Τζουζέπε Μεάτσα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Τζιουζέπε Μεάτσα)
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Τζουζέπε Μεάτσα
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης23 Αυγούστου 1910
Τόπος γέννησηςΜιλάνο, Ιταλία
Ημερ. θανάτου21 Αυγούστου 1979 (68 ετών)
Τόπος θανάτουΡάπαλλο, Ιταλία
Ύψος1,69 μ.
ΘέσηΕπιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1927-1940Ίντερ348(241)
1940-1942ΑΚ Μίλαν37(9)
1942-1943Γιουβέντους27(10)
1944ΑΣ Βαρέζε 191020(7)
1945-1946Αταλάντα ΜΚ14(2)
1946-1946Ίντερ17(2)
Σύνολο463(271)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1930-1939Ιταλία53(33)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1946Αταλάντα ΜΚ
1946-1948Ίντερ
1948-1949Μπεσίκτας
1949-1951Αουρόρα Προ Πάτρια 1919
1952-1953Ιταλία
1955-1956Ίντερ
1957Ίντερ
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Τζουζέπε Μεάτσα (23 Αυγούστου 1910 , Μιλάνο - 21 Αυγούστου1979 , Ράπαλλο) , υπήρξε Ιταλός ποδοσφαιριστής, σε θέση μέσου-επιθετικού (μέσα αριστερά και μέσα δεξιά στο τότε σύστημα 2-3-5). Θεωρείται από τους ειδικούς του ποδοσφαίρου, ως ο κορυφαίος Ιταλός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών [1][2][3] και ένας από τους σπουδαιότερους παίκτες στην παγκόσμια ιστορία.[4][5][6][7] Στις εκλογές της IFFHS για την ανάδειξη των καλύτερων του 20ου αιώνα κατέλαβε την 21η θέση.[8] Στέφθηκε δύο φορές πρωταθλητής κόσμου με την εθνική Ιταλίας, στα Μουντιάλ του 1934 και του 1938. To γήπεδο Μεάτσα, κοινό γήπεδο των Ίντερ και ΑΚ Μίλαν πήρε το όνομά του από τον θρυλικό αυτό ποδοσφαιριστή.[9]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μεάτσα γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου του 1910 σε γειτονιά του Μιλάνο. Όταν ήταν 7 χρονών, ο πατέρας του πέθανε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και έπρεπε να ανατραφεί από τη μητέρα, πωλητή φρούτων σε μια αγορά του δρόμου. Από την παιδική ηλικία έδειξε πάθος για το ποδόσφαιρο παρά την αντίθεση της μητέρας του, παίζοντας ξυπόλητος, επειδή η μητέρα του έκρυψε το μόνο ζευγάρι παπούτσια που είχε. Έγινε μέλος ομάδας στην ηλικία των 12 ετών, όταν συμφώνησε να παίξει στην Γκλόρια. Δεν είχε ακόμα χρήματα για να αγοράσει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια, οπότε βρήκε ένα ζευγάρι μεγάλο νούμερο.[10]

Καριέρα σε συλλόγους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα 14 χρόνια του η Μίλαν τον απορρίπτει εξαιτίας της λεπτότητάς του, αλλά έγινε δεκτός στην ομάδα νέων της Ίντερ. Ένα από τα αστέρια της, ο Φούλβιο Μπερναρντίνι, τον ανακάλυψε παρακολουθώντας ένα παιχνίδι των νεωτέρων και ήταν τόσο πεπεισμένος για το ταλέντο του που ζήτησε από τον πρώτο προπονητή να τον προωθήσει στην πρώτη ομάδα. Ο Μεάτσα κατάφερε να πείσει όλους χάρη στην τεχνική του. Έκανε το ντεμπούτο του με την Ίντερ το Δεκέμβριο 1927, σε ηλικία 17 ετών, σε έναν αγώνα του Coppa Volta στον οποίο σημείωσε δύο γκολ. Στο πρώτο του έτος (αγωνιστική περίοδος 1927-28), σημείωσε 12 γκολ σε 33 παιχνίδια και η εξαιρετική ικανότητά του να ελέγχει την μπάλα είχε ήδη επισημανθεί.[11]

Από την χρονιά του 1928-29, ανέλαβε το ρόλο του συντονιστή των επιθετικών στην SS Ambrosiana, αποτέλεσμα της συγχώνευσης μεταξύ της Ίντερ και της US Milanese, και επιβεβαίωσε την κλάση με 33 γκολ σε 29 παιχνίδια. Στο πρώτο έτος της πρώτης Εθνικής κατηγορίας (1929-30) ήταν ο πρώτος σκόρερ με 31 γκολ, ζωτικής σημασίας για την κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος. Έκανε το ντεμπούτο του στις 9 Φεβρουαρίου του 1930 και από τότε έγινε ένα από τα είδωλα των οπαδών, με δύο τίτλους πρωταθλήματος (1930 και 1938), το Κύπελλο Ιταλίας το 1939 και τρεις τίτλους πρώτου σκόρερ (1930, 1936 και 1938).[12] Εκτός από τις επιδόσεις του στο άθλημα, τράβηξε την προσοχή με τον τρόπο ζωής του : δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως αποτέλεσε, αν όχι τον πρώτο, έναν απ' τους πρώτους σταρ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Οδηγούσε σπορ αυτοκίνητα, έπινε σαμπάνια και λάτρευε τις γυναίκες, ενώ ήταν ο μόνος παίκτης της «σκουάντρα ατζούρα» στον οποίο επιτρεπόταν το κάπνισμα. Το αρχοντικό στυλ στο παιγνίδι του, γεμάτο ντρίπλες και φαντεζί ενέργειες, συνηγορεί στον χαρακτηρισμό μιας μορφής «προγενέστερου» σούπερ - σταρ, ενώ σε κανέναν μάλλον δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως ξεχώριζε για τις ικανότητες του στον χορό και ειδικότερα στο τάνγκο.[13] Το προσωνύμιό του ήταν "Πεπίνο".[14]

Οι επιτυχίες της ιταλικής εθνικής ομάδας τον βοήθησαν να είναι ένας από τους πρώτους παίκτες που έγιναν γνωστοί στο εξωτερικό. Ο πρώτος τίτλος ήταν το Διεθνές Κύπελλο Κεντρικής Ευρώπης του 1930, που επανακτήθηκε το 1935, στο οποίο προστέθηκαν δύο Παγκόσμια Κύπελλα ποδοσφαίρου το 1934 και το 1938, το τελευταίο ως αρχηγός.[6] Μεταξύ 1930 και 1939 σημείωσε 33 γκολ σε 53 εμφανίσεις, αριθμός που ξεπέραστηκε μόνο το 1973. Ο προπονητής Βιττόριο Πότσο είχε πει γι 'αυτόν ότι "έχοντας τον στην ομάδα σας σήμαινε ότι αρχίζετε να κερδίζετε με 1-0."[15]

Ένας σοβαρός τραυματισμός ανάγκασε τον Μεάτσα να μην παίξει παρά ένα μόνο παιχνίδι στην αγωνιστική περίοδο 1939-40. Έχοντας επίγνωση ότι τα καλύτερα του χρόνια είχαν περάσει, τον Νοέμβριο του 1940 ζήτησε τη μεταγραφή του στη Μίλαν. Στη σεζόν του 1942-43 έφυγε από την ιδιαίτερη πατρίδα του για να παίξει για τη Γιουβέντους στο Τορίνο, και έπειτα είχε σύντομες εμπειρίες στο Βαρέζε και την Αταλάντα ΜΚ.[16] Καταλήγει να επιστρέψει στην Ίντερ το 1946-47 για να αποσυρθεί στην ομάδα που του έδωσε την πρώτη του ευκαιρία. Στα 19 χρόνια επαγγελματικής καριέρας, έπαιξε 429 αγώνες και σκόραρε 260 γκολ πρωταθλήματος. Από αυτό τον αριθμό, 365 παιχνίδια (με 243 τέρματα) ήταν με την φανέλα της Ίντερ.[17]

Η καριέρα του ως προπονητή δεν ήταν τόσο επιτυχημένη. Τον Ιανουάριο του 1946 πήρε τα ηνία της Αταλάντα ως προσωρινός τεχνικός. Με τον ίδιο τρόπο θα έρθει η πρώτη του ευκαιρία να κατευθύνει την Ίντερ μεταξύ 1947 και 1948 μέχρι και την ιταλική εθνική ομάδα: μεταξύ 1952 και 1953.[18]

Διεθνής καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μεάτσα ήταν διεθνής για την ιταλική εθνική ομάδα από το 1930 ως το 1939. Έπαιξε συνολικά 53 παιχνίδια και σημείωσε 33 γκολ, επίδοση που ήταν ρεκόρ για την εποχή του.[19] Παραμένει ο δεύτερος καλύτερος σκόρερ της ιταλικής εθνικής ομάδας.[20]

Το ντεμπούτο του με την Ιταλία ήρθε στις 9 Φεβρουαρίου 1930 στη Ρώμη εναντίον της ελβετικής εθνικής ομάδας , όταν ήταν μόλις 19 χρονών και είχε εξαιρετική απόδοση σημειώνοντας δύο γκολ σε τρία λεπτά. Από το 1931 εδραιώθηκε στους έντεκα του Βιττόριο Πότσο. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του κέρδισε δύο Παγκόσμια Κύπελλα (1934 και 1938) και δύο Διεθνή Κύπελλα Κεντρικής Ευρώπης (1930 και 1935).

Τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου 1938 : Με τον αρχηγό της Ουγγαρίας Γκιόργκι Σάροσι

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1934, το οποίο φιλοξένησε η Ιταλία, ο μεγάλος σταρ εμφανίστηκε σε όλους τους αγώνες για την Ιταλία. Στις 25 Μαρτίου 1934 στο Μιλάνο, η Ιταλία κέρδισε την Ελλάδα με 4-0 σε έναν προκριματικό αγώνα με δύο γκολ που σημειώθηκαν από αυτόν.[21] Στη συνέχεια σημείωσε το τελευταίο γκολ στη νίκη του 7-1 επί των Ηνωμένων Πολιτειών στο 89ο λεπτό στον εναρκτήριο αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Στην τελική φάση στο παιχνίδι με την Ισπανία, το παιχνίδι έληξε 1-1 και έπρεπε να επαναληφθεί την επόμενη μέρα. Ο Μεάτσα σκόραρε στο 11ο λεπτό, το μοναδικό τέρμα του παιχνιδιού. Ο τελικός ήταν εναντίον της Τσεχοσλοβακίας στο Εθνικό Στάδιο της Ρώμης. Μετά από 90 λεπτά, οι δύο ομάδες ήταν στο 1-1. Η νίκη, ωστόσο, ήταν πολύ πιο δύσκολη καθώς το παιχνίδι πήγε σε επιπλέον χρόνο, μέχρι να γίνει ο Μεάτσα και πάλι ο εμπνευστής στο 95ο λεπτό του πρόσθετου χρόνου και η Ιταλία να κερδίσει τον τελικό με 2-1.[22] Ο Μεάτσα κέρδισε τη χρυσή μπάλα, το βραβείο που απονέμεται στον καλύτερο παίκτη σε κάθε τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της ΦΙΦΑ.[23]

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1938 που φιλοξένησε η Γαλλία, ο Μεάτσα έπαιξε σε όλους τους αγώνες. Στον ημιτελικό εναντίον της Βραζιλίας, με το σκορ σε 1-0 η Ιταλία κέρδισε πέναλτι με τον Σίλβιο Πιόλα. Στο πέναλτι εύστοχησε ο Μεάτσα και έτσι η Ιταλία νίκησε με 2-1 και βρέθηκε στο δεύτερο συνεχόμενο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Αυτό ήταν το τελευταίο γκολ του για την εθνική που σημείωσε ενώ το σχισμένο του σορτς έπεσε καθώς είχε τραυματιστεί από αντίπαλους αμυντικούς. [24] Οι ασίστ του έδωσαν τρία από τα γκολ της Ιταλίας στη νίκη με 4-2 επί της Ουγγαρίας στο Παρίσι. Στον τελικό, οι Ιταλοί αντιμετώπισαν την Ουγγαρία. Ο Μεάτσα δημιούργησε τα δύο πρώτα τέρματα της εθνικής πριν από το ημίχρονο, ενώ συνέβαλε σε ένα ακόμα δίνοντας στην Ιταλία το δεύτερο συνεχόμενο τίτλο της.[25]

Ο Μεάτσα έφυγε από τη ζωή στις 21 του Αυγούστου του 1979, δύο ημέρες πριν κλείσει τα 69 χρόνια. Στις 3 Μαρτίου του 1980, Ίντερ και Μίλαν συμφώνησαν να μετονομάσουν το στάδιο Σαν Σίρο σε Στάντιο Τζουζέπε Μεάτσα.[26]

Τίτλοι και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Internazionale (2014).svg Ίντερ

  • Πρωτάθλημα Ιταλίας (3) : 1929-30 , 1937-38 , 1939-40
  • Κύπελλο Ιταλίας : 1938-39

Flag of Italy.svg Ιταλία

  • Παγκόσμιο Κύπελλο (2) : 1934 , 1938
  • Διεθνές Κύπελλο Κεντρικής Ευρώπης (2) : 1927-30 , 1933-35

Ατομικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος Ιταλίας (3) : 1929-30 , 1935-36 , 1937-38
  • Πρώτος σκόρερ Κυπέλλου Μιτρόπα (3) : 1930 , 1933 , 1936
  • Παγκόσμιο Κύπελλο Χρυσή μπάλα : 1934
  • Καλύτερη ομάδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου : 1934
  • 21ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ου αιώνα στις εκλογές της IFFHS
  • Στην καλύτερη ενδεκάδα του 20ου αιώνα της Ιταλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας
  • Εισήχθη στην ιταλική αίθουσα ποδοσφαίρου ( μεταθανάτια τιμή , 2011)
  • Εισήχθη στην ιταλική αίθουσα των σπορ (μεταθανάτια τιμή , 2015)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «FIFA World Cup countdown: Top 10 Italian footballers of all time». Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2020. 
  2. ↑ «Top 10 Italian footballers of all time». Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2020.
  3. ↑ «Il mio nome è Giuseppe Meazza».  Ανακτήθηκε 20 Μαΐου 2020.
  4. ↑ «The 50 greatest footballers of all time».  Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2020.
  5. ↑ «FourFourTwo's 100 Greatest Footballers EVER: No.18 Giuseppe Meazza». Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2020. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «All-time Top 20: No. 19 Giuseppe Meazza». Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2020. 
  7. ↑ «Best Soccer Players Of All Time From Each Decade Starting From 1920s». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020.  Ανακτήθηκε 21 Απριλίου 2020.
  8. ↑ «IFFHS Century Elections».  Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2020.
  9. ↑ «AC Milan : San Siro».  Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2020.
  10. ↑ «Giuseppe Meazza: Champion of the world».  Ανακτήθηκε 12 Ιουνίου 2020.
  11. ↑ «INTER FC : Giuseppe Meazza».  Ανακτήθηκε 12 Ιουνίου 2020.
  12. ↑ «Italy - Serie A Top Scorers». Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2020. 
  13. ↑ «Τζουζέπε Μεάτσα : όνομα "μύθος"».  Ανακτήθηκε 20 Μαρτίου.
  14. ↑ «Giuseppe Meazza (hellinica world)».  Ανακτήθηκε 20 Μαρτίου 2020.
  15. ↑ «The 100 greatest players of all time».  Ανακτήθηκε 18 Ιουνίου 2020.
  16. ↑ «Giuseppe Meazza : player profile».  Ανακτήθηκε 12 Ιουνίου 2020.
  17. ↑ «Inter's legends : Giuseppe Meazza».  Ανακτήθηκε 12 Ιουνίου 2020.
  18. ↑ «Giuseppe Meazza : manager profile».  Ανακτήθηκε 12 Ιουνίου 2020.
  19. ↑ «Giuseppe Meazza - Goals in International Matches».  Ανακτήθηκε 12 Ιουνίου 2020.
  20. ↑ «Italy: national football players with most goals scored of all time as of 2020». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020.  Ανακτήθηκε 12 Ιουνίου 2020.
  21. ↑ «Italy 4 Greece 0». Ανακτήθηκε 12 Ιουνίου 2020.
  22. ↑ «A brief history of Fifa World Cup: Italy 1934, when the Azzurri made it two in two for host nations».  Ανακτήθηκε 12 Ιουνίου 2020.
  23. ↑ «World Cup Best Players (Golden Ball)».  Ανακτήθηκε 12 Ιουνίου 2020.
  24. ↑ «Τζουζέπε Μεάτσα : ο προπολεμικός Πελέ».  Ανακτήθηκε 20 Μαρτίου 2020.
  25. ↑ «FIFA : Pozzo the mastermind as Italy retain their crown».  Ανακτήθηκε 12 Ιουνίου 2020.
  26. ↑ «Όταν το «Σαν Σίρο»...έγινε «Τζουζέπε Μεάτσα» το 1980».  Ανακτήθηκε 20 Μαΐου 2020.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Soccerball Italy.svg Αυτό το λήμμα σχετικά με το ιταλικό ποδόσφαιρο χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζουζέπε_Μεάτσα&oldid=8371375"