Τραχήλα Μεσσηνίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τραχήλα
Άποψη της Τραχήλας και του Μεσσηνιακού κόλπου
Τραχήλα is located in Greece
Τραχήλα
Τραχήλα
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΔήμοςΔυτικής Μάνης
Γεωγραφία και Στατιστική
ΝομόςΜεσσηνίας
Πληθυσμός18 (2021)

Η Τραχήλα είναι χωριό του δήμου Δυτικής Μάνης του νομού Μεσσηνίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2021, ο πληθυσμός της ανέρχεται στους 18 μόνιμους κατοίκους[1].

Η Τραχήλα είναι παραθαλάσσιο χωριό κτισμένο στον ομώνυμο μικρό όρμο,[2] 55 χλμ νοτιοανατολικά της Καλαμάτας και περίπου 15 λεπτά (οδικώς) νοτίως του χωριού Άγιος Νικόλαος της Μεσσηνιακής Μάνης. Ιστορικά είναι συνδεδεμένη με τα γειτονικά χωριά Λαγκάδα και Άγιος Νίκων, των οποίων αποτελεί ιστορικά επίνειο.[3]

Κοντά στο χωριό υπάρχει Σπήλαιο, γνωστό με την ονομασία Καταφύγιο ή Τριώροφο της Τραχήλας, το οποίο διαθέτει σημαντική σπηλαιολογική πανίδα και ίχνη παλαιότερης κατοίκησης, καθώς στους προηγούμενους αιώνες λειτουργούσε ως καταφύγιο σε περιόδους επιδρομών.[4]

Η Τραχήλα φημίζεται για το χοντρό θαλασσινό αλάτι της, το οποίο με παραδοσιακό τρόπο μαζεύεται από τους βράχους δίπλα στη θάλασσα. Είναι προϊόν εξάτμισης του θαλασσινού νερού διά της φυσικής οδού με την ηλιακή θερμότητα.[5]

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η παραλία της Τραχήλας

Την 21η Ιουνίου του 1826 η Τραχήλα βομβαρδίστηκε από τον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο, στα πλαίσια της εκστρατείας του Ιμπραήμ πασά εναντίον της Μάνης,[6] ενώ τα επόμενα χρόνια γνώρισε ανάπτυξη καθώς υπήρξε κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου με τα γειτονικά ορεινά χωριά και θαλάσσιος συγκοινωνιακός κόμβος.[3]

Διοικητικά, η Τραχήλα υπήχθη αρχικά το 1835 στον δήμο Θαλαμών του νομού Λακωνίας, ενώ από το 1841 μέχρι το 1912 υπαγόταν στον δήμο Λεύκτρου (του νομού Λακωνίας κατά τα διαστήματα 1841 - 1899 και 1909 - 1912 και του νομού Λακωνικής την περίοδο 1899 - 1909). Στη συνέχεια αποτέλεσε κοινότητα της επαρχίας Οιτύλου, ενώ το 1938 περιήλθε - μαζί με την υπόλοιπη Έξω ή Δυτική Μάνη - στην επαρχία Καλαμών του νομού Μεσσηνίας. Το 1997 προσαρτήθηκε στον καποδιστριακό δήμο Λεύκτρου και από το 2011 ανήκει στον καλλικρατικό δήμο Δυτικής Μάνης[7].

Τα τελευταία χρόνια, η Τραχήλα της Μεσσηνιακής Μάνης αντιμετωπίζει στην παραλιακή της ζώνη, εντονότατα προβλήματα διάβρωσης από τη θάλασσα, ιδιαίτερα στις θέσεις «Πετροπουλέικα», «Αργυρέικα», «Μιχαλέικα» και «Δημουλέικα» (λιμάνι).[8]

Στην Τραχήλα γεννήθηκε ο ποιητής Γιώργος Δανιήλ (Γεώργιος Γεωργακαράκος, 1938 - 1991).[9]

Απογραφές πληθυσμού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Απογραφή 1879 1896 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός 153[10] 237[11] 259[2] ; 155[12] 79[13] ; ; 137 99 95[1]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εφημερίς της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τεύχος Δεύτερο, 20 Μαρτίου 2014, αρ. φύλλου 698, σελ.10782.
  2. 2,0 2,1 Σύγχρονος Εγκυκλοπαιδεία Ελευθερουδάκη, Εγκυκλοπαιδικαί Εκδόσεις Ν. Νίκας και ΣΙΑ Ε.Ε., έκδοσις πέμπτη εκσυγχρονισμένη δια συμπληρώματος κατά τόμον, Αθήναι 1964, τόμος 23ος, σελ. 252.
  3. 3,0 3,1 «Τραχήλα». mani.org.gr. Μάνη. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2017. 
  4. «Φυσικό Περιβάλλον». dimosdytikismanis.gr. Δήμος Δυτικής Μάνης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2017. 
  5. Λευκοφρύδη, Γεωργία (2019). «Τραχήλα: Το παραδοσιακό πέτρινο χωριό της Μεσσηνίας». MAXMAG. 
  6. Σταύρου Χ. Σκοπετέα, Η ένδοξος εποποιΐα των Μανιατών κατά του Ιμβραήμ πασά, Αθήναι 2001, σελ. 11.
  7. «ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΟΙΚΙΣΜΩΝ - ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ: Τραχήλα (Μεσσηνίας)». eetaa.gr. Ε.Ε.Τ.Α.Α. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2017. 
  8. Χαραλαμπόπουλος, Χάρης (2015). «Εντονότατα προβλήματα διάβρωσης από τη θάλασσα αντιμετωπίζει η Τραχήλα». εφημερίδα ΘΑΡΡΟΣ. 
  9. Μιχάλης Γ. Μερακλής - Αλέξανδρος Αργύριος, Η ελληνική ποίηση. Η δεύτερη μεταπολεμική γενιά, εκδόσεις Σοκόλη, 2002, σελ. 408.
  10. Υπουργείο Εσωτερικών, Στατιστική της Ελλάδος, Πληθυσμός 1879, Εν Αθήναις 1881, Γ΄μέρος, σελ. 110.
  11. Iω. Eμμ. Nουχάκης, Eλληνική χωρογραφία. Γεωγραφία, ιστορία, στατιστική πληθυσμού και αποστάσεων, εκδότης Σπυρίδων Κουσουλίνος, Εν Αθήναις 1901, σελ. 770.
  12. Βασίλειον της Ελλάδος. Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος (1955). Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951 (PDF). Εν Αθήναις: Εκ του Εθνικού Τυπογραφείου. σελ. 145. 
  13. Σπύρου Δ. Δημητράκου, Γεωγραφία. Άτλας Παγκόσμιος. Ελλάς, Εκδόσεις Δέλτα, Αθήναι 1970, τόμος Β΄, σελ. 719.