Μετάβαση στο περιεχόμενο

Δημοκρατική Αριστερά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από ΔΗΜΑΡ)
Δημοκρατική Αριστερά
ΠρόεδροςΘανάσης Θεοχαρόπουλος
ΙδρυτήςΦώτης Κουβέλης
Ίδρυση27 Ιουνίου 2010
Διάλυση24 Ιουνίου 2022
Διάσπαση απόΣυνασπισμός
Συγχωνεύθηκε σεΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Π.Σ.
ΈδραΑγ. Κωνσταντίνου 40, Αθήνα
Πτέρυγα νεολαίαςΝέοι Δημοκρατικής Αριστεράς
ΙδεολογίαΔημοκρατικός σοσιαλισμός
Σοσιαλδημοκρατία[1]
Οικοσοσιαλισμός
Πολιτικό φάσμαΚεντροαριστερά
Αριστερά
Χρώματα     Κόκκινο
Ιστότοπος
dim-ar.gr
Πολιτικό σύστημα Ελλάδας
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Η Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜ.ΑΡ.) ήταν ελληνικό πολιτικό κόμμα. Ιδρύθηκε το 2010 από τον Φώτη Κουβέλη και άλλα στελέχη και προσωπικότητες της Ανανεωτικής Αριστεράς. Τελευταίος πρόεδρος του κόμματος ήταν ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος.

Η ΔΗΜ.ΑΡ. συμμετείχε στην κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον Αντώνη Σαμαρά, από το 2012 έως το 2013.

Από το 2019 συνεργάζεται με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ενώ το καλοκαίρι του 2022 το κόμμα ανέστειλε και επίσημα την λειτουργία του.[2][3]

Ιστορικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ίδρυση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Δημοκρατική Αριστερά ιδρύθηκε στις 27 Ιουνίου 2010 από μέλη της Ανανεωτικής Πτέρυγας του Συνασπισμού της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας, τα οποία αποχώρησαν από το κόμμα μετά το 6ο Συνέδριο, με επικεφαλής το Φώτη Κουβέλη και άλλους τρείς βουλευτές (Λεβέντη, Ψαριανό και Τσούκαλη) καθώς και από την «Πρωτοβουλία για την Ανασυγκρότηση της Ανανεωτικής Αριστεράς», ανένταχτους πολίτες και διανοούμενους της Αριστεράς.[4][5] Με επιστολή του, ο Λεωνίδας Κύρκος στήριξε το νέο πολιτικό κόμμα[6]

Στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της Ανανεωτικής Πτέρυγας, αναδείχτηκαν 170 μέλη που στελέχωσαν και συγκρότησαν την Πανελλαδική Πολιτική Επιτροπή της Δημοκρατικής Αριστεράς[7]. Πρόεδρος εκλέχτηκε ο Φώτης Κουβέλης.[8]

2010-2012

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τις 31 Μαρτίου έως 3 Απριλίου 2011 διεξήχθη το 1ο Συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς. Πρόεδρος του κόμματος εκλέχτηκε ο Φώτης Κουβέλης, συγκεντρώνοντας ποσοστό 97,31%.[9]

Τον Ιανουάριο του 2012 η Δημοκρατική Αριστερά ανακοίνωσε την από κοινού πολιτική, προγραμματική και εκλογική της συνεργασία, με την κίνηση των Ελευθέρων Πολιτών, που είχε ιδρύσει ο πρώην βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Βασίλης Οικονόμου, με στόχο την αναμόρφωση της ευρύτερης κεντροαριστεράς.[10] Δύο μήνες αργότερα, πέντε βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (Αμοιρίδης, Μιχελογιαννάκης, Θεοδωρίδης, Παπαμανώλης, Βουδούρης), οι οποίοι είχαν καταψηφίσει το 2ο Μνημόνιο και είχαν διαγραφεί,[11] προσχώρησαν στη Δημοκρατική Αριστερά.[12] Η ΔΗΜ.ΑΡ. συγκεντρώνοντας τον απαιτούμενο αριθμό των δέκα βουλευτών, συγκρότησε Κοινοβουλευτική Ομάδα.[13]

2012-2015

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φώτης Κουβέλης

Στις εθνικές εκλογές του Μαΐου 2012, η Δημοκρατική Αριστερά έλαβε την έβδομη θέση, με ποσοστό 6,11%, εκλέγοντας 19 βουλευτές στην Βουλή.[14] Μετεκλογικά, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας διερευνητικής εντολής, η Δημοκρατική Αριστερά έδωσε στήριξη στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προκείμενου να σχηματιστεί κυβέρνηση,[15] ενώ όταν η προσπάθεια αυτή δεν καρποφόρησε, πρότεινε την δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης με τη συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας, του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της ΔΗΜ.ΑΡ..[16]

Στις επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου, η Δημοκρατική Αριστερά κατετάγη έκτη με ποσοστό 6,26% και 17 βουλευτές στην Βουλή.[17] Τελικά, η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η ΔΗΜ.ΑΡ. συμφώνησαν στο σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, βάσει προγραμματικής συμφωνίας, για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου (το οποίο είχε υπογράψει η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) και απάλυνση των δυσβάσταχτων όρων που επεβλήθησαν.[18][19] Πρωθυπουργός ορκίστηκε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς.

Ωστόσο η απόφαση αυτή, προκάλεσε εσωτερικούς τριγμούς και αποχωρήσεις από το κόμμα. Τον Οκτώβριο του 2012 ο βουλευτής Ηρακλείου Γιάννης Μιχελογιαννάκης ανεξαρτητοποιήθηκε από το κόμμα, επικαλούμενος αθέτηση των όρων της συγκυβέρνησης,[20] και αργότερα εντάχθηκε στην Ενωτική Κίνηση και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α..[21] Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 2013, διεγράφησαν από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΔΗΜ.ΑΡ. ο Οδυσσέας Βουδούρης και ο Πάρις Μουτσινάς,[22] οι οποίοι ίδρυσαν την Κοινωνία Πρώτα[23] και ήταν υποψήφιοι με το ΣΥ.ΡΙΖ.Α..[24]

Στις 21 Ιουνίου 2013, η Δημοκρατική Αριστερά αποφάσισε να άρει την στήριξή της από την κυβέρνηση Σαμαρά, με αφορμή την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για την κατάργηση της Ε.Ρ.Τ..[25] Στον απόηχο της απόσυρσης από την κυβέρνηση, του εσωκομματικού διχασμού αλλά και των διεργασιών στην κεντροαριστερά, διεξήχθη το Δεκέμβριο του ίδιου έτους το 2ο Συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς, στο οποίο παρευρέθηκαν περισσότεροι από 1.000 σύνεδροι, καθώς και στελέχη της ευρύτερης κεντροαριστεράς.[26][27]

Το λογότυπο του συνδυασμού «Δημοκρατική Αριστερά-Προοδευτική Συνεργασία»

Εν όψει των ευρωεκλογών του 2014, η Δημοκρατική Αριστερά συγκρότησε ένα διευρυμένο ψηφοδέλτιο με στελέχη και προσωπικότητες του κεντροαριστερού χώρου. Είχε προηγηθεί η προσχώρηση του πρώην υπουργού Οικονομικών, Νίκου Χριστοδουλάκη[28] και της ευρωβουλευτού του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Μαριλένας Κοππά.[29]

Τον Απρίλιο του 2014 έγινε η παρουσίαση του συνδυασμού, υπό τον τίτλο «Δημοκρατική Αριστερά - Προοδευτική Συνεργασία».[30] Την ιδρυτική διακήρυξη του συνδυασμού υπέγραψαν πολλές προσωπικότητες από τον χώρο του πολιτισμού, των επιστημών, της πολιτικής, της αυτοδιοίκησης και συνδικαλιστές. Μεταξύ αυτών η ευρωβουλευτής Μαριλένα Κοππά, οι πρώην υπουργοί Πάνος Μπεγλίτης, Αντώνης Μανιτάκης, Χάρης Καστανίδης, Αντώνης Ρουπακιώτης και Στέφανος Μανίκας, η πρώην υφυπουργός Φωτεινή Σκοπούλη, οι πρώην βουλευτές Ιωάννης Αμοιρίδης, Θανάσης Οικονόμου, Γιώργος Παπαμανώλης, Αργύρης Λαφαζάνης, Ιλχάν Αχμέτ, Ανδρέας Τριανταφυλλόπουλος και Ηλίας Θεοδωρίδης και άλλοι, συμπληρώνοντας τον αριθμό των 101 ατόμων.[31]

Ωστόσο, ο συνδυασμός έλαβε μόνο 68.873 ψήφους, που αντιστοιχεί σε ποσοστό 1,20% και καμία έδρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα και η κρίση προσανατολισμού που δημιουργήθηκε στο εσωτερικό της ΔΗΜ.ΑΡ. προκάλεσε αποχωρήσεις βουλευτών και κατά συνέπεια αποδυνάμωση του κόμματος. Από τη ΔΗΜ.ΑΡ. αποχώρησε ο Βασίλης Οικονόμου[32] και εντάχθηκε στη Νέα Δημοκρατία,[33] ενώ ο Σπύρος Λυκούδης ανεξαρτητοποιήθηκε[34] και ίδρυσε τους Μεταρρυθμιστές της Αριστεράς.[35] Από το κόμμα διαγράφτηκε ο Γρηγόρης Ψαριανός, ενώ ανεξαρτητοποιήθηκαν άλλοι δύο βουλευτές,[36][37] και όλοι εντάχθηκαν στο Ποτάμι.[38]

Εν μέσω αποχωρήσεων, διεξήχθη το 3ο Συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς, τον Οκτώβριο του 2014.[39] Στο συνέδριο αποφασίστηκε να μην ψηφίσει η ΔΗΜ.ΑΡ. για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ επανεξελέγη ο Φώτης Κουβέλης στην ηγεσία του κόμματος, παρά την έκκληση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας να μην είναι υποψήφιος.[40]

2015-2022

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το λογότυπο του συνδυασμού «Πράσινοι-Δημοκρατική Αριστερά»

Εν όψει των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015, η Δημοκρατική Αριστερά συνεργάστηκε με τους Πράσινους του Νίκου Χρυσόγελου, σε κοινό συνδυασμό, υπό την ονομασία «Πράσινοι-Δημοκρατική Αριστερά».[41] Ωστόσο, το σχήμα δεν κατάφερε να εισέλθει στη Βουλή, αφού συγκέντρωσε ποσοστό της τάξης του 0,48%, πολύ χαμηλότερο από το ποσοστό του 3%, όριο που χρειαζόταν για να εισέλθει στη Βουλή.[42][43] Μετά από την εκλογική αποτυχία, ο Φώτης Κουβέλης παραιτήθηκε από πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς και ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την διεξαγωγή συνεδρίου.[44]

Το 4ο Συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς διεξήχθη τον Ιούνιο του 2015.[45] Ο Φώτης Κουβέλης ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφιος. Υποψηφιότητες για την προεδρία κατέθεσαν ο γραμματέας του κόμματος, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, η πρώην βουλευτής, Μαρία Γιαννακάκη, και οι Βαγγέλης Ιντζίδης και Αλέξανδρος Πολυχρονιάδης. Νέος πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς εξελέγη ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος με το 52,88% των ψήφων.[46]

Εσωκομματικές εκλογές ανάδειξης προέδρου ΔΗΜ.ΑΡ., 2015
Υποψήφιος Ψήφοι %
Θανάσης Θεοχαρόπουλος 312 52,88%
Μαρία Γιαννακάκη 241 40,84%
Βαγγέλης Ιντζίδης 18 3,05%
Αλέξανδρος Πολυχρονιάδης 6 1,01%
Έγκυρες ψήφοι 577 97,8%
Λευκές-άκυρες ψήφοι 13 2,20%
Σύνολο ψήφων 590 100%
Το λογότυπο του συνδυασμού «Δημοκρατική Συμπαράταξη» για τις εκλογές του 9/2015

Στις 31 Αυγούστου 2015, ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς και η πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Φώφη Γεννηματά , ανακοίνωσαν την κοινή κάθοδο των δύο κομμάτων ενόψει των βουλευτικών εκλογών του 2015, σε κοινό συνδυασμό, με το όνομα «Δημοκρατική Συμπαράταξη».[48] Ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, τοποθετήθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ενώ δεκάδες στελέχη του κόμματος συμμετείχαν στους συνδυασμούς σε όλες τις περιφέρειες.

Ωστόσο, ο πρώην πρόεδρος Φώτης Κουβέλης μαζί με 30 στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής τάχθηκαν κατά της συνεργασίας με το ΠΑ.ΣΟ.Κ..[49] Τελικά, 111 στελέχη του κόμματος αποχώρησαν και υποστήριξαν το ΣΥ.ΡΙΖ.Α..[50] Αργότερα, ίδρυσαν την Ενωτική Κίνηση Ευρωπαϊκής Αριστεράς.[51]

Τελικά, ο συνασπισμός των κομμάτων αύξησε τα ποσοστά του συγκριτικά με τις εκλογές του Ιανουαρίου, λαμβάνοντας 6,28% και 17 έδρες, έναντι 4,68% (13 έδρες) και 0,48% (καμία έδρα) για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τη ΔΗΜ.ΑΡ., αντίστοιχα.[52] Ο πρόεδρος του κόμματος, Θανάσης Θεοχαρόπουλος εξελέγη βουλευτής επικρατείας.

Στις 20 Ιανουαρίου 2019, ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος διαγράφτηκε από Κοινοβουλευτική Ομάδα, εξαιτίας της πρόθεσής του να υπερψηφίσει τη συμφωνία για το Μακεδονικό ζήτημα,[53] Το γεγονός αυτό, οδήγησε στην αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς από το Κίνημα Αλλαγής.[54]

Τον Απρίλιο, μετά από συνάντηση του προέδρου της ΔΗΜ.ΑΡ. Θανάση Θεοχαρόπουλου με τον Πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αλέξη Τσίπρα, αποφασίστηκε η συμπόρευση των δύο κομμάτων ενόψει των ευρωεκλογών και των εθνικών εκλογών του ίδιου έτους.[55] Πέντε στελέχη που διαφώνησαν με τη συνεργασία, παραιτήθηκαν από το κόμμα.[56] Είχε προηγηθεί η διαγραφή των μελών της Δημοκρατικής Αριστεράς, που αποφάσισαν να παραμείνουν στο Κίνημα Αλλαγής, μετά την αποχώρηση του κόμματος από αυτό.[57][58]

Ιδεολογικός προσανατολισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι θεμελιώδεις αρχές της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι[59]:

Η Δημοκρατική Αριστερά αυτοπροσδιορίζεται ως ένα αριστερό κόμμα, το οποίο όμως, σε αντίθεση με τα συνήθως ευρωσκεπτικιστικά κόμματα της αριστεράς, τάσσεται καθαρά υπέρ της διατήρησης της Ελλάδας στην υπάρχουσα Ευρωπαϊκή Ένωση. Υποστηρίζει πως η οικονομική κρίση πρέπει να αντιμετωπιστεί μέσω της ισχυροποίησης της ευρωπαϊκής ενοποίησης και της οικονομικής διακυβέρνησης της Ε.Ε., με μια αριστερή προσέγγιση όμως[60][61]. Παράλληλα, δεν θεωρεί άκριτα ως δίκαιο αίτημα την υπεράσπιση κάθε εργασιακού κεκτημένου[62].

Αποτελέσματα εκλογών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βουλή των Ελλήνων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Αρχηγός κόμματος Αριθμός ψήφων Ποσοστό ψήφων Έδρες Θέση
2009 Φώτης Κουβέλης δε συμμετείχε δε συμμετείχε
10 / 300
 Αντιπολίτευση
2012 Ι Φώτης Κουβέλης 386.394 6,11%
19 / 300
 7ο κόμμα
2012 ΙΙ Φώτης Κουβέλης 384.986 6,25%
17 / 300
 Κυβέρνηση
συνεργασίας
Αντιπολίτευση
2015 Ι Φώτης Κουβέλης 29.820
(με Πράσινοι) 		0,48%
(με Πράσινοι)
0 / 300
 13ο κόμμα
Εκτός Βουλής
2015 IΙ Θανάσης
Θεοχαρόπουλος 		341.732
(ΔΗ.ΣΥ.) 		6,29%
(ΔΗ.ΣΥ.)
1 / 300
 4o κόμμα
Αντιπολίτευση
2019 Θανάσης
Θεοχαρόπουλος 		1.781.057
(ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Π.Σ.) 		31,53%
(ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Π.Σ.)
0 / 300
 2ο κόμμα

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Αρχηγός κόμματος Αριθμός ψήφων Ποσοστό ψήφων Έδρες Θέση Ομάδα
2009 Φώτης Κουβέλης δε συμμετείχε δε συμμετείχε
1 / 22
 - S&D
2014 Φώτης Κουβέλης 68.630 1,20%
0 / 21
 10η -
2019 Θανάσης
Θεοχαρόπουλος 		1.343.595
(ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Π.Σ.) 		23,75%
(ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Π.Σ.)
0 / 21
 2η -

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ ««Τρέχουν» οι διεργασίες ανασύνθεσης της σοσιαλδημοκρατίας». Ριζοσπάστης. 2014-06-28. http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=8010993. Ανακτήθηκε στις 2014-12-25. 
  2. ↑ «Η ΔΗΜΑΡ περνά στην ιστορία - Πώς αξιοποιούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ τα στέλεχη και τα γραφεία του κόμματος». Παραπολιτικά. Παρά Ένα. 24 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2022. 
  3. ↑ «ΔΗΜΑΡ: Καταργείται το κόμμα που ίδρυσε ο Φώτης Κουβέλης – Πώς θα αξιοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τα γραφεία». Το Ποντίκι. 14 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2022. 
  4. ↑ ««Δημοκρατική Αριστερά» με εκπλήξεις». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2010. 
  5. ↑ ««Δημοκρατική Αριστερά» το κόμμα των Ανανεωτικών». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2018. 
  6. ↑ «Λεωνίδας Κύρκος: Δήλωση στήριξης στην Δημοκρατική Αριστερά». Το Βήμα. 30 Ιουνίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2010. 
  7. ↑ «Τα 170 μέλη της Πανελλαδικής Πολιτικής Επιτροπής». 
  8. ↑ «Ο Φώτης Κουβέλης πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2018. 
  9. ↑ «Ξεκινά σήμερα το 1ο Συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2018. 
  10. ↑ «Μαζί από σήμερα ΔΗΜΑΡ και Ελεύθεροι Πολίτες». tvxs.gr. 30 Ιανουαρίου 2012. 
  11. ↑ «Διαγραφές 45 βουλευτών που δεν συντάχθηκαν στη γραμμή για το Μνημόνιο». 
  12. ↑ «Στη ΔΗΜΑΡ πέντε διαγραφέντες του ΠΑΣΟΚ». 
  13. ↑ «Η Δημοκρατική Αριστερά συγκροτεί Κοινοβουλευτική Ομάδα». 
  14. ↑ «Αποτελέσματα Εθνικών Εκλογών 2012». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2012.  Αρχειοθετήθηκε 2012-05-13 στο Wayback Machine., από το Υπουργείο Εσωτερικών, 7 Μαΐου 2012.
  15. ↑ «Κουβέλης: Παρέχει στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2012. 
  16. ↑ «Φ. Κουβέλης: Οικουμενική κυβέρνηση με συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2012. 
  17. ↑ «Αποτελέσματα Εθνικών Εκλογών 2012». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2012.  Αρχειοθετήθηκε 2012-06-19 στο Wayback Machine., από το Υπουργείο Εσωτερικών, 18 Ιουνίου 2012.
  18. ↑ «Σημεία προγραμματικής σύγκλισης μεταξύ των τριών πολιτικών αρχηγών που συμμετέχουν στην Κυβέρνηση». [νεκρός σύνδεσμος]
  19. ↑ «Τα 14 σημεία των προγραμματικών δεσμεύσεων της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ». 
  20. ↑ «Ανεξαρτητοποιήθηκε ο Ι. Μιχελογιαννάκης από τη ΔΗΜΑΡ». 
  21. ↑ «Ο Μιχελογιαννάκης στον ΣΥΡΙΖΑ». 
  22. ↑ «Διεγράφησαν από την ΔΗΜΑΡ Οδυσσέας Βουδούρης και Πάρις Μουτσινάς». 
  23. ↑ «Έτοιμο το κόμμα των Βουδούρη - Μουτσινά». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2018. 
  24. ↑ «Μακρή, Τζάκρη, Παραστατίδης, Βουδούρης, Τεκτονίδου υποψήφιοι με τον ΣΥΡΙΖΑ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2018. 
  25. ↑ «Αποχωρεί από την κυβέρνηση η ΔΗΜΑΡ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2018. 
  26. ↑ «Υπό τη σκιά των διεργασιών στην Κεντροαριστερά αρχίζει σήμερα το 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ». 
  27. ↑ «Με ομιλία Κουβέλη και χαιρετισμούς εκπροσώπων των κομμάτων άρχισε το 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ». 
  28. ↑ «Αποχωρεί από τους «58» ο Νίκος Χριστοδουλάκης - θα ενταχθεί στη ΔΗΜΑΡ». 
  29. ↑ «Στην ΔΗΜΑΡ προσχώρησε η Μαριλένα Κοππά». 
  30. ↑ «Με "Προοδευτική Συνεργασία" το ευρωψηφοδέλτιο της ΔΗΜΑΡ». 
  31. ↑ «ΔΗΜΑΡ: Η διακήρυξη αρχών και οι 101 υπογραφές του τρίτου πόλου». 
  32. ↑ «Βαθαίνει η κρίση στη ΔΗΜΑΡ: Ανεξαρτητοποιήθηκε ο Βασίλης Οικονόμου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2014. 
  33. ↑ «Βασίλης Οικονόμου: Πάω στη ΝΔ για να βοηθήσω - Τιμητική η πρόταση Σαμαρά». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2018. 
  34. ↑ «Ανεξαρτητοποιήθηκε ο Σπ. Λυκούδης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2018. 
  35. ↑ ««Μεταρρυθμιστές» θα λέγεται το κόμμα Λυκούδη». 
  36. ↑ «Με 11 βουλευτές η ΔΗΜΑΡ - διεγράφη ο Ψαριανός, αποχώρησε η Μάρκου». [νεκρός σύνδεσμος]
  37. ↑ «Ανεξαρτητοποιήθηκε η Νίκη Φούντα, η απάντηση της ΔΗΜΑΡ». 
  38. ↑ «Κόκκινες γραμμές και για το «Ποτάμι»». 
  39. ↑ «3ο συνέδριο ΔΗΜΑΡ: Στροφή σε ΣΥΡΙΖΑ και εκλογή Προέδρου». 
  40. ↑ «Συνέδριο ΔΗΜΑΡ: Πρόεδρος μεν, αποδυναμωμένος δε ο Κουβέλης». 
  41. ↑ ««Πράσινοι - Δημοκρατική Αριστερά» το ψηφοδέλτιο της ΔΗΜΑΡ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2018. 
  42. ↑ «Υπουργείο Εσωτερικών - Αποτελέσματα εθνικών εκλογών Ιανουαρίου 2015». 
  43. ↑ ««Εξαϋλώθηκαν» οι Πράσινοι- ΔΗΜΑΡ». 
  44. ↑ «Αποχωρεί ο Κουβέλης, παραιτήθηκε ο Θεοχαρόπουλος». [νεκρός σύνδεσμος]
  45. ↑ «Συνέδριο ΔΗΜΑΡ: Το βράδυ οι πολιτικές αποφάσεις. Αύριο η εκλογή του διαδόχου του Φώτη Κουβέλη». 
  46. ↑ «Ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος νέος πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ». 
  47. ↑ Επίσημα αποτελέσματα από το dim-ar.gr Αρχειοθετήθηκε 2015-06-20 στο Wayback Machine. Αρχειοθετήθηκε 2015-06-20 στο Wayback Machine.
  48. ↑ «Δημοκρατική Συμπαράταξη, το κοινό ψηφοδέλτιο ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ». 
  49. ↑ «Αντίθετα στη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ 31 μέλη της ΔΗΜΑΡ. Ανάμεσά τους ο Φώτης Κουβέλης». 
  50. ↑ «Διάσπαση της ΔΗΜΑΡ: Στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ 111 στελέχη του κόμματος». 
  51. ↑ «Πολιτική κίνηση η ΕΚΙΕΑ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2018. 
  52. ↑ «Αυτοί είναι οι 17 βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης». newsit.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2015. 
  53. ↑ «Διαγραφή Θεοχαρόπουλου από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2019. 
  54. ↑ «Αποχωρεί η ΔΗΜΑΡ από το ΚΙΝΑΛ». 
  55. ↑ «Συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε η ΔΗΜΑΡ-Συνάντηση Τσίπρα-Θεοχαρόπουλου». 
  56. ↑ «Παραιτήθηκαν δύο πρώην βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και τρία μέλη της ΚΕ». 
  57. ↑ «Αφού διέσπασε τη ΔΗΜΑΡ ο Θεοχαρόπουλος πάει στον ΣΥΡΙΖΑ». 
  58. ↑ «ΔΗΜΑΡ: «Πόλεμος» ανακοινώσεων για τη σύμπλευση με ΣΥΡΙΖΑ». 
  59. ↑ «Θεμελιώδεις αρχές της «Δημοκρατικής Αριστεράς»». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2010. 
  60. ↑ «Ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2010. 
  61. ↑ ««Δημοκρατική Αριστερά» με κριτική προς όλους». 
  62. ↑ «Η Ομιλία Φώτη Κουβέλη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2011. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δημοκρατική_Αριστερά&oldid=10748249"