Αντόνιο ντι Ολιβέιρα Σαλαζάρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αντόνιο ντι Ολιβέιρα Σαλαζάρ
António de Oliveira Salazar
Πρωθυπουργός της Πορτογαλίας
Περίοδος
5 Ιουλίου 1932 – 27 Σεπτεμβρίου 1968
ΔιάδοχοςΜαρσέλο Καετάνο
Πρόεδρος της Πορτογαλίας
Περίοδος
18 Απριλίου 1951 – 9 Αυγούστου 1951
ΠροκάτοχοςΌσκαρ Καρμόνα
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση28 Απριλίου 1889, Πορτογαλία
Θάνατος27 Ιουλίου 1970 (81 ετών)
Λισαβόνα, Πορτογαλία
Πολιτικό κόμμαΕθνική Ένωση
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Κοΐμπρα
ΕπάγγελμαΠολιτικός
Πανεπιστημιακός καθηγητής
ΘρήσκευμαΚαθολική Εκκλησία
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αντόνιο ντι Ολιβέιρα Σαλαζάρ (António de Oliveira Salazar, 28 Απριλίου 1889 – 27 Ιουλίου 1970) ήταν Πορτογάλος πολιτικός και οικονομολόγος, πρωθυπουργός της Πορτογαλίας επί 36 συναπτά έτη, από το 1932 έως το 1968. Χαρακτηρίστηκε ως δικτάτορας. Ο Σαλαζάρ ίδρυσε το «Νέο Κράτος» (Estado Novo), την απολυταρχική κυβέρνηση που έλεγχε την Πορτογαλία μέχρι το 1974, όποτε και έλαβε χώρα η Επανάσταση των Γαριφάλων.

Χαρακτηριστικά της κυβέρνησής του ήταν ο εθνικισμός, ο συντηρητισμός και ο σφοδρός αντικομουνισμός. Ωστόσο, είχε αποστασιοποιηθεί από τον φασισμό και τον ναζισμό, πράγμα που πιθανώς εξηγεί την ουδέτερη στάση που κράτησε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπό την ηγεσία του τερματίστηκε η πολιτική αστάθεια της Α' Πορτογαλικής Δημοκρατίας (1910-1926) και η οικονομία της σταθεροποιήθηκε. Παρά ταύτα, οι περισσότεροι Πορτογάλοι, και ιδιαίτερα αυτοί που κατοικούσαν στην επαρχία, ήταν πένητες και ζούσαν σε κακές συνθήκες, σε σύγκριση με την υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη. Ακόμα, δεν ήταν ανεκτή η οποιαδήποτε κριτική απέναντι στο καθεστώς, συνεπώς η ελευθερία του λόγου ήταν περιορισμένη.

Παραμένει μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στην μεταπολιτευτική Πορτογαλία.