Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου
Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου | ||
---|---|---|
| ||
Ίδρυση | 1981 | |
Γλώσσες | Αραβικά | |
Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | |
Σχετικά πολυμέσα | ||
δεδομένα ( ) |
Το Συμβούλιο Συνεργασίας για τα Αραβικά Κράτη του Κόλπου (αραβικά: مجلس التعاون لدول الخليج العربي), αρχικά (και ακόμα διακριτικά) γνωστό ως Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου, ΣΣΚ,[1] (مجلس التعاون الخليجي), είναι μια περιφερειακή διακυβερνητική πολιτική και οικονομική ένωση που αποτελείται από όλα τα αραβικά κράτη του Περσικού Κόλπου, εκτός από το Ιράκ. Τα κράτη μέλη της είναι το Μπαχρέιν, το Κουβέιτ, το Ομάν, το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.[2][3] Η Χάρτα του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου υπεγράφη στις 25 Μαΐου 1981, ιδρύοντας επίσημα το όργανο.[4]
Όλα τα σημερινά κράτη μέλη είναι μοναρχίες, συμπεριλαμβανομένων τριών συνταγματικών μοναρχιών (Κατάρ, Κουβέιτ και Μπαχρέιν), δύο απόλυτων μοναρχιών (Σαουδική Αραβία και Ομάν) και μιας ομοσπονδιακής μοναρχίας (τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η οποία αποτελείται από επτά κράτη μέλη, καθένα από τα οποία είναι μια απόλυτη μοναρχία με δικό της εμίρη). Έχουν διεξαχθεί συζητήσεις σχετικά με τη μελλοντική ένταξη της Ιορδανίας, του Μαρόκου και της Υεμένης.[5][6]
Μια πρόταση του 2011 για τη μετατροπή του ΣΣΚ σε "Ένωση του Κόλπου" με αυστηρότερο οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό συντονισμό έχει προωθηθεί από τη Σαουδική Αραβία, μια κίνηση που αποσκοπεί στην αντιστάθμιση της ιρανικής επιρροής στην περιοχή.[7][8] Διατυπώθηκαν αντιρρήσεις έναντι της πρότασης από άλλες χώρες.[9][10] Το 2014, ο πρωθυπουργός του Μπαχρέιν Χαλίφα Μπιν Σαλμάν Αλ Χαλίφα δήλωσε ότι τα σημερινά γεγονότα στην περιοχή υπογράμμισαν τη σημασία της πρότασης.[11]
Προκειμένου να μειώσουν την εξάρτησή τους από το πετρέλαιο στο μέλλον, τα κράτη του ΣΣΚ επιδιώκουν πρωτότυπες πρωτοβουλίες διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.[12]
Γενικοί Γραμματείς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Διάρκεια θητείας | Όνομα (γέννηση-θάνατος) |
Χώρα | |
---|---|---|---|
26 Μαΐου 1981 – Απρίλιος 1993 | Αμπντάλα Μπισάρα (1936-)[13] |
Κουβέιτ | |
Απρίλιος 1993 – Απρίλιος 1996 | Φαχίμ μπιν Σουλτάν αλ Κασίμι (1948-) |
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα | |
Απρίλιος 1996 – 31 Μαρτίου 2002 | Τζαμίλ Ιμπραχίμ Χετζαϊλάν (1927-)[14] |
Σαουδική Αραβία | |
1 Απριλίου 2002 – 31 Μαρτίου 2011 | Αμπντούλ Ραχμάν μπιν Χαμάντ Αλ Ατίγια (1950-)[15] |
Κατάρ | |
1 Απριλίου 2011 – 31 Ιανουαρίου 2020 | Αμπντουλατίφ μπιν Ρασίντ Αλ Ζαγιανί (1954-) |
Μπαχρέιν | |
1 Φεβρουαρίου 2020 –31 Ιανουαρίου 2023 | Ναγιέφ Φαλάχ Μουμπάρακ Αλ Χατζράφ (19??-) |
Κουβέιτ | |
1 Φεβρουαρίου 2023 - σήμερα | Τζασίμ Μουχάμαντ αλ-Μπουντάουι (19??-) |
Κουβέιτ |
Κράτη μέλη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα κράτη μέλη του Συμβουλίου είναι έξι τον αριθμό:
Σημαία | Κοινή ονομασία | Επίσημη ονομασία | Πολίτευμα | |
---|---|---|---|---|
στα αγγλικά | σε εκλατινισμένα αραβικά | |||
Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα | Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα | Al-Imārāt al-‘Arabīyah al-Muttaḥidah | ομοσπονδιακή μοναρχία, απόλυτη μοναρχία | |
Κατάρ | Κράτος του Κατάρ | Dawlat Qaṭar | απόλυτη μοναρχία | |
Κουβέιτ | Κράτος του Κουβέιτ | Dawlat al-Kuwayt | κοινοβουλευτισμός, συνταγματική μοναρχία | |
Μπαχρέιν | Βασίλειο του Μπαχρέιν | Mamlakat al-Baḥrayn | συνταγματική μοναρχία | |
Ομάν | Σουλτανάτο του Ομάν | Saltanat ʻUman | απόλυτη μοναρχία | |
Σαουδική Αραβία | Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας | Al-Mamlaka al-ʻArabiyya as-Suʻūdiyya | απόλυτη μοναρχία | |
a Μέσω εκλογών με μονάρχες ντε γιούρε, κληρονομικά ντε φάκτο. |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Οι οικονομικές σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου: Αξιολόγηση και προοπτικές εμβάθυνσης της συνεργασίας dione.lib.unipi.gr
- ↑ Sara Hamdan (4 Ιανουαρίου 2012). «A Call for Private Investment in Gulf Health Care». New York Times. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2013.
The council, an economic and political union of Arab countries, is made up of Bahrain, Kuwait, Oman, Qatar, Saudi Arabia and the United Arab Emirates.
- ↑ «U.A.E. Quits Gulf Monetary Union». Wall Street Journal. 21 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2013.
The move represents a rare public rift between members of the GCC, an economic and political union aimed at fostering better ties between the oil-rich Arab states straddling the Persian Gulf.
- ↑ «Charter of the Gulf Cooperation Council (GCC)» (PDF). International Relations and Security Network. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2017.
- ↑ Asma Alsharif (10 Μαΐου 2011). «1-Gulf bloc to consider Jordan, Morocco membership». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2011.
- ↑ «Yemen to join GCC by 2015». Arabian Business. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2015.
- ↑ «GCC Members Consider Future of Union - Al-Monitor: the Pulse of the Middle East». Al-Monitor. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2015.
- ↑ Andrew Hammond (17 Μαΐου 2012). «Analysis: Saudi Gulf union plan stumbles as wary leaders seek detail». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2018.
- ↑ "Saudi Arabia Seeks Union of Monarchies in Region." The New York Times, 14 Μαΐου 2012.
- ↑ «Gulf Union on agenda at annual GCC summit». Al Arabiya News. english.alarabiya.net. 2013-12-10. http://english.alarabiya.net/en/News/middle-east/2013/12/10/Gulf-Union-on-agenda-at-annual-GCC-summit.html. Ανακτήθηκε στις 2014-08-20.
- ↑ «Gulf Union 'crucial for stability'». 2014-08-12. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-10-17. https://web.archive.org/web/20151017102338/http://archives.gdnonline.com/NewsDetails.aspx?date=04/07/2015&storyid=383748. Ανακτήθηκε στις 2014-08-20.
- ↑ «A Return to Reform in the Gulf Cooperation Council». Stratfor. 23 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ «Bishara, Abdullah». Rulers. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2013.
- ↑ Malcolm C. Peck (12 Απριλίου 2010). The A to Z of the Gulf Arab States. Scarecrow Press. σελ. 111. ISBN 978-0-8108-7636-1. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2013.
- ↑ Toumi, Habib (2009-11-29). «Oman endorses Al Mutawa». Gulf News. http://www.thefreelibrary.com/Oman+endorses+Al+Mutawa.-a0213099505. Ανακτήθηκε στις 2013-04-11.