνικά", άλλη μια απόδειξη του διαχωρισμού των δύο εθνών και των συνόρων που βρίσκονταν στην περιοχή.

Ο συγγραφέας Δημήτριος Φ. Καρατζένης κάνει μία σύντομη αναφορά στο Καθαροβούνι περιγράφοντας την τοποθεσία στην οποία έλαβε χώρα μία σύγκρουση μεταξύ των ανδρών του Γώγου Μπακόλα και του στρατεύματος του Ισμαήλ. ..." Τούτο έπραξε, είτε διότι αντελήφθη ικανήν συγκέντρωσιν στρατευμάτων προς την κατεύθυνσιν της "Παλιοκούλιας", είτε διότι η πορεία έως εκεί, την Συκούλαν, ήτο τέχνασμα, είτε τέλος, διότι η οδός αύτη ήτο η πλέον έως εκέι βατή, την οποίαν έπρεπε να ακολουθήσει τακτικός στρατός. Το απ' ευθείας, από Κομπότι προς Αγίαν Παρασκευήν και Λαγκάδαν μονοπάτι, δια της θέσεως "Καθαροβούνι" ήτο στενόν και ανώμαλον και δεν διευκόλυνε τας κινήσεις του στρατού του."[7]

Στο χωριό απαντά τοπωνύμιο "Ταμπούρια", που μαρτυρά την διεξαγωγή κάποιας μάχης ή την οχύρωση κάποιου στρατεύματος εκεί. Δεν υπάρχουν ωστόσο ιστορικές πηγές για κάποιο συγκεκριμένο πολεμικό γεγονός εκεί.

Το Καθαροβούνι αποτελούσε παραδοσιακά τόπο διαχείμασης των κατοίκων της ανατολικής περιοχής της Φλωριάδας. Κάτοικοι από την Παλαιά Φλωριάδα και το Λιάσκοβο επέλεγαν να περάσουν στο Καθαροβούνι τους κρύους μήνες καθώς το χωριό διαθέτει ένα ξηρό κλίμα με αρκετή ηλιοφάνεια.[8] Η κατεύθυνση δε που είναι κτισμένος ο οικισμός του επιτρέπει να δέχεται το φως του ήλιου πολλές ώρες κάθε ημέρα.

Αξιοθέατα - σημεία ενδιαφέροντος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λιθόστρωτο μονοπάτι "Τρία Δέντρα"

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ιστορικό αυτό μνημείο, αποτελεί μια δια ζώσης σύνδεση με το παρελθόν. Συνδέει τον επαρχιακό δρόμο Κομποτίου-Πατιοπούλου με το εικονοστάσι του Αγίου Νικολάου. Είναι επισφαλές να ορίσουμε την χρονολογία προέλευσης του. Είναι δεδομένο από μαρτυρίες πως η διαδρομή ήταν χαραγμένη ήδη από τον 17ο αιώνα καθώς εξυπηρετούσε την επικοινωνία και το εμπόριο μεταξύ της Άρτας και του Ορεινού Βάλτου. Κάποιες αναφορές κάνουν λόγο ακόμα και για το 15ο αιώνα όταν και η Αγία Θεοδώρα βασίλισσα της Άρτας, διέσχισε αυτή τη διαδρομή ώστε να επισκεφθεί το Όρος Καλάνα όπου εκοιμήθη ο Άγιος Ανδρέας ο Ερημίτης.

Το ίδιο μονοπάτι χρησιμοποίησε σύμφωνα με μαρτυρίες ο Βασιλιάς Όθωνας το 1836, όταν και επισκέφθηκε τη Φλωριάδα ώστε να καθησυχάσει τους Βαλτινούς σε μία εξέγερση ενάντια στην Βαυαρική αρχή.[7]

Η λιθόστρωση είναι επίσης άγνωστο το πότε υλοποιήθηκε. Πιθανότατα να διενεργήθηκαν περισσότερες από μια με την τελευταία παρέμβαση να τοποθετείται στα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Οι λίθοι τοποθετούνταν με "σφήνωμα" ώστε να αποτρέπουν τα άλογα να βουλιάζουν στη λάσπη.

Σήμερα έχει διασωθεί ένα μικρό τμήμα της λιθόστρωσης ενώ το μονοπάτι έχει εξαιρετική θέα του χωριού και της θάλασσας. Το μήκος του είναι περίπου 400 μέτρα και στη συνέχεια του συνδέεται με τα υπόλοιπα χωριά.

Παρατηρητήριο - Κιόσκι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το "κιόσκι".

Το κιόσκι αποτελεί προορισμό για όλους όσοι θέλουν να απολαύσουν την μαγευτική θέα του χωριού. Είναι κτισμένο με λαξευμένη πέτρα και έχει ένα υπέροχο σκίαστρο με παγκάκια για ξεκούραση. Από εδώ μπορεί κάποιος να δει στα βόρεια το Φωτεινό και στα βορειοδυτικά την πόλη της Άρτας. Στα δυτικά απλώνεται ο κάμπος της Άρτας ενώ στο βάθος διακρίνεται ο Αμβρακικός Κόλπος, η Πρέβεζα και το Άκτιο. Λίγο πιο νοτιοδυτικά αντικρίζουμε το Φάρο της Κόπραινας και στον ορίζοντα ξεπροβάλει η Λευκάδα. Στα νότια δεσπόζει το Μακρυνόρος ενώ βάθος το Όρος Περγαντί.

Ι. Ν. Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εκκλησία αποπερατώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και είναι αφιερωμένη στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Βρίσκεται σε έναν από τους λόφους του χωριού και είναι οκταγωνικού ρυθμού, η μοναδική με τρούλο στην Τοπική Κοινότητα Φλωριάδας. Αποτελέι ένα από τα στολίδια του Καθαροβουνίου που καλωσορίζει τον επισκέπτη στη δυτική είσοδο του χωριού.

Το δάσος καταλαμβάνει μια έκταση 635 στρεμμάτων και καταλαμβάνει το βόρειο ακατοίκητο τμήμα του χωριού. Αποτελείται από αριές, κουμαριές, πουρνάρια, φτελιές, πλατάνια, ρείκια, μυρτιές και άλλα. Φιλοξενεί τεράστιο μέρος της τοπικής πανίδας όπως ζαρκάδια, αγριογούρουνα, αλεπούδες σκίουρους, διάφορα είδη ερπετών και αμφιβίων και πολλά είδη πουλιών όπως κότσυφες, γεράκια, τσαλαπετεινούς, μελισσοφάγους και άλλα.

Υπαίθριο γήπεδο καλαθοσφαίρισης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το γήπεδο μπάσκετ βρίσκεται στο κέντρο του οικισμού και διαθέτει μία μπασκέτα και τσιμεντένιο δάπεδο. Εκεί οι αθλούμενοι έχουν την ευκαιρία να επιδίδονται στο αγαπημένο τους άθλημα ενώ οι μικρότερες ηλικίες έχουν την ευκαιρία να διασκεδάσουν στην παιδική χαρά που βρίσκεται στον ίδιο χώρο.

  1. (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
  2. 2,0 2,1 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 31. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 144. 
  3. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. 15. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 222. 
  4. «Καθαροβούνι Αιτωλοακαρνανίας». Διοικητικές μεταβολές των ΟΤΑ. Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2024. 
  5. Κραμπή, Γιάννη (2015). Η Φλωριάδα και τα τοπωνύμια της. Αθήνα: Open Line. σελ. 46. 
  6. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού Αρχειοθετήθηκε 2021-10-04 στο Wayback Machine.», σελ. 10716 (σελ. 242 του pdf)
  7. 7,0 7,1 Φ. Καρατζένης, Δημήτριος (1978). ΓΩΓΟΣ ΜΠΑΚΟΛΑΣ. Ιωάννινα: Εταιρία Ηπειρωτικών Μελετών. σελ. 23, 24, 25. 
  8. Καλαμπόκης, Θωμάς Π. (2008). ΦΛΩΡΙΑΔΑ, Ένα χρονικό μέσα στο χρόνο. Αθήνα: ΚΑΛΑΜΠΟΚΗΣ. σελ. 17, 78. ISBN 978960930564-8. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]