Πετρώνα Αιτωλοακαρνανίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 38°55′33″N 21°24′31″E / 38.92583°N 21.40861°E / 38.92583; 21.40861

Πετρώνα
Το κέντρο της Πετρώνας με την εκκλησία της Παναγίας (Κοίμηση της Θεοτόκου)
Πετρώνα is located in Greece
Πετρώνα
Πετρώνα
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΔυτικής Ελλάδας
Περιφερειακή ΕνότηταΑιτωλοακαρνανίας
ΔήμοςΑμφιλοχίας
Δημοτική ΕνότηταΙνάχου
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΣτερεάς Ελλάδας
ΝομόςΑιτωλοακαρνανίας
Υψόμετρο214
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΜπουνίκεβος
Ταχ. κώδικας300 17
Τηλ. κωδικός26350

Η Πετρώνα είναι οικισμός της Στερεάς Ελλάδας στην Περιφερειακή Ενότητα Αιτωλοακαρνανίας και τον Δήμο Αμφιλοχίας.[1][2]

Γενικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Πετρώνα παλιότερα ονομαζόταν Μπουνίκεβος[3]. Συνδέεται οδικά τόσο με το Αγρίνιο όσο και την Αμφιλοχία. Κόμβος μεταξύ Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας πριν την τεχνητή λίμνη Κρεμαστών βρίσκεται ανάμεσα στους ποταμούς Αχελώο και Ίναχο, περιβάλλεται από την οροσειρά της Κανάλας και την οροσειρά της Πεντάλφας.

Το χωριό, παλιότερα το αποτελούσαν τέσσερις συνοικισμοί, οι οποίοι ήταν: ο συνοικισμός της Υπαπαντής, της Κατσιάδας, των Βαρκών και της Βέργας με το ανακαινισμένο (2007) πέτρινο μονότοξο γεφύρι της Βέργας[4].

Η κύρια οικονομική πηγή των μόνιμων κατοίκων είναι τα αγροτικά προϊόντα και η κτηνοτροφική παραγωγή. Το ζωικό κεφάλαιο είναι ένα από τα μεγαλύτερα της περιοχής. Ωστόσο ελάχιστες είναι οι σύγχρονες μονάδες ανάπτυξης της κτηνοτροφίας και επεξεργασίας της κτηνοτροφικής παραγωγής.

Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με τους οικισμούς Κατσιάδες, Βαρκό Κυπριό, Ρίγανη, Υπαπαντή αποτελούν την Τοπική Κοινότητα Πετρώνας που υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Ινάχου του Δήμου Αμφιλοχίας και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 152 κατοίκους, ενώ ως οικισμός 71[5]. Με βάση την απογραφή 2001 ο πληθυσμός του δημοτικού διαμερίσματος ήταν 232 κάτοικοι και του οικισμού 126.

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εμφανίζεται το 1836 ως συνοικισμός του τότε Δήμου Φυτείας της επαρχίας Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας με την ονομασία Μπονίκοβον. Το έτος 1840 εμφανίζεται με την ονομασία Μπονίκοβον ή Μπονίτζοβον και υπάγεται στο Δήμο Ιδομένης. Το έτος 1845 μετονομάζεται σε Μπονίκεβος. Το 1928 μετονομάζεται από Μπονίκεβος σε Πετρώνα κι ένα χρόνο αργότερα προσαρτάται στην κοινότητα Αλευράδας, από την οποία αποσπάται και αναγνωρίζεται το 1933 ως αυτόνομη κοινότητα[6].

Από το Μπονίκεβο κατάγονταν πολλά μέλη της οικογένειας Γεωργούση, που έλαβαν μέρος στον αγώνα για ανεξαρτησία της Ελλάδας (1821-1829), όπως ο Γεωργούσης Κων/νος (φιλικός), οι Γεωργούσης Αποστόλης, Γιώργης και Κώστας (οπλαρχηγός). Επίσης αναφέρονται και οι αγωνιστές Μπαλάφας Νικόλαος και Αλεξάκης Δημήτριος.

Στη διάρκεια της γερμανοϊταλικής κατοχής πολλοί κάτοικοι της Πετρώνας έλαβαν μέρος στην εθνική αντίσταση. Μεταξύ αυτών ξεχώρισε ο οπλαρχηγός του Ε.Δ.Ε.Σ. Αθανάσιος Μπρέσιακας, που έλαβε μέρος σε σημαντικές μάχες.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Φ.Ε.Κ. 22/18-12-1840 & 378/1-12-1933, Τεύχος Α΄
  • Εγκυκλοπαίδεια "Δομή" - Τόμος 28 σελ.67 - Εκδόσεις Τεγόπουλος - Μανιατέας - Αθήνα 1996
  • Σταματελάτος Μ. & Βάμβα Φ. - Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας - ΄Εκδοση εφημερίδας "Το Βήμα " - Αθήνα 2006
  • Παπαϊωάννου Κώστας - Αλευράδα - Αθήνα 2007 (ISBN 978-960-631-817-7)
  • Τέλωνας Νικόλαος - Οι Πρόμαχοι της Πατρίδος Βαλτινοί Αγωνιστές του '21. - Αμφιλοχία 2004

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Πετρώνα Αιτωλοακαρνανίας». Διοικητικές μεταβολές των ΟΤΑ. Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2024. 
  2. «Γνωρίστε την Πετρώνα του Βάλτου». https://www.agriniopress.gr/. 7 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2024.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |website= (βοήθεια)
  3. «Πανδέκτης: Bonikevos -- Petrona». pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2019. 
  4. «Γεφύρι Της Βέργας | Τα Πέτρινα Γεφύρια της Ελλάδος». www.petrinagefiria.com. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2019. 
  5. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10716 (σελ. 242 του pdf)
  6. «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2019.