Resident Evil (βιντεοπαιχνίδι)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Resident Evil (Βιντεοπαιχνίδι))
Resident Evil
ΔημιουργόςΣίντζι Μικάμι
ΕκδότηςCapcom
ΠαραγωγόςΤοκούρο Φουτζιγουάρα
Μασαγιούκι Ακαχόρι
ΣχεδιαστήςΤακαχίρο Αριμίτσου
Ισάο Όισι
ΠρογραμματιστήςΓιασουχίρο Άνπο
ΣυγγραφέαςΚενίτσι Ιβάο
Γιασουγιούκι Σάγκα
ΣυνθέτηςΜακότο Τομοζάβα
Κόιτσι Χιρόκι
Μασάμι Ουέντα
ΣειράResident Evil
ΠλατφόρμαPlayStation, Microsoft Windows, Sega Saturn, Nintendo DS
Ημ/νία κυκλοφορίας22  Μαρτίου 1996 και 25  Σεπτεμβρίου 1997
ΕίδοςΕπιβίωσης τρόμου
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Resident Evil (ιαπωνικά: バイオ ハザード, Χέπμπορν: Baio Hazādo)[1] είναι βιντεοπαιχνίδι επιβίωσης τρόμου που αναπτύχθηκε και κυκλοφόρησε από την Capcom το 1996 για το PlayStation. Αργότερα έγινε port για το Sega Saturn και τα Microsoft Windows, ενώ κυκλοφόρησε ξανά για το Nintendo DS και το PlayStation Network. Το Resident Evil απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και σημείωσε τεράστια εμπορική επιτυχία, ενώ θεωρείται ότι καθιέρωσε το είδος επιβίωσης τρόμου.[2] Η επιτυχία του οδήγησε στην παραγωγή ενός μεγάλου αριθμού sequels και spin-offs στη σειρά Resident Evil.

Αρχικά θεωρήθηκε remake του προηγούμενου παιχνιδιού τρόμου της Capcom, Sweet Home. Το Resident Evil παρουσιάζει στοιχεία τα οποία δανείζονται και μερικά από τα μετέπειτα παιχνίδια της σειράς, στοιχεία όπως το σύστημα ελέγχου, το σύστημα inventory αλλά και το χαρακτηριστικό τρόπο αποθήκευσης με μελάνι στη γραφομηχανή.

Το παιχνίδι παρουσιάζει την ιστορία της S.T.A.R.S. (Special Tactics and Rescue Service ή Υπηρεσίας Ειδικών Αποστολών και Διάσωσης), η οποία έχει παγιδευτεί σε μία έπαυλη γεμάτη μεταλλαγμένους απέθαντους ανθρώπους. Ο παίκτης πρέπει να λύνει γρίφους και να βρίσκει αντικείμενα ώστε για να προχωρήσει το παιχνίδι και να ανακαλύψει τα μυστικά της έπαυλης. Ο τερματισμός του παιχνιδιού επηρεάζεται από τις επιλογές του παίκτη καθ' όλη τη διάρκειά του.

Τρόπος παιχνιδιού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι οι χαρακτήρες του παιχνιδιού να ανακαλύψουν τα μυστικά της έπαυλης όπου παγιδεύονται τελικά να δραπετεύσουν ζωντανοί. Τα γραφικά του παιχνιδιού αποτελούνται από real-time τρισδιάστατους πολυγωνικούς χαρακτήρες και αντικείμενα, τοποθετημένα σε προσχεδιασμένα φωτορεαλιστικά (pre-rendered) φόντα, με στατική κάμερα σε καθορισμένες γωνίες. Η κίνηση του χαρακτήρα γίνεται με τη χρήση του D-pad, συγκεκριμένα αριστερά ή δεξιά για την περιστροφή του και πάνω-κάτω για την κίνηση μπροστά-πίσω.

Η αφήγηση της ιστορίας γίνεται μέσα από την πρόοδο του χαρακτήρα στο παιχνίδι αλλά και την εύρεση σημειώσεων και ημερολογίων που βρίσκει ο παίκτης, τα οποία επίσης χρησιμεύουν και ως βοήθεια σε διάφορα παζλ. Καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, ο παίκτης σε διάφορους χώρους μπορεί να βρίσκει κλειδιά, αντικείμενα κλειδιά, όπλα, πυρομαχικά, κουτιά πρώτων βοηθειών και βότανα για τη βελτίωση της υγείας -τα οποία αν συνδυαστούν μεταξύ τους προσφέρουν καλύτερα αποτελέσματα. Οι σφαίρες που βρίσκονται στο παιχνίδι είναι αρκετά περιορισμένες και έτσι ο παίκτης θα πρέπει να κάνει με ιδιαίτερη προσοχή τη χρήση τους.

Ο αποθηκευτικός χώρος των χαρακτήρων, Jill Valentine και Chris Redfield, είναι περιορισμένος και διαφέρει, με τη Jill να έχει οκτώ θέσεις και τον Chris έξι. Ωστόσο, υπάρχουν συγκεκριμένα σημεία στο παιχνίδι όπου ο παίκτης μπορεί να αφήνει τα αχρείαστα αντικείμενά του σε κουτιά και να τα ξαναπαίρνει όταν του χρειάζονται. Άλλες διαφορές των δύο χαρακτήρων είναι ότι η Jill έχει ως ειδικό εργαλείο ένα παραβιαστή κλειδαριών ενώ ο Chris έναν αναπτήρα, ο Chris επίσης είναι πιο γρήγορος και έχει μεγαλύτερη αντοχή, και μεγαλύτερες πιθανότητες να επιτεύξει θανάσιμη βολή.

Η αποθήκευση του παιχνιδιού γίνεται με περιορισμένο αριθμό μελανιών που βρίσκει ο παίκτης και το χρησιμοποιεί σε γραφομηχανές. Οι εχθροί που περιλαμβάνει το παιχνίδι είναι άνθρωποι ζόμπι, μολυσμένοι από τον ιό T-Virus, απέθαντοι μολυσμένοι σκύλοι, τεράστιες αράχνες και άλλα τέρατα.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπόβαθρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μία σειρά παράξενων δολοφονιών συνέβησαν στα προάστια του Racoon City, με δείγματα κανιβαλισμού στα απομεινάρια των θυμάτων. Η ομάδα S.T.A.R.S. (Special Tactics And Rescue Service ή Υπηρεσία Ειδικών Αποστολών και Διάσωσης) του αστυνομικού τμήματος της πόλης στέλνεται στην περιοχή για να ερευνήσει τις δολοφονίες, χωρισμένη σε δύο ομάδες: τη Bravo και την Alpha. Η Bravo στέλνεται πρώτη αλλά αφού χάνεται η επαφή μαζί της, στέλνεται η ομάδα Alpha για να διαλευκάνει την εξαφάνισή της.

Χαρακτήρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι ένας από τους δύο διαθέσιμους χαρακτήρες του παιχνιδιού. Πρόκειται για ένα πρώην μέλος της μυστικής ειδικής ομάδας Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών, γνωστή ως Delta Force, όπου ήταν ειδική στα εκρηκτικά. Είναι ένα εξειδικευμένο στα εκρηκτικά μέλος της S.T.A.R.S. του αστυνομικού τμήματος του Racoon City και σύντροφος του Chris Redfield. Η καταγωγή της είναι γαλλο-ιαπωνική. Η ομάδα της, ομάδα Alpha, στάλθηκε να ερευνήσει την εξαφάνιση της ομάδας Bravo, όταν το ελικόπτερο των δεύτερων εξαφανίστηκε σε ένα δάσος στα προάστια της πόλης. Η Jill, συνοδευόμενη από τους Chris Redfield, Barry Burton και Albert Wesker, σύντομα βρίσκονται παγιδευμένοι σε μία κοντινή έπαυλη, η οποία είναι γεμάτη με σαρκοβόρα τέρατα και θανατηφόρες παγίδες. Σταδιακά συνεργάζεται με τον Barry Burton, ενώ τα υπόλοιπα μέλη εξαφανίζονται.

  • Chris Redfield (ιαπωνικά: クリス・レッドフィールド, Kurisu Reddofīrudo)

Ένας από τους δύο διαθέσιμους χαρακτήρες του παιχνιδιού. Πρόκειται για ένα πρώην πιλότο των ενόπλων δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών που κατάγεται από τη Νέα Υόρκη, και μέλος της ομάδας S.T.A.R.S. του αστυνομικού τμήματος του Racoon City. Η ομάδα του, ομάδα Alpha, στάλθηκε να ερευνήσει την εξαφάνιση της ομάδας Bravo, όταν το ελικόπτερο των δεύτερων εξαφανίστηκε σε ένα δάσος στα προάστια της πόλης. Ο Chris, συνοδευόμενος από τους Albert Wesker, Jill Valentine και Barry Burton, σύντομα βρίσκονται παγιδευμένοι σε μία κοντινή έπαυλη, η οποία είναι γεμάτη με σαρκοβόρα τέρατα και θανατηφόρες παγίδες.

  • Barry Burton (ιαπωνικά: バリー・バートン, Barī Bāton)

Είναι ένας βετεράνος ομάδας S.W.A.T. (Επίλεκτης Ομάδας Κρούσης) και το εξειδικευμένος στα όπλα μέλος των S.T.A.R.S. στην ομάδα Alpha. Έχει υποστηρικτικό ρόλο στο πλευρό της Jill Vallentine. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού αποκαλύπτεται ότι εκβιάζεται από τον Albert Wesker να προδώσει τους συντρόφους του, διαφορετικά ο ίδιος θα βλάψει την οικογένειά του αν αρνηθεί.

  • Rebecca Chambers (ιαπωνικά: レベッカ・チェンバース, Rebekka Chenbāsu)

Είναι ένας υποστηρικτικός χαρακτήρας του Chris Redfield. Πριν μπει στους S.T.A.R.S., ήταν ένα παιδί θαύμα που αποφοίτησε απ' το κολέγιο στην ηλικία των 18 χρόνων. Ως νεοσύλλεκτο μέλος των S.T.A.R.S. ανήκει στην ομάδα Bravo στη θέση του τραυματιοφορέα και είναι υπεύθυνη για την παροχή ασφάλειας και. Η Rebecca φτάνει στο Κτίριο Έρευνας Arklay για να ερευνήσει μια σειρά κανιβαλιστικών δολοφονιών, ενώ οι σύντροφοί της χάνονται στα Βουνά Arklay.

  • Albert Wesker (ιαπωνικά: アルバート・ウェスカー, Arubāto Wesukā)

Είναι ο βασικός ανταγωνιστής του παιχνιδιού. Πρόκειται για τον διοικητή αξιωματικό των S.T.A.R.S. Τελικά, αποκαλύπτεται ότι είναι διπλός κατάσκοπος που δουλεύει για την Umbrella Corporation, με την εντολή από τους ανώτερους του να παρασύρει τα μέλη των S.T.A.R.S. στην Έπαυλη Spencer, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως πειραματόζωα εναντίον των μεταλλαγμένων πλασμάτων, και να συγκεντρώσουν πληροφορίες μάχης. Οι Chris Redfield, Jill Valentine και οι υπόλοιποι τελικά μαθαίνουν τους πραγματικούς σκοπούς του Wesker. Μετά από την απελευθέρωση του τέρατος Tyrant, ο Wesker φαίνεται να έχει σκοτωθεί.

  • Joseph Frost

Μέλος των S.T.A.R.S. στην ομάδα Alpha εξειδικευμένος στα οχήματα. Ήταν ευδιάθετος και είχε μια τάση να είναι απρόσεκτος. Ο ξαφνικός του θάνατος θέτει σε κίνηση την ιστορία του παιχνιδιού.

  • Enrico Marini

Ο υπαρχηγός των S.T.A.R.S. και αρχηγός της ομάδας Bravo. Ένας βετεράνος γνωστός για την "αδιαπέραστη" πνευματική του δύναμη. Ήταν άξιος και ικανός αρχηγός αποστολών. Ήταν ευγενικός και λάμβανε το σεβασμό των συντρόφων του. Πυροδοτεί την πιο σημαντική καμπή στην ιστορία του παιχνιδιού.

  • Brad Vickers (ιαπωνικά: ブラッド・ヴィッカーズ, Buraddo Vikkāzu)

Έχει το παρατσούκλι "Chickenheart" και είναι ένα μέλος των S.T.A.R.S. στον τομέα των πληροφοριών και πιλότος του ελικοπτέρου της ομάδας Alpha. Παρατάει τους συντρόφους του στο δάσος σε πανικό, αλλά στο τέλος του παιχνιδιού επιστρέφει για να σώσει τους επιζώντες, Jill, Chris, Barry, και Rebecca.

  • Richard Aiken (ιαπωνικά: リチャード・エイケン, Richādo Eiken)

Μέλος της ομάδας Bravo των S.T.A.R.S. και εξειδικευμένος στις επικοινωνίες με ράδιο. Είναι ένα από τα μέλη της ομάδας που εμπλέκονται με το Συμβάν της Έπαυλης Spencer. Βρίσκεται στη δυτική πτέρυγα του δεύτερου ορόφου της Έπαυλης, σοβαρά τραυματισμένος και δηλητηριασμένος από ένα τεράστιο δηλητηριώδες φίδι. Όταν ο παίκτης επιστρέφει από της ανεύρεση του αντιδότου, ο Richard πεθαίνει, αφού μοιραστεί πληροφορίες και δώσει στον παίκτη το ράδιο που δεχόταν τα μηνύματα του Brad (αν επιστρέψει γρήγορα), ή πριν από την επιστροφή του.

  • Kenneth J. Sullivan

Μέλος των S.T.A.R.S. στην ομάδα Bravo υπεύθυνος αναγνώρισης και ασφάλειας θέσης. Επίσης, είχε γνώσεις χημικού τις οποίες χρησιμοποιούσε με καλούς σκοπούς. Ξόδεψε τον ελεύθερο χρόνο του κάνοντας το χόμπι του, τις χωματουργίες, στις οποίες ήταν εμπειρογνώμονας. Σκοτώθηκε αμέσως μόλις κατέφθασε η ομάδα Aplha στην περιοχή.

  • Forest Speyer

Μέλος των S.T.A.R.S. ως ο σκοπευτής της ομάδας Bravo, ένας ρόλος παρόμοιος με αυτό του καλύτερού του φίλου, Chris Redfield. Οι δυο τους ήταν αντίπαλοι και συμμετείχαν σε διαγωνισμούς σκοποβολής, συνήθως με τον Chris νικητή. Το πτώμα του βρίσκεται στο μπαλκόνι της έπαυλης.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ημερομηνία είναι 24 Ιουλίου του 1998. Η ομάδα Alpha βρίσκει το ελικόπτερο της ομάδας Bravo, αλλά κανένα σημάδι επιζώντων: βρίσκεται μόνο ένα κομμένο χέρι. Ενώ ερευνούν την περιοχή για περισσότερα στοιχεία, πέφτουν θύματα επίθεσης τερατωδών σκύλων και ένας σκοτώνει ένα μέλος της ομάδας, τον Joseph Frost. Ο πιλότος του ελικοπτέρου της ομάδας Alpha, Brad Vickers, πανικοβάλλεται και παρατά την ομάδα. Κυνηγημένοι από τους σκύλους, βρίσκουν καταφύγιο σε μια κοντινή έπαυλη, η οποία θεωρείται εγκαταλελειμμένη.

Ανάλογα με την επιλογή χαρακτήρα του παίκτη, ένα από τα μέλη της ομάδας χωρίζεται από τους υπόλοιπους τη στιγμή του κυνηγητού και δεν καταφέρνει να φτάσει στην έπαυλη -ο Barry αν επιλεγεί ο Chris, ο Chris αν επιλεγεί η Jill. Με τους σκύλους να παραμονεύουν έξω, οι Jill Valentine, Chris Redfield, Barry Burton και Albert Wesker, είναι παγιδευμένοι στην έπαυλη. Όταν ακούγεται ένας πυροβολισμός, η παίκτης αφήνεται να εξερευνήσει την έπαυλη. Μία από τις πρώτες ανακαλύψεις είναι το μέλος της ομάδας Bravo, Kenneth J. Sullivan, ο οποίος έχει φαγωθεί από ένα ζόμπι. Στη συνέχεια ανακαλύπτονται κι άλλα μέλη της χαμένης ομάδας Bravo, όπως ο Richard Aiken, ο οποίος πεθαίνει αφού έχει δαγκωθεί από ένα τεράστιο δηλητηριώδες φίδι και δίνει στον παίκτη το ράδιό του πριν πεθάνει. Επίσης βρίσκεται ο Forest Speyer, νεκρός στο μπαλκόνι (σε άλλες εκδόσεις του παιχνιδιού ανασταίνεται ως ζόμπι). Ανακαλύπτεται και ο αρχηγός της ομάδας Bravo των S.T.A.R.S., Enrico Marini, ο οποίος, λίγο πριν πεθάνει από πυροβολισμό, αποκαλύπτει ότι ένα από τα μέλη της ομάδας Alpha είναι προδότης.

Ο χαρακτήρας βλέπει πως η έπαυλη είναι γεμάτη γρίφους, παζλ, παγίδες και τρόμους. Σκόρπια έγγραφα αποκαλύπτουν ότι μία σειρά παράνομων πειραμάτων υπό την ευθύνη μιας μυστικής ερευνητικής ομάδας, υπό την εξουσία και την επίβλεψη της βιοϊατρικής εταιρίας Umbrella Corporation. Τα πλάσματα που έχουν ξεχυθεί σε όλη την έπαυλη και την γύρω περιοχή, είναι αποτέλεσμα αυτών των πειραμάτων, τα οποία έγιναν με την έκθεση υπαλλήλων της εταιρίας και διαφόρων ζώων και εντόμων σε έναν εξαιρετικά μεταδοτικό ιό με ικανότητες μετάλλαξης, το λεγόμενο T-Virus.

Μετά την εξερεύνηση διάφορων περιοχών της έπαυλης, ο χαρακτήρας ανακαλύπτει ένα υπόγειο εργαστήριο, όπου φυλάσσονται τα πειράματα της Umbrella Corporation. Αποκαλύπτεται ο διπλός ρόλος του Albert Wesker ως κατάσκοπος που δουλεύει για την εταιρία, ενώ είχε εντολή από τους ανώτερούς του να παρασύρει τα μέλη των S.T.A.R.S. στην Έπαυλη Spencer, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως πειράματα εναντίον των μεταλλαγμένων, για να συγκεντρωθούν πληροφορίες μάχης. Θεωρείται πως σκοτώθηκε αργότερα από ένα πλάσμα. Ο παίκτης βρίσκει τον δεύτερο διαθέσιμο για παιχνίδι χαρακτήρα, κλειδωμένο σε ένα κελί από τον Wesker, και τον/την απελευθερώνει ενεργοποιώντας το σύστημα αυτοκαταστροφής. Η Jill, ο Chris και ο βοηθητικός χαρακτήρας (η Rebecca αν χρησιμοποιείται ο Chris, ο Barry αν χρησιμοποιείται η Jill) πηγαίνουν για το ελικόπτερο, αλλά οι υπόλοιποι χωρίζονται από τον παίκτη, καθώς εμφανίζονται κι άλλα τέρατα.

Ο παίκτης ανεβαίνει στο ελικόπτερο και καταφέρνει να επικοινωνήσει με τον Brad και να συναντήσει του άλλους δύο επιζήσαντες εκεί. Ωστόσο, τους επιτίθεται ένα τεράστιο ανθρωπόμορφο τέρας, ο Tyrant, ο οποίος δημιουργήθηκε από την εκτεταμένη έκθεση στον T-virus. Όταν σκοτωθεί, η Jill, ο Chris, και ο Barry/η Rebecca καταφέρνουν να αποδράσουν με το ελικόπτερο της ομάδας, καθώς η έπαυλη εκρήγνυται από την ενεργοποίηση του συστήματος αυτοκαταστροφής που ενεργοποιήθηκε νωρίτερα. Αν ο παίκτης αποτύχει να σώσει το βοηθό του, τότε η μάχη στο ελικοδρόμιο δεν θα συμβεί, και το παιχνίδι θα τερματίσει μόλις ο χαρακτήρας φτάσει στο ελικόπτερο. Ο επίσημος (canon) τερματισμός του παιχνιδιού έχει όλους τους χαρακτήρες να δραπετεύουν ζωντανοί και την έπαυλη να τινάζεται στον αέρα. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλοι τερματισμοί, η επίτευξη των οποίων εξαρτάται από συγκεκριμένες ενέργειες του παίκτη στο παιχνίδι.

Ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Resident Evil δημιουργήθηκε από μία ομάδα του προσωπικού οι οποίοι αργότερα έγιναν κομμάτι της Capcom Production Studio 4.[3] Η έμπνευση για το παιχνίδι ήταν το προηγούμενο παιχνίδι τρόμου της εταιρίας με τον τίτλο "Sweet Home". Ανατέθηκε στον Σίντζι Μικάμι να κάνει ένα παιχνίδι με θέμα μια στοιχειωμένη έπαυλη όπως στο Sweet Home[4] του οποίου αρχικά ήταν σχεδιασμένο να γίνει remake το Resident Evil.[5] Κατά τους πρώτους έξι μήνες ανάπτυξης, ο Μικάμι δούλευε στο παιχνίδι μόνος, σχεδιάζοντας σκίτσα, δημιουργώντας χαρακτήρες, και γράφοντας ένα σενάριο περισσότερων από 40 σελίδες.[6] Κάποια από τα φωτοσκιασμένα φόντα της Έπαυλης εμπνεύστηκαν από το Ξενοδοχείο Θέα, τοποθεσία της ταινίας τρόμου του 1980, Η Λάμψη.[7] Το παιχνίδι αρχικά αποφασίστηκε ότι θα ήταν παιχνίδι βολών πρώτου προσώπου, αλλά σύντομα υιοθέτησε τον τρόπο παιχνιδιού του Alone in the Dark. Ο Μικάμι δήλωσε ότι η προοπτική πρώτου προσώπου "τεχνικά... δεν ήταν αρκετά καλή".[8]

Κατά τη διαδικασία της προπαραγωγής, είχαν δημιουργηθεί άλλοι χαρακτήρες. Ο Dewey, ένας Αφροαμερικανός, είχε τον κωμικό και χαλαρό ρόλο, ενώ ο Gelzer, ένα μεγάλο ανθρωποειδές, είχε το ρόλο του τυπικού δυνατού άντρα. Και οι δύο αργότερα αντικαταστάθηκαν από τη Rebecca και το Barry, αντίστοιχα. Σε αυτό το στάδιο της παραγωγής, υπήρχε και μία λειτουργία local co-op συνοδευόμενο από διαφορετικά κοστούμια. Αργότερα αυτή η δυνατότητα αφαιρέθηκε, και δημιουργήθηκαν τα μη ολοκληρωμένα μοντέλα των χαρακτήρων. Μία πρώιμη κριτική το 1996 από το περιοδικό Maximum Console περιείχε εικόνες από ένα νεκροταφείο και μία ελαφρώς διαφορετική εκδοχή του τελικού boss.[9]

Η ανάπτυξη του παιχνιδιού έγινε σχεδόν εξ ολοκλήρου με το hardware Silicon Graphics χρησιμοποιώντας το πρόγραμμα Soft Image.[6] Το PlayStation επιλέχθηκε ως η κύρια κονσόλα, γιατί η ομάδα ανάπτυξης ένιωσε ότι ήταν πιο κατάλληλη για το παιχνίδι σε θέματα όπως ο αριθμός των πολυγώνων.[6]

Τα ζωντανά βίντεο (FMV) τόσο της εισαγωγής όσο και των πολλαπλών τερματισμών του παιχνιδιού, κινηματογραφήθηκαν στην Ιαπωνία με μία ομάδα Αμερικανών ηθοποιών.[6] Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που χρησιμοποιήθηκε FMV σε βιντεοπαιχνίδι της σειράς. Σε όλες τις εκδόσεις του παιχνιδιού εκτός από την εκδοχή για PC, το εισαγωγικό βίντεο ήταν ασπρόμαυρο και λογοκριμένο, καθώς είχαν "κοπεί" σκηνές έντονης ωμότητας. Ο άντρας που παρουσιάζεται στο εξώφυλλο του παιχνιδιού δεν απεικονίζει κάποιον ήρωα και πρόκειται για έναν ανύπαρκτο χαρακτήρα στη σειρά γενικότερα.

Όλες οι ιαπωνικές κυκλοφορίες του παιχνιδιού περιέχουν αγγλικό καστ φωνών με ιαπωνικό κείμενο. Ωστόσο, ηχογραφήθηκε και το ιαπωνικό καστ, που όμως δεν χρησιμοποιήθηκε,[10] καθώς ο Σίντζι Μικάμι βρήκε την ποιότητα των εκτελέσεων "χαζή".[11] Η ιαπωνική εκδοχή για το PlayStation επίσης συμπεριλαμβάνει και ένα επιπλέον μουσικό θέμα του Fumataka Fuchigami, το οποίο δεν υπάρχει σε καμία άλλη εκδοχή του παιχνιδιού.

Μουσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνθέτες της μουσικής είναι οι Makoto Tomozawa, Koichi Hiroki, και Masami Ueda. Ήταν μία από τις πρώτες φορές που χρησιμοποιήθηκε ορχηστρική μουσική σε βιντεοπαιχνίδι. Οι δημιουργοί έγραψαν μία πολύ ανησυχητική μουσική, η οποία εστιάζει στο πόσο "οργανικό" είναι το παιχνίδι. Σύμφωνα με το Bloody Disgusting, "όλα τα στοιχεία του [παιχνιδιού] είναι σχετικά με τη σάρκα, πράγμα το οποίο επηρέασε τη μουσική και της έδωσε μία ζεστή αίσθηση, η οποία φαινόταν περισσότερο παρηγορητική και "ανθρώπινη", και αντανακλά το εσωτερικό της Έπαυλης".[12]

Άλλη μία ιδιαιτερότητα της μουσικής ήταν η αίσθηση μεγαλειότητας και βομβιστικής προσέγγισης, ειδικά όταν έχει να κάνει με σκηνές δράσης. Όσο πιο έντονη είναι η σκηνή, τόσο πιο έντονη και η μουσική, με μεγάλες επιθέσεις και πομπώδεις ενορχηστρώσεις.[12]

Μέχρι τον Απρίλιο του 2014, συνθέτης της μουσικής του παιχνιδιού θεωρούνταν ο Μαμόρου Σαμουραγκότσι. Ωστόσο, ο ίδιος αποκάλυψε: "Γύρω στο 1996, προσέλαβα άτομο για να συνθέτει μουσική για μένα όταν μου ζητήθηκε να γράψω μουσική για ταινία πρώτη φορά. Έπρεπε να ζητήσω βοήθεια από το άτομο για περισσότερη από τη μισή δουλειά μου, γιατί η κατάσταση των αυτιών μου χειροτέρεψε".[13] Οι δικηγόροι του δήλωσαν πως "ήταν βαθιά στεναχωρημένος" και πρόσθεσαν πως "ξέρει ότι δεν θα μπορούσε να βρει καμία δικαιολογία για αυτό που έχει κάνει". Η δισκογραφική εταιρία του δήλωσε πως ο ίδιος προηγουμένως τους είχε επιβεβαιώσει ότι είχε συνθέσει αυτός τις δουλειές του και ότι ήταν "κατάπληκτη και βαθιά εξοργισμένη" από όλη αυτή την κατάσταση.[13]

Προσαρμογή στα αγγλικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Bio Hazard θα άλλαζε ονομασία για τις αγορές της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Ο Chris Kramer, υπεύθυνος επικοινωνιών της Capcom, θεώρησε ότι θα ήταν αδύνατο να κατοχυρώσουν πνευματικά δικαιώματα για το "Biohazard" στις Η.Π.Α., καθώς ίδιο όνομα είχαν, μεταξύ άλλων, το βιντεοπαιχνίδι του 1992 Bio-Hazard Battle και το μέταλ μουσικό συγκρότημα Biohazard. Έτσι, η Capcom αποφάσισε να κάνει έναν εσωτερικό εταιρικό διαγωνισμό για να βρεθεί νέο όνομα για το παιχνίδι. Τελικά, χρησιμοποιήθηκε το όνομα "Resident Evil", διότι το παιχνίδι λαμβάνει χώρα μέσα σε μια έπαυλη.[14] Ο Kramer σκέφτηκε πως αυτό το όνομα: "ήταν σούπερ-φτηνό: Δε μπορώ να θυμηθώ, αυτό που ένοιωθα ήταν μια καλύτερη εναλλακτική, πιθανότατα κάτι χαζό για ζόμπι. Ωστόσο, η υπόλοιπη ομάδα το λάτρεψε και μπόρεσε να πείσει την Capcom Japan και τον Mikami-san ότι το όνομα ταιριάζει".[14]

Οι εκδοχές του βίντεο εισαγωγής για την Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική σε μεγάλο τους μέρος κόπηκαν από τις εκδόσεις για την Ιαπωνία. Επίσης, κόπηκαν σκηνές που έδειχναν ακρωτηριασμένα πτώματα, η σκηνή με ένα μεταλλαγμένο σκύλο να πυροβολείται, η σκηνή του θανάτου του Joseph, και όλες οι σκηνές όπου ο Chris καπνίζει. Ωστόσο, το παιχνίδι κυκλοφόρησε ως ένα από τα πρώτα παιχνίδια που έλαβαν τη σήμανση Mature από το Entertainment Software Rating Board.[15]

Στο ίδιο το παιχνίδι, αφαιρέθηκε η λειτουργία αυτόματης στόχευσης και μειώθηκε ο αριθμός κορδελών μελανιού. Επίσης, σχεδιαζόταν να απενεργοποιηθεί και η λειτουργία διασύνδεσης των κουτιών αποθήκευσης πράγμα που έγινε σε μερικά αντίγραφα για τις Η.Π.Α., αλλά αφαιρέθηκε από την τελική κυκλοφορία του παιχνιδιού. Αυτή η συγκεκριμένη μηχανική του παιχνιδιού επανήλθε στο remake ως μία unlockable ρύθμιση δυσκολίας.

Κυκλοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το παιχνίδι κυκλοφόρησε αρχικά στην Ιαπωνία στις 22 Μαρτίου του 1996 για το PlayStation, στη Βόρεια Αμερική στις 30 Μαρτίου, και στη Νότια Αμερική και την Ευρώπη στη 1 Αυγούστου του ίδιου έτους.

Το 2002 κυκλοφόρησε το remake του Resident Evil υπό τον ίδιο τίτλο για το GameCube της Nintendo, το οποίο περιλαμβάνει ανανεωμένα γραφικά, μουσική, φωνές ηθοποιών, τρόπο παιχνιδιού και αλλαγές στο σενάριο. Το 2015 κυκλοφόρησε η υψηλής ανάλυσης εκδοχή του με τον τίτλο Resident Evil HD Remaster για τα PC, PlayStation 3, PlayStation 4, Xbox 360, Xbox One. Το 2002 κυκλοφόρησε το άμεσο prequel του Resident Evil με τον τίτλο Resident Evil: Zero για το GameCube. Το 2007 κυκλοφόρησε το παιχνίδι βόλων Resident Evil: The Umbrella Chronicles για το Wii.

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτής PlayStation Saturn PC DS
AllGame 4.5/5 stars[16] 4.5/5 stars[17] 3/5 stars[18]
CVG 5/5 stars[19] 5/5 stars[20]
Next Generation 5/5 stars
GameSpy 2.5/5 stars[21]
1UP.com B[22]
EGM 35.5/40[23] 32/40
Famitsu 38/40[24] 32/40[25] 32/40[26]
GameFan 294/300 262/300
Game Informer 9.25/10[27] 9/10
GameRankings 87% 77% 80% 72%
GamePro 5/5/ 5/5
Game Revolution A[28] A-[29]
GamesMaster 92%[30]
GameSpot 8.2/10[31] 7.3/10[32] 7.2/10[33] 7.9/10[34]
IGN 8.7/10[35] 7/10[36]
Entertainment Weekly A[37]
Metacritic 91/100[38] 71/100[39]
MobyRank 90%[40] 89[41] 77%[42]
Εκδότης Βραβεία
Electronic Gaming Monthly

(Επιλογή αναγνωστών και συντάκτη)

  • Για το καλύτερο βιντεοπαιχνίδι περιπέτειας + PlayStation της Χρονιάς (Runner-Up)
  • Για το καλύτερο βιντεοπαιχνίδι του μήνα.[43]
GameFan Για το καλύτερο βιντεοπαιχνίδι της χρονιάς και του μήνα.[44]
Sony Computer Entertainment

(Επιλογή καταναλωτή)

Για το καλύτερο βιντεοπαιχνίδι του PlayStation.[45]

Το παιχνίδι για το PlayStation έγινε best seller στη Βόρεια Αμερική και το Ηνωμένο Βασίλειο.[46] Πούλησε πάνω από 5.05 εκατομμύρια αντίτυπα. Η Director's Cut μαζί με τη Dual Shock εκδοχή πούλησαν ακόμη 3.94 εκατομμύρια αντίγραφα.[47] Το Φεβρουάριο του 1997, ήταν το παιχνίδι με τις καλύτερες πωλήσεις για το PlayStation μέχρι τότε.[48] Οι εκδοχές για το PlayStation και το GameCube πούλησαν συνολικά πάνω από 11 εκατομμύρια αντίγραφα από το 2013.[47] Από τον Απρίλιο του 2015, το HD Remaster πούλησε περισσότερα από 1 εκατομμύριο αντίτυπα παγκοσμίως.

Η αρχική εκδοχή του Resident Evil για το PlayStation δέχθηκε διθυραμβικές κριτικές και σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Το GameSpot το χαρακτήρισε ως "ένα από αυτά τα σπάνια παιχνίδια που είναι σχεδόν το ίδιο διασκεδαστικό να τα βλέπεις όσο και να τα παίζεις".[49] Το Computer Gaming World έδωσε ένα πιο συμφυρματικό review για την εκδοχή για PC, λέγοντας πως "προσπαθήσαμε να το μισήσουμε για την απεικονισμένη του βία, τον ακράτητο σεξισμό, το κακό voice acting και τη χρήση κάθε κλισέ τρόμου, ωστόσο... στην πραγματικότητα έχει πλάκα".[50] Το Resident Evil έχει θεωρηθεί ως το παιχνίδι που όρισε το είδος επιβίωσης τρόμου.[51] Το 2007, το Game Informer αναφέρθηκε σε αυτό ως "ένα από τα πιο σημαντικά παιχνίδια όλων των εποχών",[52] ενώ το 1996, το Next Generation δήλωσε πως το παιχνίδι "επαναπροσδιόρισε με επιτυχία το είδος που ξεκίνησε με το Alone in the Dark της Infogames".[53]

Το 2004, αναγνώστες του Retro Gamer ανέδειξαν το Resident Evil ως το 37ο κορυφαίο ρετρό παιχνίδι, με τους δημοσιογράφους να το αποκαλούν "ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που υπήρξαν ποτέ με θέμα τον τρόμο", προσθέτοντας ότι "γεμάτο σοκ, εκπλήξεις και τέλειο κακό διάλογο B-movie, το Resident Evil είναι η αντίστοιχη Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών του gaming".[54] Το 2008 μπήκε στα Βραβεία Γκίνες Gamer's Edition για το "Χειρότερο διάλογο παιχνιδιού που υπήρξε ποτέ".[55]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Σε αντίθεση με τα sequels του, το αρχικό παιχνίδι αναγράφεται ως Bio Hazard, με δύο λέξεις αντί της μίας.
  2. ↑ Justin Speer and Cliff O'Neill. "The History of Resident Evil". GameSpot. Archived from the original on 2008-09-06. Retrieved 2009-04-17.
  3. ↑ "Production Studio 4" (in Japanese). Capcom Co., Ltd. Archived from the original on February 6, 2005.
  4. ↑ The True Story Behind Bio Hazard (in Japanese).
  5. ↑ Time Machine: Sweet Home, Computer and Video Games
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 "The Developers of Resident Evil Spill their Guts". Electronic Gaming Monthly (Ziff Davis) (80): 60–61. March 1996.
  7. ↑ "Resident Evil: A Retrospective". Play. February 2000.
  8. ↑ "The History of Resident Evil: The Beginning - PlayStation Universe". Psu.com. Retrieved 2013-08-11.
  9. ↑ "Resident Evil 1 PSX - Beta / Concept". Unseen 64. Retrieved 2013-08-26.
  10. ↑ Bio Hazard: Complete disc, bundled with Bio Hazard: Director's Cut Dual Shock Ver.
  11. ↑ "We also recorded Japanese voices (for the game), not just English ones. They were discarded because they were really lame." (英語だけでなくじつは日本語のボイズ収録も行なった。　カッコ悪かったのでボツに。 Eigo dake de naku jitsu wa nihongo no boisu shūroku mo okonatta. Kakkowarukatta node botsu ni.?), The True Story Behind BIO HAZARD, page 157.
  12. ↑ 12,0 12,1 «How Music Can Change... 'Resident Evil 1-3' vs. 'Resident Evil 4' - Bloody Disgusting». bloody-disgusting.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2017. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Ashcraft, Brian. «Resident Evil Composer Admits to Being a Fraud» (στα αγγλικά). Kotaku. http://kotaku.com/resident-evil-composer-admits-to-being-a-fraud-1516435701. Ανακτήθηκε στις 2017-08-28. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «GR Asks: Why was Biohazard renamed Resident Evil?» (στα αγγλικά). gamesradar. http://www.gamesradar.com/gr-asks-why-was-biohazard-renamed-resident-evil/. Ανακτήθηκε στις 2017-08-28. 
  15. ↑ «15 Most Influential Games of All Time». www.listal.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2017. 
  16. ↑ «Resident Evil - Review - allgame». 15 Νοεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. CS1 maint: Unfit url (link)
  17. ↑ «Resident Evil - Review - allgame». 14 Νοεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. CS1 maint: Unfit url (link)
  18. ↑ «Resident Evil - Overview - allgame». 14 Νοεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. CS1 maint: Unfit url (link)
  19. ↑ «Computer and Video Games» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2017-11-23. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Computer_and_Video_Games&oldid=811756495. 
  20. ↑ Computer and Video Games - Issue 191 (1997-10)(EMAP Images)(GB). Οκτωβρίου 1997. 
  21. ↑ «GameSpy: Resident Evil: Deadly Silence - Page 1». ds.gamespy.com. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. 
  22. ↑ «Resident Evil DS Review for DS from 1UP.com». 20 Οκτωβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. CS1 maint: Unfit url (link)
  23. ↑ «Electronic Gaming Monthly» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2017-10-31. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Electronic_Gaming_Monthly&oldid=808101558. 
  24. ↑ «Google Translate». translate.google.com. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. 
  25. ↑ «バイオハザード [セガサターン] / ファミ通.com». www.famitsu.com. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. 
  26. ↑ «バイオハザード デッドリーサイレンス [DS] / ファミ通.com». www.famitsu.com. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. 
  27. ↑ «Resident Evil». 11 Αυγούστου 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 1997. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. CS1 maint: Unfit url (link)
  28. ↑ «Resident Evil Review». 6 Ιουνίου 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουνίου 1997. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. CS1 maint: Unfit url (link)
  29. ↑ «Resident Evil - PC Review - Game Revolution». 19 Οκτωβρίου 2000. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2000. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. CS1 maint: Unfit url (link)
  30. ↑ «GamesMaster» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2017-07-25. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=GamesMaster&oldid=792254204. 
  31. ↑ Staff, Gamespot (1 Δεκεμβρίου 1996). «Resident Evil Review». GameSpot (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. 
  32. ↑ Donald, Ryan Mac (6 Νοεμβρίου 1997). «Resident Evil Review». GameSpot (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. 
  33. ↑ Donald, Ryan Mac (21 Νοεμβρίου 1997). «Resident Evil Review». GameSpot (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. 
  34. ↑ «Resident Evil: Deadly Silence Review, Resident Evil: Deadly Silence DS Review - GameSpot.com». 29 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. CS1 maint: Unfit url (link)
  35. ↑ Staff, I. G. N. (25 Νοεμβρίου 1996). «Resident Evil». IGN (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. 
  36. ↑ Harris, Craig (6 Φεβρουαρίου 2006). «Resident Evil: Deadly Silence». IGN (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. 
  37. ↑ «Resident Evil» (στα αγγλικά). EW.com. http://www.ew.com/article/1996/05/10/resident-evil. Ανακτήθηκε στις 2017-12-02. 
  38. ↑ «Resident Evil». Metacritic. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. 
  39. ↑ «Resident Evil: Deadly Silence». Metacritic. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. 
  40. ↑ «Resident Evil for PlayStation (1996) MobyRank - MobyGames». MobyGames. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. 
  41. ↑ «Resident Evil for SEGA Saturn (1997) MobyRank - MobyGames». MobyGames. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. 
  42. ↑ «Resident Evil for Windows (1997) MobyRank - MobyGames». MobyGames. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. 
  43. ↑ «Electronic Gaming Monthly» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2017-10-31. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Electronic_Gaming_Monthly&oldid=808101558. 
  44. ↑ «GameFan» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2017-10-10. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=GameFan&oldid=804680454. 
  45. ↑ «Capcom's Resident Evil Voted Best PlayStation Game Overall by Consumers. - Free Online Library». www.thefreelibrary.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2017. 
  46. ↑ Gallup UK Playstation sales chart, October 1996, published in Official UK PlayStation Magazine issue 11
  47. ↑ 47,0 47,1 «CAPCOM | Platinum Titles». capcom.co.jp (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2017. 
  48. ↑ «GamePro - Issue 101 Volume 09 Number 02 (1997-02)(IDG Publishing)(US)». archive.org. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2017. 
  49. ↑ Staff, Gamespot (1 Δεκεμβρίου 1996). «Resident Evil Review». GameSpot (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2017. 
  50. ↑ "Resident Evil". Computer Gaming World. January 1998.
  51. ↑ «GameSpot - /gamespot/features/video/res_evil/index.html». 6 Σεπτεμβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2017. CS1 maint: Unfit url (link)
  52. ↑ "Enter The Survival Horror... A Resident Evil Retrospective". Game Informer (174): 132. October 2007.
  53. ↑ Next Generation 21 (September 1996), p.43.
  54. ↑ Retro Gamer 8, page 67.
  55. ↑ «The LEGO Movie Videogame Channels Joy of FIlm». Lifewire. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-11-19. https://web.archive.org/web/20121119052139/http://xbox.about.com/od/xboxaccessories/fr/gwrge2008rev.htm. Ανακτήθηκε στις 2017-08-28. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Resident Evil
Βιντεοπαιχνίδια
Κύρια σειρά
Survivor
Outbreak
Chronicles
Mercenaries
Άλλα βιντεοπαιχνίδια
Νουβέλες
Ταινίες
Live-action
Κινούμενα σχέδια
Μουσική
Χαρακτήρες
Παιχνιδιών
Άνθρωποι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Resident_Evil_(βιντεοπαιχνίδι)&oldid=10077661"