Φώτιος Φισκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φώτιος Φισκ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1809
Ύδρα
Θάνατος1890
Βοστώνη
Τόπος ταφήςCedar Grove Cemetery
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταχριστιανός ιερέας
στρατιωτικός ιερέας
φιλάνθρωπος
βοτανολόγος
abolitionist
ΕργοδότηςΠολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ (1842–1864)
Αξιοσημείωτο έργοβοτανική
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαστρατιωτικός ιερέας (1842–1864)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Φώτιος Φισκ, επίσης γνωστός ως Φώτιος Καβασάλης, ήταν Ελληνοαμερικανός πολίτης, βοτανολόγος, φιλάνθρωπος, κληρικός, υπέρμαχος της κατάργησης της δουλείας, ακτιβιστής και υποστηρικτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι γνωστός για την επιρροή που ασκούσε σε πολιτικούς και στο ναυτικό της Αμερικής. Το Κογκρέσο πέρασε επίσημα το νομοσχέδιο του 1950. Η νομοθεσία ήταν πλεονεκτική για τους δούλους, που εργάζονταν στο ναυτικό της Αμερικής. Ο Φισκ χρηματοδότησε αμέτρητα κινήματα και ανύψωσε πολλαπλά μνημεία για την κατάργηση της δουλείας. Είχε βαθυκίτρινη όψη. Ο Φώτιος αφιέρωσε τη ζωή στους φτωχούς και τους άπορους.[1][2][3]

Πρώιμη ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φώτιος Καβασάλης Φισκ γεννήθηκε στο νησί της Ύδρας. Σε νεαρή ηλικία η οικογένειά του μετακόμισε στη Σμύρνη, όπου ο πατέρας του εργαζόταν ως λογιστής σε εμπορικό κατάστημα.

Γύρω στο 1814, πανούκλα αφάνισε το μεγαλύτερο μέρος της οικογένειας Καβασάλη. Ο πατέρας του, η μητέρα του, δύο αδέρφια και δύο αδελφές του πέθαναν. Ο Φώτιος μολύνθηκε επίσης από την πανώλη, αλλά ανάρρωσε. Μετακόμισε στη Μάλτα, για να ζήσει με τον μεγαλύτερο αδελφό του Αθανάσιο. Το 1821 ξεκίνησε ο Ελληνικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας. Ο Φώτιος ήταν περίπου δεκατριών ετών. Ο αδελφός του Αθανάσιος εντάχθηκε στην ελληνική επανάσταση και πολέμησε σε πολλές μάχες.[4]

Το καλοκαίρι του 1822, ο Καβασάλης συνάντησε τον Αμερικανό Ιεραπόστολο Πλίνι Φισκ (Pliny Fisk). Ο Καβάσαλης ζούσε με τον θείο του Παναγιώτη Μάνεση (Panages Maneses). Ο Καβασάλης αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει ιεραπόστολος. Ο θείος του συμβουλεύτηκε έναν τοπικό ιερέα και ήθελε πλήρη εξήγηση για τις βιβλικές σπουδές, που θα έκανε ο ανιψιός του στην Αμερική. Ο ορθόδοξος ιερέας ρωτήθηκε επίσης για τις εκπαιδευτικές πρακτικές των ιεραποστόλων. Ο ιερέας Ιωάννης Καραβέλης (John Karavelles) αποφάσισε να στείλει τον γιο του Αναστάσιο με τον Καβασάλη. Ο Φώτιος έλαβε οδηγίες ότι δεν μπορούσε να παντρευτεί. Και τα δύο αγόρια επιβιβάστηκαν σε ένα πλοίο, που ονομάζεται «Αμερική» στη Μάλτα. Μιλούσαν ελληνικά, ιταλικά και μαλτέζικα. Κανείς τους δεν μιλούσε αγγλικά.[5]

Τα αγόρια έφτασαν στις Ηνωμένες Πολιτείες στα γενέθλια του Τζορτζ Ουάσινγκτον στις 22 Φεβρουαρίου 1823. Τα παιδιά ταξίδεψαν σε όλη τη Νέα Αγγλία και είδαν τις πιο μεγαλοπρεπείς εκκλησίες. Όταν έφτασαν στη Βοστόνη γνώρισαν πολλούς διακεκριμένους Αμερικανούς. Συναντήθηκαν επίσης με τον πρώην Πρόεδρο Τζον Κουίνσι Άνταμς (John Quincy Adams). Και οι δύο νεαροί στάλθηκαν σε ένα σχολείο αποστολής στην Κορνουάλη του Κονέκτικατ. Τους έδωσε οδηγίες ο διευθυντής του σχολείου, Ντάγκετ. Έμαθαν βασικές γνώσεις αγγλικών. Και τα δύο αγόρια ήταν μικρά και μακριά από το σπίτι. Οι νεαροί συναντήθηκαν με τον κυβερνήτη του Κονέκτικατ Όλιβερ Γουόλκοτ Τζούνιορ (Oliver Wolcott Jr.). Τους κάλεσε στο σπίτι του στις επόμενες διακοπές τους. Ο Ντίκον Λούμις (Deacon Loomis) είπε στον Φώτιο και τον Αναστάσιο ότι δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν στο σπίτι του Κυβερνήτη, επειδή έπρεπε να οργώσουν τα χωράφια κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Ζούσαν και πήγαιναν σχολείο σε μια σχολική φάρμα. Τα αγόρια παράκουσαν και ταξίδεψαν κρυφά στο σπίτι του Κυβερνήτη. Όλη η πόλη νόμιζε ότι πνίγηκαν. Απόλαυσαν τις καλοκαιρινές τους διακοπές και έζησαν σαν βασιλιάδες. Ο Κυβερνήτης παρενέβη στο σχολείο και τους επετράπη να επιστρέψουν, για να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους.[6]

Μέχρι τα τέλη του φθινοπώρου του 1823, ο Φώτιος και ο Αναστάσιος μεταφέρθηκαν στο Νιου Χέιβεν του Κονέκτικατ (New Haven Connecticut). Τα αγόρια έμαθαν αγγλικά. Φοιτούσαν στην Ακαδημία Χόπκινς (Hopkins Academy) στο Νιου Χέιβεν Kονέκτικατ. Παρέμειναν στο ίδρυμα για δύο χρόνια. Ήταν με τον Δρ. Χέρικ (Rev. Dr. Herrick). Μελέτησαν αγγλικά, ελληνικά, λατινικά, αριθμητική, άλγεβρα, γεωγραφία και την υπόλοιπη απαιτούμενη εκπαίδευση. Τα αγόρια ετοιμαζόντουσαν να φοιτήσουν στο κολέγιο Άμερστ της Μασαχουσέτης (Amherst Massachusetts). Δυστυχώς, το Συμβούλιο Ξένων Αποστολών χώρισε τον Φώτιο και τον Αναστάσιο. Δεν ζούσαν πια μαζί.[7]

Στάλθηκαν στο Άμχερστ (Amherst) και παρακολούθησαν μια ακαδημία, που συνδέεται με το Κολλέγιο Άμχερστ (Amherst College). Σε αυτό το ίδρυμα, ετοιμαζόντουσαν να παρευρεθούν στο Άμχερστ. Ήταν παρόμοιο με την προετοιμασία πριν το κολλέγιο. Έμαθαν ελληνικά και λατινικά, άλγεβρα, γεωμετρία, αστρονομία και άλλους κλάδους. Ο Φώτιος και ο Αναστάσιος δεν επιτρεπόταν να φύγουν από το σχολείο, επειδή ήταν από ξένη χώρα. Χρειάζονταν ειδική άδεια, όπως άδεια απουσίας κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Ο γιος ενός διακεκριμένου πάστορα προσκάλεσε τον Φώτιο σε διακοπές στο Μπράτλμπορο (Brattleboro) του Βερμόντ. Ο Αναστάσιος τον προειδοποίησε και τον παρακάλεσε να μην φύγει. Ο Φώτιος απόλαυσε ένα καταπληκτικό καλοκαίρι κάνοντας ιππασία στο Βερμόντ. Ο Φώτιος επέστρεψε στο Άμχερστ το φθινόπωρο και ενημερώθηκε από τον Πρόεδρο του Κολεγίου Άμχερστ Χέμαν Χάμπρει (Heman Humphrey) ότι αποβλήθηκε. Ήταν το δεύτερο παράπτωμα του εναντίον του Συμβουλίου Ξένων Αποστολών. Έστειλαν τον Φώτιο πίσω στο θείο του στη Μάλτα. Ο Αναστάσιος συνέχισε τις σπουδές του, αλλά αποφάσισε να μην γίνει ιερέας και να σπουδάσει νομικά.[8]

Σκλαβιά: Δουλεία και οι Αμερικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φώτιος ήταν πίσω στη Μάλτα με τον θείο του, Παναγή Μάνεση. Ο θείος του του εξασφάλισε μια θέση στη πρόσφατα σχηματισμένη κυβέρνηση. Ο Φώτιος είχε μια ειδική διαταγή υπογεγραμμένη από τον Ιωάννη Καποδίστρια. Ο νεαρός Φώτιος πήρε ένα πλοίο, με το όνομα «Έλενα», στην Αίγινα. Είχε διαταγές να περιμένει το αποτέλεσμα της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου.

Αντιθέτως, ο νεαρός τυχοδιώκτης, με τα 40 δολάρια, που του δόθηκαν από τον Ιωάννη Καποδίστρια, ταξίδεψε στη Σμύρνη. Ήθελε να επιστρέψει πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες, για να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Βρήκε έναν καπετάνιο, που ταξίδευε για τη Νέα Υόρκη. Το πλοίο δεν έφτασε ποτέ στη Νέα Υόρκη. Ο Φώτιος βρέθηκε εγκαταλελειμμένος στην Καραϊβική. Βρίσκονταν στο νησί Μαρτινίκα. Ευτυχώς ήταν γνωστός με τον Αμερικανό πρόξενο, που τον γνώριζε από το Νιού Χέιβεν. Στο νησί, ο Φώτιος έγινε μάρτυρας επεισοδίων σκλαβιάς. Ήταν τρομοκρατημένος από αυτόν το θεσμό. Είχε διδαχθεί για τη φρικιαστική Οθωμανική σκλαβιά ως παιδί και ο θεσμός ενστάλαξε φόβο στη ψυχή του. Μισούσε τη σκλαβιά. Ήταν ικανός ώστε να βρει ένα πέρασμα για τη Νέα Υόρκη από το νησί, αλλά σταμάτησε στο Γουίλμινγκτον (Wilmington) στη Βόρεια Καρολίνα. Σε αυτή τη τοποθεσία, έγινε μάρτυρας της αμερικανικής σκλαβιάς, ακόμα πιο φρικιαστικής από τη σκλαβιά στο νησί της Μαρτινίκα.[9]

Το 1828, ήταν απομονωμένος στη Νέα Υόρκη χωρίς λεφτά. Ο πλούσιος φιλάνθρωπος και συντάκτης του περιοδικού Journal of Commerce, Τζέραντ Χάλεκ βοήθησε τον Φώτιο στην αρχή. Ο Φώτιος εργάστηκε ως φαρμακοποιός στην οδό Γκρίνουιτς (Greenwich Street). Εργάστηκε επίσης και σε κατάστημα υλικού στο Μπρόντγουεϊ (Broadway). Έμεινε στη Νέα Υόρκη για αρκετά χρόνια. Ήταν ένας αγωνιστής για την κατάργηση της σκλαβιάς. Παρευρέθηκε σε χριστιανικές συναντήσεις. Γνώρισε τον Σάμουελ Χάνσον Κοξ (Samuel Hanson Cox). Ο Κοξ ήταν γνωστός αγωνιστής για την κατάργηση της σκλαβιάς και υπουργός. Ο Κοξ ολοκλήρωσε το εκκλησίασμα επιτρέποντας Αφροαμερικανικά μέλη. Η εκκλησία του ήταν η εκκλησία της οδού Λάιτ (Laight Street Church), βρίσκονταν στη γωνία μεταξύ των δρόμων Λάιτ και Βάρικ (Varick). Ο Άρθουρ Τάππαν (Arthur Tappan) ήταν μέλος της. Ο αφροαμερικανός πρεσβυτέριος αιδεσιμότατος Σάμουελ Κόρνις (Samuel Cornish) παρευρέθηκε στις λειτουργίες και κάθονταν δίπλα στον Άρθουρ Τάππαν. Ο Κοξ κήρυττε ότι ο Ιησούς μπορεί να ήταν έγχρωμος. Αυτή η πληροφορία ταξίδεψε σε όλη τη πόλη της Νέας Υόρκης και μια μαφία δημιουργήθηκε. Οι πολέμιοι της κατάργησης της σκλαβιάς ξέσπασαν. Η μαφία επιτέθηκε στην εκκλησία της οδού Λάιτ. Κατέστρεψαν το σπίτι του Κοξ. Ο Κοξ έφυγε από την πόλη με την οικογένεια του και τον Φώτιο.[10][11]

Ο Φώτιος προσκλήθηκε να γίνει μέλος της Εκκλησιαστικής Εκκλησίας. Αφιέρωσε τη ζωή του στη διακονία του Ευαγγελίου και στη κατάργηση της σκλαβιάς. Έγινε δεκτός σε ολόκληρη υποτροφία από τον Δόκτορα Σάμουελ Χάνσον Κοξ (Dr. Rev Samuel Hanson Cox). Ο Κοξ πήρε μια θέση στο Θεολογικό Εκπαιδευτήριο Όμπερν (Auburn Theological Seminary) στο άνω μέρος της Νέας Υόρκης από το 1834 μέχρι το 1837. Το εκπαιδευτήριο βρίσκονταν στο Όμπερν, στη Νέα Υόρκη, και ήταν ένα ασφαλές μέρος για τον υπουργό και την οικογένεια του. Ο Φώτιος έμεινε στο ίδρυμα για τρία χρόνια, όπου τον προετοίμασαν να γίνει διάκονος του Ευαγγελίου. Ο Φώτιος δεν ήταν πια περιορισμένος όπως ήταν στο Νιου Ίνγκλαντ (New England). Ευχαριστιόνταν τις καλοκαιρινές του διακοπές. Κάποια στιγμή ταξίδεψε στους καταρράκτες του Νιαγάρα. Ένα ποίημα είχε γραφτεί προς τιμήν του από τον φίλο του τον Καρούθ (Carruth). Το ποίημα εξηγούσε ολόκληρη την επίσκεψή του στους καταρράκτες του Νιαγάρα. Σημείωνε ότι ο περιπετειώδης Φώτιος πήγε κάτω από τους καταρράκτες και πήρε μια πέτρα. Ο Φώτιος ολοκλήρωσε τις σπουδές του για να γίνει ιερέας μετά από αυστηρή εξέταση. Τοποθετήθηκε σε μια εκκλησία στο Χάλιφαξ, στο Βερμόντ. Μετά που έγινε διάκονος, άρχισε να χρησιμοποιεί το όνομα «Φισκ» (το επίθετο του).[12]

Εφημέριος στο αμερικανικό ναυτικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δεν του άρεσε η πόλη του Χάλιφαξ στο Βερμόντ, λόγω του κρύου καιρού. Το Βερμόντ ήταν μια πολιτεία, που ήταν φιλική προς τους ανθρώπους υπέρμαχους της κατάργησης της δουλείας. Ο φιλέλληνας και υπέρμαχος κατάργησης της δουλείας Τζόναθαν Πέκαμ Μίλλερ έζησε στο Βερμόντ. Μετά από λίγο καιρό, ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη και σε άλλα μέρη του Βορειοανατολικής Αμερικής κάνοντας κήρυγμα σε διάφορες πόλεις. Μέχρι το 1840, έκανε κήρυγμα στην Ουάσινγκτον.[13]

Ο Τζον Κουίνσι Άνταμς ήταν μέλος του «Σπιτιού των Εκπροσώπων». Γνωριζόταν με τον Φώτιο. Πρότεινε στον Φώτιο να γίνει εφημέριος στο πολεμικό Ναυτικό. Ο Σάμουελ Λ. Σάουθαρντ και ο Τζόσουα Ριντ Γκίντιγκς ενέκριναν την υποψηφιότητά του. Κάποια μέλη γνώριζαν ότι ήταν υπέρμαχος κατάργησης της δουλείας, αλλά η νομοθετική και εκτελεστική εξουσία ενέκρινε την υποψηφιότητά του. Το πόστο του ήταν στη φρεγάτα της Κολούμπια.[14]

Στις 22 Ιουλίου του 1842, το πλοίο έφυγε από τη Νέα Υόρκη με προορισμό την Αφρική, καταδιώκοντας πλοία ανταλλαγής σκλάβων. Δυστυχώς, ο καπετάνιος και πολλά άλλα μέλη του πλοίου κατείχαν σκλάβους. Δεν καταδίωκαν ενεργά τους εμπόρους. Ο Φώτιος ήταν πολύ ανοιχτόμυαλος όσον αφορά τις απόψεις του για τη δουλεία, γεγονός που προκάλεσε εχθρότητα μεταξύ αυτού και μελών του πλοίου. Μέχρι τον Νοέμβριο του 1842, η φρεγάτα «Κολούμπια» είχε φτάσει στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, στη Βραζιλία. Ο Φώτιος ήταν ένας μορφωμένος πανεπιστημιακός. Τον ενδιέφεραν πολύ οι επιστήμες. Όσο ήταν στη Βραζιλία, συνέλεγε μεταλλικά δείγματα και έκανε επιστημονικές παρατηρήσεις. Συνέλεγε τα μεταλλικά δείγματα για το κολέγιο του Άμχερστ και για άλλα ινστιτούτα της Αμερικής.[15]

Η φρεγάτα «Κολούμπια» έπλεε στα νερά της νότιας Αμερικής για παραπάνω από έναν χρόνο. Ο καπετάνιος και το πλήρωμα του διατάχθηκαν να ενωθούν με τη μεσογειακή μοίρα και τον Φεβρουάριο του 1844 άρχισαν να πλέουν. Ο καπετάνιος Έντουαρτ Ρούτλετζ Σούμπρικ ξαφνικά πέθανε στις 2 Μαρτίου του 1844. Ήταν υποναύαρχος του αδερφού του Γουίλιαμ Σούμπρικ. Το πλήρωμα έφτασε στον αμερικανικό ναυτικό σταθμό στο Μαχόν. Ο εφημέριος Φισκ εκτέλεσε τα δικαιώματα της κηδείας. Ο διοικητής Τζόσεφ Σμιθ και όλα τα μέλη της μεσογειακής μοίρας και όλο το πλήρωμα του «Κολούμπια» ήταν παρόντες στην κηδεία.[16]

Η φρεγάτα «Κολούμπια» ταξίδεψε όλη την Ευρώπη και τελικά έφτασε στη Νάπολη. Ο Φώτιος ζήτησε άδεια. Την άδεια την ενέκρινε ο διοικητής Τζόσεφ Σμιθ. Ο Φώτιος έφτασε στην Ύδρα, στην Ελλάδα, και βρήκε κάποιους από τους συγγενείς του. Έψαχνε τη θεία του αλλά ήταν νεκρή. Βρήκε μια από τις πρώτες ξαδέλφες του να ζει στη φτώχεια και της έδωσε όλα του τα λεφτά. Ταξίδεψε στην Αθήνα και συνάντησε τον Ρεβ. Τζόνας Κινγκ. Όσο ήταν στην Αθήνα, παρευρέθηκε σε έναν Βασιλικό Χορό και συστήθηκε στον βασιλιά Όθων Α΄ της Ελλάδας. Το αμερικανικό προξενείο έδωσε στον Φώτιο λεφτά για να γυρίσει στον στόλο επειδή είχε δώσει όλα τα λεφτά στην ξαδέλφη. Μετά από πλεύση δυο και μισού χρόνου, η φρεγάτα έφτασε στο Νόρφολκ, της Βιρτζίνιας στις 30 Δεκεμβρίου του 1844.[17]

Εκστρατεία κατά της μαστίγωσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φώτιος επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1845 και του ανατέθηκε η θέση του ιερέα από το Ναυπηγείο της Ουάσινγκτον. Έμεινε σε αυτό το πόστο για πέντε χρόνια. Πήγε στην Ουάσινγκτον, επειδή ήθελε να ασκήσει πιέσεις σε μέλη της κυβέρνησης για λόγους κατάργησης της δουλείας. Ο διακεκριμένος Ελληνοαμερικανός Πλοίαρχος Γκάνερ Τζορτζ Μάρσαλ (Gunner George Marshall) τοποθετήθηκε επίσης στο Ναυπηγείο του Ναυτικού. Ο Φώτιος έμεινε στο ίδιο οικοτροφείο με τους γερουσιαστές Σάμιουελ Λ. Σάουθαρντ (Samuel L. Southard). Ο Τζον Κουίνσι Άνταμς (John Quincy Adams) και ο Τζόσουα Ριντ Γκίντιγκς (Joshua Reed Giddings) ήταν επίσης στενοί φίλοι του Φώτιου και των υπέρμαχων της κατάργησης της δουλείας.[18]

Η μεγάλη πλειοψηφία των ιερέων στο Ναυτικό των ΗΠΑ ήθελε να καταργήσει την πρακτική του μαστιγώματος. Ο Φώτιος εντάχθηκε στην ομάδα των ιερέων και άσκησε ακούραστα πιέσεις για την κατάργηση της πρακτικής. Ο Σάμιουελ Λ. Σάουθαρντ (Samuel L. Southard), ο Χένρι Κλέι (Henry Clay), ο Τζον Κουίνσι Άνταμς (John Quincy Adams) και ο Τζόσουα Ριντς Γκίντιγκς (Joshua Reed Ciddings) ήταν όλοι μέρος του κινήματος για την κατάργηση της πρακτικής, αλλά το νομοσχέδιο ηττήθηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της πενταετούς θητείας του στο Ναυπηγείο της Ουάσινγκτον. Το έθνος ήταν διχασμένο στην ιδέα και τα ΜΜΕ δημοσίευαν ανάμεικτες απόψεις για το θέμα.[19]

Γύρω στις 21 Δεκεμβρίου 1847, η κυβέρνηση εισήγαγε ένα νομοσχέδιο, για να αλλάξει επίσημα το όνομα του Φώτιου Φισκ σε Φισκ Καβασάλη. Δυστυχώς, ο στενός φίλος του Φισκ, πρώην Πρόεδρος και υπέρμαχος της κατάργησης της δουλείας Τζον Κουίνσι Άνταμς (John Quincy Adams), πέθανε στις 23 Φεβρουαρίου 1848, μία ημέρα μετά τα γενέθλια της Ουάσιγκτον. Στις 3 Μαΐου 1848, ψηφίστηκε ένα νομοσχέδιο που άλλαζε τον Φώτη Καβασάλη σε Φώτιους Φισκ. Η κυβέρνηση τελικά κατήργησε το μαστίγωμα στο Ναυτικό των ΗΠΑ το 1850. Έξι μήνες πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου, ο Φισκ μετατέθηκε στη φρεγάτα «Ραριτάν» (Frigate Raritan).[20][21]

Συλλογή από σπάνια φυτά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φώτιος κέρδισε φήμη στο πολεμικό ναυτικό εξαιτίας της δουλειάς του πάνω στο νομοσχέδιο κατά του μαστιγώματος. Οι ναυτικοί τον εκτιμούσαν και σε κάποιους αστυνομικούς δεν άρεσαν οι απόψεις του. Στις 25 Αυγούστου 1850, η φρεγάτα «Ραριτάν» έπλευσε προς τη Νότια Αμερική: μέχρι τον Οκτώβριο είχαν φτάσει στη Βραζιλία. Αφού ανατέθηκε στο Pacific Squador, το πλοίο πέρασε το Ακρωτήριο Χορν και στις 11 Ιανουαρίου 1851 βρίσκονταν στο Βαλπαραΐσο της Χιλής. Γύρω στην άνοιξη, το πλήρωμα συναντήθηκε με τη ναυαρχίδα της φρεγάτας Savannah στο Πορτ Πάιτα (Port Paita) του Περού. Το «Ραριτάν» ταξίδεψε σε όλη τη Νότια Αμερική και κάποια στιγμή τον Ιούνιο του 1852, το πλήρωμα ήθελε να πάει στο Σαν Φρανσίσκο. Ο Διοικητής δεν επέτρεψε στο πλήρωμα να το κάνει γιατί το 1849, είχε ελλιμενιστεί εκεί και πάνω από 1000 άνδρες του Pacific Squador είχαν εξαφανιστεί λόγω του κυνηγιού χρυσού στην Καλιφόρνια.[22]

Θυμηθείτε ότι ο Φώτιος συνέλεξε ορυκτά στην περιοδεία του ως κληρικός στη φρεγάτα «Κολούμπια». Διεξήγαγε ακόμη επιστημονική εξερεύνηση ορυκτών και φυτών. Σε αυτό το ταξίδι, συνέλεξε σπάνια φυτά και σπόρους για τον Βοτανικό Κήπο των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ουάσιγκτον. Μερικά από τα γένη που συνέλεξε ήταν τα Stanhopea, Cattleya, Epidendrum, Dendrobium, το φυτό βανίλια και πολλά άλλα επώνυμα και ανώνυμα είδη. Η πλειοψηφία των λουλουδιών ήταν από τη Βραζιλία. Συνέλεξε επίσης την πεταλούδα ορχιδέα Psychopsis papilio από τον Άγιο Θωμά, την οποία φύλαγε προσεκτικά. Κρατούσε προσεκτικές σημειώσεις για τις παρατηρήσεις του για τα φυτά. Κατά ειρωνικό τρόπο, το «Ραριτάν» σταμάτησε στα νησιά Γκαλαπάγκος στις 6 Αυγούστου 1852, όπως και ο Κάρολος Δαρβίνος κατά τη δεκαετία του 1830. Όταν το πλοίο έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Φεβρουάριο του 1853, πήγε αμέσως στην Ουάσιγκτον και έδωσε τα φυτά στον επιθεωρητή και βοτανολόγο του Βοτανικού Κήπου των Ηνωμένων Πολιτειών, W. D. Breckenridge. Φιλανθρωπικές συνεισφορές: Κολλέγιο Βέροιας, Σχολείο Holley Γραφείο της Αμερικανικής Κοσμικής Ένωσης, Εταιρία της Μασαχουσέτης για την προστασία των παιδιών απο τη βία, Έγχρωμο σπίτι Άσυλο Ορφανών Αγοριών Αθήνα, Ελλάδα Κολέγιο της Αϊόβα, Σχολή Τυφλών Perkins, Εταιρία μνημείων του Thomas Paine Βοστώνη, Γραφείο Ελεύθερης Σκέψης Σαν Φρανσίσκο, Δωρεάν Θρησκευτικό Ευρετήριο Εταιρία ορφανών του Σάλεμ και φίλος παιδιού Ερευνητής της Βοστώνης.[23][24]

Ο δρόμος της κατάργησης της σκλαβιάς προς τον Εμφύλιο Πόλεμο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέχρι το καλοκαίρι του 1853, επανατοποθετήθηκε στη Ναυτική Αυλή της Πενσακόλα (Pensacola Navy Yard) στη Φλόριντα. Παρέμεινε σε αυτή τη θέση για πέντε χρόνια. Ήταν γνωστός ακτιβιστής για τη κατάργηση της σκλαβιάς. Οι αξιωματικοί και οι ναύτες ήξεραν ότι ο Φώτιος πίεζε να σταματήσει το μαστίγωμα στο Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό ωφελούσε τους σκλάβους. Όσο αργά όσο και ο Ιούνιος του 1855, η μισθοδοσία του Ναυτικού απαριθμούσε 155 σκλάβους.[25] Ένας με τρεις ανθρώπους πήγαιναν στην εκκλησιαστική λειτουργία τις Κυριακές. Όταν ο Φώτιος επισκέπτονταν την τοπική πόλη, κάποιες φορές ο κόσμος του φώναζε θυμωμένες βρισιές και τον έφτυνε. Φοβούνταν μήπως προκληθούν προβλήματα με τους τοπικούς ιδιοκτήτες σκλάβων και συχνά κρατούσε για τον εαυτό του (την άποψη του). Έμενε απομονωμένος να διαβάζει και να παίζει με τα κατοικίδια ζώα και πουλιά του. Κρατούσε συνεχή επικοινωνία με τους αγωνιστές για την κατάργηση της σκλαβιάς Σάμουελ Λ. Σάουθχαρντ (Samuel L. Southard) και Τζόσουα Ριντ Γκίντινγκς (Joshua Reid Giddings). Πλήρωσε για να υψωθεί ένα μνημείο για τον αγωνιστή για την κατάργηση της σκλαβιάς, Καπετάνιο Ντάνιελ Ντρέιτον (Captain Daniel Drayton) το 1857.[26] Μετά από πέντε χρόνια, το φθινόπωρο του 1858, τον επανατοποθέτησαν.[27]

Ο Φώτιος πήρε άδεια απουσίας για τρεις μήνες. Το Ναυτικό του έστειλε διαταγές να περιμένει στη Ναυτική Αυλή του Τσάρλεσταουν (Charlestown Navy Yard) στη Βοστόνη για δυο χρόνια, μέχρι να ολοκληρώσουν την επανατοποθέτηση του. Γύρω στις αρχές του 1859, στη Βοστόνη, ήταν ενεργός στην κοινότητα των αγωνιστών για την κατάργηση της σκλαβιάς. Είχε πολύ στενή επαφή με τον Γουίλιαμ Λόιντ Γκάρισον (William Lloyd Garrison), Γουέντελ Φίλιπς (Wendell Phillips), Θίοντορ Γουέλντ (Theodore Weld), Πάρκερ Πίλσμπουρι (Parker Pillsbury) και με άλλους αγωνιστές κατά της σκλαβιάς. Δώρισε μεγάλες ποσότητες χρημάτων στον αγώνα για την κατάργησης της σκλαβιάς. Τον Μάιο του 1859, ο Φώτιος ήταν με τον Τζον Μπράουν (John Brown) στη Βοστόνη. Ο Μπράουν ετοιμάζονταν για την επιδρομή του στο Χάρπερς Φέρι (Harpers Ferry). Ο Φώτιος δώρισε εκατό δολάρια στο Μπράουν και στον αγώνα του. Χονδρικά 3.000 δολάρια προσαρμοσμένα για τον πληθωρισμό του 2020. Επίσης απόκτησε το αυτόγραφό του το οποίο παρουσιάστηκε στην Ιστορική Κοινωνία του Κάνσας (Kansas Historical Society).[28]

Κατά το ξέσπασμα του Εμφυλίου Πολέμου στην Αμερική, ήταν στη Βοστόνη βοηθώντας στον αγώνα για την κατάργηση της σκλαβιάς. Κυρίως χρηματοδοτούσε διαφορετικές προσπάθειες. Γύρω στο 1861, ο Φώτιος δώρισε μια ουσιώδη ποσότητα χρημάτων στον αγωνιστή για την κατάργηση της σκλαβιάς Γουίλιαμ Σρεβ Μπέιλι (William Shreve Bailey).[29]Ο Φώτιος είχα καθοριστική σημασία για τη χρηματοδότηση κινημάτων για την κατάργηση της σκλαβιάς κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου στην Αμερική.[30] Ένας ακόμα Έλληνας αγωνιστής για την κατάργηση της σκλαβιάς ήταν ο Τζον Κελιβέργος o Ζάχος (John Celivergos Zachos), βρίσκονταν στη Βοστόνη εκείνη τη περίοδο, συναρμολογώντας το βιβλίο του για τους ελεύθερους ανθρώπους του Νότου. Η άδεια του Φώτιου συνεχίστηκε μέχρι το 1864. Συνταξιοδοτήθηκε μετά από εντολή του Αβραάμ Λίκολν (Abraham Lincoln) στις 18 Ιουλίου το 1864. Μετά τον πόλεμο, ο Φώτιος συνέχισε τη φιλανθρωπική προσπάθεια του. Μάζεψε κοντά στα σαράντα χιλιάδες δοκάρια. Προσαρμοσμένα για τον πληθωρισμό του 2020, το ποσό έφτανε κοντά το ένα εκατομμύριο δολάρια. Συνείσφερε μεγάλες ποσότητες χρημάτων στο Κολλέγιο Μπερέα (Berea College) και στο Σχολείο Χόλεϊ στο Λότσβεργκ στη Βιρτζίνια (Lottsburg, Virginia). Τους έστειλε επίσης κροτίδες/ μπισκότα (crackers).[31][32]

Μνημεία της φιλανθρωπίας του και της απέχθειας του για τη δουλεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη συνταξιοδότησή του, αγόρασε ένα αγρόκτημα τριάντα έξι στρεμμάτων στο Φράνκλιν της Μασαχουσέτης. Το ενδιαφέρον του για τη μελέτη της βοτανικής συνεχίστηκε. Διασκέδασε πολλούς φίλους, που είχαν υποστηρίξει την κατάργηση της δουλείας όπως τους Γουίλιαμ Λόιντ Γκάρρισον, Γουέντελ Φίλλιπς, Θεόδωρ Γουελντ, Τζέιμς Ρέντπαθ και Πάρκερ Πίλσμπουρι. Πολλές πιο σημαντικές προσωπικότητες επισκέπτονταν συχνά το εξοχικό του. Προμήθευε τους ντόπιους φτωχούς και έδωσε ό,τι παρήγαγε στους άπορους. Η φάρμα του ήταν ανοιχτή σε ανθρώπους κάθε χρώματος, φυλής και κατάστασης. Μάζευε τα μήλα, τα αχλάδια, τα ροδάκινα και τα μούρα προσεκτικά. Αυτά στάλθηκαν ως δώρα σε φιλανθρωπικές οργανώσεις και φίλους κατά της δουλείας. Μετά από δύο χρόνια πούλησε τη φάρμα και μετακόμισε πίσω στη Βοστώνη.[33]

Ο Φώτιος συνέχισε το φιλανθρωπικό του έργο. Νοίκιαζε δωμάτια για φτωχούς ανθρώπους. Ταυτόχρονα βοηθούσε τους απόρους και τις τοπικές εφημερίδες. Πέρασε επίσης χρόνο με τον Γουέντελ Φίλλιπς και άλλους του φίλους. Το φθινόπωρο του 1870, πλήρωσε για να στήσει ένα μνημείο για τον Χένρι Κλαρκ Ράιτ στο νεκροταφείο Σουάν Ποϊντ, στο Πρόβιντενς, στο Ρόουντ Άιλαντ. Σε μια περίπτωση δώρισε εκατό δολάρια στον καπετάνιο και το πλήρωμα του Γουάιτ Ρόβερ για να σώσει τη ζωή δύο ανθρώπων.[34][35][36]

Ξόδεψε έξι χιλιάδες δολάρια, για να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και συγκεκριμένα στην Ελλάδα. Το ποσό ήταν κοντά στις εκατόν τριάντα χιλιάδες δολάρια σύμφωνα με τον πληθωρισμό του 2020. Αρχικά σκόπευε να ταξιδέψει μέχρι την Κίνα, αλλά το ταξίδι του διεκόπη. Ταξίδεψε στην Ελλάδα για δύο χρόνια. Επισκέφτηκε τους συγγενείς του και τους έδωσε πάλι χρήματα. Είδε τον παιδικό του φίλο Αναστάσιο Καραβέλλη. Το ταξίδι τελείωσε στις αρχές Μαΐου 1873. Ο Φώτιος φοβόταν ότι οι αγορές θα κατέρρεαν και ταξίδεψε πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έφερε πίσω έργα τέχνης, εικόνες, λείψανα της αρχαιότητας, θαλάσσια όστρακα και δείγματα ορυκτών.[37]

Ο Φώτιος επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες και συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό σε μνημεία κατά της δουλείας. Συνέβαλε στο μνημείο, που έστησε μια εταιρεία κατά της δουλείας για τον Τσαρλς Τέρνερ Τόρεϊ. Ο Γουίλιαμ Σρεβ Μπέικι τύπωνε δύο εβδομαδιαίες εφημερίδες που υποστήριζαν τον Στρατηγό Γκραντ στο Νάσβιλ του Τενεσί την άνοιξη του 1868. Συνέχισε να εκδίδει εγκυκλίους των Ρεπουμπλικανών αλλά στις 30 Νοεμβρίου 1875, το τυπογραφείο του κάηκε. Ο Φώτιος χάρισε και πάλι ένα σημαντικό χρηματικό ποσό στον Γουίλιαμ Σρεβ Μπέικι, για να συνεχίσει την τυπογραφική του επιχείρηση. Το 1878, ο Φώτιος έστησε ένα μνημείο για τον Τζόναθαν Γουόκερ.[38]Έξι χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν στην κηδεία. Το μνημείο έγινε εθνικό ιερό για όσους εργάζονται για τη φυλετική δικαιοσύνη.[39]

Ένας άλλος Ελληνοαμερικανός ο Μάικλ Αναγνός ζούσε στη Βοστώνη, και ήταν επικεφαλής της Σχολής Τυφλών Πέρκινς. Ο Φώτιος έδωσε στο ινστιτούτο μια μεγάλη δωρεά. Το 1881 δώρισε εκατό είκοσι εννέα τόμους αρχαίων ελληνικών βιβλίων στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα. Το 1884, ο Καπλάν Φισκ δώρισε χίλια δολάρια στην Πέιν Μεμόριαλ Κόμπανι, η οποία ανήκε στο κτήριο του Πέιν Μεμόριαλ και ήταν το σπίτι του ερευνητή της Βοστώνης. Η συμφωνία για την παραχώρηση της δωρεάς ήταν τα χρήματα να υποστηρίξουν διαλέξεις στο Πέιν Χολ. Δώρισε επίσης την πολύτιμη συλλογή του από εικόνες και αντικείμενα που συγκέντρωσε στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η συλλογή εκείνη την εποχή άξιζε χιλιάδες δολάρια και στάλθηκε στο Πέιν Μεμόριαλ Μπιλντινγκ στη Βοστώνη.[40] Το κτίριο βρισκόταν στην οδό Άππλετον 11 και κάηκε το 1940.

Το φθινόπωρο του 1886, ο Καπλάν Φισκ έχτισε ένα άλλο μνημείο για τον φίλο του που αγωνιζόταν κατά της δουλείας, Γουίλιαμ Σρεβ Μπέιλι. Ο Φισκ συνέχισε τη φιλανθρωπία του μέχρι το θάνατό του. Σε διάστημα είκοσι πέντε ετών από το τέλος του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου μέχρι το θάνατό του, ο Φώτιος συνέβαλε σε δεκάδες φιλανθρωπικές οργανώσεις και βοήθησε αμέτρητα άτομα. Βοήθησε φτωχούς φοιτητές πληρώνοντας τα δίδακτρα τους σε πανεπιστήμια όπως: το Χάρβαρντ, το Γέιλ, το Άμχερστ και το Ντάρτμουθ. Μετά το θάνατό του, η τεράστια περιουσία του δωρίστηκε σε φτωχούς και άπορους. Το σπίτι της έγχρωμης γυναίκας καταχωρήθηκε ονομαστικά. Οι εντολοδόχοι της διαθήκης του έλαβαν εντολή να εκταμιεύσουν τα χρήματα στους εξαθλιωμένους όπως έκριναν αυτοί. Ο Λάιμαβ Φ. Χοντζ δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του το 1891. Περιέγραψε λεπτομερώς μερικές από τις φιλανθρωπικές συνεισφορές του Φωτίου και περιέγραψε την ιστορία της ζωής του.[41][42]

Φιλανθρωπικές συνεισφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κολλέγιο Βέροιας
  • Σχολείο Holley
  • Γραφείο της Αμερικανικής Κοσμικής Ένωσης
  • Εταιρία της Μασαχουσέτης για την προστασία των παιδιών από τη βία
  • Έγχρωμο σπίτι
  • Άσυλο Ορφανών Αγοριών Αθήνα, Ελλάδα
  • Κολέγιο της Αϊόβα
  • Σχολή Τυφλών Perkins
  • Εταιρία μνημείων του Thomas Paine Βοστώνη
  • Γραφείο Ελεύθερης Σκέψης Σαν Φρανσίσκο
  • Δωρεάν Θρησκευτικό Ευρετήριο
  • Εταιρία ορφανών του Σάλεμ και φίλος παιδιού
  • Ερευνητής της Βοστώνης

Γκαλερί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Μνημείο του William Shreve Bailey
    Μνημείο του William Shreve Bailey
  • Μνημείο του Charles Turner Torrey
    Μνημείο του Charles Turner Torrey

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Hodge, Lyman F. p. 183.
  2. ↑ Appleton, D (1891). p. 646.
  3. ↑ Hamersly, Thomas H. S. p. 252.
  4. ↑ Hodge, 1891, pp. 5-6
  5. ↑ Hodge, 1891, pp. 24-28
  6. ↑ Hodge, 1891, pp. 28-31
  7. ↑ Hodge, 1891, pp. 35-36
  8. ↑ Hodge, 1891, pp. 37-40
  9. ↑ Hodge, 1891, pp. 41-44
  10. ↑ Hodge, 1891, pp. 45-46
  11. ↑ Meade, Elizabeth D. (2010). "A Free Church for the People: The History of the Spring Street Church and Its Burial Vaults". r Northeast Historical Archaeology. 39 (1): 12–13.
  12. ↑ Hodge, 1891, p. 47-51
  13. ↑ Hodge, 1891, p. 52
  14. ↑ Hodge, 1891, p. 54
  15. ↑ Hodge, 1891, pp. 56-62
  16. ↑ Hodge, 1891, pp. 62-63
  17. ↑ Hodge, 1891, pp. 63-65
  18. ↑ Hodge, 1891, pp. 66-69
  19. ↑ Hodge, 1891, p. 71
  20. ↑ Hodge, 1891, pp. 70-72
  21. ↑ Minot, George (1854). The Public Statutes at Large of the United States of America Volume 9. Boston Ma: Little Brown and Company. p. 713.
  22. ↑ Hodge, 1891, pp. 76-88
  23. ↑ Hodge, 1891, pp. 89-93
  24. ↑ Hunter, Alfred (1856). A Popular Catalogue of the Extraordinary Curiosities in the National Institute. Washington D.C.: Alfred Hunter Publishing. p. 66.
  25. ↑ John G. M. Sharp (June 5, 2021). "Early Pensacola Navy Yard in Letters and Documents". At USGenWeb Archives. Retrieved June 5, 2021.
  26. ↑ Hodge, 1891, p. 137
  27. ↑ Hodge, 1891, pp. 94-95
  28. ↑ Hodge, 1891, pp. 116-117
  29. ↑ Hodge, 1891, p. 166
  30. ↑ "The Wounded Soldiers of the Sixth Massachusetts" (PDF). Daily National Intelligencer Vol 49 No 15,198 (Washington D.C.), p. 3. Digital Academic Research Archives. Apr 26, 1861. Retrieved June 5, 2021.
  31. ↑ Hodge, 1891, p. 181
  32. ↑ "The Wounded Soldiers of the Sixth Massachusetts" (PDF). Daily National Intelligencer Vol 49 No 15,198 (Washington D.C.), p. 3. Digital Academic Research Archives. Apr 26, 1861. Retrieved June 5, 2021.
  33. ↑ Hodge, 1891, pp. 121-124
  34. ↑ Hodge, 1891, p. 124
  35. ↑ In Memoriam" (PDF). The Boston Intelligencer Vol 40 No 33 (Boston MA), p. 5. Digital Academic Research Archives. Dec 14, 1870. Retrieved June 5, 2021.
  36. ↑ "Portsmouth" (PDF). The Christian Register Vol 47 No 3 (Boston MA), p. 3. Digital Academic Research Archives. Jan 18, 1868. Retrieved June 5, 2021.
  37. ↑ Hodge, 1891, pp. 126-135
  38. ↑ Hodge, 1891, pp. 168-172
  39. ↑ Hodge, 1891, p. 136
  40. ↑ Hodge, 1891, p. 193
  41. ↑ Hodge, 1891, pp. 173-229
  42. ↑ Johnson, Rossiter (1904). The Twentieth Century Biographical Dictionary of Notable Americans. Boston Ma: The Biographical Society.

Βιβλιογραφικές πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Hodge, Lyman F. (1891). Boston, Mass: Lyman F. Hodge.
  • Appleton, D (1891). Appletons Annual Cyclopedia and Register of Important Events of the Year. New York: D. Appleton and Company.
  • Hamersly, Thomas H. S. (1888). Complete General Navy Register of the United States of America From 1776 to 1887. New York: T.H.S. Hamersly Publisher.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φώτιος_Φισκ&oldid=10327075"