Δημήτριος Φωτιάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Δημήτριος Φωτιάδης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Δημήτριος Φωτιάδης (Ελληνικά)
Γέννηση	25 Μαρτίου 1898; Σμύρνη
Θάνατος	23 Οκτωβρίου 1988; Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	λογοτέχνης; συγγραφέας; μεταφραστής
Εργοδότης	Νεοελληνικά Γράμματα
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά
Οικογένεια
Γονείς	Αλέκος Φωτιάδης
Αδέλφια	Αικατερίνη Φωτιάδου-Καλλιδοπούλου
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	πρόεδρος (1974–1977, Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών)
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 12:58, 5 Ιανουαρίου 2018

Ο Δημήτρης Φωτιάδης (Σμύρνη 1898-Αθήνα, 23 Οκτωβρίου 1988) ήταν Έλληνας λογοτέχνης που ασχολήθηκε κυρίως με την Ελληνική Επανάσταση του 1821. ^[1]

Βιογραφία

Οι γονείς του ήταν εύποροι (πατέρας του ήταν ο μεγαλοκτηματίας Αλέκος Φωτιάδης)^[2] και ο ίδιος κατατάχτηκε ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό κατά τη διάρκεια του Μικρασιατικού Πολέμου. Με τη Μικρασιατική καταστροφή κατέφυγε στην Αθήνα και έκανε την εμφάνισή του στα γράμματα με τα θεατρικά Μάνια Βιτρόβα και Το μαγεμένο βιολί το 1931, ενώ εργάστηκε και ως διευθυντής του περιοδικού Νεοελληνικά Γράμματα (1936-1941). Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έφυγε στο εξωτερικό και εργάστηκε ως ανταποκριτής στο Λονδίνο και τη Μέση Ανατολή. Ξαναγυρνώντας στην Ελλάδα εξορίστηκε στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου στη Μακρόνησο, την Ικαρία και τον Άγιο Ευστράτιο, ενώ υπήρξε διευθυντής του περιοδικού Ελεύθερα Γράμματα (1945-48). Τα Ελεύθερα Γράμματα αποτέλεσαν πεδίο έκφρασης για πολλούς διανοούμενους της εποχής όπως η Φούλα Χατζηδάκι κ.ά.^[3]^[4]

Μετά την απελευθέρωσή του έγινε στέλεχος της ΕΔΑ. Μετά τον πόλεμο στράφηκε στην ιστοριογραφία, επικεντρώνοντας το έργο του κυρίως στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Εταιρείας Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (1939) και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορηματικής Βιογραφίας (1982, για το έργο του "Ενθυμήματα"). Από το 1974 ως το 1977 ήταν πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, ο πρώτος μεταδικτατορικά (είχε επιβληθεί λογοκρισία τα προηγούμενα χρόνια).^[5]

Έργα

Θέατρο

Μάνια Βίτροβα. 1932.
Μαγεμένο βιολί. 1931.
Κατακτητές. 1936.
Ο κόσμος ανάποδα. 1937.
Θεοδώρα. 1946.
Μακρυγιάννης. 1946.

Μετάφραση

Αριστοφάνης, Ιππής. 1938.
Πλάτων, Συμπόσιο. 1939.
Δημοσθένης, Γ’ Φιλιππικός. 1940.
Πλάτων, Φαίδρος. 1967.

Μελέτες – Δοκίμια

Μεσολόγγι. Αθήνα, Ορίζοντες, 1953.
Καραϊσκάκης. 1956.
Κανάρης. 1960.
Η δίκη του Κολοκοτρώνη. 1962.
Όθωνας – Η μοναρχία.1963.
Όθωνας – Η έξωση. 1964.
Η Επανάσταση του ’21, τ.1-4. 1971-1972.
Σαγγάριος· Εποποιία και καταστροφή στη Μικρά Ασία. 1974.
Η 3η Σεπτεμβρίου 1843. 1975.
Ζωή και Τέχνη. 1976.
Ενθυμήματα, τ.1-3. 1986.
Άπαντα. Αθήνα, 1988.
Η ακτή των σκλάβων. Αθήνα, Εταιρεία Λογοτεχνικών Εκδόσεων, 1955 (έκδοση β΄).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Αρχείο του λογοτέχνη υπάρχει στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.) [1]
Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ. [2]

Παραπομπές

↑ Για το ιστοριογραφικό έργο του Δημήτρη Φωτιάδη (1898 - 1988), Ριζοσπάστης, 30-3-2008, σελ.2 (ένθετη έκδοση), ανάκτηση 6-10-2015.
↑ Βιογραφικό
↑ Δυο λόγια για τη Φούλα Χατζηδάκη - άρθρο του Κώστα Π. Παντελόγλου
↑ Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, εκδόσεις Αυλός Αθήνα 1979
↑ Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών

[1] Για το ιστοριογραφικό έργο του Δημήτρη Φωτιάδη (1898 - 1988), Ριζοσπάστης, 30-3-2008, σελ.2 (ένθετη έκδοση), ανάκτηση 6-10-2015.

[2] Βιογραφικό

[3] Δυο λόγια για τη Φούλα Χατζηδάκη - άρθρο του Κώστα Π. Παντελόγλου

[4] Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, εκδόσεις Αυλός Αθήνα 1979

[5] Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
 {{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Δημήτρης Φωτιάδης''' ([[Σμύρνη]] [[1898]]-[[Αθήνα]], [[23 Οκτωβρίου]] [[1988]]) ήταν Έλληνας [[λογοτεχνία|λογοτέχνης]] που ασχολήθηκε κυρίως με την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]]. <ref>[http://www.rizospastis.gr/story.do?id=4477785 Για το ιστοριογραφικό έργο του Δημήτρη Φωτιάδη (1898 - 1988)], Ριζοσπάστης, 30-3-2008, σελ.2 (ένθετη έκδοση), ανάκτηση 6-10-2015.</ref>
 ==Βιογραφία==
-Οι γονείς του ήταν εύποροι (πατέρας του ήταν ο μεγαλοκτηματίας [[Αλέκος Φωτιάδης]])<ref>[https://www.ianos.gr/karaiskakis-0048358.html Βιογραφικό]</ref> και ο ίδιος κατατάχτηκε ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό κατά τη διάρκεια του [[Μικρασιατική Εκστρατεία|Μικρασιατικού Πολέμου]]. Με τη [[Μικρασιατική καταστροφή]] κατέφυγε στην [[Αθήνα]] και έκανε την εμφάνισή του στα γράμματα με τα θεατρικά ''Μάνια Βιτρόβα'' και ''Το μαγεμένο βιολί'' το [[1931]], ενώ εργάστηκε και ως διευθυντής του περιοδικού  ''[[Νεοελληνικά Γράμματα]]'' (1936-1941). Κατά τη διάρκεια του  [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] έφυγε στο εξωτερικό και εργάστηκε ως ανταποκριτής στο [[Λονδίνο]] και τη [[Μέση Ανατολή]]. Ξαναγυρνώντας στην Ελλάδα εξορίστηκε στη διάρκεια του [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|Εμφυλίου Πολέμου]] στη [[Μακρόνησος|Μακρόνησο]], την [[Ικαρία]] και τον [[Άγιος Ευστράτιος|Άγιο Ευστράτιο]], ενώ υπήρξε διευθυντής του περιοδικού ''Ελεύθερα Γράμματα'' (1945-48). Μετά την απελευθέρωσή του έγινε στέλεχος της [[ΕΔΑ]]. Μετά τον πόλεμο στράφηκε στην [[ιστοριογραφία]], επικεντρώνοντας το έργο του κυρίως στην [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]]. Τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Εταιρείας Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της [[Σορβόνη|Σορβόνης]] ([[1939]]) και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορηματικής Βιογραφίας ([[1982]], για το έργο του "Ενθυμήματα"). Από το 1974 ως το 1977 ήταν πρόεδρος της [[Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών|Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών]], ο πρώτος μεταδικτατορικά (είχε επιβληθεί λογοκρισία τα προηγούμενα χρόνια).<ref>[http://www.eel.org.gr/%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%B9/1974-1977-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82.html Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών]</ref>
+Οι γονείς του ήταν εύποροι (πατέρας του ήταν ο μεγαλοκτηματίας [[Αλέκος Φωτιάδης]])<ref>[https://www.ianos.gr/karaiskakis-0048358.html Βιογραφικό]</ref> και ο ίδιος κατατάχτηκε ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό κατά τη διάρκεια του [[Μικρασιατική Εκστρατεία|Μικρασιατικού Πολέμου]]. Με τη [[Μικρασιατική καταστροφή]] κατέφυγε στην [[Αθήνα]] και έκανε την εμφάνισή του στα γράμματα με τα θεατρικά ''Μάνια Βιτρόβα'' και ''Το μαγεμένο βιολί'' το [[1931]], ενώ εργάστηκε και ως διευθυντής του περιοδικού  ''[[Νεοελληνικά Γράμματα]]'' (1936-1941). Κατά τη διάρκεια του  [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] έφυγε στο εξωτερικό και εργάστηκε ως ανταποκριτής στο [[Λονδίνο]] και τη [[Μέση Ανατολή]]. Ξαναγυρνώντας στην Ελλάδα εξορίστηκε στη διάρκεια του [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|Εμφυλίου Πολέμου]] στη [[Μακρόνησος|Μακρόνησο]], την [[Ικαρία]] και τον [[Άγιος Ευστράτιος|Άγιο Ευστράτιο]], ενώ υπήρξε διευθυντής του περιοδικού ''Ελεύθερα Γράμματα'' (1945-48). Τα ''Ελεύθερα Γράμματα'' αποτέλεσαν πεδίο έκφρασης για πολλούς διανοούμενους της εποχής όπως η [[Φούλα Χατζηδάκι]] κ.ά.<ref>[http://www.kosmosnf.gr/2016/10/foula-hatzidaki/ Δυο λόγια για τη Φούλα Χατζηδάκη - άρθρο του Κώστα Π. Παντελόγλου]</ref><ref>Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, εκδόσεις Αυλός Αθήνα 1979</ref>
+Μετά την απελευθέρωσή του έγινε στέλεχος της [[ΕΔΑ]]. Μετά τον πόλεμο στράφηκε στην [[ιστοριογραφία]], επικεντρώνοντας το έργο του κυρίως στην [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]]. Τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Εταιρείας Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της [[Σορβόνη|Σορβόνης]] ([[1939]]) και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορηματικής Βιογραφίας ([[1982]], για το έργο του "Ενθυμήματα"). Από το 1974 ως το 1977 ήταν πρόεδρος της [[Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών|Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών]], ο πρώτος μεταδικτατορικά (είχε επιβληθεί λογοκρισία τα προηγούμενα χρόνια).<ref>[http://www.eel.org.gr/%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%B9/1974-1977-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82.html Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών]</ref>
 ==Έργα==
 ;[[Θέατρο]]