Μετάβαση στο περιεχόμενο

Aviere (αντιτορπιλικό, 1937)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Aviere
Το αντιτορπιλικό Aviere.
Πληροφορίες
Τύπος και κλάσηαντιτορπιλικό κλάσης Soldati
ΝαυπηγείοO.T.O., Λιβόρνο
Έναρξη ναυπήγησης16 Ιανουαρίου 1937
Καθέλκυση19 Σεπτεμβρίου 1937
Ένταξη σε υπηρεσία31 Αυγούστου 1938
ΚατάληξηΤορπιλίστηκε και βυθίστηκε από το βρετανικό υποβρύχιο HMS Splendid στις 17 Δεκεμβρίου 1942.
Γενικά χαρακτηριστικά
Εκτόπισμακανονικό: 1850–1880 t 1820-1850 LT
πλήρες: 2490–2590 t (2450–2550 LT)
Μήκοςολικό: 106,7 m
Πλάτος10,15 m
Βύθισμα3,15-4,3 m
ΠρόωσηΤο προωστικό σύστημα απέδιδε έως και 48000 shp.
Ταχύτητα34-35 kn (σε επιχειρησιακές συνθήκες)
Αυτονομία2340 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 14 kn.
Πλήρωμα206 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες
Οπλισμός2×2 πυροβόλα των 120 mm
1 πυροβόλο κατάδειξης στόχων των 120 mm
8 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 20 mm
2 τρίδυμοι τορπιλοσωλήνες των 533 mm
2 εκτοξευτές βομβών βυθού
48 νάρκες
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Aviere ήταν από τα δεκαεννέα αντιτορπιλικά κλάσης Soldati που ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και τις αρχές της δεκαετίας του 1940. Εντάχθηκε σε υπηρεσία το 1938 και έλαβε μέρος σε επιχειρήσεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τα αντιτορπιλικά κλάσης Soldati ήταν ελαφρώς βελτιωμένες εκδοχές της προηγούμενης κλάσης Oriani.[1] Είχαν ολικό μήκος 106,7 m.[2] Το πλάτος τους ήταν 10,15 m και το μέσο βύθισμά τους έφτανε τα 3,15 m, ενώ με πλήρες φορτίο ανέρχονταν σε 4,3 m.[3] Τα Soldati είχαν εκτόπισμα 1830-1850 t (1800-1820 LT) με κανονικό φορτίο και 2450-2550 t (2410-2510 LT) με πλήρες.[4] Το πλήρωμα κατά τη διάρκεια του πολέμου ανερχόταν σε 206 αξιωματικούς υπαξιωματικούς και ναύτες.[2]

Σχεδιασμένα για μέγιστη ισχύ 48000 shp και ταχύτητα 34-35 kn σε επιχειρησιακές συνθήκες, τα πλοία της κλάσης αυτής έφτασαν σε ταχύτητες 39-40 kn κατά τη διάρκεια των θαλάσσιων δοκιμών τους, όντας όμως ελαφρώς φορτωμένα. Είχαν ακτίνα δράσης 2340 ναυτικών μιλίων με ταχύτητα πλεύσης 14 kn και 682 ναυτικών μιλίων με ταχύτητα 34 kn.[4]

Ο κύριος οπλισμός αποτελούνταν από τέσσερα πυροβόλα των 120 mm εγκατεστημένα σε ζεύγη σε δύο πυργίσκους, έναν στην πλώρη μπροστά από την υπερκατασκευή, καθώς και έναν ακόμη στην πρύμνη. Υπήρχε επίσης ένα πυροβόλο των 120 mm που μπορούσε να βάλει βλήματα φωτισμού/κατάδειξης στόχων.[5] Αντιαεροπορική προστασία παρείχαν οκτώ πυροβόλα των 20 mm,[4] ενώ ο οπλισμός συμπληρώνονταν από δύο τρίδυμους τορπιλοσωλήνες των 533 mm εγκατεστημένους στο μέσον του πλοίου. Παρόλο που δεν ήταν εφοδιασμένα με σύστημα σόναρ για ανθυποβρυχιακό πόλεμο, τα πλοία της κλάσης αυτής διέθεταν ζεύγος εκτοξευτών βομβών βυθού. Μπορούσαν επίσης να μεταφέρουν έως και 48 νάρκες.[2]

Επιχειρησιακή ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Aviere ναυπηγήθηκε στις εγκαταστάσεις της O.T.O. στο Λιβόρνο.[6] Οι εργασίες άρχισαν στις 16 Ιανουαρίου 1937, η καθέλκυσή του έλαβε χώρα στις 19 Σεπτεμβρίου 1937 και ολοκληρώθηκε την 31η Αυγούστου 1938.[6][7]

Κατά την είσοδο της Ιταλίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στις 10 Ιουνίου 1940, το Aviere ανήκε στην 11η Μοίρα Αντιτορπιλικών μαζί με τα αδελφά Artigliere, Geniere και Camicia Nera. Την 11η Ιουνίου έπλευσε μαζί με τα υπόλοιπα πλοία της 11ης Μοίρας για αναγνωριστική αποστολή στον Πορθμό της Σικελίας, ενώ στις 19 Ιουνίου μετέφερε εφόδια από την Αουγκούστα στη Βεγγάζη.[8]

Στις 9 Ιουλίου η 11η Μοίρα Αντιτορπιλικών έλαβε μέρος στη Ναυμαχία της Καλαβρίας. Στα καταληκτικά στάδια της μάχης τα αντιτορπιλικά της 11ης διατάχθηκαν να πλήξουν τον βρετανικό στόλο με τις τορπίλες τους, πράγμα που επιχείρησαν χωρίς όμως να καταφέρουν να πλήξουν κάποιο εχθρικό πλοίο.[9]

Στις 11–12 Οκτωβρίου το Aviere έλαβε μέρος στη Ναυμαχία του ακρωτηρίου Πασσέρο, κατά τη διάρκεια της οποίας υπέστη σοβαρές πηγές εξαιτίας των πυρών του καταδρομικού HMS Ajax.[10] Την περίοδο Μαρτίου-Σεπτεμβρίου 1941 συνόδευσε αρκετές νηοπομπές που μετέφεραν στατεύματα και εφόδια από την Ιταλία στη Λιβύη, ενώ στις 23 Σεπτεμβρίου 1941 συμμετείχε σε αποστολή ναρκοθέτησης συνοδεύοντας τα αδελφά Lanciere, Carabiniere, Ascari και Corazziere που πόντησαν τις νάρκες τους νοτίως της Μάλτας.[11][12][13][14][15][16][17]

Την 21η Νοεμβρίου και ξανά στις 13 Δεκεμβρίου 1941 έλαβε μέρος σε δύο μεγάλες επιχειρήσεις συνοδείας νηοπομπών με κατεύθυνση τη Λιβύη. Και οι δύο ήταν αποτυχημένες εξαιτίας της έντονης δράσης της αντίπαλης αεροπορίας και υποβρυχίων, ενώ και στις δύο περιπτώσεις στο Aviere ανατέθηκε η συνοδεία πίσω στην Ιταλία κύριων μονάδων επιφανείας του στόλου που υπέστησαν σοβαρές ζημιές (συγκεκριμένα του καταδρομικού Trieste στην πρώτη αποστολή και του θωρηκτού Vittorio Veneto στη δεύτερη).[18] Τη 16η Δεκεμβρίου το Aviere ήταν ένα από τα σκάφη συνοδείας μίας ακόμη μεγάλης νηοπομπής προς τη Λιβύη, αυτή την φορά επιτυχημένης, ενώ στη συνέχεια έλαβε μέρος στη Πρώτη ναυμαχία της Σίρτης.[19][20]

Το διάστημα Ιανουαρίου-Μαρτίου 1942 ακολούθησαν τέσσερις ακόμη επιχειρήσεις συνοδείας νηοπομπών, όλες τους επιτυχημένες[21] καθώς μοναδική απώλεια ήταν το μεταγωγικό πλοίο Victoria που βυθίστηκε από βρετανικά αεροσκάφη Albacore στις 24 Ιανουαρίου. Το Aviere συμμετείχε επίσης στη Δεύτερη ναυμαχία της Σίρτης (21–22 Μαρτίου) καθώς στην αναχαίτιση της συμμαχικής νηοπομπής Pedestal (11–12 Αυγούστου) όπου ρυμούλκησε το λαβωμένο καταδρομικό Bolzano στη νήσο Παναρέα.[22]

Η πορεία του Aviere έφθασε στην κατάληξή της με τον τορπιλισμό του τον Δεκέμβριο του 1942. Στις 16 του μηνός αυτού απέπλευσε από τη Νάπολη μαζί με το Camicia Nera προκειμένου να συνοδεύσουν το γερμανικό μεταγωγικό πλοίο Ankara και προορισμό τη Μπιζέρτα. Στις 11:15 της επομένης το βρετανικό υποβρύχιο HMS Splendid τορπίλισε το Aviere που ανατινάχθηκε, κόπηκε στα δύο και πολύ σύντομα βυθίστηκε. Από τα 250 άτομα επί του πλοίου εν τέλει διεσώθησαν μόλις τριάντα από τα τορπιλοβόλα Calliope και Perseo. Μεταξύ των νεκρών ήταν και ο Διοικητής της 11ης Μοίρας Αντιτορπιλικών καθώς και του ίδιου του Aviere, πλοίαρχος Ιγκνάτιο Καστροτσιοβάννι (Ignazio Castrogiovanni), στον οποίο μεταθάνατον απονεμήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας.[23][24][25]

  1. Brescia, p. 127
  2. 2,0 2,1 2,2 Roberts, p. 300
  3. Whitley, p. 169
  4. 4,0 4,1 4,2 Brescia, p. 128
  5. Fraccaroli, p. 55
  6. 6,0 6,1 Whitley 1988, p. 169.
  7. Roberts 1980, p. 301.
  8. «English Channel sea battles, June 1940». www.naval-history.net. 
  9. «Battle of Britain July 1940». www.naval-history.net. 
  10. Gianni Rocca, Fucilate gli ammiragli. La tragedia della Marina italiana nella seconda guerra mondiale, pp. 48–49
  11. «Royal Navy, World War 2, March 1941». www.naval-history.net. 
  12. «Battle for Greece,Action off Sfax, April 1941». www.naval-history.net. 
  13. «Capture of U.110 and German Enigma, May 1941». www.naval-history.net. 
  14. «Inshore Squadron, Tobruk, June 1941». www.naval-history.net. 
  15. «Attack on HX.133, June 1941». www.naval-history.net. 
  16. «Malta Convoy, Operation "Style", August 1941». www.naval-history.net. 
  17. «Malta Convoy "Halberd", September 1941». www.naval-history.net. 
  18. «KMS Kormoran and HMAS Sydney, KMS Atlantis and HMS Dunedin lost, November 1941». www.naval-history.net. 
  19. «Battle of Convoy HG76, loss of HMS Audacity, December1941». www.naval-history.net. 
  20. «Action off Cape Bon, December 1941». www.naval-history.net. 
  21. «Battle of the Atlantic, January 1942». www.naval-history.net. 
  22. Gianni Rocca, Fucilate gli ammiragli. La tragedia della Marina italiana nella seconda guerra mondiale, pp. 233–234
  23. Gianni Rocca, Fucilate gli ammiragli. La tragedia della Marina italiana nella seconda guerra mondiale, p. 272
  24. «HMS Splendid (P 228) of the Royal Navy - British Submarine of the S class - Allied Warships of WWII - uboat.net». uboat.net. 
  25. «Ignazio Castrogiovanni - Marina Militare». www.marina.difesa.it. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]