Νέο Κράτος (Πορτογαλία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
διαχωρισμός λέξεων
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Επεξεργασία από εφαρμογή κινητού επεξεργασία από εφαρμογή Android
Γραμμή 4: Γραμμή 4:
Αντίθετη στον [[Κομμουνισμός|κομμουνισμό]], τον [[Σοσιαλισμός|σοσιαλισμό]], τον [[Αναρχισμός|αναρχισμό]], τον [[Φασισμός|φασισμό]], τον [[Φιλελευθερισμός|φιλελευθερισμό]] και την αντοαποικιοκρατία,{{Efn|Before WWII, Salazar declared: "We are opposed to all forms of Internationalism, Communism, Socialism, Syndicalism and everything that may divide or minimize, or break up the family. We are against class warfare, irreligion and disloyalty to one’s country; against serfdom, a materialistic conception of life, and might over right". Salazar criticized Fascist dictatorship that according to his opinion was leaning towards pagan Caesarism and towards a new state which recognized no limitations of legal moral order.{{sfn | Kay | 1970 | p=68}}}} το καθεστώς ήταν [[Κορπορατισμός|συντεχνιακό]], [[Συντηρητισμός|συντηρητικό]] και [[Εθνικισμός|εθνικιστικό]], υπερασπιζόμενο τον παραδοσιακό καθολικισμό της Πορτογαλίας. Η πολιτική του προέβλεπε την διαιώνιση της Πορτογαλίας ως διαηπειρωτικό έθνους, σύμφωνα με το δόγμα του λουσοτροπικαλισμού. Μια τέτοια Πορτογαλία συμπεριλάμβανε την Αγκόλα, τη Μοζαμβίκη, και άλλα [[Αυτοκρατορία της Πορτογαλίας|πορτογαλικά εδάφη]] ως επεκτάσεις της κυρίως Πορτογαλίας, εξασφαλίζοντας μια υποτιθέμενη πηγή πολιτισμού και σταθερότητας στις αποικίες στην Αφρική και την Ασία. Υπό το Νέο Κράτος, η Πορτογαλία προσπάθησε να διαιωνίσει μια τεράστια, αιωνόβια αυτοκρατορία με συνολική έκταση 2.168.071 τ.χλμ., ενώ άλλες πρώην αποικιακές δυνάμεις παρέδιδαν ανεξαρτησία στις αποικίες τους.<ref>[http://purl.pt/11440/1/P1.html Portugal Não É Um País Pequeno] {{Webarchive}}</ref>
Αντίθετη στον [[Κομμουνισμός|κομμουνισμό]], τον [[Σοσιαλισμός|σοσιαλισμό]], τον [[Αναρχισμός|αναρχισμό]], τον [[Φασισμός|φασισμό]], τον [[Φιλελευθερισμός|φιλελευθερισμό]] και την αντοαποικιοκρατία,{{Efn|Before WWII, Salazar declared: "We are opposed to all forms of Internationalism, Communism, Socialism, Syndicalism and everything that may divide or minimize, or break up the family. We are against class warfare, irreligion and disloyalty to one’s country; against serfdom, a materialistic conception of life, and might over right". Salazar criticized Fascist dictatorship that according to his opinion was leaning towards pagan Caesarism and towards a new state which recognized no limitations of legal moral order.{{sfn | Kay | 1970 | p=68}}}} το καθεστώς ήταν [[Κορπορατισμός|συντεχνιακό]], [[Συντηρητισμός|συντηρητικό]] και [[Εθνικισμός|εθνικιστικό]], υπερασπιζόμενο τον παραδοσιακό καθολικισμό της Πορτογαλίας. Η πολιτική του προέβλεπε την διαιώνιση της Πορτογαλίας ως διαηπειρωτικό έθνους, σύμφωνα με το δόγμα του λουσοτροπικαλισμού. Μια τέτοια Πορτογαλία συμπεριλάμβανε την Αγκόλα, τη Μοζαμβίκη, και άλλα [[Αυτοκρατορία της Πορτογαλίας|πορτογαλικά εδάφη]] ως επεκτάσεις της κυρίως Πορτογαλίας, εξασφαλίζοντας μια υποτιθέμενη πηγή πολιτισμού και σταθερότητας στις αποικίες στην Αφρική και την Ασία. Υπό το Νέο Κράτος, η Πορτογαλία προσπάθησε να διαιωνίσει μια τεράστια, αιωνόβια αυτοκρατορία με συνολική έκταση 2.168.071 τ.χλμ., ενώ άλλες πρώην αποικιακές δυνάμεις παρέδιδαν ανεξαρτησία στις αποικίες τους.<ref>[http://purl.pt/11440/1/P1.html Portugal Não É Um País Pequeno] {{Webarchive}}</ref>


Η Πορτογαλία εντάχθηκε στον [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών]] (ΟΗΕ) το 1955. Ήταν ιδρυτικό μέλος των: [[ΝΑΤΟ]] (1949), [[Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης|ΟΟΣΑ]] (1961), και [[Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελευθέρων Συναλλαγών|ΕΖΕΣ]] (1960). Το 1968 ο Μαρσέλο Καετάνο διορίστηκε νέος επικεφαλής της κυβέρνησης. Στις 25 Απριλίου 1974, η [[Επανάσταση των Γαρυφάλλων|Επανάσταση των Γαριφάλων]] στην [[Λισαβόνα]] ανέτρεψε το καθεστώς. Αντικείμενο έντονης κριτικής από τη διεθνή κοινότητα μετά το [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] και γνωστό για την εναντίωση του απέναντι στην[[αποαποικιοποίηση]], ήταν ένα από τα παλαιότερα σωζόμενα αυταρχικά καθεστώτα στην Ευρώπη. Όταν το καθεστώς κατέρρευσε το 1974, η Πορτογαλία είχε το χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στη Δυτική Ευρώπη, καθώς και το υψηλότερο ποσοστό αποτρέψιμων θανάτων και βρεφικής θνησιμότητας στην Ευρώπη.<ref>{{Cite journal|last=Perreira Gomes|first=Isabel|last2=Amorim|first2=José Pedro|last3=Correira|first3=José Alberto|last4=Menezes|first4=Isabel|title=The Portuguese literacy campaigns after the Carnation Revolution (1974-1977)|journal=Journal of Social Science Education|date=1 January 2016|volume=14|issue=2|pages=69–80|url=http://www.eric.ed.gov/contentdelivery/servlet/ERICServlet?accno=EJ1101128|accessdate=16 January 2018}}</ref><ref>{{Cite book|title=Higher Education in Portugal 1974-2009: A Nation, a Generation|first=Guy|last=Neave|first2=Alberto|last2=Amaral|publisher=Springer Science & Business Media|isbn=978-9400721340|date=21 December 2011|edition=2012|pages=95,102|url=https://books.google.com/books?id=vElS1E_-9h0C&lpg=PA102&ots=KoO1RPYx6D&dq=infant%20mortality%20rate%20portugal%201974&pg=PA102#v=onepage&q=infant%20mortality%20rate%20portugal%201974&f=false|accessdate=16 January 2018}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://www.nytimes.com/1970/07/28/archives/antonio-salazar-a-quiet-autocrat-who-held-power-in-portugal-for-40.html|title=Antonio Salazar: A Quiet Autocrat Who Held Power in Portugal for 40 Years|last=Whitman|first=Alden|date=28 July 1970|publisher=New York Times|agency=New York Times|accessdate=19 January 2018}}</ref>
Η Πορτογαλία εντάχθηκε στον [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών]] (ΟΗΕ) το 1955. Ήταν ιδρυτικό μέλος των: [[ΝΑΤΟ]] (1949), [[Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης|ΟΟΣΑ]] (1961), και [[Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελευθέρων Συναλλαγών|ΕΖΕΣ]] (1960). Το 1968 ο Μαρσέλο Καετάνο διορίστηκε νέος επικεφαλής της κυβέρνησης. Στις 25 Απριλίου 1974, η [[Επανάσταση των Γαρυφάλλων|Επανάσταση των Γαριφάλων]] στην [[Λισαβόνα]] ανέτρεψε το καθεστώς. Αντικείμενο έντονης κριτικής από τη διεθνή κοινότητα μετά το [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] και γνωστό για την εναντίωση του απέναντι στην [[αποαποικιοποίηση]], ήταν ένα από τα παλαιότερα σωζόμενα αυταρχικά καθεστώτα στην Ευρώπη. Όταν το καθεστώς κατέρρευσε το 1974, η Πορτογαλία είχε το χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στη Δυτική Ευρώπη, καθώς και το υψηλότερο ποσοστό αποτρέψιμων θανάτων και βρεφικής θνησιμότητας στην Ευρώπη.<ref>{{Cite journal|last=Perreira Gomes|first=Isabel|last2=Amorim|first2=José Pedro|last3=Correira|first3=José Alberto|last4=Menezes|first4=Isabel|title=The Portuguese literacy campaigns after the Carnation Revolution (1974-1977)|journal=Journal of Social Science Education|date=1 January 2016|volume=14|issue=2|pages=69–80|url=http://www.eric.ed.gov/contentdelivery/servlet/ERICServlet?accno=EJ1101128|accessdate=16 January 2018}}</ref><ref>{{Cite book|title=Higher Education in Portugal 1974-2009: A Nation, a Generation|first=Guy|last=Neave|first2=Alberto|last2=Amaral|publisher=Springer Science & Business Media|isbn=978-9400721340|date=21 December 2011|edition=2012|pages=95,102|url=https://books.google.com/books?id=vElS1E_-9h0C&lpg=PA102&ots=KoO1RPYx6D&dq=infant%20mortality%20rate%20portugal%201974&pg=PA102#v=onepage&q=infant%20mortality%20rate%20portugal%201974&f=false|accessdate=16 January 2018}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://www.nytimes.com/1970/07/28/archives/antonio-salazar-a-quiet-autocrat-who-held-power-in-portugal-for-40.html|title=Antonio Salazar: A Quiet Autocrat Who Held Power in Portugal for 40 Years|last=Whitman|first=Alden|date=28 July 1970|publisher=New York Times|agency=New York Times|accessdate=19 January 2018}}</ref>


== Παραπομπές ==
== Παραπομπές ==

Έκδοση από την 23:04, 15 Σεπτεμβρίου 2019

Νέο Κράτος
19  Μαρτίου 1933–25  Απριλίου 1974

Σημαία
Έμβλημα
ΧώραΠορτογαλία
ΠρωτεύουσαΛισαβόνα
ΓλώσσεςΠορτογαλικά
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Πολίτευμααυτοκρατία
Έκταση2.168.071 km²
Γεωγραφικές συντεταγμένες38°42′0″N 9°11′0″W
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Εστάντου Νόβου (πορτογαλική προφορά: (ɨ)ʃˈtadu, -ðu ˈnovu, "Νέο Κράτος"), ή Δεύτερη Δημοκρατία, ήταν το συντεχνιακό ακροδεξιό καθεστώς που εδραιώθηκε στην Πορτογαλία το 1933. Ήταν βαθιά ριζωμένο στην Καθολική κοινωνική σκέψη που ασκούσε επιρροή σε φιλελεύθερους και συντηρητικούς στην Πορτογαλία.[1] Εξελίχθηκε από την Εθνική Δικτατορία που σχηματίστηκε μετά το πραξικόπημα της 28ης Μαΐου 1926 ενάντια στη δημοκρατική και ασταθής Πρώτη Δημοκρατία. Μαζί, η Εθνική Δικτατορία και το Νέο Κράτος αναγνωρίζονται ως η Δεύτερη πορτογαλική Δημοκρατία. Το νέο κράτος, εμπνεόμενο σε μεγάλο βαθμό από συντηρητικές και αυταρχικές ιδεολογίες, αναπτύχθηκε από τον Αντόνιο ντι Ολιβέιρα Σαλαζάρ, Πρόεδρος του Συμβουλίου των Υπουργών της Πορτογαλίας από το 1932 ως το 1968, όταν η ασθένεια τον ανάγκασε να παραιτηθεί. Μετά το 1945, το συντεχνιακό οικονομικό μοντέλο ήταν και λιγότερο χρήσιμο και καθυστερούσε τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας.

Αντίθετη στον κομμουνισμό, τον σοσιαλισμό, τον αναρχισμό, τον φασισμό, τον φιλελευθερισμό και την αντοαποικιοκρατία,[α] το καθεστώς ήταν συντεχνιακό, συντηρητικό και εθνικιστικό, υπερασπιζόμενο τον παραδοσιακό καθολικισμό της Πορτογαλίας. Η πολιτική του προέβλεπε την διαιώνιση της Πορτογαλίας ως διαηπειρωτικό έθνους, σύμφωνα με το δόγμα του λουσοτροπικαλισμού. Μια τέτοια Πορτογαλία συμπεριλάμβανε την Αγκόλα, τη Μοζαμβίκη, και άλλα πορτογαλικά εδάφη ως επεκτάσεις της κυρίως Πορτογαλίας, εξασφαλίζοντας μια υποτιθέμενη πηγή πολιτισμού και σταθερότητας στις αποικίες στην Αφρική και την Ασία. Υπό το Νέο Κράτος, η Πορτογαλία προσπάθησε να διαιωνίσει μια τεράστια, αιωνόβια αυτοκρατορία με συνολική έκταση 2.168.071 τ.χλμ., ενώ άλλες πρώην αποικιακές δυνάμεις παρέδιδαν ανεξαρτησία στις αποικίες τους.[3]

Η Πορτογαλία εντάχθηκε στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) το 1955. Ήταν ιδρυτικό μέλος των: ΝΑΤΟ (1949), ΟΟΣΑ (1961), και ΕΖΕΣ (1960). Το 1968 ο Μαρσέλο Καετάνο διορίστηκε νέος επικεφαλής της κυβέρνησης. Στις 25 Απριλίου 1974, η Επανάσταση των Γαριφάλων στην Λισαβόνα ανέτρεψε το καθεστώς. Αντικείμενο έντονης κριτικής από τη διεθνή κοινότητα μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και γνωστό για την εναντίωση του απέναντι στην αποαποικιοποίηση, ήταν ένα από τα παλαιότερα σωζόμενα αυταρχικά καθεστώτα στην Ευρώπη. Όταν το καθεστώς κατέρρευσε το 1974, η Πορτογαλία είχε το χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στη Δυτική Ευρώπη, καθώς και το υψηλότερο ποσοστό αποτρέψιμων θανάτων και βρεφικής θνησιμότητας στην Ευρώπη.[4][5][6]

Παραπομπές

  1. ↑ Howard J. Wiarda, Corporatism and development: the Portuguese experience (U of Massachusetts Press, 1977).
  2. ↑ Kay 1970, σελ. 68.
  3. ↑ Portugal Não É Um País Pequeno Σφάλμα στο πρότυπο webarchive: Ελέγξτε την τιμή |url=. Empty.
  4. ↑ Perreira Gomes, Isabel; Amorim, José Pedro; Correira, José Alberto; Menezes, Isabel (1 January 2016). «The Portuguese literacy campaigns after the Carnation Revolution (1974-1977)». Journal of Social Science Education 14 (2): 69–80. http://www.eric.ed.gov/contentdelivery/servlet/ERICServlet?accno=EJ1101128. Ανακτήθηκε στις 16 January 2018. 
  5. ↑ Neave, Guy· Amaral, Alberto (21 Δεκεμβρίου 2011). Higher Education in Portugal 1974-2009: A Nation, a Generation (2012 έκδοση). Springer Science & Business Media. σελίδες 95,102. ISBN 978-9400721340. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2018. 
  6. ↑ Whitman, Alden (28 July 1970). «Antonio Salazar: A Quiet Autocrat Who Held Power in Portugal for 40 Years». New York Times. New York Times. https://www.nytimes.com/1970/07/28/archives/antonio-salazar-a-quiet-autocrat-who-held-power-in-portugal-for-40.html. Ανακτήθηκε στις 19 January 2018. 
  1. ↑ Before WWII, Salazar declared: "We are opposed to all forms of Internationalism, Communism, Socialism, Syndicalism and everything that may divide or minimize, or break up the family. We are against class warfare, irreligion and disloyalty to one’s country; against serfdom, a materialistic conception of life, and might over right". Salazar criticized Fascist dictatorship that according to his opinion was leaning towards pagan Caesarism and towards a new state which recognized no limitations of legal moral order.[2]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νέο_Κράτος_(Πορτογαλία)&oldid=7728330"