Δημήτριος Φωτιάδης
| Δημήτριος Φωτιάδης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 25 Μαρτίου 1898 Σμύρνη |
| Θάνατος | 23 Οκτωβρίου 1988 Αθήνα |
| Εθνικότητα | Έλληνες |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | λογοτέχνης συγγραφέας μεταφραστής |
| Εργοδότης | Νεοελληνικά Γράμματα |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Αλέκος Φωτιάδης |
| Αδέλφια | Αικατερίνη Φωτιάδου-Καλλιδοπούλου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | πρόεδρος (Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών) |
Ο Δημήτρης Φωτιάδης (Σμύρνη 1898-Αθήνα, 23 Οκτωβρίου 1988) ήταν Έλληνας λογοτέχνης που ασχολήθηκε κυρίως με την Ελληνική Επανάσταση του 1821. [1]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι γονείς του ήταν εύποροι (πατέρας του ήταν ο μεγαλοκτηματίας Αλέκος Φωτιάδης)[2] και ο ίδιος κατετάγη ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό κατά την διάρκεια του Μικρασιατικού Πολέμου. Με την Μικρασιατική καταστροφή κατέφυγε στην Αθήνα και έκανε την εμφάνισή του στα γράμματα με τα θεατρικά Μάνια Βιτρόβα και Το μαγεμένο βιολί το 1931, ενώ εργάστηκε και ως διευθυντής του περιοδικού Νεοελληνικά Γράμματα (1936-1941). Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έφυγε στο εξωτερικό και εργάστηκε ως ανταποκριτής στο Λονδίνο και τη Μέση Ανατολή. Ξαναγυρνώντας στην Ελλάδα εξορίσθηκε στην διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου στην Μακρόνησο, την Ικαρία και τον Άγιο Ευστράτιο, ενώ υπήρξε διευθυντής του περιοδικού Ελεύθερα Γράμματα (1945-48). Τα Ελεύθερα Γράμματα αποτέλεσαν πεδίο έκφρασης για πολλούς διανοουμένους της εποχής όπως η Φούλα Χατζιδάκη κ.ά.[3][4]
Μετά την απελευθέρωσή του έγινε στέλεχος της ΕΔΑ. Μετά τον πόλεμο στράφηκε στην ιστοριογραφία, επικεντρώνοντας το έργο του κυρίως στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Εταιρείας Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (1939) και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορηματικής Βιογραφίας (1982, για το έργο του "Ενθυμήματα"). Από το 1974 ως το 1977 ήταν πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, ο πρώτος μεταδικτατορικά (είχε επιβληθεί λογοκρισία τα προηγούμενα χρόνια).[5]
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μάνια Βίτροβα. 1932.
- Μαγεμένο βιολί. 1931.
- Κατακτητές. 1936.
- Ο κόσμος ανάποδα. 1937.
- Θεοδώρα. 1946.
- Μακρυγιάννης. 1946.
- Αριστοφάνης, Ιππής. 1938.
- Πλάτων, Συμπόσιο. 1939.
- Δημοσθένης, Γ’ Φιλιππικός. 1940.
- Πλάτων, Φαίδρος. 1967.
- Μελέτες – Δοκίμια
- Μεσολόγγι. Αθήνα, Ορίζοντες, 1953.
- Καραϊσκάκης. 1956.
- Κανάρης. 1960.
- Η δίκη του Κολοκοτρώνη. 1962.
- Όθωνας – Η μοναρχία.1963.
- Όθωνας – Η έξωση. 1964.
- Η Επανάσταση του ’21, τ.1-4. 1971-1972.
- Σαγγάριος· Εποποιία και καταστροφή στη Μικρά Ασία. 1974.
- Η 3η Σεπτεμβρίου 1843. 1975.
- Ζωή και Τέχνη. 1976.
- Ενθυμήματα, τ.1-3. 1986.
- Άπαντα. Αθήνα, 1988.
- Η ακτή των σκλάβων. Αθήνα, Εταιρεία Λογοτεχνικών Εκδόσεων, 1955 (έκδοση β΄).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αρχείο του λογοτέχνη υπάρχει στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.) [1]
- Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ. [2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Για το ιστοριογραφικό έργο του Δημήτρη Φωτιάδη (1898 - 1988), Ριζοσπάστης, 30-3-2008, σελ.2 (ένθετη έκδοση), ανάκτηση 6-10-2015.
- ↑ «Βιογραφικό». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Δυο λόγια για τη Φούλα Χατζηδάκη - άρθρο του Κώστα Π. Παντελόγλου
- ↑ Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, εκδόσεις Αυλός Αθήνα 1979
- ↑ Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών
|