Υπαρχία της Γαλατίας

Η υπαρχία της Γαλατίας, λατινικά: praefectura praetorio Galliarum‎‎, ήταν μία από τις τέσσερις μεγάλες υπαρχίες ή επαρχότητες, στις οποίες χωρίστηκε η Ύστερη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο υπαρχία ιδρύθηκε μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου Α΄ το 337, όταν η Αυτοκρατορία διαιρέθηκε στους γιους του και ο Κωνσταντίνος Β΄ έλαβε την κυριαρχία των δυτικών επαρχιών, με κύριο βοηθό του έναν πραιτωριανό έπαρχο. Η υπαρχία περιλάμβανε όχι μόνο τη Γαλατία, αλλά και τη Ρωμαϊκή Βρετανία, την Ισπανία και τη Τιγγιτανή Μαυριτανία στην Ανθυπατική Αφρική. Η επικράτειά του επικαλυπτόταν σημαντικά με αυτό, που κάποτε ελεγχόταν από τη βραχύβια Γαλατική αυτοκρατορία τη δεκαετία του 260.

Μετά τη μόνιμη διαίρεση της Αυτοκρατορίας το 395 σε δυτικές και ανατολικές σφαίρες ελέγχου, ο νομός της Γαλατίας συνέχισε να ανήκει στη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η '[Augusta Treverorum]] (Τρεβήροι, σημερινό Tρηρ στη Γερμανία) χρησίμευσε ως έδρα της πραιτωριανής επαρχίας μέχρι το 407 (ή, σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις, το 395), όταν μεταφέρθηκε στην Aρελάτη (Αρλ).

Η υπαρχία συνέχισε να λειτουργεί μέχρι το 477, όταν οι τελευταίες περιοχές υπό τον έλεγχό της καταλήφθηκαν από τους Βησιγότθους μετά την Πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον προηγούμενο χρόνο.

Το 510 ο βασιλιάς των Οστρογότθων Θεόδωριχος Α΄ ο Μέγας επανίδρυσε την υπαρχία στο μικρό τμήμα της Γαλατίας (στην Προβηγκία), που μόλις είχε κατακτήσει, με έδρα και πάλι την Αρελάτη. Αυτή η βραχύβια αναβίωση κράτησε, έως ότου η περιοχή κατακτήθηκε με τη σειρά της από τους Φράγκους το 536, ενώ οι Οστρογότθοι καταλήφθηκαν από την εισβολή της Ανατολικής Ρώμης στην Ιταλία.

Κατάλογος γνωστών υπάρχων της Γαλατίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιούνιος Βάσσος (318-331)
Γ. Καίλιος Σατουρνίνος (331-335)
Γ. Άνιος Τιβεριανός (335-337)
Αυρήλιος Αμβρόσιος (337-340)
Ακόνιος Κατουλίνος Φιλομάθιος (341, αβέβαιο αν ήταν ύπαρχος της Γαλατίας)
Φάβιος Τιτιανός (341-350)
Βουλκάκιος Ρουφίνος (353-354)
Γ. Κεϊόνιος Ρούφιος Βολουσιανός Λαμπάδιος (354-355)
Ονοράτος (355-357)
Φλ. Φλορέντιος (περ. 357-360)
Νεβρίδιος (360-361)
Δεκίμιος Γερμανιακός (361)
Σαλλούστιος (το 363)
Σέξτος Κλαύδιος Πετρόνιος Πρόβος (366)
Vulcacius Rufinus (2η θητεία, (366-368)
Βιβέντιος (368-371)
Μαξιμίνος (371-376) ^[1]
Flavius Claudius Antonius (376-377)
Αυσόνιος (377-378, συνύπαρχος από το 376)
Σιμπούριος (378-382)
Μάλλιος Θεόδωρος (382-383)
Ευόδιος (περίπου 384-386)
Κωνσταντινιανός (389)
Νεοτέριος (390)
Ιλάριος (396)
Θεόδωρος (396/397)
Φλάβιος Βινσέντιος (397-400)

5ος αιώνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανδρόμαχος (περίπου 401)
Κλαύδιος Πόστουμος Δάρδανος (1η φορά, περ. 402)
Ρωμυλιανός (404-405)
Πετρόνιος (402-408) - η έδρα της υπαρχίας μεταφέρθηκε στην Αρελάτη το 407
Λιμένιος (408) - δολοφονήθηκε στο Τικίνο (Παβία)
Απολλινάρις (408)
Δέκιμος Ρούστικος (409-411)
Κλαύδιος Πόστουμος Δάρδανος (2η φορά, 412-413)
Βικέντιος (413)
Ιούλιος (π. 414)
Aγρικόλα (416-418)
Εξουπεράντιος (421-424)
Aμάτος (περίπου 425)
Φλάβιος Αέτιος (426-π. 427)
Aυξιλιάρις (435-437)
Άβιτος (π. 439)
Φλωρέντιος (439)
Καικίνα Δέκιος Αγινάτιος Αλβίνος (440)
Μάρκελλος (π. 441-445)
Toνάντιος Φερέολος (450/451-453)
Πρίσκος Βαλεριανός (πριν από το 456)
Παιόνιος (456-458)
Μάγνος (459-460)
Aρβάνδος (461-465, 467-468)
Mάγνος (469)
Μάγνος Φήλιξ (π. 470)
Ευτρόπιος (π. 471)
Πολέμιος (475-μετά το 477) - τα τελευταία απομεινάρια της υπαρχίας στην Προβηγκία κατακτήθηκαν από τους Βησιγότθους