Μετάβαση στο περιεχόμενο

Θεοδώριχος της Φλάνδρας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Θεοδώριχος της Φλάνδρας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση12ος αιώνας
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςDamsel of Cyprus
ΓονείςΦίλιππος της Αλσατίας

Ο Τιερύ, γαλλ. Thierry of Flanders, παλαιά γαλλ. Tyerri de Flandres [1], λατιν. Theodoricus de Flandria, [2] (άκμασε 1197-1207) από τον Οίκο της Λωρραίνης ήταν Φλαμανδός ευγενής και σταυροφόρος, που δραστηριοποιήθηκε γύρω στο 1204.

Ο Βαλδουίνος Α΄, λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης, και εξάδελφος του Τιερύ.

Ο Τιερύ ήταν νόθος γιος του Φιλίππου Α΄ κόμη της Φλάνδρας και ως εκ τούτου εξάδελφος του Bαλδουίνου Θ΄ κόμη της Φλάνδρας, του οποίου η μητέρα Μαργαρίτα Α΄, ήταν αδελφή του Φιλίππου Α΄. Ωστόσο στις επίσημες πράξεις του, ο Βαλδουίνος Θ΄ αναφερόταν γενικά στον Φίλιππο ως «ο ανιψιός μου». Ο Τιερύ δεν είχε κανέναν τίτλο και χαρακτηριζόταν απλώς ως "γιος του κόμη Φιλίππου". [2] Ο ομώνυμος πάππος του, ο Τιερί κόμης της Φλάνδρας, ήταν διακεκριμένος σταυροφόρος· ο πατέρας του Φίλιππος Α΄ είχε αποβιώσει στην Γ΄ Σταυροφορία το 1191. [3]

Τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο του 1197 ο Tιερύ ήταν μάρτυρας της συνθήκης συμμαχίας μεταξύ του Βαλδουίνου Θ΄ και του Ριχάρδου Α΄ της Αγγλίας. Ακολουθώντας τον ηγέτη εξάδελφό του, εντάχθηκε στη Δ΄ Σταυροφορία το 1202 και ήταν ένας από τους διοικητές του φλαμανδικού στόλου μαζί με τον Ιωάννη Β΄ του Νεσλ και τον Νικόλαο του Μαιγύ. [2] Αυτός και ο Βαλδουίνος Θ΄ βρισκόταν ακόμη στη Φλάνδρα τον Απρίλιο του 1202. [4] Ο στόλος του Τιερύ απέπλευσε το καλοκαίρι του 1202, επιτέθηκε σε μία ανώνυμη μουσουλμανική πόλη στην αφρικανική ακτή και διαχείμασε στη Μασσαλία. [5] Κατά τη διάρκεια αυτής της στάσης στη Μασσαλία, ο Tιερύ νυμφεύτηκε τη «δεσποσύνη της Κύπρου», την κόρη και κληρονόμο του Ισαάκιου Κομνηνού Καματηρού ηγεμόνα της Κύπρου. [6] Ήταν ο δεύτερος σύζυγός της, μετά την αποτυχία του γάμου της με τον Ραϋμόνδο ΣΤ΄ κόμη της Τουλούζης. Αυτή μάλλον ήλπιζε να ανακτήσει την κληρονομιά της με τη σταυροφορία. [4] Η μόνη πηγή γι' αυτόν τον γάμο είναι το Χρονικό του Ερνούλ και του Μπερνάρντ του Θησαυροφύλακα. [6] Στη Μασσαλία ο στόλος έλαβε νέα για την προγραμματισμένη επίθεση στην Κωνσταντινούπολη και ο Βαλδουίνος Θ΄ διέταξε να συναντηθούν στη Μεθώνη. Όμως ο Τιερύ, αγνοώντας αυτή την παραγγελία, πήγε κατευθείαν προς τους Αγίους Τόπους. [2]

Ο φλαμανδικός του στόλος σταμάτησε στην Κύπρο, [4] όπου ο Τιερύ, με την υποστήριξη των φλαμανδών ιπποτών, πίεσε τον Aμωρί της Κύπρου να του παραδώσει το βασίλειο. Ο Aμωρί αρνήθηκε και τον διέταξε να φύγει από το βασίλειό του, οπότε ο Tιερύ, καθώς ο Aμωρί κατείχε επίσης το βασίλειο της Ιερουσαλήμ, πήγε στο βασίλειο της Μικράς Αρμενίας (Κιλικίας) και μπήκε στην υπηρεσία του βασιλιά Λέοντα Β΄. [6] Η Κιλικία ήταν η πατρίδα της πεθεράς του, η οποία ήταν κόρη του Θόρου Β΄ πρίγκιπα της Αρμενίας. [7]

Ο Tιερύ και η σύζυγός του πήγαν στην Κωνσταντινούπολη κάποια στιγμή μετά την αυτοκρατορική στέψη του Βαλδουίνου το 1204. [2] Δεν πιστοποιείται εκεί μέχρι το 1207, αλλά ο συνάδελφός του, Νικόλαος του Μαιγύ, ήταν σίγουρα εκεί το 1204. [6] Αναφορές από τον Άραβα χρονογράφο Ibn Ο al-Athīr δείχνουν ότι οι Λατίνοι αυτοκράτορες στην Κωνσταντινούπολη ίσως να ήλεγχαν την Κύπρο κατά τη διάρκεια της ανηλικιότητας του διαδόχου του Αμωρί, του Ούγου Α΄, από το 1205 έως το 1210, γεγονός που μπορεί να συνδέεται με την παρουσία στην Κωνσταντινούπολη του Τιερύ ως διεκδικητή του θρόνου της Κύπρου. [8] Τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο του 1207 ο Τιερύ, ο εξάδελφός του Eυστάθιος και ο Ανσώ ντε Καγιέ στάλθηκαν από τον αυτοκράτορα Ερρίκο για να επιτεθούν στη Βουλγαρία. Αυτό το επεισόδιο, που κατέγραψε ο Γοδεφρείδος του Βιλλαρντουέν, είναι το τελευταίο που είναι γνωστό γι' αυτόν. [2] [1]

Νυμφεύτηκε περί το 1203 την κόρη του Ισαακίου Κομνηνού Καματηρού ηγεμόνα της Κύπρου. Δεν απέκτησαν απογόνους.

  1. 1,0 1,1 Rudt de Collenberg 1968, σελ. 173.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Longnon 1978, σελ. 145.
  3. Rudt de Collenberg 1968, σελ. 170.
  4. 4,0 4,1 4,2 Rudt de Collenberg 1968, σελ. 171.
  5. Queller, Compton & Campbell 1974, σελ. 454ff.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 Van Tricht 2011, σελ. 440.
  7. Van Tricht 2011, σελ. 438n.
  8. Van Tricht 2011.
  • Longnon, J. (1978). Les compagnons de Villehardouin: Recherches sur les croisés de la quatrième croisade. Librairie Droz.
  • Queller, D. E.; Compton, T. K.; Campbell, D. A. (1974). "The Fourth Crusade: The Neglected Majority". Speculum. 49 (3): 441–465. doi:10.2307/2851751.
  • Rudt de Collenberg, W. H. (1968). "L'empereur Isaac de Chypre et sa fille (1155–1207)". Byzantion. 38 (1): 123–179.
  • Van Tricht, Filip (2011). The Latin Renovatio of Byzantium: The Empire of Constantinople (1204–1228). Brill.