Caproni Ca.100

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Caproni Ca.100
Ca.100 που εκτίθεται στο αεροπορικό μουσείο στη Βίνια ντι Βάλλε (Vigna di Valle).
Τύποςεκπαιδευτικό αεροσκάφος
ΚατασκευαστήςCaproni
Χώρα προέλευσηςΙταλία
Παρθενική πτήση1928
Κύριος χειριστήςΙταλική Βασιλική Αεροπορία
Μονάδες που παρήχθησανπερ. 700
Αναπτύχθηκε απόde Havilland DH.60 Moth

Το Caproni Ca.100 ήταν το κύριο εκπαιδευτικό αεροσκάφος της Ιταλικής Βασιλικής Αεροπορίας (Regia Aeronautica) τη δεκαετία του 1930. Επρόκειτο για ένα μονοκινητήριο διθέσιο διπλάνο που παρήχθη σε σημαντικούς αριθμούς.[1]

Σχεδιασμός και ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ca.100 (που έφερε το προσωνύμιο Caproncino, δηλαδή μικρό Caproni) ήταν βασισμένο σχεδιαστικά στο de Havilland DH.60 Moth για την κατασκευή του οποίου η εταιρεία Caproni διέθετε την σχετική άδεια. Οι Ιταλοί έκαναν ορισμένες αλλαγές στις πτέρυγες, με την άνω πτέρυγα να είναι λίγο μικρότερη από την κάτω. Επίσης ανασχεδίασαν το ουραίο. Πέραν αυτών οι πτέρυγες ήταν παρόμοιες με του de Havilland. Κύριο δομικό υλικό της ατράκτου ήταν το ξύλο, με υφασμάτινη επικάλυψη. Υπήρχαν δύο ανοικτά κόκπιτ για τον εκπαιδευτή και τον εκπαιδευόμενο, ενώ το σύστημα προσγείωσης ήταν σταθερό. Η δεξαμενή καυσίμου ήταν στο κεντρικό τμήμα της άνω πτέρυγας, όπως και στο de Havilland. Το πρωτότυπο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στα τέλη του 1928 με τον Ντομένικο Αντονίνι (Domenico Antonini) στα χειριστήρια.[2]

Διάφοροι τύποι κινητήρων προώθησαν τα Ca.100. Οι πλέον συνηθισμένοι ήταν ο Isotta Fraschini Asso 80R των 114 hp και ο Colombo S.63 των 145 hp.[1][2] Ήταν και οι δύο εξακύλινδροι αερόψυκτοι εν σειρά. Επίσης χρησιμοποιήθηκαν οι επτακύλινδροι αστεροειδείς κινητήρες Fiat A.50 και A.54, μέγιστης ισχύος 84 hp και 139 hp αντίστοιχα,[1][2] καθώς και άλλοι όπως οι Walter NZ-85, Farini T.58, Fiat A.53, Fiat A.60, Colombo S.53, Cirrus Major, de Havilland Gipsy και de Havilland Gipsy Major.[2]

Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιταλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Βασιλική Αεροπορία παρέλαβε δύο πρωτότυπα και 675 αεροσκάφη παραγωγής, κατασκευασμένα από τις εταιρείες Bergamasche, Breda, C.N.A., Macchi καθώς και από την ίδια την Caproni.[2][3] Τριάντα από τα αεροσκάφη που παρέδωσε η Macchi ήταν υδροπλάνα της έκδοσης Ca.100 Idro.[1] Τα Ca.100 χρησιμοποιήθηκαν κυρίως ως αεροσκάφη βασικής εκπαίδευσης και δευτερευόντως ως αεροσκάφη συνδέσμου.[2]

Τουλάχιστον οκτώ πωλήθηκαν σε ιδιώτες,[1][1] ενώ στον αριθμό αυτό προστέθηκαν αργότερα και αεροσκάφη που ανήκαν προηγουμένως στην Αεροπορία.[2]

Άλλες χώρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ορισμένα αεροσκάφη εξήχθησαν ή κατασκευάστηκαν κατόπιν αδείας σε άλλες χώρες όπως το Περού και η Πορτογαλία.[1] Δώδεκα Ca.100PRs, ολομεταλλικής κατασκευής και με κινητήρες Kinner B-5 των 125 hp κατασκευάστηκαν στο Περού από τη θυγατρική της Fábrica Nacional de Aviones Caproni Perú.[4][5] Παρέμειναν σε υπηρεσία με την Περουβιανή Πολεμική Αεροπορία μέχρι το 1946 και στη συνέχεια δόθηκαν στη Σχολή Πολιτικής Αεροπορίας του Περού, όπου και παρέμειναν σε χρήση μέχρι το 1956.[6]

Επτά Ca.100 παρήχθησαν επίσης στη Βουλγαρία το 1932. Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη προωθούνταν από κινητήρες Walter NZ 120 των 120 hp. Επίσης ο Τζιάννι Καπρόνι (Gianni Caproni) δώρισε δύο υδροπλάνα στη βουλγάρικη κυβέρνηση.[7][1] Εντός δύο ετών είχαν αποσυρθεί εξαιτίας προβλημάτων με την ξύλινη κατασκευή τους.[8]

Ρεκόρ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα Ca.100 Idro έσπασε το 1931 το ρεκόρ ύψους για τα υδροπλάνα, φθάνοντας στα 5324 m.[9]

Διασωζόμενα αεροσκάφη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ca.100 (I-ABOU) στη Λίμνη Κόμο.
Ca.100 Idro που εκτίθεται στο Museo dell'Aeronautica Gianni Caproni στο Τρέντο.

Το τελευταίο Ca.100 που μπορεί να πετάξει είναι το I-ABMT (πρώην MM55194 στις τάξεις της ιταλικής αεροπορίας). Η αερολέσχη του Κόμο διαθέτει ένα υδροπλάνο Ca.100 Idro, στο οποίο έγιναν οι αναγκαίες επισκευές έπειτα από σύγκρουση κάτα την απογείωση το 2006. Επίσης υπάρχει τουλάχιστον ένα πιστό αντίγραφο (ρέπλικα) που μπορεί να πραγματοποιήσει πτήσεις.[2][10]

Ca.100 εκτίθενται επίσης:

Χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βουλγαρία
Βασίλειο της Ιταλίας
Ιταλία (μεταπολεμικά)
Περού
Πορτογαλία
Ισπανία

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Taylor, Michael J. H. (1989). Jane's Encyclopedia of Aviation. London: Studio Editions. σελ. 232. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 «Caproni Ca.100». Air Britain Archive: 31–6. March 2011. ISSN 0262-4923. 
  3. ↑ «Caproni Ca.100». Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2014. 
  4. ↑ Tincopa & Rivas 2016, σελίδες 204–205.
  5. ↑ 5,0 5,1 Air-Britain Archive March 2011, σελ. 36.
  6. ↑ Tincopa & Rivas 2016, σελ. 207.
  7. ↑ Bernád 1996, σελ. 11.
  8. ↑ Nöel & Passingham 1991, σελ. 44.
  9. ↑ Air-Britain Archive March 2011, σελ. 32.
  10. ↑ Ogden, Bob (2009). Aviation Museums and Collections of Mainland Europe. Air Britain (Historians) Ltd. ISBN 978-0-85130-418-2. 
  11. ↑ FlyPast. August 2007. 
  12. ↑ Air-Britain Archive March 2011, σελίδες 33–34.
  13. ↑ aeroflight

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Bernád, Dénes (November–December 1996). «Balkan Birds: Thirty-Five Years of Bulgarian Aircraft Production: Part 2». Air Enthusiast (96). ISSN 0143-5450. 
  • Nöel, Jean; Passingham, Malcolm (August 1991). «La production aéronautique bulgare: Troisième partie» (στα γαλλικά). Le Fana de l'Aviation (261): 42–49. 
  • «Head-On View No. 37; The Caproni Ca.100». Air-Britain Archive: 31–36. March 2011. ISSN 0262-4923. 
  • Thompson, Jonathon P. (1963). Italian Civil and Military Aircraft 1930–1945. Aero Publishers, Inc. ISBN 0-8168-6500-0. 
  • Tincopa, Amaru· Rivas, Santiago (2016). Axis Aircraft in Latin America. Manchester, UK: Crécy Publishing. ISBN 978-1-90210-949-7. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Caproni Ca.100 στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Caproni_Ca.100&oldid=10401042"