Ταουακούλ Κάρμαν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ταουακκούλ Κάρμαν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		توكل عبد السلام خالد كرمان (Αραβικά)
Γέννηση7  Φεβρουαρίου 1979[3][4][5]
Ταΐζ[6]
Χώρα πολιτογράφησηςΥεμένη
Τουρκία[1][2]
ΘρησκείαΜουσουλμάνος[7]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑραβικά
Αγγλική Βικιπαίδεια
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Σαναά
Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα[8]
Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στο Λόουελ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταακτιβίστρια για την ειρήνη
δημοσιογράφος[9]
πολιτικός
ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων[9]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜουχάμμεντ αλ-Νέχμι
Τέκνα3
ΑδέλφιαΤαρίκ Κάρμαν (ποιητής)
Σάφα Κάρμαν (γυναίκα δικηγόρος)
κ.α.
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Νόμπελ Ειρήνης (2011)[10][11]
Ιστότοπος
www.tawakkolkarman.net
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Η Κάρμαν στη Στοκχόλμη το 2014

Η Ταουακκούλ Αμπντελ-Σαλάμ Κάρμαν ( αραβικά: توكل عبد السلام خالد كرمان‎‎ [12] [13][14][15], γεννηθείσα την 7η Φεβρουαρίου 1979 ) είναι μία Υεμένια δημοσιογράφος, πολιτικός και ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι αρχηγός και συνιδρύτρια της ομάδας «Γυναίκες Δημοσιογράφοι Χωρίς Αλυσίδες» από το 2005. Έγινε το διεθνές δημόσιο πρόσωπο της επανάστασης στην Υεμένη το 2011, που ήταν μέρος των διαδηλώσεων της Αραβικής Άνοιξης. Το 2011 λέγεται ότι αποκαλέστηκε «Σιδηρά Κυρία» και «Μητέρα της Επανάστασης» από αρκετούς Υεμένιους.[16][17] Το 2011 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, [18] και ήταν η πρώτη Υεμενίτισα, η πρώτη γυναίκα της Αραβίας [19] και η δεύτερη Μουσουλμάνα γυναίκα που κέρδισε ένα βραβείο Νόμπελ.

Η Κάρμαν κέρδισε δημοσιότητα στη χώρα της μετά το 2005, με τις θέσεις της ως Υεμενίτισα δημοσιογράφος και συνήγορος μιας υπηρεσίας ειδήσεων κινητής τηλεφωνίας που δεν εγκρίθηκε η άδεια της το 2007. Γι'αυτό, μετά τον Μάιο του 2007 διαδήλωσε πολλάκις για την ελευθερία του τύπου και διοργάνωνε εβδομαδιαίες διαμαρτυρίες αναπτύσσοντας τα θέματα μεταρρύθμισης.[12][20] Ανακατεύθυνε τις διαμαρτυρίες στην Υεμένη για να υποστηρίξουν την «Επανάσταση των Γιασεμιών», όπως καλεί την Αραβική Άνοιξη, αφότου ο Τυνήσιος λαός ανέτρεψε την κυβέρνηση του Ζιν Ελ Αμπιντίν Μπεν Άλι τον Ιανουάριο του 2011. Αντιτάχθηκε με φωνή και ζήτησε ένα τέλος στο καθεστώς του προέδρου Αλί Αμπντουλλάχ Σαλέχ. [21]

Στο WikiLeaks διέρρευσαν πληροφορίες από τη Σαουδική καλωδιακή, ότι η Κάρμαν ενώ κατήγγειλε δημοσίως τη Σαουδική Αραβία, οργάνωνε μυστικές συναντήσεις με τους Σαουδάραβες για να ζητήσει την υποστήριξή τους. Η Κάρμαν κολάκευσε τους Σαουδάραβες για να επιβάλλουν μια μεταβατική συμφωνία, που για πολλούς μεταρρυθμιστές θεωρήθηκε ως μια βαθιά προδοσία για την επανάσταση. Κατηγόρησε τον Αμπντ αλ-Ραμπ Μανσούρ αλ-Χαντί ότι υποστηρίζει τους Χούθι και την Αλ Κάιντα. [22]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Νομπελίστρια Ταουακκούλ Κάρμαν γεννήθηκε την 7η Φεβρουαρίου 1979 στο Σαράμπ Ας Σαλάμ του Κυβερνείου Ταΐζ στην Υεμένη.[23]Μεγάλωσε και σπούδασε στη γειτονιά του Ταΐζ, που είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στην Υεμένη και περιγράφεται ως χώρος μάθησης σε μια συντηρητική χώρα.[24] Είναι η κόρη του Αμπντέλ Σαλάμ Κάρμαν, ενός δικηγόρου και πολιτικού, που έχει διετελέσει Υπουργός Νομικών υποθέσεων στην κυβέρνηση Αλί Αμπντουλλάχ Σαλέχ, αλλά τελικά παραιτήθηκε. [20] Είναι αδελφή του ποιητή Ταρίκ Κάρμαν [25] και της δικηγόρου Σάφα Κάρμαν, η οποία είναι η πρώτη Υεμενίτισα πολίτισσα που αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ. Η Σάφα εργάζεται ως δημοσιογράφος για το Al Jazeera.[26] Η Ταουακκούλ είναι παντρεμένη με τον Μουχάμμεντ αλ-Νέχμι [17] [27] και έχουν αποκτήσει μαζί 3 παιδιά. [28]

Η Κάρμαν έχει λάβει ένα πτυχίο Εμπορίου από το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας, και ένα μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Πολιτική Επιστήμη από το Πανεπιστήμιο της Σαναά.[24][26] Το 2012 έλαβε το Δίπλωμα Επίτιμου Διδάκτωρ στο Διεθνές Δίκαιο από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα στον Καναδά . [29] [30]

Σε μια διαμαρτυρία το 2010, μια γυναίκα προσπάθησε να μαχαιρώσει την Ταουακκούλ με στιλέτο «τζαμπίγια» αλλά οι οπαδοί της κατάφεραν να αναχαιτίσουν την επίθεση.[27] [31]

Την 26η Ιανουαρίου 2011 «ένας ανώτερος αξιωματούχος της Υεμένης» απείλησε την Ταουακκούλ ότι θα την σκοτώσει αν συνεχίσει τις δημόσιες διαμαρτυρίες της, όπως ανέφερε η Ταρίκ Κάρμαν. [32] Ο δημοσιογράφος Ντέξτερ Φίλκινς αποκάλυψε στο The New Yorker ότι ο ανωτέρω αξιωματούχος ήταν ο Πρόεδρος Σαλέχ [25]

Την 11η Οκτωβρίου 2012 η Κάρμαν έλαβε την Τουρκική υπηκοότητα που της πρόσφερε η Τουρκική κυβέρνηση δια χειρός του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών.[33][34]

Το 2019 η Ταουακκούλ τιμήθηκε στα Ασιατικά Βραβεία ως Κοινωνικός Επιχειρηματίας της Χρονιάς.[35]

Γυναίκες Δημοσιογράφοι Χωρίς Αλυσίδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ταουακκούλ Κάρμαν και άλλες επτά δημοσιογράφοι ίδρυσαν την ομάδα για τα ανθρώπινα δικαιώματα «Γυναίκες Δημοσιογράφοι Χωρίς Αλυσίδες» (ΓΔΧΑ) το 2005, προκειμένου να προάγουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, «ιδιαίτερα την ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης και τα δημοκρατικά δικαιώματα».[36] Αρχικά η οργάνωση ονομαζόταν «Γυναίκες Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα», και άλλαξαν την ονομασία τους στη σημερινή για να λάβουν κυβερνητική άδεια.[37] Η Κάρμαν έχει δηλώσει ότι ήταν στόχος για «απειλές και πειρασμούς», και ότι οι αρχές της Υεμένης την έχουν παρενοχλήσει μέσω τηλεφώνου και επιστολών από τότε που το Υπουργείο Πληροφοριών απέρριψε την αίτηση των ΓΔΧΑ για νομική ίδρυση εφημερίδας και ραδιοφωνικού σταθμού. Οι ΓΔΧΑ διεκδίκησαν την ελευθερία για υπηρεσίες παροχής ειδήσεων με SMS, που ελέγχονταν αυστηρά από την κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του νόμου περί Τύπου του 1990. Μετά από κυβερνητική αναθεώρηση των υπηρεσιών αυτών, η μοναδική υπηρεσία στην οποία δεν χορηγήθηκε άδεια συνέχισης ήταν η Bilakoyood, που ανήκε στις ΓΔΧΑ και είχε λειτουργήσει για ένα χρόνο.[38][39] Το 2007 οι ΓΔΧΑ δημοσίευσαν μια έκθεση για την Υεμενική κατάχρηση της ελευθερίας του Τύπου από το 2005. Το 2009, επέκρινε το Υπουργείο Πληροφοριών για τη διεξαγωγή δοκιμών που έβαζαν τους δημοσιογράφους στο στόχαστρο.[40] Το 2007-2010 η Κάρμαν ηγήθηκε σε διαδηλώσεις και καθιστικές διαμαρτυρίες στην πλατεία Ταχρίρ στη Σαναά.[41][42]

Η Ταουακκούλ συνεργάζεται με την εφημερίδα Al-Thawrah (Αλ Θάρα) από το Μάρτιο του 2005 που ίδρυσε τις ΓΔΧΑ. [36] Είναι επίσης μέλος του Συνδικάτου Υεμενιτών Δημοσιογράφων. [43]

Πολιτικές θέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ταουακκούλ Κάρμαν διαμαρτύρεται έξω από το κτίριο του ΟΗΕ την 18η Οκτωβρίου 2011.

Η Ταουακκούλ Κάρμαν είναι μέλος του αντιπολιτευόμενου κόμματος και έχει μία θέση στο Συμβούλιο Σούρα[44], που είναι κομματική θέση και όχι κοινοβουλευτική έδρα.[45][46] Η Κάρμαν δε συμβαδίζει με κανένα από τα δύο κόμματα και είναι σχετικά συγκρατημένη.[47] Έχει δηλώσει ανεξαρτησία από την πολιτική γραμμή, λέγοντας: «Δεν εκπροσωπώ το κόμμα Αλ-Ισλάχ και δεν είμαι δεσμευμένη στις θέσεις του. Η θέση μου καθορίζεται από τις πεποιθήσεις μου και δεν ζητώ τη συναίνεση κανενός.»[48]

Η Κάρμαν ξεκίνησε τις διαδηλώσεις ως συνήγορος για την ελευθερία του Τύπου στη χώρα της. Ενόσω διεκδικούσε περισσότερη ελευθερία Τύπου, απάντησε στην αντιπαράθεση για τα σατιρικά σκίτσα του Μωάμεθ της Γύλλαντ-Πόστεν το 2005, ως εξής: «Να μην πάμε γυρεύοντας για τυραννία και απαγορεύσεις της ελευθερίας». [37] [49]

Σταμάτησε να φορά τα παραδοσιακά νικάμπ και προτίμησε τα πιο πολύχρωμα χιζάμπ που αναδεικνύουν το πρόσωπό της. Το 2004 εμφανίστηκε για πρώτη φορά χωρίς νικάμπ σε μία διάσκεψη.[40] Στην εθνική τηλεόραση αντικατέστησε τα νικάμπ με μαντήλια για να καταστήσει σαφές ότι η πλήρης κάλυψη είναι πολιτιστικό έθιμο και δεν υπαγορεύεται από το Ισλάμ.[50][51] Το 2010 δήλωσε στην εφημερίδα Yemen Times:

Οι γυναίκες πρέπει να σταματήσουν να αισθάνονται ότι αποτελούν μέρος του προβλήματος και να γίνουν μέρος της λύσης. Βρισκόμαστε στο περιθώριο για πολύ καιρό, και τώρα είναι η στιγμή για τις γυναίκες να σηκωθούν και να δραστηριοποιηθούν χωρίς να χρειάζεται να ζητήσουν άδεια ή αποδοχή. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να επιστρέψουμε στην κοινωνία μας και να επιτρέψουμε στην Υεμένη να αξιοποιήσει τις μεγάλες δυνατότητες που διαθέτει.

Έχει καταγγείλει ότι πολλές Υεμενίτισες κοπέλες υποφέρουν από υποσιτισμό επειδή τα αγόρια ταΐζονται περισσότερο, και επίσης έχει επιστήσει την προσοχή στα υψηλά ποσοστά αναλφαβητισμού: τα 2/3 των Υεμενιτισων γυναικών έχουν αδυναμία ανάγνωσης. [52] Έχει προτείνει νόμους για απαγόρευση του γάμου σε κοπέλες μικρότερες των 17 ετών. Στο Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μια ομάδα έρευνας και υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δήλωσε ότι η επανάσταση της Υεμένης «δεν συνέβη μόνο για την επίλυση πολιτικών προβλημάτων, αλλά και για την αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων, εκ των οποίων το μεγαλύτερο είναι οι παιδικοί γάμοι».[53] Μολονότι δεν συμμερίζονται όλα τα μέλη του κόμματός της την ίδια άποψη για τους παιδικούς γάμους, η ίδια θεωρεί ότι το κόμμα της είναι το καταλληλότερο για τις γυναίκες. Διευκρινίζοντας τη θέση της, είπε: [54]

Το κόμμα μας χρειάζεται τη νεολαία, αλλά και οι νέοι χρειάζονται τα κόμματα για να τους βοηθήσουν να οργανωθούν. Αυτό το καθεστώς δεν θα ανατραπεί δίχως άλλο. Δεν θέλουμε η διεθνής κοινότητα να χαρακτηρίσει την επανάστασή μας ως ισλαμική.

Έχει ηγηθεί σε διαδηλώσεις κατά της διαφθοράς της κυβέρνησης. Η στάση της για την εκδίωξη του Σαλέχ επιβεβαιώθηκε όταν η κοινοτική γη των οικογενειών στα περίχωρα της πόλης Ιμπ περιήλθαν στην κυριότητα ενός διεφθαρμένου ντόπιου αρχηγού.[55][56] Ομοίως, λέει ότι παραμένει ανεξάρτητη από ξένες επιρροές: «Στρατηγικά συνδέομαι στενά με τις Αμερικανικές οργανώσεις που ασχολούνται με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με Αμερικανούς πρεσβευτές και με αξιωματούχους του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών. (Συνδέομαι και με ακτιβιστές) στην πλειονότητα των χωρών της ΕΕ και των Αραβικών χωρών. Αλλά είναι δεσμοί μεταξύ ίσων, (Δεν είμαι) υποτελής τους.» [48] Σε μία ομιλία στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν, η Κάρμαν συνόψισε την αρχή της: «Είμαι πολίτης του κόσμου. Η Γη είναι η χώρα μου, και η ανθρωπότητα είναι το έθνος μου».[57]

Αιγυπτιακή σύγκρουση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όσον αφορά τις Αιγυπτιακές διαμαρτυρίες του 2012-13 και το Αιγυπτιακό πραξικόπημα του 2013, η Κάρμαν ενθάρρυνε τις διαμαρτυρίες που ζητούσαν την παραίτηση του Αιγύπτιου προέδρου Μουχάμμεντ Μόρσι την 30η Ιουνίου, αλλά κατέκρινε την απόφαση των στρατιωτικών να διώξουν τον Μόρσι, να ακυρώσουν το Σύνταγμα της Αιγύπτου και να αποκλείσουν τη συμμετοχή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Αιγυπτιακή πολιτική, αναφέροντας ότι ο Μόρσι ήταν ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης της Αιγύπτου, το σύνταγμα υποστηρίχθηκε από το 60% των ανθρώπων που ψήφισαν στο δημόσιο δημοψήφισμα του 2012, και ότι το πραξικόπημα μπορεί να πλήξει την πίστη των πολιτών στη δημοκρατία, επιτρέποντας σε ομάδες εξτρεμιστών να ευημερήσουν.[58][59] Αποπειράθηκε να πάει στην Αίγυπτο για να συμμετάσχει στις διαμαρτυρίες για το πραξικόπημα, αλλά η είσοδος της απαγορεύτηκε από τον Αιγυπτιακό στρατό για «λόγους ασφαλείας» και την απέλασαν πίσω στη Σαναά.[60] Σύντομα η Κάρμαν καταδίκασε τις στρατιωτικές συλλήψεις των υψηλόβαθμων αξιωματούχων της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και την στρατιωτική άσκηση βίας εναντίον των διαδηλωτών στις περιοχές των υποστηρικτών του Μόρσι.[61]

Σύγκρουση της Υεμένης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Κάρμαν τακτικά καταδικάζει ανοιχτά την εξέγερση των Σιιτών στην Υεμένη και την Αλ Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο, θεωρώντας τες εξίσου απειλητικές για την εθνική κυριαρχία της Υεμένης. Έχει απορρίψει τις ομάδες για όσα είναι κατ'αυτήν προσπάθειες για αποσταθεροποίηση της χώρας και ανατροπή της κυβέρνησης της Υεμένης. Έχει κατηγορήσει τους Χούθι ότι έλαβαν εξωτερική βοήθεια από την Ιρανική κυβέρνηση, και είναι ενάντια σε όσα θεωρεί ως προσπάθειες των ξένων για απομόνωση των Χούθι, αφού αντιμετωπίζουν και αυτοί την Αλ Κάιντα. Όταν ανακοινώθηκε η ένταξη των Χούθι στο στρατό της Υεμένης, η Κάρμαν δήλωσε ότι είναι καλύτερα να μην προχωρήσουν με την ένταξη αν δεν είναι πρόθυμοι να παραδώσουν τα όπλα τους.[62] Για τα συμβάντα του πραξικοπήματος της Υεμένης τον Ιανουάριο του 2015, μίλησε για υποτιθέμενη συνεργασία μεταξύ του πρώην προέδρου Σαλέχ και των επαναστατών Χούθι για αναίρεση των επιπτώσεων που είχε η εξέγερση του 2011 τερματίζοντας τη μεταβατική διαδικασία.[63] Παρά τον εμφύλιο πόλεμο, η Κάρμαν παραμένει αισιόδοξη για το μέλλον της χώρας της. «Είναι πολύ λυπηρό, όλοι αυτοί οι σκοτωμοί, όλος αυτός ο πόλεμος», δήλωσε σε συνέντευξή της στο Περιοδικό για την Πολιτική και τους Πολιτικούς της Μέσης Ανατολής, το 2016. «Αλλά ταυτόχρονα, δεν χάνουμε τις ελπίδες μας, και δεν χάνουμε τα οράματά μας, και δεν χάνουμε τα όνειρά μας».

Η Κάρμαν συχνά αντέδρασε αρνητικά στην πολιτική των ΗΠΑ για τους δρόνους στην Υεμένη, αποκαλώντας τη χρήση τους «απαράδεκτη» και πρόσθεσε ότι σε κατοικημένες περιοχές αποτελεί παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου.[64] Τον Αύγουστο του 2013, που διαπιστώθηκαν αυξημένες επιθέσεις με δρόνους, ζήτησε την άμεση παύση όλων των διενέξεων, τονίζοντας ότι οι βομβιστικές επιθέσεις υπονομεύουν την κυριαρχία της Υεμένης και συμβάλλουν σε αύξηση των επιστρατεύσεων από την Αλ Κάιντα σε όλη τη χώρα. [65]

Η Κάρμαν καταδίκασε τoν Σαουδαραβικό παρεμβατισμό στην Υεμένη, λέγοντας: «Δυστυχώς, αυτός ο συνασπισμός αντιμετωπίζει αυτόν τον πόλεμο σαν μια μάχη για ρίψεις βομβών και εκτοξεύσεις πυραύλων, αγνοώντας τις συνέπειες». Ζήτησε από τον συνασπισμό την «άμεση παύση» των εναέριων επιθέσεων.[66]

Διαμαρτυρίες του 2011[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την 3η Φεβρουαρίου 2011 η Κάρμαν διοργάνωσε μία «Ημέρα Οργής» στη Σαναά της Υεμένης.

Το 2011 στις διαδηλώσεις της Υεμένης, η Ταουακκούλ Κάρμαν διοργάνωσε συγκεντρώσεις φοιτητών στη Σαναά ως ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στην κυβέρνηση του Σαλέχ, της οποίας η κυριαρχία κράτησε μακροχρόνια. Την 22η Ιανουαρίου, ενώ βρισκόταν στο αυτοκίνητο με τον σύζυγό της την σταμάτησαν τρεις άνδρες ντυμένοι με πολιτικά, χωρίς διακριτικά της αστυνομίας και την οδήγησαν στη φυλακή,[67][68] όπου κρατήθηκε για 36 ώρες, μέχρι που αφέθηκε ελεύθερη με αναστολή την 24η Ιανουαρίου. Στο συντακτικό σημείωμα της 9ης Απριλίου που δημοσιεύτηκε στο The Guardian, έγραψε: [69]

Μετά από μια εβδομάδα διαμαρτυριών, με συνέλαβαν οι δυνάμεις ασφαλείας νυχτιάτικα. Ήταν μια καθοριστική στιγμή για την επανάσταση της Υεμένης: τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ανέφεραν την κράτησή μου και ακολούθησαν διαδηλώσεις στις περισσότερες περιοχές της χώρας. Διοργανώθηκαν από φοιτητές, πολιτικούς και ακτιβιστές της κοινωνίας των πολιτών. Η πίεση στην κυβέρνηση ήταν έντονη, και με άφησαν ελεύθερη μετά από 36 ώρες κράτησης σε γυναικεία φυλακή, όπου ήμουν αλυσοδεμένη.

Την 29η Ιανουαρίου ηγήθηκε σε άλλη μία διαδήλωση, και συγκάλεσε μια «Ημέρα οργής» για την 3η Φεβρουαρίου,[70] όπως συνέβηκε στην Αιγυπτιακή επανάσταση του 2011, που ήταν εμπνευσμένη από την επανάσταση της Τυνησίας το 2010-2011. Την 17η Μαρτίου συνελήφθη και πάλι, εν μέσω μίας διαμαρτυρίας.[71] Μιλώντας για την εξέγερση, είπε: «Θα συνεχίσουμε μέχρι να πέσει το καθεστώς του Αλί Αμπντουλλάχ Σαλέχ. Έχουμε το Νότιο Κίνημα στα νότια, τους επαναστάτες (Σιίτες) Χούθι στο βορρά, και την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση. Αλλά τη μέγιστη σημασία για τώρα έχει η επανάσταση των γιασεμιών.» Έμεινε στην κατασκήνωση των διαδηλωτών για μήνες μαζί με τον σύζυγό της.[72]

Η Κάρμαν απαρίθμησε τα αίτια που προσέλκυσαν τους Υεμενίτες στις διαδηλώσεις της χώρας τους: «Ο συνδυασμός μίας δικτατορίας, διαφθοράς, φτώχειας και ανεργίας προκάλεσε αυτή την επανάσταση. Είναι σαν ένα ηφαίστειο. Η αδικία και η διαφθορά εκρήγνυνται ενώ οι ευκαιρίες για μια καλή ζωή φτάνουν στο τέλος τους.»[73]

Η Κάρμαν έτυχε να διαπληκτιστεί με άλλους διοργανωτές, ιδιαίτερα τον Μάιο που παρακίνησε τους διαδηλωτές να προχωρήσουν προς το Προεδρικό Μέγαρο ως απάντηση στη δολοφονία 13 διαδηλωτών από τις δυνάμεις ασφαλείας. [74]

Την 18η Ιουνίου έγραψε ένα άρθρο με τίτλο «Η ημιτελής επανάσταση της Υεμένης» στη New York Times, με το οποίο επιτέθηκε λεκτικά στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Σαουδική Αραβία για την υποστήριξή τους στο «διεφθαρμένο» καθεστώς του Σαλέχ στην Υεμένη, επειδή «με την επιρροή τους εξασφάλισαν ότι μέλη του παλαιού καθεστώτος θα παραμείνουν στην εξουσία και ότι θα διατηρηθεί το status quo.» Υποστήριξε ότι η Αμερικανική παρέμβαση στην Υεμένη ήταν υποκινούμενη από τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και δεν ανταποκρίθηκε στις ανάγκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις παραβιάσεις τους στην Υεμένη, ούτε στα καλέσματα του δημοκρατικού κινήματος της Υεμένης. Επιβεβαίωσε ότι οι Υεμένιοι διαδηλωτές επιδίωξαν σταθερότητα στη χώρα και την όλη περιοχή.[75] Σε μια συνέντευξη στο πρόγραμμα Δημοκρατία τώρα!, η Κάρμαν είπε: «Στις εβδομαδιαίες διαμαρτυρίες μας μπροστά στο υπουργικό συμβούλιο, κάναμε έκκληση στην κυβέρνηση να επιτρέψει στους ανθρώπους την ελευθερία του λόγου και της ενημέρωσης από ηλεκτρονικές εφημερίδες. Γνωρίζαμε και γνωρίζουμε ότι η ελευθερία του λόγου είναι η πόρτα για τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη, και ότι μέρος της ελευθερίας του λόγου είναι και η ελευθερία της κίνησης... Η νοοτροπία της ελευθερίας και των διαδηλώσεων διαδόθηκε σε όλη την Υεμένη. Κάθε φορά που υπερασπιζόμασταν τα δικαιώματά μας, η κυβέρνηση απαντούσε με βία ή επέμβαινε στα δικαιώματά μας....» Αναγνώρισε ότι από την Τυνησία προήλθε η έμπνευση για τις διαμαρτυρίες της Αραβικής άνοιξης στα περίχωρα της Μέσης Ανατολής.[76]

Στις διαμαρτυρίες, η Κάρμαν ήταν η μία από πολλές ακτιβίστριες - που απάρτιζαν το ~30% των διαδηλωτών - που απαίτησαν αλλαγές στην Υεμένη.[77] Την 16η Οκτωβρίου, ελεύθεροι σκοπευτές της κυβέρνησης στο Ταΐζ πυροβόλησαν και σκότωσαν την Αζίζα Οθμάν Καλέμπ, για την οποία το CNN ανέφερε, ανεπιβεβαίωτα, ότι ήταν η πρώτη γυναίκα που έχασε τη ζωή της από τις διαδηλώσεις της Υεμένης.[78] Δέκα μέρες αργότερα, οι γυναίκες της Σαναά διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στη βία που ασκήθηκε πάνω τους, καίγοντας τα μακραμά τους.[79][80] Εν τω μεταξύ, η Κάρμαν που βρισκόταν στην Ουάσιγκτον, σχολίασε ότι οι διαδηλώτριες έκαψαν τα μακραμά τους: «απορρίπτοντας την αδικία που τους επέβαλε το καθεστώς του Σαλέχ. Και ότι ανοίγεται ένα νέο στάδιο για τις γυναίκες της Υεμένης, επειδή δεν θα κρύβονται πίσω από πέπλα ή πίσω από τοίχους ή οτιδήποτε άλλο».[81]

Συμμετοχή των διεθνών κυβερνητικών οργανώσεων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την ανακοίνωση για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, η Ταουακκούλ Κάρμαν δραστηριοποιήθηκε περισσότερο και κινητοποίησε την κοινή γνώμη και τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, ζητώντας υποστήριξη για να εκδιώξουν τον Σαλέχ και να τον φέρουν ενώπιον του διεθνούς δικαστηρίου.

Άσκησε πίεση στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και στις Ηνωμένες Πολιτείες για να μην προβούν σε συμφωνία για απονομή χάριτος στον Σαλέχ, αντίθετα μάλιστα, να τον κρατήσουν ως υπεύθυνο να λογοδοτήσει, να δεσμεύσουν τα περιουσιακά του στοιχεία και να υποστηρίξουν τους διαδηλωτές. Την 21η Οκτωβρίου το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών (ΣΑΗΕ) ψήφισε ομόφωνα (15-0) την Απόφαση του ΣΑΗΕ για το 2014, όπου «καταδικάστηκε έντονα» η κυβέρνηση του Σαλέχ για την θανάσιμη άσκηση βίας κατά των διαδηλωτών, αλλά ταυτόχρονα υποστήριξε και την πρωτοβουλία του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (ΣΣΚ), να παραχωρήσουν ασυλία στον Σάλεχ αν δεχτεί να παραιτηθεί. Η Κάρμαν, που παρευρέθηκε στην ψηφοφορία, επέκρινε την υποστήριξη του Συμβουλίου στην πρόταση του ΣΣΚ και πρότεινε να δικάσουν τον Σαλέχ στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.[82]

Την 28η Οκτωβρίου, η Κάρμαν συναντήθηκε με την υπουργό Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Χίλαρι Κλίντον για να συζητήσουν το ίδιο ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών, για το οποίο η Κλίντον δήλωσε ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν τον εκδημοκρατισμό της Υεμένης και τα δικαιώματα του λαού της – αντρών και γυναικών – για να επιλέξουν ηγέτες και μέλλον».[81][83] Η Κάρμαν απάντησε στο σχολιασμό μέσω του Υεμενίτικου τύπου, λέγοντας, «στην Υεμένη, εδώ και εννέα μήνες οι άνθρωποι έχουν κατασκηνώσει στις πλατείες. Ως τώρα δεν έχουμε δει την εκτίμηση του Ομπάμα για τη θυσία του λαού της Υεμένης. Αντ 'αυτού, η Αμερικανική κυβέρνηση παρέχει εγγυήσεις στον Σαλέχ».[84]

Την 23η Νοεμβρίου 2011, ο Σαλέχ υπέγραψε το σχέδιο του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας. Ο Σαλέχ μεταβίβασε την εξουσία του στον αντιπρόεδρο Αμπντ αλ-Ραμπ Μανσούρ αλ-Χαντί για να ξεκινήσει η πολιτική μετάβαση, όπως όριζε η συμφωνία. [85]

Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης του 2011[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αριστερά[νεκρός σύνδεσμος] → δεξιά: η Ταουακκούλ Κάρμαν, η Λέιμα Γκμπόουι και η Έλεν Σίρλιφ στην απονομή του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης την 10η Δεκεμβρίου 2011.
Το[νεκρός σύνδεσμος] μεγάφωνο της Κάρμαν ως έκθεμα στο Μουσείο Βραβείων Νόμπελ

Η Κάρμαν ήταν η πρώτη γυναίκα του Αραβικού κόσμου και η δεύτερη του Μουσουλμανικού κόσμου που τιμήθηκε με Νόμπελ Ειρήνης.[86] Σε ηλικία 32 ετών, ήταν τότε η μικρότερης ηλικίας Νομπελίστρια. Είναι μικρότερη (γεννημένη την 7η Φεβρουαρίου 1979) από την Μέιριντ Κόριγκαν (γεννημένη την 27η Ιανουαρίου 1944), που ήταν συν-παραλήπτρια του βραβείου το 1976 και προκάτοχος του ρεκόρ μικρής ηλικίας. [87] Το 2014, η Μαλάλα Γιουσαφζάι σε ηλικία 17 ετών διαδέχθηκε την Κάρμαν στα ρεκόρ. Το 2003, η Σιρίν Εμπάντι ήταν η πρώτη γυναίκα του Περσικού κόσμου και η πρώτη Μουσουλμάνα γυναίκα που κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης. Η Κάρμαν ήταν η τρίτη γυναίκα δημοσιογράφος που της απένειμαν το Νόμπελ, μετά την Μπέρτα φον Ζούτνερ το 1905 και την Έμιλι Γκριν Μπαλχ το 1946. Προτού ανακοινωθούν οι απονομές του 2011, μόνο 12 γυναίκες είχαν βραβευτεί στα 110 χρόνια της ιστορίας των Νόμπελ Ειρήνης.

Η Κάρμαν, μαζί με την Έλεν Τζόνσον-Σίρλιφ και την Λέιμα Γκμπόουι, ήταν οι συν-παραλήπτριες του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης του 2011 «για τον μη βίαιο αγώνα τους για την ασφάλεια των γυναικών και για τα γυναικεία δικαιώματα και την πλήρη συμμετοχή τους σε έργα για την αποκατάσταση της ειρήνης». [88] Για την Κάρμαν, η Επιτροπή των Νόμπελ δήλωσε: «Στις πιο κουραστικές περιστάσεις, τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της «Αραβικής άνοιξης», η Ταουακούλ Κάρμαν ανταποκρίθηκε στις ανάγκες του ηγετικού της ρόλου στον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών και για τη δημοκρατία και την ειρήνη στην Υεμένη».[89] Η Επιτροπή των Νόμπελ παρέπεμψε στο ψήφισμα 1325 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, που εγκρίθηκε το 2000, όπου αναφέρεται ρητώς ότι οι γυναίκες και τα παιδιά πλήττονται σοβαρά από τον πόλεμο και την πολιτική αστάθεια και ότι οι γυναίκες πρέπει να έχουν μεγαλύτερη επιρροή και ρόλο στις ειρηνευτικές δραστηριότητες. Επίσης, «καλεί όλους τους εμπλεκόμενους συντελεστές, όταν διαπραγματεύονται και εφαρμόζουν ειρηνευτικές συμφωνίες, να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαιτερότητες των δύο φύλων (αντρών και γυναικών)». [90]

Με την ανακοίνωση του βραβείου, ο πρόεδρος της επιτροπής Θόρμπιορν Γιαγκλάντ δήλωσε: «Δεν μπορούμε να επιτύχουμε τη δημοκρατία και τη διαρκή ειρήνη στον κόσμο παρά μόνο αν οι γυναίκες έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τους άνδρες για να επηρεάσουν τις εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας». Αργότερα πρόσθεσε ότι το βραβείο ήταν «ένα πολύ σημαντικό ορόσημο για τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο» [91] και ότι, παρά τα γεγονότα της Αραβικής Άνοιξης, «υπάρχουν πολλές άλλες θετικές εξελίξεις στον κόσμο που κοιτάξαμε. Νομίζω ότι είναι λίγο περίεργο να μην τις έχουν δει οι ερευνητές και οι υπόλοιποι». Λίγο νωρίτερα είχε πει ότι το βραβείο της χρονιάς θα ήταν «πολύ ισχυρό ... αλλά συγχρόνως πολύ ενωτικό [χωρίς] να προκαλέσει τόσο έντονες αντιδράσεις από μια μόνο χώρα όπως και πέρυσι [με τον Λιου Σιαομπό]». Το χρηματικό βραβείο του 2011 ήταν 10 εκατομμύρια σουηδικές κορόνες, που μοιράστηκαν ισοδύναμα μεταξύ των τριών δικαιούχων.[88][92]

Η αντίδραση της Κάρμαν για το βραβείο, ενώ βρισκόταν σε κατασκήνωση στη Σαναά κατά τη διάρκεια συνεχιζόμενων αντιδημοκρατικών διαμαρτυριών, ήταν: «Δεν το περίμενα. Ήταν μια απόλυτη έκπληξη. Είναι μια νίκη για τους Άραβες όλου του κόσμου και μια νίκη για τις γυναίκες του Αραβικού κόσμου» και συνέχισε λέγοντας ότι το βραβείο ήταν μια « νίκη της ειρηνικής μας επανάστασης. Αισθάνομαι πανευτυχής, και θέλω να αποδώσω αυτό το βραβείο σε όλη τη νεολαία και σε όλες τις γυναίκες σε ολόκληρο τον Αραβικό κόσμο, στην Αίγυπτο, στην Τυνησία. Δεν θα οικοδομήσουμε τη χώρα μας και καμία χώρα στον κόσμο χωρίς ειρήνη»,[91] προσθέτοντας ότι ήταν επίσης για «τη Λιβύη, τη Συρία και την Υεμένη και όλους τους νέους και τις γυναίκες, είναι μια νίκη για όσους ζητήσαμε αγωγή του πολίτη και ανθρώπινα δικαιώματα», ότι «όλοι οι Υεμενίτες είναι ευχαριστημένοι για το βραβείο. Ο αγώνας για τη δημοκρατική Υεμένη θα συνεχιστεί»,[93] ότι «το αφιερώνει σε όλους τους μάρτυρες και τους τραυματίες της Αραβικής Άνοιξης ... στην Τυνησία, την Αίγυπτο, την Υεμένη, τη Λιβύη και τη Συρία και σε όλους τους ελεύθερους ανθρώπους που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους και τις ελευθερίες τους»[89] και «το αφιερώνω σε όλους τους Υεμένιους που επέλεξαν να κάνουν την επανάστασή τους ειρηνική αντιμετωπίζοντας τους ελεύθερους σκοπευτές με λουλούδια. Είναι για τις γυναίκες της Υεμένης, για τους φιλειρηνικούς διαδηλωτές στην Τυνησία, την Αίγυπτο και σε όλον τον Αραβικό κόσμο». [94] Είπε επίσης ότι δεν γνώριζε οτιδήποτε για την απονομή και ότι ενημερώθηκε για το βραβείο μέσω της τηλεόρασης. [95]

Η λύση στα γυναικεία ζητήματα βρίσκεται μόνο σε μία ελεύθερη και δημοκρατική κοινωνία στην οποία οι ανθρώπινες ενέργειες είναι απελευθερωμένες, οι ενέργειες των αντρών και των γυναικών μαζί. Ο πολιτισμός μας ονομάζεται ανθρώπινος και δεν έχει αποδοθεί μόνο στους άντρες ή στις γυναίκες.

Μετά τη Βράβευση με το Νόμπελ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την ανακοίνωση, η Κάρμαν ταξίδεψε στο Κατάρ όπου συναντήθηκε με τον Σεΐχη Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ Θανί και επίσης ζήτησε από τον ΜΚΟ Κέντρο Ελευθερίας των Μέσων Ενημέρωσης στη Ντόχα την απαιτούμενη υποστήριξη για να ανοίξει έναν ραδιοτηλεοπτικό σταθμό, με την ονομασία Bilqis, προς τιμήν της Βασίλισσας του Σαβά, και με αποστολή του να υποστηρίζει τις γυναίκες δημοσιογράφους και να συμβάλλει στην ευρύτερη κατάρτιση των Υεμένιων δημοσιογράφων.[96] Η Κάρμαν είναι μέλος της Διεθνούς Συμβουλευτικής Επιτροπής του Ινστιτούτου Μέσων MBI Αλ Zάμπερ στην Υεμένη, όπου προσφέρονται δωρεάν μαθήματα δημοσιογραφίας.[97]

Την 25η Οκτωβρίου στην Ουάσιγκτον έκανε ένα βίντεο για την έκδοση της 14ης ετήσιας έκθεσης του Παρατηρητηρίου για την Προστασία των Υπερασπιστών των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (OBS) από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (FIDH) και την Παγκόσμια Οργάνωση κατά των Βασανιστηρίων (OMCT). Η έκθεση περιελάμβανε πληροφορίες σχετικά με την Αραβική Άνοιξη, την Υεμένη και την Κάρμαν.[98][99][100]

Την επέλεξαν για την πρώτη θέση στον κατάλογο των 100 κορυφαίων παγκόσμιων στοχαστών του Foreign Policy (Εξωτερική πολιτική). [101]

Έχει χορηγήσει υποτροφίες, σε υποσχόμενους φοιτητές από την Υεμένη, για σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αϊντίν στην Κωνσταντινούπολη, προπτυχιακού και μεταπτυχιακού επιπέδου, σε συνεργασία με το Ίδρυμα MBI Αλ Zάμπερ.[102]

Η Κάρμαν έχει μιλήσει σε κολλέγια και πανεπιστήμια σε όλη την υφήλιο. Στο κολλέγιο Ελίζαμπεθταουν της Πενσυλβάνια μίλησε και συζήτησε για τις γυναίκες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την Αραβική Επανάσταση.[103][104][105]

Όσον αφορά τον Υεμενικό εμφύλιο πόλεμο (2015-σήμερα), κατηγορεί τους Χούθι για τη σύγκρουση.[106]

Ηλεκτρονική πειρατεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2019, αποκαλύφθηκε ότι η Κάρμαν είχε γίνει στόχος του Προγράμματος Ρέιβεν, μιας μυστικής επιχείρησης παρακολούθησης και ηλεκτρονικής υποκλοπής δεδομένων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, που στόχευε άλλες κυβερνήσεις, στρατιωτικούς και ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα που επέκριναν την μοναρχία των ΗΑΕ. Χρησιμοποιώντας ένα «εξελιγμένο εργαλείο κατασκοπείας που ονομάζεται Κάρμα» κατάφεραν να αποκτήσουν πρόσβαση σε ένα iPhone που ανήκε στην Κάρμαν.[107][108]

Στη λαϊκή κουλτούρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Υεμενίτισα σκηνοθέτιδα Χαντίτζα ας-Σαλάμι κατέγραψε τον ρόλο που έπαιξαν οι γυναίκες στην εξέγερση της Υεμένης για την ταινία της με τίτλο The Scream (2012, Η Κραυγή), στην οποία δίνει μία συνέντευξη η Ταουακκούλ Κάρμαν. Η Aλ-Σαλάμι στο ντοκιμαντέρ παρουσίασε τα πορτρέτα τριών ατόμων - ενός δημοσιογράφου, ενός ακτιβιστή και ενός ποιητή. Ο τίτλος αναφέρεται σε γυναίκες που φωνάζουν για τη θέση τους ως προς τους άνδρες σε αντίθεση με μια παραδοσιακή πατριαρχική κοινωνία. Το Scream έκανε το ντεμπούτο του στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ντουμπάι το 2012. [109] [110]

Δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Turkish fm receives winner of Nobel peace prize». Anadolu Agency. 2012-10-11. http://www.aa.com.tr/en/world/89801--turkish-fm-receives-winner-of-nobel-peace-prize. Ανακτήθηκε στις 2012-10-11. 
  2. ↑ «Barış Nobeli sahibi Yemenli, TC vatandaşı oldu». Posta. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-12-25. https://web.archive.org/web/20181225070046/https://www.posta.com.tr/baris-nobeli-sahibi-yemenli-tc-vatandasi-oldu-143699. Ανακτήθηκε στις 11 October 2012. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Tawakkul-Karman. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ 5,0 5,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. karman-tawakkul. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1019395583. Ανακτήθηκε στις 14  Αυγούστου 2015.
  7. ↑ atalayar.com/en/content/tawakkol-karman-controversial-islamist-muslim-brotherhood.
  8. ↑ Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2019.
  9. ↑ 9,0 9,1 «Who's who» (Βρετανικά αγγλικά, Αγγλικά) A & C Black.
  10. ↑ www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/2011/karman-docu.html.
  11. ↑ www.nobelprize.org/nobel_prizes/about/amounts/.
  12. ↑ 12,0 12,1 Al-Sakkaf, Nadia (17 June 2010). «Renowned activist and press freedom advocate Tawakul Karman to the Yemen Times: "A day will come when all human rights violators pay for what they did to Yemen"». Women Journalists Without Chains. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 August 2011. https://web.archive.org/web/20110819045811/http://womenpress.org/articles.php?id=309. Ανακτήθηκε στις 30 January 2011. 
  13. ↑ Evening Times (Glasgow). Arrest Sparks Protest. 24 January 2011. Retrieved 8 October 2011 from the Lexis-Nexis Database.
  14. ↑ Emad Mekay. Arab Women Lead the Charge. Inter Press Service (Johannesburg), 11 February 2011. Retrieved 8 October 2011 from the Lexis-Nexis Database.
  15. ↑ «Yemen laureate figure of hope and controversy». Oman Observer. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 January 2013. https://archive.today/20130112053236/http://main.omanobserver.om/node/67676. Ανακτήθηκε στις 15 November 2011. 
  16. ↑ Macdonald, Alastair (7 October 2011). «Nobel honours African, Arab women for peace». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-11-09. https://web.archive.org/web/20151109091100/http://www.reuters.com/article/2011/10/07/us-nobel-peace-idUSTRE7963KM20111007. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Al-Haj, Ahmed; Sarah El-Deeb (7 October 2011). «Nobel peace winner Tawakkul Karman dubbed 'the mother of Yemen's revolution'». Associated Press. Sun Sentinel. http://mobile.sun-sentinel.com/p.p?m=b&a=rp&id=961114&postId=961114&postUserId=42&sessionToken=&catId=6565&curAbsIndex=1&resultsUrl=DID%3D6%26D. Ανακτήθηκε στις 8 October 2011. 
  18. ↑ «Nobel Peace Prize awarded jointly to three women». BBC Online. 7 October 2011. https://www.bbc.co.uk/news/world-15211377. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  19. ↑ «Profile: Nobel peace laureate Tawakul Karman». BBC Online. 7 October 2011. https://www.bbc.co.uk/news/world-middle-east-15216473. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  20. ↑ 20,0 20,1 «Renowned activist and press freedom advocate Tawakul Karman to the Yemen Times:"A day will come when all human rights violators pay for what they did to Yemen."». Yemen Times. 3 November 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 January 2012. https://web.archive.org/web/20120101154044/http://www.yementimes.com/defaultdet.aspx?SUB_ID=34255. Ανακτήθηκε στις 15 November 2011. 
  21. ↑ «New protests erupt in Yemen». Al Jazeera English. 29 January 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 January 2011. https://web.archive.org/web/20110129162342/http://english.aljazeera.net/news/middleeast/2011/01/2011129112626339573.html. Ανακτήθηκε στις 30 January 2011. 
  22. ↑ yemenanon (27 Ιουνίου 2015). «Tawakul Karman turns to Saudi in 2011». Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2016. 
  23. ↑ «The official website of Tawakkol Karman - Noble Prize Laureate». Tawakkol Abdel-Salam Karman. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2018. 
  24. ↑ 24,0 24,1 «Tawakkol Karman, figure emblématique du soulèvement au Yémen – L'événement : LaDépêche.fr». Ladepeche.fr. http://www.ladepeche.fr/article/2011/10/07/1186693-tawakkol-karman-figure-emblematique-du-soulevement-au-yemen.html. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  25. ↑ 25,0 25,1 Filkins, Dexter (1 Αυγούστου 2011). «Yemen's Protests and the Hope for Reform». The New Yorker. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2011. 
  26. ↑ 26,0 26,1 www.memri.org. «Nobel Peace Prize Laureate Tawakkul Karman – A Profile». Memri.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2011. 
  27. ↑ 27,0 27,1 Finn, T. (25 March 2011). «Tawakul Karman, Yemeni activist, and thorn in the side of Saleh». The Guardian. https://www.theguardian.com/world/2011/mar/25/tawakul-karman-yemeni-activist-saleh. Ανακτήθηκε στις 13 August 2013. 
  28. ↑ Karman, Tawakkol (18 June 2011). «Yemen's Unfinished Revolution». New York Times. https://www.nytimes.com/2011/06/19/opinion/19karman.html. Ανακτήθηκε στις 15 November 2011. 
  29. ↑ Shephard, Michelle (2012-11-25). «Nobel Peace Prize winner Tawakkol Karman tours Canada». Toronto Star. https://www.thestar.com/news/insight/article/1292350--nobel-peace-prize-winner-tawakkol-karman-tours-canada. Ανακτήθηκε στις 2012-12-16. 
  30. ↑ Townsend, Sean (19 Οκτωβρίου 2012). «Honorary degrees recognize inspirational leaders» (public relations). University of Alberta. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2012. 
  31. ↑ Blomfield, Adrian (7 October 2011). «Nobel peace prize: profile of Tawakul Karman». London: Telegraph. https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/middleeast/yemen/8813170/Nobel-peace-prize-profile-of-Tawakul-Karman.html. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  32. ↑ http://www.fidh.org/IMG/pdf/obs_2011_uk-mmo.pdf
  33. ↑ «Turkey hopes to grant citizenship to Karman». Hurriyet Daily News. 2012-03-19. http://www.hurriyetdailynews.com/turkey-hopes-to-grant-citizenship-to-karman.aspx?pageID=238&nID=16303&NewsCatID=338. Ανακτήθηκε στις 2012-10-11. 
  34. ↑ «Turkish ID more important than Nobel, Karman says». Hurriyet Daily News. 2012-10-12. http://www.hurriyetdailynews.com/turkish-id-more-impotant-than-nobel-karman-says.aspx?pageID=238&nID=32246&NewsCatID=338. Ανακτήθηκε στις 2012-10-16. 
  35. ↑ The Asian Awards https://theasianawards.com/winners_9th_awards.html. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2019.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  36. ↑ 36,0 36,1 «Female Journalists without Borders». Yobserver.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2011. 
  37. ↑ 37,0 37,1 Jane (7 Οκτωβρίου 2011). «Yemeni Activist wins Nobel Prize». The Jawa Report. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2011. 
  38. ↑ Filkins, Dexter (1 Αυγούστου 2011). «Yemen's Protests and the Hope for Reform». The New Yorker. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2011. 
  39. ↑ «Blacklist names worst violators of press freedom». Yobserver.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 February 2013. https://archive.today/20130210095152/http://www.yobserver.com/front-page/10012729.html. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  40. ↑ 40,0 40,1 «Renowned activist and press freedom advocate Tawakul Karman to the Yemen Times:"A day will come when all human rights violators pay for what they did to Yemen."». Yemen Times. 3 November 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 January 2012. https://web.archive.org/web/20120101154044/http://www.yementimes.com/defaultdet.aspx?SUB_ID=34255. Ανακτήθηκε στις 15 November 2011. 
  41. ↑ Al-Sakkaf, Nadia (17 June 2010). «Renowned activist and press freedom advocate Tawakul Karman to the Yemen Times: "A day will come when all human rights violators pay for what they did to Yemen"». Women Journalists Without Chains. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 August 2011. https://web.archive.org/web/20110819045811/http://womenpress.org/articles.php?id=309. Ανακτήθηκε στις 30 January 2011. 
  42. ↑ «Three women share Nobel Peace Prize – Europe». Al Jazeera English. 4 October 2011. http://english.aljazeera.net/news/europe/2011/10/201110773943904523.html. Ανακτήθηκε στις 8 October 2011. 
  43. ↑ «IFJ Global – IFJ Welcomes Nobel Peace Prize Award to Yemeni Journalist». IFJ.org. 7 Οκτωβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2011. 
  44. ↑ «Συμβούλιο σούρα». Έχει καθαρά συμβουλευτικό ρόλο. Αποτελεί το ένα από τα δύο σκέλη του διμερούς νομοθετικού συστήματος στην Αίγυπτο. Το άλλο είναι η Λαϊκή Συνέλευση ή Ματζλίς. 
  45. ↑ «Tawakkol Karman, figure emblématique du soulèvement au Yémen – L'événement : LaDépêche.fr». Ladepeche.fr. http://www.ladepeche.fr/article/2011/10/07/1186693-tawakkol-karman-figure-emblematique-du-soulevement-au-yemen.html. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  46. ↑ «Yemen Islamists ready to share power». Oman Tribune. 14 December 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 May 2013. https://web.archive.org/web/20130513000154/http://www.omantribune.com/index.php?page=news&id=107484&heading=Middle%20East. Ανακτήθηκε στις 14 December 2011. 
  47. ↑ Solomon, Erika (7 October 2011). «Yemen Nobel laureate a figure of hope, controversy». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-09-29. https://web.archive.org/web/20150929113218/http://www.reuters.com/article/2011/10/07/us-yemen-karman-nobel-idUSTRE79638920111007. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  48. ↑ 48,0 48,1 www.memri.org. «Nobel Peace Prize Laureate Tawakkul Karman – A Profile». Memri.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2011. 
  49. ↑ Karman, T. (19 February 2006). «Burning Embassys is Not the Way». Yemen Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 December 2012. https://web.archive.org/web/20121206101643/http://armiesofliberation.com/archives/2006/02/19/burning-embassys-is-not-the-way/. Ανακτήθηκε στις 26 October 2011. 
  50. ↑ Tom Finn in Sana'a (26 March 2011). «Tawakul Karman, Yemeni activist, and thorn in the side of Saleh | World news». The Guardian (London). https://www.theguardian.com/world/2011/mar/25/tawakul-karman-yemeni-activist-saleh. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  51. ↑ «Yemen releases jailed activists in the face of Tunisia-inspired protesters». CSMonitor.com. 24 January 2011. http://www.csmonitor.com/World/Middle-East/2011/0124/Yemen-releases-jailed-activists-in-the-face-of-Tunisia-inspired-protesters/(page)/2. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  52. ↑ «Tawakul Karman gets 2011 Nobel Peace Prize, leads Yemeni women’s Arab spring». 7 October 2011. http://www.asianews.it/news-en/Tawakul-Karman-gets-2011-Nobel-Peace-Prize,-leads-Yemeni-women's-Arab-spring-22846.html. Ανακτήθηκε στις 8 October 2011. 
  53. ↑ «Yemen: End Child Marriage». Human Rights Watch. 11 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2013. 
  54. ↑ Tom Finn. "Peace prize: Women who fought and won unequal struggles. The Guardian, 8 October 2011. Retrieved 11 October 2011 from the Lexis-Nexis Database.
  55. ↑ Finn, T. (25 March 2011). «Tawakul Karman, Yemeni activist, and thorn in the side of Saleh». The Guardian. https://www.theguardian.com/world/2011/mar/25/tawakul-karman-yemeni-activist-saleh. Ανακτήθηκε στις 13 August 2013. 
  56. ↑ Blomfield, Adrian (7 October 2011). «Nobel peace prize: profile of Tawakul Karman». London: Telegraph. https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/middleeast/yemen/8813170/Nobel-peace-prize-profile-of-Tawakul-Karman.html. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  57. ↑ Lerner, Charlene (15 November 2011). «Nobel Prize winner highlights women's role in Arab Spring». The Michigan Daily. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-07-29. https://web.archive.org/web/20130729182204/http://www.michigandaily.com/news/nobel-peace-prize-winner-talks-about-womans-activism-yemen. Ανακτήθηκε στις 15 November 2011. 
  58. ↑ Karman, T. (8 August 2013). «Egypt's coup has crushed all the freedoms won in the revolution». The Guardian. https://www.theguardian.com/commentisfree/2013/aug/09/egypt-coup-crushed-freedoms-revolution-25-january. Ανακτήθηκε στις 13 August 2013. 
  59. ↑ Karman, T. (9 August 2013). «Morsy Is the Arab World's Mandela». Foreign Policy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 August 2013. https://web.archive.org/web/20130813010947/http://www.foreignpolicy.com/articles/2013/08/09/morsy_is_the_arab_world_s_mandela?page=0,0. Ανακτήθηκε στις 13 August 2013. 
  60. ↑ Ashraf, F. (4 August 2013). «Tawakkol Karman banned from entering Egypt». Daily News Egypt. http://www.dailynewsegypt.com/2013/08/04/tawakkol-karman-banned-from-entering-egypt/. Ανακτήθηκε στις 13 August 2013. 
  61. ↑ Yemen Post Staff (20 August 2013). «Tawakkol Karman denounces arrest of Mohammed Badie in Egypt». Yemen Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-08-20. https://web.archive.org/web/20130820201224/http://yemenpost.net/Detail123456789.aspx?ID=3&SubID=7146. Ανακτήθηκε στις 21 August 2013. 
  62. ↑ Al-Karimi, Khalid (25 November 2014). «Defense Minister calls for Houthi integration into security forces». Yemen Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-03-19. https://web.archive.org/web/20180319214513/http://www.yementimes.com/en/1836/news/4614/Defense-minister-calls-for-Houthi-integration-into-security-forces.htm. Ανακτήθηκε στις 19 January 2015. 
  63. ↑ Jacinto, Leela (23 January 2015). «How a 'peace deal' plunged Yemen deeper into chaos». France 24. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-01-22. https://web.archive.org/web/20150122230403/http://www.france24.com/en/20150122-yemen-houthi-peace-deal-president-resigns-shiite/. Ανακτήθηκε στις 23 January 2015. 
  64. ↑ Yemen Post Staff (13 August 2013). «Tawakkol Karman objects to US drone policy in Yemen». Yemen Post. http://yemenpost.net/Detail123456789.aspx?ID=3&SubID=7122&MainCat=3. Ανακτήθηκε στις 29 August 2013. 
  65. ↑ Karman, T. (10 Αυγούστου 2013). «Dear U.S. administration...». Twitter. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2013. 
  66. ↑ Moloney, Anastasia (6 Οκτωβρίου 2017). «Nobel laureate says human suffering must end in 'forgotten land' of Yemen». Reuters. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2017. 
  67. ↑ Filkins, Dexter (1 Αυγούστου 2011). «Yemen's Protests and the Hope for Reform». The New Yorker. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2011. 
  68. ↑ http://www.fidh.org/IMG/pdf/obs_2011_uk-mmo.pdf
  69. ↑ Tawakkol, Karman (9 April 2011). «Our revolution's doing what Saleh can't – uniting Yemen». The Guardian. https://www.theguardian.com/commentisfree/2011/apr/08/revolution-saleh-yemen-peace-historic. Ανακτήθηκε στις 8 October 2011. 
  70. ↑ «New protests erupt in Yemen». Al Jazeera English. 29 January 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 January 2011. https://web.archive.org/web/20110129162342/http://english.aljazeera.net/news/middleeast/2011/01/2011129112626339573.html. Ανακτήθηκε στις 30 January 2011. 
  71. ↑ Finn, Tom (23 January 2011). «Yemen arrests anti-government activist». The Guardian (London). https://www.theguardian.com/world/2011/jan/23/yemen-arrests-protest-leader. 
  72. ↑ Al-Haj, Ahmed; Sarah El-Deeb (7 October 2011). «Nobel peace winner Tawakkul Karman dubbed 'the mother of Yemen's revolution'». Associated Press. Sun Sentinel. http://mobile.sun-sentinel.com/p.p?m=b&a=rp&id=961114&postId=961114&postUserId=42&sessionToken=&catId=6565&curAbsIndex=1&resultsUrl=DID%3D6%26D. Ανακτήθηκε στις 8 October 2011. 
  73. ↑ Baker, Aryn; Erik Stier (16 February 2012). «The Woman at the Head of Yemen's Protest Movement». Time Magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-08-23. https://web.archive.org/web/20130823231628/http://www.time.com/time/world/article/0,8599,2049476,00.html#ixzz1l5NmmmJD. Ανακτήθηκε στις 1 February 2012. 
  74. ↑ «Yemen laureate figure of hope and controversy». Oman Observer. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 January 2013. https://archive.today/20130112053236/http://main.omanobserver.om/node/67676. Ανακτήθηκε στις 15 November 2011. 
  75. ↑ Karman, Tawakkol (18 June 2011). «Yemen's Unfinished Revolution». New York Times. https://www.nytimes.com/2011/06/19/opinion/19karman.html. Ανακτήθηκε στις 15 November 2011. 
  76. ↑ «Exclusive: Nobel Laureate Tawakkul Karman on the Struggle for Women's Rights, Democracy in Yemen». Democracy Now!. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2013. 
  77. ↑ Kalpana Sharma (29 October 2011). «Columns / Kalpana Sharma : The Other Half: Women and the Arab Spring». The Hindu (Chennai, India). http://www.thehindu.com/opinion/columns/Kalpana_Sharma/article2573489.ece. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  78. ↑ «Women march in Yemen's capital». CNN. 17 October 2011. http://www.cnn.com/2011/10/17/world/meast/yemen-unrest/index.html?iref=allsearch. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  79. ↑ «Video: Yemeni women burn their veils in anti-government protest after more deaths in Sanaa». London: Telegraph. 27 October 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-04-26. https://web.archive.org/web/20190426200800/https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/middleeast/yemen/8853028/Yemeni-women-burn-their-veils-in-anti-government-protest-after-more-deaths-in-Sanaa.html. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  80. ↑ «Yemeni Women Burn Veils To Protest Government Crackdown». Jezebel.com. 26 October 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-10-19. https://web.archive.org/web/20171019235113/https://jezebel.com/5853773/yemeni-women-burn-veils-to-protest-government-crackdown. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  81. ↑ 81,0 81,1 United States Department of State. 23 October 2011. "Remarks With Yemeni Nobel Prize Winner Tawakkul Karman After Their Meeting." Retrieved 6 November 2011 US State Dept.
  82. ↑ «AFP: UN Council calls on Saleh to hand over power». Google. 21 October 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-01-31. https://web.archive.org/web/20130131071043/http://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5iH2ZeqgaMINbPDDzaRbqtKeP0S6w?docId=CNG.e1771690f71c3d2c94aa0c8833fbddc0.361. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  83. ↑ «Secy Clinton Praises Yemeni Nobel Winner Calls for Revolution to Bring Democracy». Washington Post. 28 October 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 December 2018. https://web.archive.org/web/20181229111753/https://www.washingtonpost.com/politics/secy-clinton-praises-yemeni-nobel-winner-calls-for-revolution-to-bring-democracy/2011/10/28/gIQAT7fdPM_story.html. Ανακτήθηκε στις 15 November 2011. 
  84. ↑ «Yemeni Activist Tawakkul Karman Takes on the White House- Yemen Post English Newspaper Online». Yemen Post. http://yemenpost.net/Detail123456789.aspx?ID=3&SubID=4252&MainCat=3. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  85. ↑ Finn, Tom (23 November 2011). «Yemen president quits after deal in Saudi Arabia». The Guardian (U.K.). https://www.theguardian.com/world/2011/nov/23/yemen-president-quits?intcmp=239. Ανακτήθηκε στις 2 December 2011. 
  86. ↑ «Yemeni Activist Tawakkul Karman, First Female Arab Nobel Peace Laureate: A Nod for Arab Spring». Democracynow.org. http://www.democracynow.org/2011/10/7/yemeni_activist_tawakkul_karman_first_female. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  87. ↑ «Nobel Laureates – FAQ». nobelprize.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2011. 
  88. ↑ 88,0 88,1 Nobelprize.org. The Nobel Peace Prize 2011 – Press Release. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 15 November 2011.
  89. ↑ 89,0 89,1 «Profile: Nobel peace laureate Tawakul Karman». BBC Online. 15 September 2011. https://www.bbc.co.uk/news/world-middle-east-15216473. Ανακτήθηκε στις 8 October 2011. 
  90. ↑ United Nations Security Council Resolution 1325, adopted 31 October 2000. Retrieved 10 October 2011
  91. ↑ 91,0 91,1 Cowell, Alan; Kasinof, Laura; Nossiter, Adam (7 October 2011). «Nobel Peace Prize Awarded to Three Activist Women». The New York Times. https://www.nytimes.com/2011/10/08/world/nobel-peace-prize-johnson-sirleaf-gbowee-karman.html?_r=1. Ανακτήθηκε στις 19 November 2011. 
  92. ↑ «The Nobel Prize Amounts». Nobelprize.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2011. 
  93. ↑ «Yemeni activist wins Nobel Peace Prize – Middle East». Al Jazeera English. 4 October 2011. http://english.aljazeera.net/news/middleeast/2011/10/2011107113313247492.html. Ανακτήθηκε στις 8 October 2011. 
  94. ↑ «PressTV – We will press on: Yemeni Nobel laureate». Presstv.ir. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-10-10. https://web.archive.org/web/20111010181310/http://www.presstv.ir/detail/203365.html. Ανακτήθηκε στις 8 October 2011. 
  95. ↑ Fatma Naib (4 October 2011). «Karman: Peaceful revolution 'only solution' – Features». Al Jazeera English. http://english.aljazeera.net/indepth/features/2011/10/2011107172033851656.html. Ανακτήθηκε στις 8 October 2011. 
  96. ↑ «الموقع الرسمي لجريدة الشرق القطرية». Al-sharq.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 March 2012. https://archive.today/20120309062333/http://www.al-sharq.com/articles/more.php?id=261049. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  97. ↑ «Centre To Support Press Freedom In Yemen Launches». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2016. 
  98. ↑ http://www.fidh.org/IMG/pdf/obs_2011_uk-mmo.pdf
  99. ↑ «PressTV – HR defenders main targets of violent attacks». Presstv.ir. 25 October 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-06-18. https://web.archive.org/web/20130618080140/http://www.presstv.ir/detail/206487.html. Ανακτήθηκε στις 16 November 2011. 
  100. ↑ «Launch of the 2011 Annual Report of the Observatory at the United Nations Headquarters in New York – FIDH – Worldwide Human Rights Movement». FIDH. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2011. 
  101. ↑ «The FP Top 100 Global Thinkers». Foreign Policy. December 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 November 2011. https://web.archive.org/web/20111130224607/http://www.foreignpolicy.com/articles/2011/11/28/the_fp_top_100_global_thinkers?page=0,4#thinker5. Ανακτήθηκε στις 2 December 2011. 
  102. ↑ «The MBI Al Jaber Foundation joins forces with Nobel Peace Prize Laureate Tawakkol Karman to support Yemeni students in Turkey». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2016. 
  103. ↑ «Female journalist, activist Tawakkol Karman to speak on campus - The Etownian». Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2016. 
  104. ↑ «Nobel Prize winner Tawakkol Karman to give lecture at Elizabethtown College». Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2016. 
  105. ↑ STAFF. «Nobel Peace Prize winner to speak April 10 at Elizabethtown College». Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2016. 
  106. ↑ «Preview: Who is to blame for the war in Yemen?». Al Jazeera. 17 Sep 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-12-27. https://www.webcitation.org/6e5trorD5?url=http://www.aljazeera.com/programmes/upfront/2015/09/preview-blame-war-yemen-150917073443643.html. Ανακτήθηκε στις 19 September 2015. 
  107. ↑ UAE used cyber super-weapon to spy on Iphones of foes, by Joel Schectman and Christopher Bing, January 30, 2019, Reuters
  108. ↑ Inside the UAE’s secret hacking team of American mercenaries, by Christopher Bing and Joel Schectman, January 30, 2019, Reuters
  109. ↑ «The Scream: Yemeni women make their voices heard». France24. 2012-12-17. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-01-23. https://archive.today/20130123103140/http://www.france24.com/en/20121217-scream-yemeni-women-make-voices-heard. Ανακτήθηκε στις 2012-12-18. 
  110. ↑ Tusing, David (2012-12-12). «Yemeni filmmaker Khadija Al Salami's background is as compelling as her film». Gulf News. http://gulfnews.com/arts-entertainment/film/movie-features/yemeni-filmmaker-khadija-al-salami-s-background-is-as-compelling-as-her-film-1.1117594. Ανακτήθηκε στις 2012-12-18. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Βραβευμένοι με Νόμπελ Ειρήνης 2001–σήμερα
  • Υπόλοιπες περίοδοι: 1901–1925
  • 1926–1950
  • 1951–1975
  • 1976–2000
    • Καθιερωμένοι όροι
    Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ταουακούλ_Κάρμαν&oldid=10459190"