IMAM Ro.43

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
IMAM Ro.43
Το IMAM Ro.43
Τύποςαναγνωριστικό αεροσκάφος υδροπλάνο
ΚατασκευαστήςIMAM
Χώρα προέλευσηςΙταλία
Παρθενική πτήση19 Νοεμβρίου 1934
Κύριος χειριστήςΙταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina)
Μονάδες που παρήχθησαν193[1]

Το IMAM Ro.43 ήταν ιταλικό αναγνωριστικό υδροπλάνο που αξιοποιήθηκε κυρίως από το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) από το 1935 μέχρι το 1943. Τα αεροσκάφη χρησιμοποιήθηκαν κυρίως σαν αναγνωριστικά που απογειώνονταν με καταπέλτη από τις κύριες μονάδες επιφανείας του Ναυτικού. Όταν η Ιταλία μπήκε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο τον Ιούνιο του 1940, το Ro.43 ήταν ήδη ξεπερασμένο τεχνολογικά. Παρόλα αυτά 105 αεροσκάφη βρίσκονταν σε μονάδες πρώτης γραμμής.

Σχεδιασμός και ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ro.43 σχεδιάσθηκε για να καλύψει απαίτηση που εξέδωσε το 1933 το Ναυτικό και ζητούσε την δημιουργία ενός αναγνωριστικού υδροπλάνου για χρήση από τις κύριες μονάδες επιφανείας του. Έπρεπε να έχει μέγιστη ταχύτητα 240 km/h, ακτίνα δράσης 600 km και να μπορεί να παραμείνει εν πτήσει για 5,5 ώρες. Εκτός από το Ro.43, συμμετείχαν και άλλα αεροσκάφη στον διαγωνισμό, συγκεκριμένα τα Piaggio P.18, Piaggio P.20, CMASA MF.10, CANT Z.504 και Macchi C.76.

Το Ro.43 βασίζονταν στο αναγνωριστικό Ro.37 Lince.[2] Ήταν ένα διθέσιο διπλάνο, κατασκευασμένο από ατσάλινους σωλήνες και ξύλο καλυμμένο με φύλλα από μεταλλικό κράμα και ύφασμα.[3] Πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση το 1934. Ήταν ελαφρά οπλισμένο, με μέγιστη ταχύτητα περίπου 300 km/h και ακτίνα δράσης πάνω από 1000 km. Οι επιδόσεις του ήταν ανώτερες από τις απαιτήσεις του Ναυτικού και το αεροσκάφος κέρδισε τον διαγωνισμό.

Παρόλα αυτά το Ro.43 είχε αρκετά ελαττώματα. Το κυριότερο ήταν ότι η πολύ ελαφριά δομή του προκαλούσε σοβαρά ζητήματα πλοϊμότητας και χειρισμού στη θάλασσα. Πολύ συχνά, τα αεροσκάφη που εκτοξεύονταν αντί να προσθαλασσωθούν κοντά στο μητρικό πλοίο για περισυλλογή, προσγειώνονταν στην ξηρά.

Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα υδροπλάνα εξόπλισαν τα περισσότερα μεγάλα πλοία επιφανείας του Ναυτικού και διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στις επιχειρήσεις. Έξι Ro.43 που εκτοξεύτηκαν από ελαφρά καταδρομικά συμμετείχαν στον εντοπισμό του βρετανικού στόλου στην ναυμαχία της Καλαβρίας στις αρχές του πολέμου.[4] Ένα εξ αυτών, από το καταδρομικό Eugenio di Savoia, διατήρησε οπτική επαφή με το θωρηκτό HMS Warspite ενώ αυτό αντάλλαζε πυρά με το ιταλικό θωρηκτό Giulio Cesare, μέχρι την στιγμή που αναγκάστηκε να απομακρυνθεί καταδιωκόμενο από ένα Sea Gladiator του αεροπλανοφόρου HMS Eagle.[5]

Στα τέλη του 1940, ένα Ro.43 του καταδρομικού Bolzano ήταν το πρώτο αεροσκάφος που εντόπισε τον βρετανικό στόλο στην μάχη του Spartivento, συγκεκριμένα στις 9:45[6] Άλλο Ro.43 από το καταδρομικό Gorizia εντόπισε την βρετανική νηοπομπή που προσπαθούσε να αναχαιτίσει ο ιταλικός στόλος στις 11:45.[7] Στην ίδια εμπλοκή βρετανικά μαχητικά Blackburn Skua από το αεροπλανοφόρο HMS Ark Royal ισχυρίστηκαν ότι κατέρριψαν ένα Ro.43, κατά πάσα πιθανότητα του θωρηκτού Vittorio Veneto.[8] Η Ιταλική Ανωτάτη Διοίκηση ήταν πολύ ευχαριστημένη με τις επιδόσεις των Ro.43 στην συγκεκριμένη εμπλοκή.[9]

Άλλο Ro.43 του Vittorio Veneto εντόπισε στις 28 Μαρτίου 1941 (συγκεκριμένα στις 6:35) μοίρα βρετανικών καταδρομικών νότια της Γαύδου, στις αρχές της εμπλοκής που έμεινε γνωστή ως η ναυμαχία του Ματαπάν.[10]

Στην δεύτερη ναυμαχία της Σύρτης, ένα Ro.43 εντόπισε τη βρετανική νηοπομπή που προσπαθούσε να αναχαιτίσει ο ιταλικός στόλος,[11] ενώ άλλο Ro.43 -του θωρηκτού Littorio- κατεύθυνε τα πυρά του ιταλικού στόχου ενάντια στην βρετανική μοίρα [12] πριν απεμπλακεί στις 17:24.[13]

Όταν μπήκε η Ιταλία στον πόλεμο ήταν διαθέσιμα 105 Ro.43, υπεραρκετά για να εξοπλίσουν όλες τις κύριες μονάδες του στόλου. Παρόλα αυτά, σύντομα κατέστη σαφής η ανάγκη απόκτησης πιο σύγχρονου τύπου που θα αντικαθιστούσε. Αποφασίστηκε η παραγωγή σε μικρούς αριθμούς μιας εξειδικευμένης έκδοσης του μαχητικού Reggiane Re.2000, που όμως δεν διέθετε πλωτήρες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τα αεροσκάφη μετά το πέρας της αποστολής τους να είναι αναγκασμένα είτε να προσθαλασσωθούν είτε να προσγειωθούν σε αεροδρόμια στην ξηρά. Τα πεπαλαιωμένα Ro.43 ποτέ δεν αντικαταστάθηκαν πλήρως.

Τα Ro.43 συνέχισαν να συμμετέχουν στις επιχειρήσεις ακόμα και τον Ιούνιο του 1942, όταν ιταλικά καταδρομικά επιτέθηκαν σε συμμαχική νηοπομπή (Operation Harpoon).[14] Μάλιστα ένα καταρρίφθηκε από βρετανικό Bristol Beaufighter σε αυτή την επιχείρηση.[15]

Χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιταλία

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «IMAM RO.43». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2015. 
  2. ↑ Angelucci 1981, p.323
  3. ↑ «Meridionali RO.43». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2015. 
  4. ↑ Green, Jack & Massignani, Alessandro (1998). The Naval War in the Mediterranean, 1940-1943, Chatam Publishing, London, p. 70. ISBN 1-885119-61-5
  5. ↑ Action off Calabria - The battleships enter the fight
  6. ↑ Shores, Christopher and Brian Cull with Nicola Malizia (1991).Malta: The Spitfire Year, 1942. Grub Street, London, p. 93. ISBN 0-948817-16-X
  7. ↑ Battaglia di Capo Teulada - Verso lo scontro (Ιταλικά)
  8. ↑ Mattesini, Francesco (2000). La battaglia di Capo Teulada: 27-28 novembre 1940. Ufficio storico della Marina Militare, p. 163. (Ιταλικά)
  9. ↑ Sadkovich, James (1994). The Italian Navy in World War II, Greenwood Press, Westport, p. 98. ISBN 0-313-28797-X
  10. ↑ Methidis, Alexis (2008). Air War Over Greece and Albania 1949-1941. Ravi Rikhye, p. 58. ISBN 0-9776072-6-7
  11. ↑ Woodman, Richard (2000). Malta Convoys. John Murray Ltd., p. 298. ISBN 0-7195-5753-4
  12. ↑ Shores, Cull and Malizia, p.140
  13. ↑ Andó and Bagnasco, p. 201
  14. ↑ Rivista aeronautica, Volume 62, p. 112. Ministero dell'aeronautica, 1986 (Ιταλικά)
  15. ↑ Shores, Cull and Malizia, p. 337

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Andó, Elio and Bagnasco, Erminio (1977). Navi e marinai italiani nella seconda guerra mondiale. Albertelli, Roma. (Ιταλικά)
  • Angelucci, Enzo (ed.). World Encyclopedia of Military Aircraft. London:Jane's. 1981. ISBN 0-7106-0148-4.
  • Lembo, Daniele Officine Meccaniche Meridionali, Aerei nella storia magazione, Delta editions, Parma, oct-nov 2003 (Ιταλικά)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=IMAM_Ro.43&oldid=9444668"