Θεοδώριχος της Φλάνδρας
| Θεοδώριχος της Φλάνδρας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12ος αιώνας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Damsel of Cyprus |
| Γονείς | Φίλιππος της Αλσατίας |
Ο Τιερύ, γαλλ. Thierry of Flanders, παλαιά γαλλ. Tyerri de Flandres [1], λατιν. Theodoricus de Flandria, [2] (άκμασε 1197-1207) από τον Οίκο της Λωρραίνης ήταν Φλαμανδός ευγενής και σταυροφόρος, που δραστηριοποιήθηκε γύρω στο 1204.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Τιερύ ήταν νόθος γιος του Φιλίππου Α΄ κόμη της Φλάνδρας και ως εκ τούτου εξάδελφος του Bαλδουίνου Θ΄ κόμη της Φλάνδρας, του οποίου η μητέρα Μαργαρίτα Α΄, ήταν αδελφή του Φιλίππου Α΄. Ωστόσο στις επίσημες πράξεις του, ο Βαλδουίνος Θ΄ αναφερόταν γενικά στον Φίλιππο ως «ο ανιψιός μου». Ο Τιερύ δεν είχε κανέναν τίτλο και χαρακτηριζόταν απλώς ως "γιος του κόμη Φιλίππου". [2] Ο ομώνυμος πάππος του, ο Τιερί κόμης της Φλάνδρας, ήταν διακεκριμένος σταυροφόρος· ο πατέρας του Φίλιππος Α΄ είχε αποβιώσει στην Γ΄ Σταυροφορία το 1191. [3]
Τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο του 1197 ο Tιερύ ήταν μάρτυρας της συνθήκης συμμαχίας μεταξύ του Βαλδουίνου Θ΄ και του Ριχάρδου Α΄ της Αγγλίας. Ακολουθώντας τον ηγέτη εξάδελφό του, εντάχθηκε στη Δ΄ Σταυροφορία το 1202 και ήταν ένας από τους διοικητές του φλαμανδικού στόλου μαζί με τον Ιωάννη Β΄ του Νεσλ και τον Νικόλαο του Μαιγύ. [2] Αυτός και ο Βαλδουίνος Θ΄ βρισκόταν ακόμη στη Φλάνδρα τον Απρίλιο του 1202. [4] Ο στόλος του Τιερύ απέπλευσε το καλοκαίρι του 1202, επιτέθηκε σε μία ανώνυμη μουσουλμανική πόλη στην αφρικανική ακτή και διαχείμασε στη Μασσαλία. [5] Κατά τη διάρκεια αυτής της στάσης στη Μασσαλία, ο Tιερύ νυμφεύτηκε τη «δεσποσύνη της Κύπρου», την κόρη και κληρονόμο του Ισαάκιου Κομνηνού Καματηρού ηγεμόνα της Κύπρου. [6] Ήταν ο δεύτερος σύζυγός της, μετά την αποτυχία του γάμου της με τον Ραϋμόνδο ΣΤ΄ κόμη της Τουλούζης. Αυτή μάλλον ήλπιζε να ανακτήσει την κληρονομιά της με τη σταυροφορία. [4] Η μόνη πηγή γι' αυτόν τον γάμο είναι το Χρονικό του Ερνούλ και του Μπερνάρντ του Θησαυροφύλακα. [6] Στη Μασσαλία ο στόλος έλαβε νέα για την προγραμματισμένη επίθεση στην Κωνσταντινούπολη και ο Βαλδουίνος Θ΄ διέταξε να συναντηθούν στη Μεθώνη. Όμως ο Τιερύ, αγνοώντας αυτή την παραγγελία, πήγε κατευθείαν προς τους Αγίους Τόπους. [2]
Ο φλαμανδικός του στόλος σταμάτησε στην Κύπρο, [4] όπου ο Τιερύ, με την υποστήριξη των φλαμανδών ιπποτών, πίεσε τον Aμωρί της Κύπρου να του παραδώσει το βασίλειο. Ο Aμωρί αρνήθηκε και τον διέταξε να φύγει από το βασίλειό του, οπότε ο Tιερύ, καθώς ο Aμωρί κατείχε επίσης το βασίλειο της Ιερουσαλήμ, πήγε στο βασίλειο της Μικράς Αρμενίας (Κιλικίας) και μπήκε στην υπηρεσία του βασιλιά Λέοντα Β΄. [6] Η Κιλικία ήταν η πατρίδα της πεθεράς του, η οποία ήταν κόρη του Θόρου Β΄ πρίγκιπα της Αρμενίας. [7]
Ο Tιερύ και η σύζυγός του πήγαν στην Κωνσταντινούπολη κάποια στιγμή μετά την αυτοκρατορική στέψη του Βαλδουίνου το 1204. [2] Δεν πιστοποιείται εκεί μέχρι το 1207, αλλά ο συνάδελφός του, Νικόλαος του Μαιγύ, ήταν σίγουρα εκεί το 1204. [6] Αναφορές από τον Άραβα χρονογράφο Ibn Ο al-Athīr δείχνουν ότι οι Λατίνοι αυτοκράτορες στην Κωνσταντινούπολη ίσως να ήλεγχαν την Κύπρο κατά τη διάρκεια της ανηλικιότητας του διαδόχου του Αμωρί, του Ούγου Α΄, από το 1205 έως το 1210, γεγονός που μπορεί να συνδέεται με την παρουσία στην Κωνσταντινούπολη του Τιερύ ως διεκδικητή του θρόνου της Κύπρου. [8] Τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο του 1207 ο Τιερύ, ο εξάδελφός του Eυστάθιος και ο Ανσώ ντε Καγιέ στάλθηκαν από τον αυτοκράτορα Ερρίκο για να επιτεθούν στη Βουλγαρία. Αυτό το επεισόδιο, που κατέγραψε ο Γοδεφρείδος του Βιλλαρντουέν, είναι το τελευταίο που είναι γνωστό γι' αυτόν. [2] [1]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε περί το 1203 την κόρη του Ισαακίου Κομνηνού Καματηρού ηγεμόνα της Κύπρου. Δεν απέκτησαν απογόνους.
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Rudt de Collenberg 1968, σελ. 173.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Longnon 1978, σελ. 145.
- ↑ Rudt de Collenberg 1968, σελ. 170.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Rudt de Collenberg 1968, σελ. 171.
- ↑ Queller, Compton & Campbell 1974, σελ. 454ff.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Van Tricht 2011, σελ. 440.
- ↑ Van Tricht 2011, σελ. 438n.
- ↑ Van Tricht 2011.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Longnon, J. (1978). Les compagnons de Villehardouin: Recherches sur les croisés de la quatrième croisade. Librairie Droz.
- Queller, D. E.; Compton, T. K.; Campbell, D. A. (1974). "The Fourth Crusade: The Neglected Majority". Speculum. 49 (3): 441–465. doi:10.2307/2851751.
- Rudt de Collenberg, W. H. (1968). "L'empereur Isaac de Chypre et sa fille (1155–1207)". Byzantion. 38 (1): 123–179.
- Van Tricht, Filip (2011). The Latin Renovatio of Byzantium: The Empire of Constantinople (1204–1228). Brill.