Μαρίτα Κοχ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαρίτα Κοχ
1978
Προσωπικές Πληροφορίες
Γέννηση18 Φεβρουαρίου 1957 (1957-02-18) (67 ετών)
Βίσμαρ, Ανατολική Γερμανία
Έτη δραστηριοποίησης1975 – 1987
Ύψος1,71 μέτρα
Βάρος62 κιλά
Άθλημα
ΆθλημαΣτίβος
Αγώνισμα100 μ., 200 μ., 400 μ.
ΣύλλογοςSC Empor Rostock
Μετάλλια
Στίβος
Χώρα συμμετοχής: Ανατολική Γερμανία Ανατολική Γερμανία
Διοργάνωση 1ο 2ο 3ο
Ολυμπιακοί Αγώνες 1 1 0
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 3 1 0
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 6 0 0
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 1 0 0
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 4 1 1
Παγκόσμιο Κύπελλο Στίβου 7 1 0
Ευρωπαϊκό Κύπελλο Στίβου 8 1 0
Σύνολο 30 5 1
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό 1980 Μόσχα 400 μέτρα
Αργυρό 1980 Μόσχα 4×400 μ. σκυταλοδρομία

Η Μαρίτα Κοχ (γερμανικά: Marita Koch‎‎, 18 Φεβρουαρίου 1957 - ) είναι Γερμανίδα πρώην αθλήτρια στίβου. Αγωνίζονταν στους δρόμους ταχύτητας και έχοντας καταρρίψει 30 φορές παγκόσμια ρεκόρ σε ατομικά και ομαδικά αγωνίσματα, αναδείχθηκε σε μία από τις κορυφαίες του κλασικού αθλητισμού όλων των εποχών. Το παγκόσμιο ρεκόρ στα 400 μέτρα που σημείωσε το 1985, δεν έχει καταρριφθεί μέχρι σήμερα.[1]

Από νεαρή ηλικία διακρίθηκε σε κορυφαίο επίπεδο στην κατηγορία των νεανίδων και γρήγορα έφτασε στην αγωνιστική κορυφή του κόσμου κατακτώντας όλους τους τίτλους που διεκδίκησε, σε ανοικτό και κλειστό στίβο, αρχικά στα 400 μέτρα και σταδιακά και σε μικρότερες αποστάσεις αγώνων ταχύτητας καταρρίπτοντας αλλεπάλληλα παγκόσμια ρεκόρ. Η αθλητική της καριέρα την έφεραν στην κορυφή του κόσμου όλων των αγωνισμάτων του κλασικού αθλητισμού για σχεδόν μία δεκαετία.[2] Τραυματισμοί την ανάγκασαν να αποχωρήσει από την ενεργό δράση πριν συμπληρώσει τα 30 της χρόνια. Το 2014 εισήχθη στο Hall of Fame της IAAF.[3]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μαρίτα Κοχ γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1957 στην πόλη Βίσμαρ (Wismar), της τότε Ανατολικής Γερμανίας. Ο πατέρας της κατασκευαστής ταπετσαριών, έπαιζε Ποδόσφαιρο σε επίπεδο περιφέρειας, η μητέρα ήταν πωλήτρια. Από μικρή η Κοχ είχε δείξει ότι διέθετε πολύ γρήγορα πόδια, κερδίζοντας ακόμα και μεγαλύτερα αγόρια σε σχολικούς αγώνες τρεξίματος. Το ταλέντο της ανακαλύφθηκε όταν ήταν στην τρίτη δημοτικού, σε ένα σχολικό φεστιβάλ αθλητισμού, όταν πήρε τρεις πρώτες θέσεις. Έγινε μέλος του SSG (ομάδα σχολικού αθλητισμού) χωρίς να ενδιαφερθεί να εισαχθεί σε κάποιο από τα ειδικά αθλητικά σχολεία. Από την ηλικία των 15 ετών προπονούνταν με τον μετέπειτα σύζυγό της Βόλφγκανγκ Μάιερ, μηχανικό πλοίων, που είχε το χόμπι του ερασιτέχνη προπονητή στίβου.[4][5] Στην ηλικία αυτή έτρεξε τα 200 μέτρα σε 25,5 δευτερόλεπτα και τα 400 μέτρα σε 60,3.[6] Στο πρωτάθλημα νέων το 1974 νίκησε στα 400 μέτρα και μαζί με τον Μάιερ, η ταλαντούχα έφηβη εγκαταστάθηκε το 1975 στο Ρόστοκ εντασσόμενη στο σύλλογο της πόλης SC Empor. Ξεκίνησε σκληρή αθλητική προπόνηση, αλλά άρχισε να σπουδάζει ιατρική από την ίδια χρονιά. Σταμάτησε τελικά τις σπουδές της στο Βερολίνο για να αφοσιωθεί στον αθλητισμό.[5][7][8]

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από την αρχή της καριέρας της άρχισε να αγωνίζεται στους δρόμους ταχύτητας (100 μέτρα, 200 μ., 400 μ.), αλλά οι χρόνοι της ήταν καλύτεροι στα 400 μέτρα.[9] Στα 18 της χρόνια η καλύτερη επίδοσή της στα 400 μέτρα κατέβηκε στα 51,60 δευτερόλεπτα.[10] Η πρώτη της διεθνής διάκριση ήταν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων-Νεανίδων (κάτω των 20 ετών) του 1975 στην Αθήνα, όταν ήρθε δεύτερη στα 400 μέτρα και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο με την ομάδα της σκυταλοδρομίας στα 4 × 400 μέτρα. Την επόμενη χρονιά σημείωσε τον Ιούλιο επίδοση 50,19 δευτερόλεπτα και συμμετείχε στην πρώτη μεγάλη διοργάνωση, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976 στο Μόντρεαλ αγωνιζόμενη στον προημιτελικό των 400 μέτρων (επίδοση 51,87 δευτερόλεπτα), αλλά αποχώρησε λόγω τραυματισμού. Το 1977 σημείωσε το πρώτο της παγκόσμιο ρεκόρ στον κλειστό στίβο στο Μιλάνο, τρέχοντας τα 400 μέτρα σε 51,8 δευτερόλεπτα,[11][12] ενώ την ίδια χρονιά ήταν Πρωταθλήτρια Ευρώπης Κλειστού Στίβου στο Σαν Σεμπαστιάν της Ισπανίας με νέο παγκόσμιο ρεκόρ 51,14 δευτερόλεπτα, το μοναδικό της διοργάνωσης.[13] Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Στίβου εκείνης της χρονιάς ήταν δεύτερη πίσω από την Πολωνή Ιρένα Σεβίνσκα, η τελευταία ήττα της στην απόσταση μέχρι το 1981.[10][14]

Την επόμενη χρονιά πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ και στον ανοικτό στίβο στα 400 μέτρα με χρόνο 49,19 δευτερόλεπτα καταρρίπτοντας την επίδοση της Σεβίνσκα με 49,28 δευτ. από το 1976. Ακολούθησαν άλλες πέντε διαδοχικές παγκόσμιες επιδόσεις μέχρι το 1982.[12] Στις 28 Μαΐου 1978 έγινε κάτοχος παγκοσμίου ρεκόρ σε δεύτερο αγώνισμα, στα 200 μέτρα με χρόνο 22,06 δευτερόλεπτα, στο Έρφουρτ της Γερμανίας, ενώ βελτίωσε το ρεκόρ των 400 μέτρων στα 48,94 δευτερόλεπτα στις 31 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου στην Πράγα αφήνοντας στην τρίτη θέση τη Χρυσή Ολυμπιονίκη του Μόντρεαλ Σεβίνσκα στην τρίτη θέση. Έγινε έτσι η πρώτη γυναίκα που κατέβηκε το χρονικό όριο των 49 δευτερολέπτων.[15][16] Η επίδοση προκάλεσε εντύπωση την εποχή με τις συγκρίσεις με αντίστοιχους χρόνους ανδρών στην απόσταση να διατυπώνονται.[17] Στις 10 Ιουνίου 1979 πέτυχε χρόνο 21,71 δευτερόλεπτα στα 200 μέτρα στο Καρλ-Μαρξ-Στατ. Ήταν η πρώτη γυναίκα που έτρεξε τα 200 μέτρα σε λιγότερα από 22 δευτερόλεπτα. Έχοντας ισχυρό ανταγωνισμό στα αγωνίσματα κάτω των 200 μέτρων από την Ανατολικογερμανίδα αντίπαλο, Μαρλίς Έλσνερ, η Κοχ είχε ιδιαίτερη επιτυχία και στον κλειστό στίβο, και έγινε η καλύτερη δρομέας στον κόσμο στα 50 μέτρα (1980) και στα 60 μέτρα (1981, 1983, 1985) καταρρίπτοντας όλα τα παγκόσμια ρεκόρ στους αγώνες ταχύτητας του κλειστού στίβου. Το 1983 σημείωσε χρόνο για πρώτη φορά κάτω από τα 11 δευτερόλεπτα έχοντας τη δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών με 10,83 στις 8 Ιουνίου στο Βερολίνο. Το 1984 επανέλαβε τον καλύτερό της χρόνο στα 200 μέτρα, ισοφαρίζοντας το παγκόσμιο ρεκόρ 21,71 δευτερολέπτων στο Πότσδαμ στις 21 Ιουλίου.[18][19][20] Η επίδοσή της των 200 μέτρων έμεινε ως ρεκόρ κόσμου μέχρι το 1988 (καταρρίφθηκε από τη Φλόρενς Γκρίφιθ-Τζόινερ), αλλά διατηρήθηκε ως ρεκόρ Ευρώπης μέχρι το 2015.[21][22]

Ήταν χρυσή Ολυμπιονίκης στα 400 μέτρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας το 1980 με χρόνο 48,88 δευτερόλεπτα.[23] Στους ίδιους αγώνες κέρδισε το αργυρό μετάλλιο στην σκυταλοδρομία 4 × 400 μέτρα με την ομάδα της Ανατολικής Γερμανίας.[24] Επίσης κέρδισε χρυσά μετάλλια, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανοικτού Στίβου στο Ελσίνκι το 1983: στα 200 μέτρα με χρόνο 22,13 δευτερόλεπτα και στις σκυταλοδρομίες 4 × 100 μέτρα και 4 × 400 μέτρα με την ομάδα της Ανατολικής Γερμανίας.[25][26][27] Ήταν μέχρι το 2007 η μόνη αθλήτρια που κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου.[28][29] Στο ίδιο παγκόσμιο πρωτάθλημα ήταν δεύτερη στα 100 μέτρα με χρόνο 11,02 δευτ. χάνοντας από την Έλσνερ.[30] Τρεις εβδομάδες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984, ισοφάρισε το δικό της ρεκόρ στα 200 μέτρα, αλλά το μποϊκοτάζ των χωρών του λεγόμενου Ανατολικού μπλοκ δεν της επέτρεψαν τη συμμετοχή της στους Αγώνες.[11] Ήταν φαβορί για δύο ατομικά αγωνίσματα, τα 200 και τα 400 μέτρα. Στους Αγώνες Φιλίας που διοργανώθηκαν στην Πράγα από τις χώρες που δεν συμμετείχαν στη διοργάνωση του Λος Άντζελες, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 400 μέτρα με χρόνο 48,16 δευτερόλεπτα, επίδοση καλύτερη από τη χρυσή Ολυμπιονίκη Βάλερι Μπρίσκο-Χουκς.[31] Το 1978 με χρόνο 48,94 (παγκόσμιο ρεκόρ), το 1982 με χρόνο 48,16 (παγκόσμιο ρεκόρ) και το 1986 με χρόνο 48,22 δευτερόλεπτα, ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης στα 400 μέτρα. Στον τελικό της Αθήνας στις 8 Σεπτεμβρίου 1982 αντιμετώπισε την ανερχόμενη Τσεχοσλοβάκα Γιάρμιλα Κρατοχβίλοβα: η Κοχ ξεκίνησε ταχύτατα, πετυχαίνοντας 22,8 δευτερόλεπτα στα πρώτα 200 και μετά συνέχισε ακάθεκτη μέχρι το τέλος, κλείνοντας με το νέο παγκόσμιο ρεκόρ αφήνοντας την Κρατοχβίλοβα στο αργυρό μετάλλιο με 48,85.[32][33] Μισό χρόνο αργότερα από τον τελευταίο Ευρωπαϊκό της τίτλο, στις αρχές Φεβρουαρίου του 1987 ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την ενεργό δράση λόγω επίμονων προβλημάτων με τους Αχίλλειους τένοντές της.[9][34] Η έλλειψη κινήτρων ήταν ένας ακόμα παράγοντας που επηρέασε την απόφασή της.[20][35]

Το παγκόσμιο ρεκόρ των 400 μέτρων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 6 Οκτωβρίου 1985 στο Στάδιο Μπρους, στην Καμπέρα της Αυστραλίας στη διάρκεια των αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου, σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ στα 400 μέτρα (47,60 δευτερόλεπτα), που παραμένει ακατάρριπτο και είναι το δεύτερο μακροβιότερο στην ιστορία του ανοικτού στίβου του κλασικού αθλητισμού.[36] Αυτή η επίδοση θεωρείται ιδιαίτερα απρόσιτη, ακόμη και για τους καλύτερους αθλητές της σημερινής εποχής.[37][38] Η ίδια ήταν πολύ καλά προετοιμασμένη για τους αγώνες των 400 μέτρων εκείνη τη σεζόν, καθώς τις προηγούμενες χρονιές είχε ενδιαφερθεί εξίσου για την απόδοσή της στις μικρότερες αποστάσεις, ενώ και η χρονική περίοδος διεξαγωγής του αγώνα ήταν ιδανική για την ίδια.[7] Μία εβδομάδα πριν από το παγκόσμιο ρεκόρ, ανέκδοτες αναφορές (και ως εκ τούτου ανεπίσημες) ανέφεραν ότι η Κοχ είχε τρέξει τα 200 μέτρα σε 21,56 δευτερόλεπτα. Στον αγώνα των 400 μέτρων, με εντυπωσιακή εκκίνηση, ήδη ήταν ξεκάθαρα μπροστά των περισσότερων αντιπάλων της μέχρι το τέλος της πρώτης στροφής. Ο χρόνος της στα 100 μέτρα αναφέρθηκε ότι ήταν 11,3 δευτερόλεπτα, ενώ ο χρόνος της στα 200 μέτρα αναφέρθηκε ότι ήταν 22,4 δευτερόλεπτα. Η απόσταση των 300 μέτρων της αναφέρθηκε ότι ήταν 34,1 δευτερόλεπτα (χρονομέτρηση με ρολόι χειρός), η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών για αυτήν την απόσταση. Κατέρριψε το ρεκόρ της Κρατοχβίλοβα που είχε τεθεί στις 10 Αυγούστου 1983 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Ελσίνκι με χρόνο 47,99 δευτερόλεπτα, σε αγώνα που δεν είχε συμμετοχή η Γερμανίδα. Η Κοχ και η Κρατοχβίλοβα παραμένουν οι μόνες αθλήτριες, που έχουν τρέξει την απόσταση σε λιγότερα από τα 48 δευτερόλεπτα.[39][40][41] Εκείνος ο αγώνας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η ταχύτερη του αγωνίσματος όλων των εποχών με τη δεύτερη Όλγα Βλαδίκινα (μετέπειτα Μπρίζγκινα) που ήταν δεύτερη να σημειώνει την τρίτη τότε καλύτερη επίδοση με 48,27 δευτερόλεπτα και τώρα πέμπτη.[42][43] Από τότε η επίδοσή της είχε περιγραφεί ως «ένα υπέροχο παγκόσμιο ρεκόρ για την αιωνιότητα» και ως «μνημείο παγκοσμίου ρεκόρ».[44]

Από αγώνα 400 μέτρων το 1980

Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας της, πέτυχε συνολικά 16 παγκόσμια ρεκόρ στον ανοικτό στίβο (11 σε ατομικά αγωνίσματα[7]) και 14 στον κλειστό στίβο.[4][18] Ο αριθμός αυτός είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος συνολικά για γυναίκα αθλήτρια στην ιστορία του κλασικού αθλητισμού (μαζί με την Γελένα Ισινμπάγιεβα). Ως μέλος των ομάδων σκυταλοδρομίας της Ανατολικής Γερμανίας, σημείωσε επίσης παγκόσμια ρεκόρ με πρώτα στα 4 × 100 μέτρα το 1979 και το 1983. Σημείωσαν επίσης ρεκόρ κόσμου στην ίδια απόσταση το 1980, το 1982 και το 1985. Το τελευταίο (41,37 δευτερόλεπτα) επιτεύχθηκε στις 6 Οκτωβρίου στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Καμπέρα και παρέμεινε ως παγκόσμιο ρεκόρ μέχρι το 2012.[45] Στην ακμή της σταδιοδρομίας της είχε σημειώσει τους έξι ταχύτερους χρόνους στην ιστορία στα 400 μέτρα, καθώς και οκτώ από τους δέκα ταχύτερους στα 200 μέτρα.[10] Το 1978, 1979, 1982, 1983 και 1985 εξελέγη αθλήτρια της χρονιάς στην Ανατολική Γερμανία και το 1978, 1979, 1982 και το 1985 ήταν Αθλήτρια της Χρονιάς του περιοδικού Track and Field News, η μόνη αθλήτρια με τέσσερις επιλογές στην ιστορία της διάκρισης.[46] Ψηφίστηκε επίσης δύο φορές (1979, 1982) ως αθλήτρια της χρονιάς όλων των αθλημάτων από το United Press International.[47] Το Δεκέμβριο του 1989 η ιταλική Gazzetta dello Sport την ψήφισε τρίτη καλύτερη αθλήτρια της δεκαετίας του 1980, πίσω από τις τενίστριες Μαρτίνα Ναβρατίλοβα και Στέφι Γκραφ.[2] Εξακολουθεί να κατέχει τους πέντε από τους δέκα ταχύτερους χρόνους στους καταλόγους των καλύτερων όλων των εποχών στα 400 μέτρα.[39]

Η Κοχ υπήρξε η πιο φημισμένη αθλήτρια της Ανατολικής Γερμανίας στα χρόνια της ανεξάρτητης συμμετοχής της χώρας στο διεθνές αθλητικό στερέωμα επιβεβαιώνοντας την άποψη ότι η χώρα είχε αναπτύξει ένα μοναδικό αθλητικό μοντέλο, αναλογικά με τον πληθυσμό, το καλύτερο που έχει δει ποτέ η ιστορία.[48] Τα εκπληκτικά (μερικές φορές) αποτελέσματα δεν σήμαιναν μόνο πολιτικό κύρος για τη χώρα, αλλά λειτούργησαν και ως ξεκάθαρη απόδειξη της χειραφέτησης των γυναικών στην Ανατολική Γερμανία. Τα επιτεύγματά της, μαζί με τις εξαιρετικές επιδόσεις και άλλων αθλητριών της χώρας, προκάλεσαν υποψίες για τη χρήση αναβολικών στεροειδών ή άλλων φαρμάκων που βελτιώνουν την απόδοση, αλλά ποτέ δεν βρέθηκε θετική, ούτε αρνήθηκε σε έλεγχο και η ίδια αρνήθηκε ότι έκανε ποτέ χρήση απαγορευμένων ουσιών.[4][49][50] Η ίδια θεωρεί ότι όλη η συζήτηση για το ντόπινγκ είναι μονόπλευρη και κυριαρχείται από τις χώρες της Δύσης. Ακόμα, πιστεύει ότι οι πρώην αθλητές της ΛΔΓ λειτουργούν πλέον μόνο ως στόχος για τους δυτικούς αθλητικούς δημοσιογράφους.[51] Έχει επισημάνει ότι οι επιδόσεις της ήταν προϊόν πολύ σκληρής δουλειάς που έκανε με τον προπονητή της, η αποτελεσματικότητα της οποίας φάνηκε όταν αυτός ανέλαβε την Γαλλίδα Μαρί-Ζοζέ Περέκ, τρεις φορές χρυσή Ολυμπιονίκη στα ίδια αγωνίσματα.[14][52] «Στην εποχή μου υπήρχε ένας προπονητής για κάθε ομάδα αθλημάτων, από τη νεαρή ηλικία μέχρι το επίπεδο της κορυφής» διευκρίνησε η ίδια σε ερώτηση για την πτώση του επιπέδου του γερμανικού κλασικού αθλητισμού, ειδικά του γυναικείου, μετά την ενοποίηση.[35]

Μετά τον αθλητισμό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αποχώρησή της από την αθλητική δράση της έδωσε τη δυνατότητα να προχωρήσει στη δημιουργία οικογένειας, κάτι που είχε θέσει σε δεύτερη μοίρα μέχρι τότε.[53] Τέσσερις εβδομάδες πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1987 στη Ρώμη, παντρεύτηκε τον επί χρόνια προπονητή και σύντροφό της Βόλφγκανγκ Μάιερ και δύο χρόνια αργότερα γεννήθηκε η κόρη της Ούλρικε. Άνοιξε ένα κατάστημα αθλητικής μόδας στο Ρόστοκ. Ως επίτιμος πρόεδρος του 1. LAV Rostock - όπως αποκαλείται ο σύλλογος της από το 1998 - έμεινε κοντά στο άθλημά της.[6][8][34] Το 2014 ήταν η πρώτη Γερμανίδα αθλήτρια στίβου που εισήχθη στο Hall of Fame της IAAF μαζί με τη Χάικε Ντρέξλερ.[3][54] Η δραστηριοποίηση της εντός του κυβερνώντος κόμματος της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, στο συνέδριο του οποίου μάλιστα είχε εμφανιστεί το 1986, η βράβευσή της με πολλά κρατικά βραβεία της Ανατολικής Γερμανίας, αλλά κυρίως η άρνησή της να συμμετάσχει στην επιχείρηση αυτοθυματοποίησης άλλων συναθλητών της, την έκαναν στόχο επιθέσεων μετά τις τιμητικές διακρίσεις.[5][55]

Καλύτερες επιδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 100 μέτρα : 10,83 δευτερόλεπτα (8 Ιουνίου 1983)
  • 200 μέτρα : 21,71 δευτερόλεπτα (10 Ιουνίου 1979)
  • 400 μέτρα : 47,60 δευτερόλεπτα (6 Οκτωβρίου 1985)
  • Σκυταλοδρομία 4 × 100 μέτρα : 41,53 δευτερόλεπτα (31 Ιουλίου 1983)
  • Σκυταλοδρομία 4 × 400 μέτρα : 3:15,92 (3 Ιουνίου 1984)
  • 50 μέτρα κλειστού στίβου : 6,11 δευτ. (2 Φεβρουαρίου 1980)
  • 60 μέτρα κλειστού στίβου : 7,04 δευτ. (16 Φεβρουαρίου 1985)
  • 200 μέτρα κλειστού στίβου : 22,39 δευτ. (5 Μαρτίου 1983)
  • 400 μέτρα κλειστού στίβου : 51,14 δευτ. (13 Μαρτίου 1977)

Πηγή : World Athletics

Διεθνή μετάλλια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διοργάνωση Τοποθεσία Αγώνισμα Επίδοση Κατάταξη
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων - Νεανίδων 1975 Αθήνα, Ελλάδα 4 × 400 μέτρα 3:33,7 Χρυσό
400 μέτρα 51,60 Αργυρό
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 1977 Σαν Σεμπαστιάν, Ισπανία 400 μέτρα 51,14 – ΠΡ Χρυσό
Ευρωπαϊκό Κύπελλο Στίβου 1977 Ελσίνκι, Φινλανδία 400 μέτρα 49,53 Χρυσό
4 × 400 μέτρα 3:23,70 Χρυσό
Παγκόσμιο Κύπελλο Στίβου

1977

Ντίσελντορφ, Δυτ. Γερμανία 4 × 400 μέτρα 3:21,04 Χρυσό
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1978 Πράγα, Τσεχοσλοβακία 400 μέτρα 48,94 – ΠΡ Χρυσό
4 × 400 μέτρα 3:21,20 Χρυσό
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 1979 Βιέννη, Αυστρία 60 μέτρα 7,19 Αργυρό
Πανεπιστημιάδα 1979 Πόλη του Μεξικού, Μεξικό 200 μέτρα 21,91 Χρυσό
Ευρωπαϊκό Κύπελλο Στίβου 1979 Τορίνο, Ιταλία 400 μέτρα 48,60 Χρυσό
4 × 400 μέτρα 3:19,62 Χρυσό
Παγκόσμιο Κύπελλο Στίβου 1979 Μόντρεαλ, Καναδάς 400 μέτρα 48,97 Χρυσό
200 μέτρα 22,02 Αργυρό
4 × 400 μέτρα 3:20,37 Χρυσό
Ολυμπιακοί Αγώνες 1980 Μόσχα, Σοβιετική Ένωση 400 μέτρα 48,88 Χρυσό
4 × 400 μέτρα 3:20,40 Αργυρό
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 1981 Γκρενόμπλ, Γαλλία 50 μέτρα 6,19 Χάλκινο
Ευρωπαϊκό Κύπελλο Στίβου 1981 Ζάγκρεμπ, Γιουγκοσλαβία 400 μέτρα 49,43 Χρυσό
4 × 400 μέτρα 3:19,83 Χρυσό
Παγκόσμιο Κύπελλο Στίβου 1981 Ρώμη, Ιταλία 4 × 400 μέτρα 3:20,62 Χρυσό
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1982 Αθήνα, Ελλάδα 400 μέτρα 48,16 – ΠΡ Χρυσό
4 × 400 μέτρα 3:19,04 – ΠΡ Χρυσό
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 1983 Βουδαπέστη, Ουγγαρία 200 μέτρα 22,39 Χρυσό
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 1983 Ελσίνκι, Φινλανδία 200 μέτρα 22,13 Χρυσό
100 μέτρα 11,02 Αργυρό
4 × 100 μέτρα 41,76 Χρυσό
4 × 400 μέτρα 3:19,73 Χρυσό
Ευρωπαϊκό Κύπελλο Στίβου 1983 Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία 200 μέτρα 22,40 Αργυρό
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 1985 Πειραιάς, Ελλάδα 200 μέτρα 22,82 Χρυσό
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 1985 Παρίσι, Γαλλία 200 μέτρα 23,09 Χρυσό
Ευρωπαϊκό Κύπελλο Στίβου 1985 Μόσχα, Σοβιετική Ένωση 200 μέτρα 22,02 Χρυσό
4 × 100 μέτρα 41,65 Χρυσό
Παγκόσμιο Κύπελλο Στίβου 1985 Καμπέρα, Αυστραλία 400 μέτρα 47,60 – ΠΡ Χρυσό
200 μέτρα 21,90 Χρυσό
4 × 400 μέτρα 3:19,49 Χρυσό
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 1986 Μαδρίτη, Ισπανία 200 μέτρα 22,58 Χρυσό
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1986 Στουτγάρδη, Δυτ. Γερμανία 400 μέτρα 48,22 Χρυσό
4 × 400 μέτρα 3:16,87 Χρυσό

Πηγή : World Athletics

Διακρίσεις - Τιμές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αθλήτρια της Χρονιάς στην Ανατολική Γερμανία (5) : 1978, 1979, 1982, 1983, 1985.
  • Ευρωπαία αθλήτρια της χρονιάς (Ένωση Ευρωπαίων Αθλητικών Δημοσιογράφων)  : 1985
  • Καλύτερη αθλήτρια στίβου στον κόσμο από το Track and Field News (4) : 1978, 1979, 1982, 1985
  • Παγκόσμια αθλήτρια της χρονιάς από την La Gazzetta dello Sport (2) : 1982, 1985
  • Εισήχθη στο Hall of Fame της IAAF : 2014
  • Επίτιμη δημότης του Βίσμαρ : 1988
  • Πατριωτικό Τάγμα Αξίας σε Χρυσό/Ασημί/Χάλκινο
  • Μεγάλο Αστέρι της Φιλίας των Εθνών

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «EUROPE: A Brief Glance through IAAF History – Area Athletes, PART THREE» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «THE BOTTOM LINE» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2022. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Twelve athletics legends inducted into IAAF Hall of Fame» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2022. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «IOC : Marita KOCH» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2023. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Auf langen Siegerbeinen» (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2017. 
  6. ↑ 6,0 6,1 ««Καμία αθλήτρια δεν απειλεί το ρεκόρ μου»». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2023. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 «European Athletics (EAA) – News – Marita Koch reflects on her 25 years as the 400m world record holder» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2022. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «Für immer an ein System gekettet» (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2023. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «The New York Times : SPORTS PEOPLE; Marita Koch Retires» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2022. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 «Koch, Marita» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2022. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Marita Koch» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2022. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «400 METRES: THE MOST GLAMOROUS SPRINT EVENT AROUND THE TRACK» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2022. 
  13. ↑ «EUROPEAN INDOOR CHAMPIONSHIPS (WOMEN)» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2022. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Марита Кох: "Московское золото висело на волоске"» (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2022. 
  15. ↑ «The New York Times: Marita Koch Selected As Track Athlete of Year» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2022. 
  16. ↑ «AW awards – the early years» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2022. 
  17. ↑ «Marita Koch, una atleta con marca a nivel masculino» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2022. 
  18. ↑ 18,0 18,1 «Encyclopædia Britannica : Marita Koch». Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2022. 
  19. ↑ «Le Monde : Marita Koch : le sprint au féminin» (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2022. 
  20. ↑ 20,0 20,1 «Marita Koch: Greatest 400m runner unconquerable even after 36 years» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2022. 
  21. ↑ «Mondiali, meravigliosa Dafne: stavolta lo sprint è bianco» (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2022. 
  22. ↑ «Έσπασε τρομερό ρεκόρ η Σχίπερς». Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2022. 
  23. ↑ «IOC : MOSCOW 1980 ATHLETICS 400M WOMEN RESULTS» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2022. 
  24. ↑ «IOC : MOSCOW 1980 ATHLETICS 4X400M WOMEN RESULTS» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2022. 
  25. ↑ «1983 World Champs» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2022. 
  26. ↑ «Герои первого чемпионата мира по легкой атлетике» (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2022. 
  27. ↑ «1st IAAF World Championships in Athletics : 200 METRES WOMEN» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2022. 
  28. ↑ «Felix sounds Olympic warning with Doha double» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2022. 
  29. ↑ «The New York Times : U.S. ATHLETES STAND OUT IN WORLD TRACK EVENTS» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2022. 
  30. ↑ «1st IAAF World Championships in Athletics: 100 METRES WOMEN» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2022. 
  31. ↑ «ON TOP OF THE WORLD IN SWITZERLAND» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2024. 
  32. ↑ «Record breakers: a retrospective on world records at the European Championships» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2022. 
  33. ↑ «Οι αναμνήσεις από τα 19 Ευρωπαϊκά ξαναγυρίζουν...». Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2022. 
  34. ↑ 34,0 34,1 «Marita Koch - Zu schnell, um wahr zu sein?» (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2022. 
  35. ↑ 35,0 35,1 «Monaco press points – Marita Koch and Heike Drechsler» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2022. 
  36. ↑ «LONGEST-STANDING WORLD RECORDS» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2022. 
  37. ↑ «Unattainable records leave female athletes struggling for acclaim» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2022. 
  38. ↑ «Когда побьют "вечные" рекорды?» (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  39. ↑ 39,0 39,1 «400 Metres Women: All time top lists» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2022. 
  40. ↑ «L'ÉQUIPE : Ces records d'un autre âge» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2022. 
  41. ↑ «The New York Times : SPORTS NEWS BRIEFS; Koch Sets Mark For 400 Meters» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2022. 
  42. ↑ «400 Metres Women: All Time Best» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2022. 
  43. ↑ «IAAF World Cup» (PDF) (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)
  44. ↑ «DDR steht hier noch immer an der Spitze» (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2022. 
  45. ↑ «40.82! USA shatters women's 4x100m relay World Record in London!» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2022. 
  46. ↑ «T&FN'S WORLD WOMEN'S ATHLETES OF THE YEAR» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2022. 
  47. ↑ «United Press International Female Athlete of the Year» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2022. 
  48. ↑ «Muro di Berlino e grandezza della Germania Est» (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2021. 
  49. ↑ «Μαρίτα Κοχ: Το «στοιχειωμένο» παγκόσμιο ρεκόρ που κρατά 36 χρόνια». Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. 
  50. ↑ «Leichtathletik: Marita Koch: Zu schnell für die Gegenwart» (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2022. 
  51. ↑ «Der lange rote Strich» (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2024. 
  52. ↑ «Ich bin ein Olympia-Pechvogel» (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2024. 
  53. ↑ «Marita Koch se retira porque no puede mantener su ritmo de entrenamientos» (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2022. 
  54. ↑ «IAAF HALL OF FAME» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2022. 
  55. ↑ «H ιπτάμενη Μαρίτα Κοχ. Το αξεπέραστο ρεκόρ, οι φήμες για ντόπινγκ και η αστική υποκρισία». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραβεία
Προκάτοχος
Ρόζμαρι Άκερμαν 		Αθλήτρια της Χρονιάς στο Στίβο του Track and Field News
1978 		Διάδοχος
Μαρίτα Κοχ
Προκάτοχος
Μαρίτα Κοχ 		Αθλήτρια της Χρονιάς στο Στίβο του Track and Field News
1979 		Διάδοχος
Ιλόνα Σλούπιανεκ
Προκάτοχος
Έβελιν Άσφορντ 		Αθλήτρια της Χρονιάς στο Στίβο του Track and Field News
1982 		Διάδοχος
Γιάρμιλα Κρατοχβίλοβα
Ρεκόρ
Προκάτοχος
Γιάρμιλα Κρατοχβίλοβα 		Κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ (400 μέτρα γυναικών)
6 Οκτωβρίου 1985 – 		Διάδοχος
Αναμενόμενος
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μαρίτα_Κοχ&oldid=10510983"