Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φλόρενς Γκρίφιθ-Τζόινερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φλόρενς Γκρίφιθ-Τζόινερ
1988
Προσωπικές Πληροφορίες
Ονομασία γέννησηςΦλόρενς Ντελόρεζ Γκρίφιθ
ΨευδώνυμαΦλο-Τζο
Γέννηση21 Δεκεμβρίου 1959
Λος Άντζελες, ΗΠΑ
Θάνατος21 Σεπτεμβρίου 1998 (38 ετών)
Μίσιον Βιέγο, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
Έτη δραστηριοποίησης1980 – 1989
Ύψος1,70 μέτρα
Βάρος57 κιλά
Άθλημα
Χώρα ΗΠΑ
ΆθλημαΣτίβος
Αγώνισμα100 μ., 200 μ.
ΣύλλογοςTiger World Class Athletic Club, West Coast Athletic Club
Medal record
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό 1988 Σεούλ 100 μέτρα
Χρυσό 1988 Σεούλ 200 μέτρα
Χρυσό 1988 Σεούλ 4×100 μέτρα
Αργυρό 1988 Σεούλ 4×400 μέτρα
Αργυρό 1984 Λος Άντζελες 200 μέτρα
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου
Χρυσό 1987 Ρώμη 4×100 μέτρα
Αργυρό 1987 Ρώμη 200 μέτρα

Η Φλόρενς Γκρίφιθ-Τζόινερ (αγγλικά: Florence Griffith Joyner‎‎, 21 Δεκεμβρίου 1959 – 21 Σεπτεμβρίου 1998) ήταν Αμερικανίδα αθλήτρια του στίβου, που αγωνιζόταν στους δρόμους ταχύτητας. Οι ατομικές της επιδόσεις στις αποστάσεις των 100 και των 200 μέτρων αποτελούν έως σήμερα παγκόσμια ρεκόρ, θεωρούμενη έτσι ως η ταχύτερη γυναίκα όλων των εποχών,[1] και από τις κορυφαίες αθλήτριες στην ιστορία του κλασικού αθλητισμού.[2][3]

Το 1999 η IAAF τη συμπεριέλαβε στις 11 καλύτερες αθλήτριες στίβου του 20ού αιώνα.[4] Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 ήταν από τους πρωταγωνιστές με την κατάκτηση τριών χρυσών μεταλλίων και ενός αργυρού.[5][6][7]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου του 1959 στο Λος Άντζελες, όπου και μεγάλωσε σε μία οικογένεια χαμηλής εισοδηματικής τάξης με 11 παιδιά. Στο σχολείο στην ηλικία των επτά ετών, άρχισε να ασχολείται με τον αθλητισμό με προτίμηση στο τρέξιμο και το μήκος. Το φυσικό της ταλέντο ήταν ξεκάθαρο: κέρδισε τους Εθνικούς Αγώνες Νέων «Τζέσε Όουενς» δύο συνεχόμενα χρόνια σε ηλικία 14 και 15 ετών. Στο γυμνάσιο πέτυχε επιδόσεις ρεκόρ για το σχολείο της στο άλμα εις μήκος και στους διαγωνισμούς ταχύτητας. Παρακολούθησε το Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Καλιφόρνια στο Νόρθριτζ και προπονήθηκε από τον Μπομπ Κέρσι. Αυτή η ομάδα, κέρδισε το εθνικό πρωτάθλημα κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους κολεγίου της Γκρίφιθ.[8][9][10]

Είχε την αίσθηση της διαφορετικής από την εφηβική της ηλικία και την έκανε υπογραφή της. Πήγαινε στο σχολείο με ασυνήθιστο ντύσιμο. Φορούσε κάλτσες διαφορετικών χρωμάτων και στριφογύρισε τα μαλλιά της με περίτεχνους τρόπους.[11] Το 1979 σταμάτησε να ασχολείται με τον αθλητισμό, καθώς έπρεπε να εγκαταλείψει και τις σπουδές για να στηρίξει την οικογένειά της. Ανέλαβε δουλειά ως ταμίας τραπεζών αλλά ο τέως προπονητής της Μπομπ Κέρσι της εξασφάλισε οικονομική βοήθεια και επέστρεψε στο κολέγιο το 1980, αυτή τη φορά στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA).[12][13] Επανήλθε στον αθλητισμό και αρχίζει να δείχνει το εύρος των ικανοτήτων της. Σημείωσε αξιοπρόσεκτες επιδόσεις - 22,39 δευτερόλεπτα στα 200 μέτρα σε ηλικία 23 ετών, 40,59 στα 400 μέτρα στα 24 της χρόνια. Ενώ ήταν ακόμα στο κολέγιο, κατατάχθηκε τέταρτη στην αρχική ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες των 200 μέτρων του 1980, με το μποϊκοτάζ των ΗΠΑ στη διοργάνωση να αναστέλλει οποιαδήποτε επιδίωξη.[14][15] Κέρδισε το πρωτάθλημα NCAA στα 200 μέτρα το 1982 και τον τίτλο στα 400 το 1983. Το 1983, αποφοίτησε από το UCLA με το πτυχίο της στην ψυχολογία.[16][17]

Το 1983 έλαβε μέρος στο πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στο Ελσίνκι, τερματίζοντας στη τέταρτη θέση του αγώνα των 200 μέτρων με χρόνο 22,46 δευτερόλεπτα.[18] Την περίοδο αυτή τράβηξε αρχικά το ενδιαφέρον λόγω της εμφάνισής της, καθώς τα νύχια των χεριών της ήταν ασυνήθιστα μακριά (έφταναν έως τα 15 εκατοστά) και πάντα βαμμένα με διάφορα χρώματα και μία αίσθηση κομψότητας που συγκρούονταν με την παρουσία της στους αγωνιστικούς χώρους. Το 1984 έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες, κατακτώντας το αργυρό μετάλλιο στο αγώνισμα των 200 μέτρων με χρόνο 22,04 δευτερόλεπτα.[19][20] Το 1985 νίκησε στον τελικό των Γκραν Πρι στα 100 μέτρα με χρόνο 11,00 δευτερόλεπτα. Μία διακοπή αθλητικής δραστηριότητας ακολούθησε το 1986, ενώ επανήλθε το 1987 έχοντας υιοθετήσει έντονο πρόγραμμα προπόνησης με βάρη και αλλάζοντας την αρχική της τεχνική. Συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ρώμης, όπου τερμάτισε ξανά στη δεύτερη θέση με χρόνο 21,96 δευτερόλεπτα. Με την ομάδα σκυταλοδρομίας των 100 μέτρων των ΗΠΑ κέρδισε επίσης το χρυσό μετάλλιο σε εκείνους τους αγώνες.[10][20][21]

1988

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η χρονιά ξεκίνησε πολύ καλά με την πρώτη της εμφάνιση στις 25 Ιουνίου στο Σαν Ντιέγκο να σημειώνει χρόνο 10,89 δευτερόλεπτα στα 100 μέτρα που ήταν ατομικό ρεκόρ. Η καλύτερη επίδοσή της ήταν μέχρι τότε 10,96 – ένας πολύ καλός χρόνος, αλλά εκτός παγκόσμιου ρεκόρ, και μάλιστα αυτό είχε έρθει πέντε χρόνια νωρίτερα.[22]

Στις 16 Ιουλίου 1988, στην Ινδιανάπολη, κατά την διάρκεια των αγώνων ανάδειξης της ομάδας που θα λάμβανε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ με χρόνο 10,49 δευτερόλεπτα στην προημιτελική σειρά. Στον πρώτο γύρο, ωστόσο, σημείωσε χρόνο 10,60 δευτερόλεπτα (που δεν αναγνωρίστηκε ως παγκόσμιο ρεκόρ λόγω του ισχυρού βοηθητικού ανέμου, 3,2 μέτρα ανά δευτερόλεπτο) και στη συνέχεια είχε τη χρονομέτρηση στα 10,49, σε έναν αγώνα που πήρε τα ηνία του περίπου από τη μέση προκαλώντας με τον τελικό χρόνο ασύγκριτη έκπληξη. Αν και η μέτρηση του ανέμου έδειχνε πως επικρατούσε άπνοια, υπήρχαν αναφορές για βοήθεια από τον άνεμο, καθώς κάποιες στιγμές κατά τη διάρκεια των αγώνων ο άνεμος έφτανε τα 7 μέτρα/δευτερόλεπτο.[16][21][23] Ένα πανομοιότυπο μέτρο μέτρησης του ανέμου στον διάδρομο του τριπλούν λίγα μέτρα μακριά, έδειχνε 4,3 μ/δ – αρκετά για να ακυρώσει το ρεκόρ.[22] Οι 11.567 θεατές του σταδίου «Μάικλ Α. Κάρολ» έβλεπαν τις σημαίες που χτυπούσαν με μανία πάνω από το στάδιο. Ένας Ελβετός αξιωματούχος που συμμετείχε στη λειτουργία των ανεμόμετρων, εξήγησε ότι η μηδενική ένδειξη δεν σήμαινε απαραίτητα ότι δεν υπήρχε άνεμος. Διευκρίνισε ότι ήταν προφανές ότι υπήρχε άνεμος, ίσως ακόμη και άνεμος στην πλάτη της Γκρίφιθ για μέρος του αγώνα. Αλλά τις στιγμές της κούρσας είπε ότι υπήρχε πλευρικός άνεμος, ο οποίος όμως καταγράφεται ως καθόλου άνεμος, καθώς προφανώς δεν βελτιώνει την απόδοση ενός αθλητή.[24] Παρών στον αγώνα ήταν και ο μετέπειτα χρυσός Ολυμπιονίκης των αγώνων ταχύτητας Μάικλ Τζόνσον, ο οποίος επιβεβαίωσε την ύπαρξη ισχυρού ανέμου, τονίζοντας όμως την έλλειψη οποιουδήποτε νέου ουσιαστικού στοιχείου για περισσότερες από τρεις δεκαετίες.[25][26] Στον ημιτελικό πέτυχε χρόνο 10,70 δευτερόλεπτα με βοηθητικό άνεμο 1,6 μ./δ. και στον τελικό επικράτησε με 10,61 (άνεμος +1,2 μ./δ), η δεύτερη καλύτερη αναγνωρισμένη επίδοση κατά τη διάρκεια του συνόλου της καριέρας της. Σε τρεις από τους τέσσερις αγώνες της, φορούσε φόρμες με το αριστερό πόδι κομμένο. Στο άλλο, φορούσε ένα μαύρο κοντό παντελόνι και για τα δύο πόδια. «Μονόποδα», αποκάλεσε τα κομμένα ρούχα της. «Τα σχεδίασα μόνη μου». Σε 24 ώρες είχε τρέξει τους τρεις ταχύτερους νόμιμους αγώνες 100 μέτρων γυναικών στην ιστορία, και πριν τελειώσουν οι δοκιμές, κατέρριψε και το ρεκόρ των 200 μέτρων των ΗΠΑ με χρόνο 21,77 δευτερόλεπτα, πολύ κοντά στο παγκόσμιο ρεκόρ της Ανατολικογερμανίδας Μαρίτα Κοχ και της συμπατριώτισσάς της Χάικε Ντρέξλερ.[22][27][28] Λίγο μετά τις δοκιμές άλλαξε προπονητή (ανέλαβε ο σύζυγος της) και θα προσλάβει μάνατζερ.[12][19]

Η Γκρίφιθ (αριστερά) με τη Βαλερί Μπρίσκο-Χουκς (δεξιά) το 1984, στα δοκιμαστικά των ΗΠΑ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ η Γκρίφιθ κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια και ένα ασημένιο. Στις 25 Σεπτεμβρίου στον τελικό των 100 μέτρων, νίκησε με χρόνο 10,54 δευτερόλεπτα, 0,29 δευτερόλεπτα μπροστά από την δεύτερη Έβελιν Άσφορντ (χρυσή Ολυμπιονίκη στο Λος Άντζελες και προηγούμενη κάτοχο του ολυμπιακού και του ρεκόρ κόσμου) και 0,31 από την Ανατολικογερμανίδα Ντρέξλερ, με ισχυρό βοηθητικό άνεμο που δεν επέτρεπε την αναγνώριση των επιδόσεων ως επίσημων ρεκόρ. Σημείωσε δύο φορές Ολυμπιακό ρεκόρ στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση: στις 24 Σεπτεμβρίου πρώτευσε στον προκριματικό με 10,88 δευτερόλεπτα και στον προημιτελικό με 10,62.[29][30][31] Το ολυμπιακό της ρεκόρ καταρρίφθηκε 33 χρόνια αργότερα από την Τζαμαϊκανή Ελέιν Τόμσον με ένα εκατοστό του δευτερολέπτου διαφορά.[32] Ο τελικός ήταν τόσο άνετος που άρχισε να χαμογελάει στα 40 μέτρα πριν το τέλος, σίγουρη ότι η νίκη ήταν δική της, ενώ τερμάτισε με τα χέρια υψωμένα πανηγυρίζοντας.[29][33][34] Στον προημιτελικό των 200 μέτρων κατέρριψε το ολυμπιακό ρεκόρ με 21,76 δευτερόλεπτα (προηγούμενο 21,81 από τη Βάλερι Μπρίσκο-Χουκς από το 1984), στους ημιτελικούς στις 29 Σεπτεμβρίου σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ με 21,56 δευτερόλεπτα, το οποίο όμως κατέρριψε στον τελικό της ίδιας ημέρας σημειώνοντας χρόνο 21,34 δευτερόλεπτα. Επίσης έτρεξε στη σκυταλοδρομία 4 επί 100 μέτρα κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο, ενώ η ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών ήρθε δεύτερη στη σκυταλοδρομία 4 επί 400 μέτρα.[13][35][36] Την 1η Οκτωβρίου η Γκρίφιθ έτρεξε τρεις αγώνες σε 135 λεπτά. Πρώτα ήρθε ο ημιτελικός της σκυταλοδρομίας των 4 x 400 μέτρων, τον οποίο κέρδισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και ακολούθησε ο τελικός, στον οποίο η μη επιτυχημένη αλλαγή της τρίτης στη σειρά Γκρίφιθ με την Άσφορντ κινδύνευσε τον Ολυμπιακό τίτλο. Στη μεγάλη σκυταλοδρομία η Γκρίφιθ αγωνίστηκε τέταρτη και παρέλαβε τη σκυτάλη με ελάχιστη διαφορά από τις Σοβιετικές αθλήτριες που μπήκαν καθαρά μπροστά μετά την αλλαγή, αλλά παρά το εντυπωσιακό 48,1 χρόνο της δεν κατάφερε να πετύχει την ανατροπή με την Όλγα Μπρίζγκινα να αποδεικνύεται γρηγορότερη.[37][38][39] Οι Σοβιετικές αθλήτριες κατέρριψαν το παγκόσμιο ρεκόρ, ενώ ο χρόνος των Αμερικανίδων παραμένει ο δεύτερος καλύτερος μέχρι και σήμερα.[40] Εκείνη την εποχή, τα αποτελέσματά της την καθιστούσαν ως τη δεύτερη καλύτερη αθλήτρια στίβου στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και σε μία διοργάνωση, πίσω από τη Φάνι Μπλάνκερς-Κουν που κέρδισε τέσσερα χρυσά μετάλλια το 1948.[41]

Το 1988 επελέγη από το περιοδικό Track and Field ως η καλύτερη αθλήτρια στίβου της χρονιάς,[42] ήταν η πρώτη νικήτρια του βραβείου της αθλήτριας της χρονιάς της IAAF, της απονεμήθηκε το βραβείο James E. Sullivan ως η καλύτερη ερασιτέχνης αθλήτρια των ΗΠΑ για εκείνη τη χρονιά,[43] το Jesse Owens International Trophy Award ως η καλύτερη αθλήτρια του κόσμου το 1988 σε ένα ερασιτεχνικό άθλημα,[14] ενώ ψηφίστηκε και ως η καλύτερη αθλήτρια της χρονιάς όλων των αθλημάτων από το Associated Press[44] και το United Press International.[45] Τέλος, επελέγη από τη γαλλική L'Équipe ως αθλητής / αθλήτρια της χρονιάς όλων των αθλημάτων (γαλλικά: Champion des champions de L'Équipe) για το 1988.[46] Μετά από την Ολυμπιάδα της Σεούλ η Γκρίφιθ εγκατέλειψε τους αγώνες ανακοινώνοντας επίσημα την αποχώρησή της στις 25 Φεβρουάριου του 1989.[47]

Λοιπά βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1987 παντρεύτηκε τον Ολυμπιονίκη των αγώνων του 1984 στο άθλημα του τριπλούν Αλ Τζόινερ και είχαν αποκτήσει μία κόρη το 1990. Μετά το γάμο της, έγινε γνωστή με το προσωνύμιο «Flo-Jo», ενώ το όνομά της αναφέρεται σε διάφορα τραγούδια Αμερικανών καλλιτεχνών. Μετά την αποχώρησή της στις αρχές του 1989, έστρεψε την ενέργεια της στην ηθοποιία, το γράψιμο (ποίηση, παιδικά βιβλία, ρομαντικά μυθιστορήματα), τη σχεδίαση ρούχων, δημιούργησε σειρά καλλυντικών, ίδρυσε οργάνωση για τα μειονεκτούντα παιδιά, εμφανίστηκε στη σειρά Santa Barbara, και από το 1993 έως το 1995 υπηρέτησε ως πρόεδρος του Συμβουλίου Φυσικής Κατάστασης.[9][19][20] Έγινε σύμβολο μόδας που, αφού αποχώρησε, της ανατέθηκε από τους Ιντιάνα Πέισερς να σχεδιάσει τις στολές τους. Οι "Flo-Jo's", όπως ονομάστηκαν, εξακολουθούν να είναι σύμβολο του μπάσκετ της δεκαετίας του 1990, ενώ ακόμα και σήμερα ανευρίσκονται επιρροές σε εμπορικές δραστηριότητες εταιρειών όπως η διαφήμιση.[48][49] Το 1995 το USA Track And Field (διοικητικό όργανο του αθλήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες) την εισήγαγε στο Hall Of Fame.[17] Στις αρχές του 1996 και παρά τα 36 της χρόνια, επιχείρησε να επανέλθει στην αγωνιστική δραστηριότητα προπονούμενη για τα 400 μέτρα των επερχόμενων Ολυμπιακών Αγώνων, όμως ένα πρόβλημα τενοντίτιδας δεν της έδωσε την ευκαιρία για ικανοποιητικους χρόνους και σύντομα σταμάτησε την προσπάθεια.[6] Εξακολουθεί να κατέχει τα παγκόσμια ρεκόρ τόσο στα 100 μέτρα (10,49), όπως και στα 200 (21,34), από τα μακροβιότερα του κλασικού αθλητισμού μέχρι σήμερα.[10][50]

Ο θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γκρίφιθ πέθανε στις 21 Σεπτεμβρίου του 1998 σε ηλικία 39 ετών, κατά τη διάρκεια του ύπνου της.[44][51][52] Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον είχε δηλώσει: «Ήμασταν έκθαμβοι από την ταχύτητά της, ταπεινωμένοι από το ταλέντο της και γοητευμένοι από το στυλ της. Αν και κατάφερε να φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα του παγκόσμιου αθλητισμού, δεν ξέχασε ποτέ από πού κατάγεται. Αφιέρωσε μεγάλο μέρος του χρόνου και των εσόδων της για να βοηθήσει παιδιά σε δύσκολες γειτονιές. Αυτή η πλευρά της προσωπικότητάς της την κάνει ακόμα πιο ταλαντούχα».[53][54][55] Στις 23 Οκτωβρίου του ίδιου έτους ανακοινώθηκε από τις αρχές του ότι η αιτία του θανάτου της ήταν η ασφυξία λόγω θέσης μετά από επιληπτική κρίση που οφειλόταν σε σπηλαιώδες αιμαγγείωμα του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου, σπάνια πάθηση που ανευρίσκεται στο 0,25 % του πληθυσμού. Οι έλεγχοι για παρουσία αλκοόλ, ναρκωτικών και φαρμάκων που βελτιώνουν την απόδοση ήταν αρνητικά.[1][52][56] Τα αποτελέσματα αυτά οδήγησαν σε οργισμένη δήλωση του Ιταλού προέδρου της IAAF Πρίμο Νεμπιόλο κατά των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης,[1][30] καθώς διάφορες φήμες και δημοσιεύματα από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 ήθελαν την υγεία της να είχε επιβαρυνθεί από την χρήση απαγορευμένων ουσιών.[35][57] Η οικογένεια της υποστήριξε πως γνώριζε για την ύπαρξη της εκ γενετούς εγκεφαλικής δυσπλασίας, η οποία την καθιστούσε ευάλωτη σε κρίσεις και πριν από τον θάνατό της, είχε υποστεί άλλα τρία εγκεφαλικά επεισόδια και ένα ακόμα επεισόδιο το 1996 για το οποίο χρειάστηκε να νοσηλευτεί βραχυχρόνια.[57][58] Το δημοτικό σχολείο της στο Λος Άντζελες μετονομάστηκε προς τιμήν της το 2000.[59] Στην πόλη Μίσιον Βιέγο το πάρκο της πήρε το όνομά της.

Η είσοδος του πάρκου στο Μίσιον Βιέγο

Θεωρίες για αναβολικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολύ γρήγορα μετά την επίτευξη του παγκόσμιου ρεκόρ στην Ινδιανάπολη, διάφορες θεωρίες για χρήσεις απαγορευμένων ουσιών άρχισαν να εμφανίζονται, καθώς τόσο η σωματοδομή της, όσο και οι επιδόσεις της είχαν βελτιωθεί υπερβολικά σε μικρό χρονικό διάστημα. «Αυτή η αλλαγή ήταν πιο γρήγορη από οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς», έγραψε ο θρυλικός Καρλ Λιούις στην αυτοβιογραφία του το 1990.[60][61] Αξίζει να αναφερθεί ότι ο δις χρυσός Ολυμπιονίκης (1984, 1988) των 100 μέτρων Λιούις, την ίδια ημέρα (16 Ιουλίου) που κατέρριψε το ρεκόρ η Γκρίφιθ στην Ινδιανάπολη, επικράτησε στον τελικό των 100 μέτρων με χρόνο 9,78 δευτερόλεπτα, που όμως δεν αναγνωρίστηκε ως ρεκόρ κόσμου καθώς ο ευνοϊκός άνεμος ήταν 5,2 μέτρα/δευτερόλεπτο.[62] Πριν από το 1988 οι επιδόσεις της Αμερικανίδας αθλήτριας ήταν στα 10,96 δευτερόλεπτα στα 100 μέτρα (βελτιώνοντας τους χρόνους της κατά 0,47 δευτ.) και στα 200 μέτρα 21,96 δευτ. (διαφορά 0,62 δευτ.). Η διαφορά αυτή είναι μοναδική για αθλητή σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Η αποχώρησή της μετά την Ολυμπιάδα της Σεούλ ενίσχυσε αυτές τις υποψίες, καθώς από το 1989 θα ξεκινούσε η εφαρμογή των αιφνιδιαστικών ελέγχων ντόπινγκ.[58][57][63] Ωστόσο, η ίδια είχε ελεγχθεί σύμφωνα με τους κανονισμούς και ήταν αρνητική για ανίχνευση απαγορευμένων ουσιών σε όλους τους ελέγχους που της έγιναν.[9][15][64] «Μόνο το 1988 υποβλήθηκε σε έντεκα ελέγχους ντόπινγκ, αλλά σε κανένα δε βρέθηκε θετική», είχε δηλώσει ο διευθυντής της ομοσπονδίας στίβου των HΠA, Γκρεγκ Μάσμπακ.[58]

Μετά το θάνατό της το 1998, ο πρόεδρος της ιατρικής επιτροπής της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, διευκρίνησε ότι η Γκρίφιθ επιλέχθηκε για επιπλέον, αυστηρές δοκιμές απαγορευμένων ουσιών κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1988 λόγω φημών για χρήση στεροειδών. Δήλωσε στους The New York Times ότι ο Μάνφρεντ Ντόνικε, ο οποίος τότε ήταν ο κορυφαίος ειδικός στο ντόπιγκ στον αθλητισμό, δεν κατάφερε να ανακαλύψει απαγορευμένες ουσίες κατά τη διάρκεια αυτών των ελέγχων. Ο υπεύθυνος της ΔΟΕ δήλωσε: «Πραγματοποιήσαμε όλες τις πιθανές και φανταστικές αναλύσεις πάνω της. Ποτέ δεν βρήκαμε τίποτα. Δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή υποψία».[48][65] Μετέπειτα δημοσιεύσεις (με ανεπαρκή στοιχεία) για πιθανή χρήση απαγορευμένων ουσιών στους αγώνες πρόκρισης της αμερικανικής ομάδας για την Ολυμπιάδα της Σεούλ, οδήγησαν μετά και τον επίσημο έλεγχό τους στην επιβεβαίωση των μέχρι τότε ισχυόντων.[66] Ο πρόεδρος της γερμανικής ομοσπονδίας αθλητισμού, Χέλμουτ Ντίτζελ, θέλοντας να θίξει μία άλλη διάσταση της υπόθεσης δήλωσε: «Ο θάνατος της Γκρίφιθ πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή στον πόλεμο κατά των αναβολικών. Στο δίκαιο "παιχνίδι" δεν υπάρχουν ένοχοι χωρίς αποδείξεις».[67]

Καλύτερες επιδόσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 100 μέτρα : 10,49 δευτερόλεπτα (16 Ιουλίου 1988)
  • 200 μέτρα : 21,34 (29 Σεπτεμβρίου 1988)
  • 400 μέτρα : 50,89 (8 Ιουνίου 1985)
  • 4 × 100 μέτρα 100 μέτρα : 41,55 (21 Αυγούστου 1987)
  • 4 × 400 μέτρα : 3.15,51 (1 Οκτωβρίου 1988)
  • 50 μέτρα κλειστού στίβου : 6,32 δευτερόλεπτα (16 Φεβρουαρίου 1986)

Πηγή : World Athletics

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Παγκόσμιο Κύπελλο Στίβου 1981 (Σκυταλοδρομία 4x100 μέτρα) : 2η θέση (42,82 δευτερόλεπτα)
  • Ολυμπιακοί Αγώνες 1984 (200 μέτρα) : 2η (22,04)
  • Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 1987 (Σκυταλοδρομία 4x100 μέτρα) : 1η (41,58)
  • Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 1987 (200 μέτρα) : 2η (21,96)
  • Ολυμπιακοί Αγώνες 1988 (100 μέτρα) : 1η (10,54)
  • Ολυμπιακοί Αγώνες 1988 (200 μέτρα) : 1η (21,34)
  • Ολυμπιακοί Αγώνες 1988 (Σκυταλοδρομία 4x100 μέτρα) : 1η (41,98)
  • Ολυμπιακοί Αγώνες 1988 (Σκυταλοδρομία 4x400 μέτρα) : 2η (3.15,51)

Πηγή : World Athletics

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Autopsy proves Flo-Jo suffered an epileptic seizure - Nebiolo urges Media Restraint» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2022. 
  2. ↑ «Is Usain Bolt the greatest athlete of all time? That's not what the numbers say» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2023. 
  3. ↑ «Who is the All-Time Greatest from Track & Field?» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2022. 
  4. ↑ «В СПИСКЕ ПРЕТЕНДЕНТОВ НА ТИТУЛ "ЛЕГКОАТЛЕТА СТОЛЕТИЯ" РОССИЯН НЕТ. НО ЕСТЬ БУБКА» (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2023. 
  5. ↑ «IOC : FLORENCE GRIFFITH-JOYNER» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2022. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Φλόρενς Γκρίφιθ-Τζόινερ. Η ταχύτερη γυναίκα όλων των εποχών με τα τεράστια νύχια και τα ακατάρριπτα ρεκόρ. Οι δραματικές αλλαγές στο σώμα της, η ξαφνική απόσυρση και ο μυστηριώδης θάνατος στον ύπνο της...». Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2022. 
  7. ↑ «Bolt in Beijing and Freeman's spacesuit - 10 of the greatest moments in Olympics history» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2022. 
  8. ↑ «The mother behind the Olympian reveals the spirit that was Flo-Jo» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2020. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 «The New York Times : Florence Griffith Joyner, 38, Champion Sprinter, Is Dead» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2022. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 «There's Only One Flo-Jo: Everything You Need to Know About the Fastest Woman of All Time» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2022. 
  11. ↑ «From the Archives: She overcame an insecure childhood to become an Olympic champion and world-record holder» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2023. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «VERY FANCY, VERY FAST U.S. SPRINTER FLORENCE GRIFFITH JOYNER IS CERTAINLY EYE-CATCHING -- IF, THAT IS, YOU CAN CATCH HER» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2023. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Το άδοξο τέλος της Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ». Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2022. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «FloJo sets 100 record at 1988 Olympic Trials» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2022. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «Florence Griffith-Joyner is still the fastest woman of all time, 31 years on» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2020. 
  16. ↑ 16,0 16,1 «Εκείνη «έφυγε» στα 38, αυτή η επίδοση θα κρατήσει για πάντα : Το «στοιχειωμένο» ρεκόρ της Φλόρενς Γκρίφιθ-Τζόινερ». Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2022. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Florence Griffith Joyner» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2020. 
  18. ↑ «200 Metres women : 1st IAAF World Championships in Athletics» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2020. 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 «Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ: Απέναντι στην ταχύτητα της ζωής». Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2022. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 «Encyclopædia Britannica : Florence Griffith Joyner». Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2020. 
  21. ↑ 21,0 21,1 «Griffith-Joyner Just Getting Out of the Blocks : She Says Weight Training, Faster Starts Pushed Her to World Record in 100» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2023. 
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 «50 stunning Olympic moments No22: Florence Griffith Joyner, Seoul 1988» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2022. 
  23. ↑ Linthorne, Nick (Μάρτιος 2003). «"The 100-m World Record by Florence Griffith-Joyner at the 1988 U.S. Olympic Trials"» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2009. 
  24. ↑ «U.S. TRACK AND FIELD TRIALS : Griffith-Joyner Sets 100 Record : Her 10.49 Tops Ashford by .27; Joyner-Kersee Breaks Her Mark» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2022. 
  25. ↑ «Thompson-Herah and Warholm get Michael Johnson's vote» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2022. 
  26. ↑ ««Δεν ξαναγράφεται η ιστορία...»». Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2022. 
  27. ↑ «The New York Times : Flo-Jo's Form Overtakes Her Fashion» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2022. 
  28. ↑ «"The History of the United States Olympic Trials -- Track and Field"» (PDF) (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)
  29. ↑ 29,0 29,1 «The day Flo Jo took the 1988 Olympic 100-meter sprint by storm» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2022. 
  30. ↑ 30,0 30,1 «"You can't change history." Gwen Torrence, who raced against Florence Griffith Joyner, says her 100-meter world record should stand» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2022. 
  31. ↑ «IOC : SEOUL 1988 ATHLETICS 100M WOMEN RESULTS» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2022. 
  32. ↑ «Elaine Thompson-Herah surpasses an Olympic legend in a 100-meter blaze of green and gold» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2021. 
  33. ↑ «L'ÉQUIPE : L'héritage Florence Griffith-Joyner» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2021. 
  34. ↑ «Saving Flo Jo: Taking back a Legacy» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2020. 
  35. ↑ 35,0 35,1 «Le Monde : Rock around the Olympics : Séoul 1988, "Teen Age Riot"» (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  36. ↑ «IOC : SEOUL 1988 ATHLETICS 200M WOMEN RESULTS» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2022. 
  37. ↑ «The New York Times : THE SEOUL OLYMPICS: Track and Field; Pride and Frustration for the Americans» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2022. 
  38. ↑ «IOC : SEOUL 1988 ATHLETICS 4X100M RELAY WOMEN RESULTS» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2022. 
  39. ↑ «IOC : SEOUL 1988 ATHLETICS 4 X 400 METRES RELAY WOMEN RESULTS» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2022. 
  40. ↑ «4x400 Metres Relay Women: Best» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2022. 
  41. ↑ «Fanny Blankers-Koen» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2022. 
  42. ↑ «T&FN'S WORLD WOMEN'S ATHLETES OF THE YEAR» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2022. 
  43. ↑ «The New York Times : SPORTS PEOPLE : TRACK AND FIELD; Griffith Joyner Gets Sullivan Award» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2016. 
  44. ↑ 44,0 44,1 «Florence Joyner» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2023. 
  45. ↑ «United Press International Female Athlete of the Year» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2022. 
  46. ↑ «L'Équipe Champion of Champions Winners» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2022. 
  47. ↑ «The New York Times : Griffith Joyner Retiring; 'Other Interests' Cited» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2015. 
  48. ↑ 48,0 48,1 «Black History Month: Florence Griffith Joyner Smashed Records and Stereotypes» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2022. 
  49. ↑ «Le Monde : Quand des marques utilisent l'image de la controversée Florence Griffith-Joyner» (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2022. 
  50. ↑ «World Records: Women Outdoor» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2022. 
  51. ↑ «Flo-Jo has left us» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2022. 
  52. ↑ 52,0 52,1 «The Uneasy Death Of Florence Griffith Joyner» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2000. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2009. 
  53. ↑ «Le Monde : Un concert de louanges et une question qui dérange» (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2022. 
  54. ↑ «Florence Griffith-Joyner» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2022. 
  55. ↑ «TIME magazine : 1988: Florence Griffith Joyner» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2022. 
  56. ↑ «The New York Times : TRACK AND FIELD; Griffith Joyner Died After Seizure in Sleep» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2022. 
  57. ↑ 57,0 57,1 57,2 «Ein Hauch von Hollywood» (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2022. 
  58. ↑ 58,0 58,1 58,2 «Το μοιραίο τίμημα της κορυφής». Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2008. 
  59. ↑ «FLORENCE GRIFFITH JOYNER (1959-1998)» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2022. 
  60. ↑ «Athlétisme: "Flo-Jo", le mythe et ses questions pour la première fois approchés» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2022. 
  61. ↑ «Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ: Πεθαίνει η ταχύτερη γυναίκα στον κόσμο – Τα ρεκόρ της παραμένουν ακατάρριπτα 34 χρόνια μετά». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2022. 
  62. ↑ «Carl Lewis ran the fastest 100 meters ever recorded...» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2022. 
  63. ↑ «From the Archives: Track Olympian Florence Griffith Joyner Dies at 38» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2024. 
  64. ↑ «TAC Board Approves Random Drug Testing» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2022. 
  65. ↑ «The New York Times : PLUS: TRACK AND FIELD; Official Defends Griffith Joyner» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2020. 
  66. ↑ «Rules respected in 1988 Olympic Trial cases» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2022. 
  67. ↑ «Σήμα κινδύνου ο θάνατος Γκρίφιθ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2013. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βραβεία
Προκάτοχος
Κανένας 		Πρωταθλητής των Πρωταθλητών της L'Équipe
1988 		Διάδοχος
Γκρεγκ Λεμόντ
Προκάτοχος
Κανένας 		Αθλήτρια της χρονιάς της IAAF
1988 		Διάδοχος
Άνα Φιδέλια Κιρό
Ρεκόρ
Προκάτοχος
Έβελιν Άσφορντ 		Κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ (100 μέτρα γυναικών)
16 Ιουλίου 1988 – 		Διάδοχος
Αναμενόμενος
Προκάτοχος
Φλόρενς Γκρίφιθ-Τζόινερ 		Κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ (200 μέτρα γυναικών)
29 Σεπτεμβρίου 1988 – 		Διάδοχος
Αναμενόμενος
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φλόρενς_Γκρίφιθ-Τζόινερ&oldid=10686543"