Τλως
Συντεταγμένες: 36°33′14.00″N 29°25′14.84″E / 36.5538889°N 29.4207889°E
| Τλως | |
|---|---|
 | |
  Τλως | |
| Χώρα | Τουρκία |
| Διοικητική υπαγωγή | Επαρχία Μούγλων |
| Ζώνη ώρας | UTC+03:00 (επίσημη ώρα) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Τλως (αρχαία ελληνικά: Τλώς ή Τλῶς) ήταν αρχαία πόλη της Λυκίας κοντά στη σύγχρονη πόλη Σεϊντικεμέρ στην επαρχία Μούγλων της νότιας Τουρκίας, περίπου 4 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του φαραγγιού Σακλικέντ.
Ήταν μια από τις παλαιότερες και μεγαλύτερες πόλεις της Λυκίας.
Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Τλως βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της κοιλάδας της Ξάνθου στην κορυφή ενός βραχώδους λόφου. Βρίσκεται κοντά σε ένα οροπέδιο ενός σύγχρονου χωριού και καταλήγει στα δυτικά, βόρεια και βορειοανατολικά σε σχεδόν κάθετους βράχους.
Όνομα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με τον Στέφανο τον Βυζάντιο, η πόλη πήρε το όνομά της από τον Τλω, έναν από τους τέσσερις γιους της νύμφης Πραξιδίκης (αρχαία ελληνικά: Πραξιδίκη) και του Τρεμύλου (αρχαία ελληνικά: Τρέμυλος). Υπάρχει και άλλη πόλη με το όνομα Τλως στην Πισιδία.[1][2] [3]Και οι άλλοι τρεις γιοι της Πραξιδίκης (Ξάνθος, Πίναρος και Κράγος) ήταν οικιστές αντίστοιχων πόλεων της Λυκίας.[2] Η Πραξιδίκη ήταν κόρη του Ωγύγη (αρχαία ελληνικά: Ωγύγης). [4]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αρχαιολογικά κατάλοιπα από το κέντρο της πόλης και σε κοντινές τοποθεσίες (οι σπηλιές στο Γκιρμελέρ και στο Ταβαμπάσι) υποδηλώνουν ότι η ίδρυση της πόλης ξεκίνησε πριν από περισσότερα από 4.000 χρόνια. [5]
Είναι γνωστή ως «Tlawa» στις τοπικές επιγραφές της Λυκίας[6] και ως «Dalawa» στις πηγές των Χετταίων, γεγονός που δείχνει τη σημασία της πόλης ήδη από τον 15ο αιώνα π.Χ. στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού. [7]
Στη μυθολογία, ήταν η πόλη στην οποία κατοικούσαν ο ήρωας Βελλεροφόντης και το φτερωτό του άλογο Πήγασος. Είναι γνωστό ότι ο βασιλικού τύπου τάφος στη νεκρόπολη είναι αφιερωμένος στον Βελλεροφόντη.
Η Τλως φαινομενικά έγινε μέρος της Περσικής Αυτοκρατορίας και έχασε την ανεξαρτησία της, όταν οι Πέρσες με επικεφαλής τον Άρπαγο εισέβαλαν στη Λυκία το 540 π.Χ. Άκμασε κατά την περίοδο αυτή της περσικής κυριαρχίας από τον 5ο έως τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. Αργότερα, στην ελληνιστική περίοδο, η σημασία της αποδεικνύεται καθώς είναι μία από τις έξι κύριες πόλεις της Λυκίας, στην οποία το 168 π.Χ. η Ρώμη παραχώρησε αυτονομία αντί να υποταχθεί στη Ρόδο. Οι επιγραφές αποκαλύπτουν ότι οι πολίτες της Τλως χωρίζονταν σε δήμους (κοινωνικές υποδιαιρέσεις), και τα ονόματα τριών από αυτά είναι γνωστά: Βελλεροφόντης, Ιοβάτης και Σαρπηδόνας, διάσημοι μυθικοί ήρωες της Λυκίας.
Στη ρωμαϊκή εποχή διατήρησε τη σημασία της εντός της Λυκίας, όταν η πόλη έφερε τον τίτλο της «πολύ λαμπρής μητρόπολης του Λυκιακού έθνους».
Ένας σεισμός το 141 μ.Χ. κατέστρεψε πολλά μνημεία της πόλης. Ο Οπραμόας της Ροδιάπολης και ένας άλλος πλούσιος φιλάνθρωπος χρηματοδότησαν πολλά έργα ανοικοδόμησης του 2ου αιώνα μ.Χ. Ένας άλλος σεισμός προκάλεσε πολλές καταστροφές το 240 μ.Χ.
Είναι επίσης γνωστό ότι υπήρχε μια εβραϊκή κοινότητα με τους δικούς της δικαστές.
Ο αρχαιολογικός χώρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Τλως ανακαλύφθηκε εκ νέου από τον Τσαρλς Φέλλοους το 1838 και τον ακολούθησε ο εξερευνητής Τόμας Άμπελ Μπρίματζ Σπρατ, ο οποίος σκέφτηκε ότι "μια μεγαλύτερη τοποθεσία για μια μεγάλη πόλη μετά βίας θα μπορούσε να είχε επιλεγεί σε όλη τη Λυκία".
Τακτικές ανασκαφές πραγματοποιούνται από διεπιστημονική ομάδα από το 2005. [8]
Η επιρροή πολλών πολιτισμών στην πόλη Τλως έχει οδηγήσει σε ένα συνονθύλευμα κτηρίων στα οποία κυριαρχούν μια ακρόπολη και ένα φρούριο.
Στα πρώτα χρόνια της Λυκίας ο οικισμός της πόλης ήταν πιθανότατα συγκεντρωμένος στις νότιες και δυτικές πλαγιές. Εκεί βρίσκονται φαρδιές αναβαθμίδες με στέρνες και πίσω τοίχοι κτηρίων λαξευμένων στο βράχο, καθώς και μια αγορά, ένα θέατρο για θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες, δημόσια ρωμαϊκά λουτρά και τα ερείπια βυζαντινής εκκλησίας.
Η Ακρόπολη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κορυφή του λόφου επιλέχθηκε για το συγκρότημα των ανακτόρων του ηγεμόνα, που χρονολογείται από την πρώιμη κλασική περίοδο. Ένα λυκιακό φρούριο εκεί φαίνεται από τα ερείπια ενός τείχους της Λυκίας και του ρωμαϊκού τείχους. Οι Οθωμανοί έχτισαν ένα οχυρό για τον τοπικό φεουδάρχη Kanlı Ali Ağa (Αιματηρό Αρχηγό Αλή) στα θεμέλια του φρουρίου.
Δημόσια κτήρια, που χρονολογούνται από την ελληνιστική περίοδο βρίσκονται στις πλαγιές της ακρόπολης. Το ιερό, που πιστεύεται ότι είναι για την τοπική θεότητα της Λυκίας Τργγάς στέκεται σε μια πλατφόρμα, που σχηματίστηκε από την εξόρυξη του βράχου στη βόρεια πλαγιά της ακρόπολης δίπλα στο παλάτι.
Στις πλαγιές που οδηγούν στην ακρόπολη υπάρχουν πολυάριθμες σαρκοφάγοι της Λυκίας και πολλοί βραχώδεις τάφοι σε μορφή σπιτιών και βραχώδεις τάφοι σε μορφή ναού λαξευμένοι στο βράχο του λόφου. Ένας τέτοιος είναι ο τάφος του Βελλεροφόντη, ένας μεγάλος τάφος σε μορφή ναού με μια ημιτελή πρόσοψη τεσσάρων κιόνων, που διαθέτει ένα ανάγλυφο στην είσοδο του θρυλικού ήρωα Βελλεροφόντη καβάλα στο φτερωτό άλογό του, που ονομάζεται Πήγασος. Μέσα στον τάφο υπάρχει γλυπτό ενός λιονταριού ή λεοπαρδάλης.
Το στάδιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στους πρόποδες του λόφου βρίσκεται ένα στάδιο χωρητικότητας 2.500 ατόμων. Χρονολογείται στην ελληνιστική περίοδο με προσθήκες και μετατροπές από τη ρωμαϊκή περίοδο.
Μια μεγάλη λιμνούλα 72 x 8,3 m και βάθους 1 m παράλληλα με την πίστα του σταδίου είναι καλά διατηρημένη και έχει ένα σιντριβάνι μπροστά. Αυτή η λιμνούλα δείχνει ότι ο χώρος του σταδίου χρησιμοποιήθηκε επίσης για κοινωνικές και τελετουργικές δραστηριότητες. Η βόρεια, η νότια και η ανατολική πλευρά του σταδίου περιβαλλόταν αρχικά από μια στοά με κίονες.
Παράλληλα με το στάδιο, οι ερευνητές υποθέτουν ότι βρίσκεται η διώροφη αγορά μήκους 150 μέτρων, πλάτους άνω των 30 ποδιών, με μικρές ορθογώνιες πόρτες και μεγάλες τοξωτές πόρτες στον δυτικό τοίχο της. Το κτήριο είναι κατασκευασμένο από προσεκτικά ενωμένη λιθοδομή. Στο νότιο άκρο βρίσκεται ένα μεγαλύτερο κτήριο με πολλούς θαλάμους και τέσσερις μεγάλες τοξωτές πόρτες.
Τα Λουτρά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υπάρχουν δύο παρακείμενα λουτρά. Το Μεγάλο Λουτρό βρίσκεται σε μια πλαγιά νοτιοδυτικά του κέντρου της πόλης και αποτελείται από τρία δωμάτια ακολουθώντας το σχέδιο των τυπικών Λυκιανών λουτρών. Μια αψίδα με επτά παράθυρα έχει θέα στην κοιλάδα του Τλως από κάτω. Αυτό το δωμάτιο θα μπορούσε να είναι η «εξέδρα στα δημόσια λουτρά» που δώρισε ο Οπραμόας στον Τλω και χρονολογείται στο 100-150 μ.Χ.
Το ανατολικό δωμάτιο του λουτρού με μνημειακή πόρτα είναι το κρύο δωμάτιο (frigidarium). Στο αψιδωτό τμήμα του δωματίου χτίστηκε επίσης μια μικρή πισίνα στην κορυφή των σκαλοπατιών. Δύο πόρτες στον δυτικό τοίχο συνδέονται με το ζεστό δωμάτιο (tepidarium) που θερμαίνεται από το δάπεδο και τους πλαϊνούς τοίχους. Το δυτικό δωμάτιο ήταν το πολύ ζεστό δωμάτιο (caldarium). Λόγω μιας μικρής βυζαντινής εκκλησίας, που είναι ενσωματωμένη σε αυτό, το ζεστό δωμάτιο έχει χάσει τα περισσότερα από τα αρχικά χαρακτηριστικά του. το κρύο δωμάτιο χρησιμοποιήθηκε και ως νεκροταφείο στη βυζαντινή περίοδο.
Το μικρότερο δημόσιο λουτρό [9] πιθανότατα χτίστηκε για πρώτη φορά στην πρώιμη ρωμαϊκή περίοδο και αποτελείται από τρία δωμάτια, αλλά δεν έχει την κάτοψη τυπικών λυκιακών λουτρών. Το ανατολικό δωμάτιο είναι το κρύο δωμάτιο (frigidarium). Μια τοξωτή πύλη στον βόρειο τοίχο οδηγεί σε μια παλαίστρα διαστάσεων 63 x 45 μ. και περιβάλλεται από κιονοστοιχία. Η βόρεια και η νότια πλευρά της παλαίστρας περιέχουν επίσης καμαρίνια και ένα σιντριβάνι. Οι επιγραφές δείχνουν ότι τα λουτρά αποκαταστάθηκαν μετά τον καταστροφικό σεισμό του 141 μ.Χ. και ξανά μετά από ένα δεύτερο το 240 μ.Χ. Ένα άλλο δωμάτιο στα δυτικά μπορεί να ήταν μέρος του συγκροτήματος. Όλα τα δωμάτια είχαν οροφές με καμάρες.
Επίσης κοντά στα λουτρά βρίσκονται τα ερείπια βυζαντινής εκκλησίας, ναός και αυτό που πιστεύεται ότι ήταν η αγορά. Το τελευταίο βρίσκεται απέναντι από το θέατρο.
Το θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το θέατρο βρίσκεται στην ανατολική πλαγιά της πόλης και είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα μνημεία. Αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες και επιγραφή που αναφέρει την αναστήλωσή του τον 1ο αιώνα π.Χ. υποδεικνύουν ότι μπορεί να χτίστηκε στην ελληνιστική περίοδο. [10] Οι επιγραφές αναφέρουν επίσης ότι οι δωρεές έγιναν από ιδιώτες και ιερείς, που κυμαίνονταν από 3.000 δηνάρια από τον ιερέα του Διονύσου και αρχιερέα των Καβειρίων έως μικρότερα ποσά των 100 δηναρίων. Πολύ μεγάλη δωρεά για το θέατρο έκανε και ο ευεργέτης Οπραμόας. Οι επιγραφές, που αποκαλύφθηκαν εδώ δείχνουν ότι ανακαινίστηκε πολλές φορές στη ρωμαϊκή περίοδο για τουλάχιστον 150 χρόνια.
Ήταν κάποτε ένα από τα σημαντικότερα θέατρα της Λυκίας ως προς τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του, με την τριώροφη σκηνή και το μεγάλο αμφιθέατρο (κοίλο). Ένας μικρός ναός στο επάνω επίπεδο του αμφιθεάτρου το κάνει επίσης ασυνήθιστο. Η διάμετρος της ορχήστρας, που ξεπερνά ελαφρώς το ημικυκλικό σχήμα, είναι 20,5 μ. Τα πέτρινα καθίσματα, που προορίζονται για VIP πρόσωπα (προεδρία) τοποθετούνται πάνω από τον οριζόντιο διάδρομο. Ένα άλλο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό είναι οι φυτικές και αλληγορικές πέτρινες διακοσμήσεις στην πρόσοψη της σκηνής.
Επισκοπή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Τλως έγινε χριστιανική επισκοπή, και υπαγόταν στην μητροπολιτική έδρα των Μύρων, πρωτεύουσας της ρωμαϊκής επαρχίας της Λυκίας. Εκπροσωπήθηκε στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451 από τον επίσκοπό της Ανδρέα, ο οποίος υπέγραψε και την επιστολή, που το 458 έστειλαν οι επίσκοποι της επαρχίας στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Λέοντα Α' τον Θράκα για τη δολοφονία του Προτέριου Αλεξανδρείας. Ο Ευστάθιος ήταν στη σύνοδο, που συγκάλεσε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μηνάς το 536. Ο Ιωάννης ήταν στην Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο του 692. Ο Κωνσταντίνος πήρε μέρος στη Β' Σύνοδο της Νίκαιας (787). Ένας άλλος Ανδρέας ήταν στη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης (879), όταν οικουμενικός πατριάρχης ήταν ο Φώτιος. [11] [12]
Επειδή η επισκοπή δεν έχει πλέον ποίμνιο, η Τλως καταγράφεται σήμερα από την Καθολική Εκκλησία ως τιτουλάριος επισκοπική έδρα. [13]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Στεφάνου Βυζαντίου Ἐθνικά κατ' έπιτομήν. apud Fredericum Haaring. 1694.
- ↑ 2,0 2,1 Πασχαλίδης, Σάββας (2018). «Αρχαία και Σύγχρονος Λυκία» (PDF). Εκδόσεις: ΕΜΒΡΥΟ. σελ. 117. ISBN 9786180002034. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ Stephanus of Byzantium, Ethnica, T627.1
- ↑ Stephanus of Byzantium, Ethnica, T633.8
- ↑ T. Korkut, A Lycian City on the Slopes of the Akdağ Mountains (2016)
- ↑ Πασχαλίδης, Σάββας (2018). «Αρχαία και Σύγχρονος Λυκία» (PDF). Εκδόσεις ΕΜΒΡΥΟ. σελ. 58. ISBN 9786180002034. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ Ancient City of Tlos http://tlos.akdeniz.edu.tr/english/ Αρχειοθετήθηκε 2022-10-15 στο Wayback Machine.
- ↑ Excavations at the Ancient City of Tlos (2005-2017), Taner KORKUT – Gül IŞIN – Çilem UYGUN – Bilsen ÖZDEMİR, ANMED 16 2018, 132-141
- ↑ The Gymnasium-Baths http://tlos.akdeniz.edu.tr/english/site/the-gymnasium-baths/
- ↑ The Theatre http://tlos.akdeniz.edu.tr/english/site/the-theatre/
- ↑ Michel Lequien, Oriens christianus in quatuor Patriarchatus digestus, Paris 1740, Vol. I, coll. 979-980
- ↑ Pius Bonifacius Gams, Series episcoporum Ecclesiae Catholicae, Leipzig 1931, p. 449
- ↑ Annuario Pontificio 2013 (Libreria Editrice Vaticana 2013 (ISBN 978-88-209-9070-1)), p. 993
|
