Αλέκος Χατζησταυρίδης
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 1915 | ||
| Τόπος γέννησης | Κωνσταντινούπολη, Τουρκία | ||
| Ημερ. θανάτου | 1998 | ||
| Τόπος θανάτου | Πειραιάς, Ελλάδα | ||
| Θέση | Επιθετικός | ||
| Ομάδες νέων | |||
| -1933 | Βυζάντιον Πειραιώς | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1933-1943 | ΑΕΚ | ||
| 1944-1949 | Ολυμπιακός Πειραιώς | 22 | (11) |
| Εθνική ομάδα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1949 | Ελλάδα | 2 | (1) |
| Προπονητική καριέρα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | ||
| 1962 | Ολυμπιακός Πειραιώς | ||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Ο Αλέκος Χατζησταυρίδης (1915 - 1998) ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής και στη συνέχεια προπονητής ποδοσφαίρου.
Ποδοσφαιρική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1915. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Σταυρίδης, το οποίο άλλαξε το 1933 για να αγωνιστεί με την Α.Ε.Κ. καθώς ανήκε στο σωματείο Βυζάντιον Πειραιώς. Αγωνιζόταν ως μεσοεπιθετικός ή ντεμί-κυνηγός στο σύστημα τακτικής 2-3-5 εκείνης της εποχής. Έπειτα από την κατάκτηση την επόμενη 10ετία δύο Πανελλήνιων πρωταθλημάτων και ενός νταμπλ, εντάχθηκε από την περίοδο της Κατοχής (αρχές 1944) στον Ολυμπιακό Πειραιώς,[1] με τον οποίο σημείωσε τις ίδιες ακριβώς διακρίσεις.
Για λογαριασμό των ερυθρόλευκων έλαβε μέρος σε 22 αγώνες πρωταθλήματος, πετυχαίνοντας 11 τέρματα και σε 12 κυπέλλου Ελλάδας με 7 (καθώς επίσης και στο πρωτάθλημα Πειραιώς).[2] Υπήρξε δεινός εκτελεστής κτυπημάτων πέναλτι, έχοντας τρία εύστοχα σε ισάριθμες προσπάθειες για την πρώτη διοργάνωση και ένα ακόμη (σε άγνωστο αριθμό εκτελέσεων) για τη δεύτερη.[3]
Εθνική Ελλάδας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Χρίστηκε 2 φορές διεθνής με την ομάδα των Ανδρών στα πλαίσια του εναρκτήριου Μεσογειακού κυπέλλου το Μάιο του 1949 στο γήπεδο Παναθηναϊκού και σκόραρε κατά τη δεύτερη.[4]
Προπονητική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Επίσης το 1949,[5] αποσύρθηκε οριστικά από την ενεργό δράση ως παίκτης και ασχολήθηκε με την προπονητική. Διετέλεσε, μεταξύ άλλων, προπονητής του Παμπαιανικού Παιανίας στα 1949-1952 και τεχνικός του Ολυμπιακού το 1962 επί 6 μήνες.[6]
Πέθανε στον Πειραιά το 1998.
Τίτλοι - διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ως ποδοσφαιριστής
- 1940 (ΑΕΚ)
- 2 φορές δεύτερος σκόρερ πρωταθλήματος Ελλάδος:
- μία φορά δεύτερος σκόρερ τελικής φάσης πρωταθλήματος Ελλάδος στο Νότιο -μόνο- όμιλο:
- 1940 με 12 τέρματα (πρώτος με 17 ο Κλεάνθης Μαρόπουλος, συμπαίκτης του στην ΑΕΚ).
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ "Αυτός είναι ο Ολυμπιακός • Η ένδοξη ιστορία του δημοφιλούς συλλόγου", Πάνος Μακρίδης - Ευάγγελος Φουντουκίδης, έκδοση εφημερ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ», Αθήνα 1957, σελ. 57
- ↑ "Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου", Στάθης Αρβανίτης, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1, σελ. 261, 81, 357 και 346
- ↑ "Η ιστορία του Ολυμπιακού", ό.π, σελ. 172 και 346
- ↑ Αλέκος Χατζησταυρίδης, βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων eu-football.info
- ↑ "Αυτός είναι ο Ολυμπιακός", ό.π, σελ. 76
- ↑ "Η ιστορία του Ολυμπιακού", ό.π, σελ. 39
- ↑ 7,0 7,1 7,2 "Η ιστορία του Ολυμπιακού", ό.π, σελ. 25
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Η Ιστορία του Ολυμπιακού, Εκδόσεις Γ.Χ. Αλεξανδρής, Αθήνα 1996
- Η Ιστορία της ΑΕΚ, Εκδόσεις Γ.Χ. Αλεξανδρής, Αθήνα 1996
- Θρύλος, πορεία μέσα στο χρόνο, Εκδόσεις Ηλιοτρόπιο, Αθήνα 1997, ISBN 569-584-365-2
- Χρυσός Θρύλος, Εκδόσεις Art Press, Αθήνα 1997
- Εθνική Ελλάδος, πορεία μέσα στο χρόνο, Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2001,
- 80 χρόνια, 80 μορφές, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, ISBN 960-442-021-6